Με μια λιτή όσο και επιβλητική σε εικόνες εκδήλωση, γεμάτη συγκίνηση και συμβολισμούς, οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες, οι ΚΝίτες και οι ΚΝίτισσες της Αθήνας τίμησαν χτες στο πρόσωπο του Νίκου Ζαχαριάδη (27 Απριλίου 1903 - 1 Αυγούστου 1973) τους χιλιάδες κομμουνιστές και άλλους πατριώτες αγωνιστές που δεν συμβιβάστηκαν, δε λύγισαν μπροστά στη λύσσα του φασισμού.

Πάνω στον τάφο - μνημείο του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ από το 1931 μέχρι το 1956, στάθηκαν με δέος μπροστά στις ηρωικές μορφές των απλών εκείνων ανθρώπων που στάλθηκαν από τους Γερμανούς κατακτητές και τους ντόπιους συνεργάτες τους στο Νταχάου και στα άλλα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στην εξορία, στις φυλακές και στα εκτελεστικά αποσπάσματα, επειδή έκαναν το αυτονόητο: Με την καθοδήγηση του ΚΚΕ, πάλεψαν ενάντια στον κατακτητή, γράφοντας το μοναδικό έπος της Εθνικής Αντίστασης, συνέχεια του οποίου ήταν ο δίκαιος αγώνας του ΔΣΕ για μια Ελλάδα της λευτεριάς και της προκοπής.

Τη χτεσινή εκδήλωση στο Α? Νεκροταφείο διοργάνωσαν οι Οργανώσεις Α? Περιφέρειας Αθήνας της ΚΟΑ του ΚΚΕ, στο πλαίσιο της πανελλαδικής δραστηριότητας του Κόμματος ενάντια στην προσπάθεια της ΕΕ και των άλλων ιμπεριαλιστικών οργανισμών να καθιερώσουν την 23η Αυγούστου σαν «μέρα μνήμης για τα θύματα ολοκληρωτικών καθεστώτων». Η μαζική συμμετοχή εργαζόμενων και νεολαίας, έστειλε καθαρό και από αυτή τη γωνιά της Αθήνας, το μήνυμα πως δε θα περάσει η προσπάθεια να ξαναγραφτεί η Ιστορία και να ταυτιστεί δόλια στη συνείδηση των λαών ο Σοσιαλισμός με τον ναζισμό - φασισμό. Στην εκδήλωση συμμετείχε πολυμελής αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ, με επικεφαλής τον Δημήτρη Αρβανιτάκη, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του Κόμματος.

Με μια σιωπηλή πορεία, με κόκκινα περιβραχιόνια στα μπράτσα και σημαίες του ΚΚΕ να κυματίζουν, οι συγκεντρωμένοι περπάτησαν συγκροτημένα από την είσοδο του νεκροταφείου μέχρι το σημείο όπου το 1991 θάφτηκαν τα οστά του Νίκου Ζαχαριάδη. Σύντομη ομιλία στη συγκέντρωση έκανε η Χριστίνα Τσεντούρου, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και του Γραφείου της ΚΟΑ του Κόμματος, η οποία στάθηκε στο περιεχόμενο και στα μηνύματα που κουβαλάει στο σήμερα η στάση του Νίκου Ζαχαριάδη και των χιλιάδων άλλων που πάλεψαν για τα υψηλότερα ιδανικά.

Ανάμεσα σε άλλα, το στέλεχος του ΚΚΕ σημείωσε: «Η παρουσία μας εδώ, στον τάφο του Νίκου Ζαχαριάδη, αποτελεί εκδήλωση τιμής στον επί 25 χρόνια Γενικό Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ, αλλά αποτελεί ταυτόχρονα και συμβολική απάντηση ουσίας στην αντικομμουνιστική εκστρατεία που ξετυλίγεται σε ολόκληρη την ΕΕ. Απάντηση στη βρώμικη προσπάθεια να ταυτιστεί ο κομμουνισμός με το φασισμό.

Ο ιμπεριαλισμός θέλει να σβήσει από τις μνήμες την εποποιία του σοβιετικού λαού στα χρόνια της κολεκτιβοποίησης, την ταξική πάλη και μετά την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας, την πάλη να γίνουν κοινωνική ιδιοκτησία όλα τα μέσα παραγωγής. Τρομάζει και σήμερα το ύψος τους σταχανοβίτικου κινήματος, το ύψος εκατομμυρίων οικοδόμων της νέας κοινωνίας. Και θέλουν να το σβήσουν από το χάρτη. Tα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, η ολομέτωπη καπιταλιστική επίθεση κατά της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, επιτάσσουν την ταύτιση ενός γνήσιου τέκνου του μπολσεβικισμού, όπως ο Στάλιν, με τον Χίτλερ, ένα γνήσιο τέκνο του καπιταλισμού.

Ομως, η ιδεολογική κόπρος και η επιχείρηση παραχάραξης της Ιστορίας βρίσκονται αντιμέτωπες με την ιστορική αλήθεια, που καμία δύναμη δεν μπορεί να την παραγράψει. Σπάζουν τα μούτρα τους στους τάφους πάνω από 20 εκατομμυρίων Σοβιετικών νεκρών, στους τάφους εκατομμυρίων κομμουνιστών όπου Γης. Σπάζουν τα μούτρα τους σε αυτόν εδώ τον τάφο του κομμουνιστή δεσμώτη του Νταχάου».

«Στο πρόσωπο του Νίκου Ζαχαριάδη - συνέχισε η Χρ. Τσεντούρου - τιμάμε όλους τους αντιιμπεριαλιστές αγωνιστές της ηρωικής υπερενενηντάχρονης πορείας του ΚΚΕ. Τους αγωνιστές του μεσοπολέμου, της τεταρτοαυγουστιανής δικτατορίας 1936 - 1941 και της ΕΑΜικής Αντίστασης, που έκαναν μετερίζι της λαϊκής πάλης "κάθε βράχο, την κάθε ρεματιά, το κάθε χωριό, καλύβα με καλύβα την κάθε πόλη, σπίτι με σπίτι". Τιμάμε το μεγαλύτερο δημιούργημα του ΚΚΕ, τον αγώνα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, που αποτελεί την κορυφαία ώρα της ταξικής πάλης στην Ελλάδα κατά τον 20ό αιώνα. Τιμάμε τους Μπελογιάννηδες, τις χιλιάδες αντρών, γυναικών και εφήβων που πέρασαν από τα κολαστήρια των στρατοδικείων, των εκτελέσεων, των τόπων εξορίας και φυλάκισης.

Μαζί με τον γνήσιο πατριωτισμό, δηλαδή εκείνον που ταυτίζεται με τα λαϊκά συμφέροντα, με το σοσιαλισμό, ο Νίκος Ζαχαριάδης εξέφρασε με συνέπεια και τις αρχές του προλεταριακού διεθνισμού. Συνεχίζουμε στο δρόμο αυτών των αρχών, που το ΚΚΕ ακολουθεί από την ίδρυσή του. Αναδείχνουμε τις μεγάλες στιγμές της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στις χώρες του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε. Και διδασκόμαστε από τα λάθη και τις παρεκκλίσεις για να ισχυροποιηθεί η λαϊκή πάλη σήμερα, για να αναζωογονηθεί το κομμουνιστικό ιδανικό. Ο σοσιαλισμός είναι αναγκαίος και επίκαιρος. Αυτό ακριβώς γνωρίζει και φοβάται ο ιμπεριαλισμός και οι εκπρόσωποί του.

Η δραματική ζωή του Νίκου Ζαχαριάδη δείχνει τη σκληρότητα της ταξικής πάλης. Αυτό το στοιχείο οφείλουμε να το κρατήσουμε με καθημερινή επαγρύπνηση και δράση, ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες που εξ αντικειμένου είναι πρόσφορο το έδαφος για ισχυρές κοινοβουλευτικές αυταπάτες. Ο Νίκος Ζαχαριάδης στάθηκε αλύγιστος. Χάρη στους αλύγιστους, το ΚΚΕ δεν υπέγραψε δήλωση μετανοίας στην αστική τάξη. Και δεν θα υπογράψει».

Μέσα σε ασταμάτητα χειροκροτήματα και συνθήματα όπως «Ούτε στις εξορίες, ούτε στις φυλακές, ποτέ τους δε λυγίσανε οι κομμουνιστές» και «Εννιά δεκαετίες αγώνας και θυσία, το ΚΚΕ στην πρωτοπορία», πάνω στον τάφο - μνημείο εντοιχίστηκε από την ΚΟΑ του ΚΚΕ πλακέτα με την επιγραφή: «Τιμή και δόξα σ' αυτούς που πολέμησαν το φασισμό και το ναζισμό. Στους ανίκητους εκτοπισμένους στο Νταχάου και στον Νίκο Ζαχαριάδη, Γραμματέα του ΚΚΕ», με την υπογραφή του Κόμματος. Η λιτή εκδήλωση ολοκληρώθηκε με σηκωμένες, σφιγμένες γροθιές και τη Διεθνή να σιγοτραγουδιέται από τα χείλη των εκατοντάδων συγκεντρωμένων. Με τη σειρά, ο ένας πίσω από τον άλλο, πέρασαν μπροστά από τον τάφο και τον σκέπασαν με γαρίφαλα.