«Τσάμπα» αξιώνουν να πάρουν τη φετινή σοδειά συμπύρηνου ροδάκινου οι κονσερβοποιοί, τη στιγμή που ακόμη χρωστούν στους παραγωγούς περίπου 4 εκατ. ευρώ από την περσινή σοδειά. Συγκεκριμένα, με πρόφαση την «οικονομική κρίση», η Ενωση Κονσερβοποιών Ελλάδας έχει ανακοινώσει ότι μπορεί να απορροφήσει μόνο το 50% από το σύνολο των 500.000 περίπου τόνων, που αναμένεται να κυμανθεί η φετινή παραγωγή συμπύρηνου ροδάκινου. Ταυτόχρονα, ακόμη δεν έχει ξοφλήσει τους παραγωγούς για τη σοδειά του περασμένου χρόνου, ποσό που φτάνει τα 4 εκατ. ευρώ, παρόλο που και πέρσι «έριξε» την τιμή στα 18-19 λεπτά το κιλό, δηλαδή αγόρασε σε τιμές του 1996!

Φέτος, οι κονσερβοποιοί αξιώνουν να αγοράσουν τη μισή σοδειά, ίσως και λιγότερη, σε ακόμη πιο εξευτελιστικές τιμές, της τάξης των 14-15 λεπτών το κιλό. Φυσικά, όλα αυτά γίνονται με τις πλάτες της κυβέρνησης της ΝΔ, η οποία, μέσω του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, «ποιεί την νήσσαν», μοιράζοντας ανέξοδες υποσχέσεις στους παραγωγούς ότι οι τιμές που θα πουλήσουν θα κυμανθούν στα περσινά επίπεδα - σπουδαία υπόθεση θα προσθέταμε εμείς - χωρίς πάντως να λέει τίποτα συγκεκριμένο, για το «πώς» και το «πότε». Αναφορικά πάντως με τις αιτιολογίες των βιομηχάνων ότι έχουν από πέρσι απούλητο προϊόν, με συνέπεια να μην μπορούν να απορροφήσουν ολόκληρη τη φετινή σοδειά, άνθρωποι που γνωρίζουν «τα της αγοράς», χαρακτηρίζουν «έωλες» τις παραπάνω αιτιολογίες. Λένε, συγκεκριμένα, ότι οι βιομήχανοι δουλεύουν με τις μεγάλες αλυσίδες των σούπερ - μάρκετ επισυνάπτοντας πολυετείς συμφωνίες, οι οποίες την ποσότητα που έχουν αγοράσει την προμηθεύονται τμηματικά, στην προσπάθειά τους να γλιτώνουν τα αποθηκευτικά έξοδα. Μπορεί λοιπόν οι βιομήχανοι να ισχυρίζονται ότι οι αποθήκες τους είναι ακόμη γεμάτες από την περσινή παραγωγή, όμως η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, ούτε μπορεί ούτε και θέλει να «μπει στον κόπο» να διαπιστώσει αν πράγματι αυτές οι ποσότητες είναι απούλητες.

Την ίδια στιγμή τις συνέπειες της ασυδοσίας των βιομηχάνων βιώνουν εκτός από τους μικρομεσαίους παραγωγούς και οι εποχικοί εργάτες στα κονσερβοποιεία, που φέτος, εξαιτίας ακριβώς της χαμηλής απορρόφησης της παραγωγής συμπύρηνου ροδάκινου, θα κάνουν πολύ λιγότερα μεροκάματα, βλέποντας τα πενιχρά τους εισοδήματα να βυθίζονται ακόμη περισσότερο. Χαρακτηριστικά είναι τα όσα λέει στον «Ρ», η Πέντση Ιορδάνα, πρόεδρος του Σωματείου Εργατών - Εργατριών Κονσερβοποιείων - Διαλογητηρίων - Κιβωτοποιείων: «Οι εποχικοί εργάτες στα κονσερβοποιεία με μεγάλη δυσκολία συμπληρώναμε τα απαιτούμενα ένσημα κάθε χρόνο, για να έχουμε ιατροφαμαρκευτική περίθαλψη και ταμείο ανεργίας. Φέτος τα πράγματα θα γίνουν πολύ πιο δύσκολα για όλους μας, αφού, όπως μας έχουν ανακοινώσει, θα κάνουμε τα μισά, ίσως και ακόμη λιγότερα μεροκάματα».

Ως «ληστεία και αρπαγή» χαρακτήρισε με δήλωσή του στον «Ρ» ο Τάκης Τσακαλίδης, εκ μέρους του Αγροτικού Συλλόγου Κουλούρας Ημαθίας, την τακτική κυβέρνησης - βιομηχάνων: «Πολλοί από εμάς δεν έχουμε ακόμη πληρωθεί ένα μεγάλο μέρος της περσινής παραγωγής. Μας εκβιάζουν στυγνά» είπε και συνέχισε: «Μας είπαν ότι έχουν τις αποθήκες τους γεμάτες, εξαιτίας του "διεθνούς ανταγωνισμού" έμεινε το προϊόν απούλητο και από την έναρξη των διαπραγματεύσεων μας ανακοίνωσαν οι βιομήχανοι ότι το πολύ - πολύ να απορροφήσουν τη μισή μας παραγωγή και αυτή ούτε καν στην περσινή τιμή, αλλά ακόμη πιο κάτω, στην εξευτελιστική τιμή των 14 λεπτών το κιλό». Ο Τ. Τσακαλίδης ξεκαθάρισε πως «οι παραγωγοί δεν μπορούν να δεχτούν αυτόν τον εκβιασμό. Ξεκινάμε περιοδείες σε χωριά, κάνουμε κουβέντες με τους συναδέλφους μας, προσπαθώντας να τους συσπειρώσουμε σε αγωνιστική κατεύθυνση». Πρόσθεσε ακόμη ότι «οι κυβερνήσεις μέχρι σήμερα έχουν κάνει τις επιλογές τους, η πολιτική τους κινείται στις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης, σε βάρος του κοσμάκη, σε βάρος δικό μας, των φτωχών αγροτών. Θέλουν να μας διώξουν από τα χωράφια μας. Ηδη αυτό τα τελευταία χρόνια το έχουν καταφέρει σε μεγάλο βαθμό. Το πρόβλημα είναι συνολικότερο, δεν αφορά μόνο το βιομηχανικό ροδάκινο» και τελείωσε τη δήλωσή του προειδοποιώντας: «Ο χειμώνας θα είναι πολύ βαρύς. Αυτό που γλιτώνουν σήμερα λόγω της συγκομιδής, δηλαδή την αγωνιστική εκδήλωση της οργής των παραγωγών, δε θα το γλιτώσουν το χειμώνα...».

«Οι διαθέσεις των παραγωγών είναι πραγματικά "άγριες"» είπε στον «Ρ» ο Παναγιώτης Γιώγας, μέλος του ΔΣ του Αγροτικού Συλλόγου Μενηίδας Πέλλας και συνέχισε: «Στις συσκέψεις που πραγματοποιεί ο Σύλλογός μας, εκφράζεται η αγωνία των παραγωγών για το τι θα κάνουν τη φετινή τους σοδειά, αλλά και αγανάκτηση για τον εκβιασμό των βιομηχάνων που λένε ότι θα απορροφήσουν μόνο τη μισή μας παραγωγή, ίσως και λιγότερη. Η τιμή που μας ανακοίνωσαν, δηλαδή κάπου στα 14 λεπτά το κιλό δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή. Την ίδια στιγμή έρχεται η κυβέρνηση να μας καθησυχάσει, υποσχόμενη ότι θα καλύψει αυτή, με κάποιο τρόπο, το υπόλοιπο της τιμής, μέχρι τα 25 λεπτά που πουλήσαμε πέρσι. Πότε θα τα πάρουμε αυτά τα λεφτά και με ποιον τρόπο, κανείς δε μας λέει. Οι παραγωγοί είναι αγανακτισμένοι. Το ροδάκινο είναι βασικό προϊόν στην περιοχή μας, προσφέροντας το μεγαλύτερο μέρος του εισοδήματος για χιλιάδες οικογένειες μικρομεσαίων αγροτών και εργατών στα κονσερβοποιεία. Με τα καλλιεργητικά έξοδα να αυξάνονται διαρκώς και τις τιμές να καταρρέουν, τα πράγματα γίνονται για όλους ολοένα και δυσκολότερα. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα τελευταία χρόνια δεν έχει μπει ούτε ρίζα καινούρια, οι περισσότερες καλλιέργειες είναι πολλών ετών και η καλλιέργεια αυτή δε φαίνεται να ανανεώνεται. Υπάρχει πολύς κόσμος που θέλει να τα παρατήσουν, όμως κι εκεί βρίσκονται σε αδιέξοδο, καθώς δεν υπάρχουν άλλες δουλειές να κάνουν».

Το παραπάνω πρόβλημα είναι χαρακτηριστικό της ανάγκης σύστασης κοινού μετώπου εργατών - φτωχών αγροτών, υπογράμμισε ο Σάκης Τσίτσης, πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Νάουσας: «Αμεσα συνδεδεμένο είναι το πρόβλημα των εργαζομένων με αυτό των αγροτών. Ηδη στην περιοχή μας, στους Νομούς Ημαθίας και Πέλλας, οι εκτιμήσεις των αγροτικών συνεταιρισμών, είναι ότι η ζήτηση του ροδάκινου στις χώρες που πήγαινε όλα τα προηγούμενα χρόνια θα είναι μειωμένη κατά το ήμισυ. Αρα λοιπόν και λιγότερα μεροκάματα για τους εργαζόμενους που είναι σε αυτόν τον κλάδο. Κατά συνέπεια, δημιουργείται στοιχειώδες πρόβλημα επιβίωσης. Αυτό που βγαίνει ως συμπέρασμα είναι αγρότες, εργάτες, μαζί στους δρόμους κόντρα στις αντιλαϊκές πολιτικές, μαζί με τους μικρομεσαίους, τους αυτοαπασχολούμενους, να αλλάξουμε αυτήν την πολιτική».

Οι αρνητικές συνέπειες της νέας ΚΑΠ, των διαπραγματεύσεων του ΠΟΕ, εντέλει της ίδιας της «ελεύθερης» αγοράς και για τα ροδάκινα είναι πλέον ορατές. Το συμπύρηνο ροδάκινο αποτελούσε έναν από τους πιο δυναμικούς, μέχρι πρότινος, εξαγωγικούς κλάδους της χώρας, από τους πλέον συναλλαγματοφόρους για την εθνική οικονομία. Πρόσφατες ανακατατάξεις στις διεθνείς αγορές, όπως η δυναμική είσοδος της Κίνας, η οποία μπορεί να παράγει με πολύ χαμηλό κόστος, επιβάλλουν στις ελληνικές βιομηχανίες, στο πλαίσιο του διεθνούς ανταγωνισμού, να ρίξουν και το δικό τους κόστος παραγωγής. Σημαντική παράμετρος σε αυτό το κόστος είναι και η τιμή της πρώτης ύλης, με αποτέλεσμα να μετακυλίεται το βάρος στους παραγωγούς.

Το συνεπές αγροτικό κίνημα έχει πρόταση και για το «σήμερα», στο πώς δηλαδή θα μπορούσε η κυβέρνηση, αν ήθελε, να ενισχύσει τους παραγωγούς. Μία τέτοια λύση θα ήταν η άμεση προώθηση της περσινής παραγωγής σε επισιτιστική βοήθεια, σε νοσοκομεία, σχολεία, στρατό, παιδικούς σταθμούς κλπ. με τον ταυτόχρονο καθορισμό κατώτερης εγγυημένης τιμής για την φετινή παραγωγή. Ενέργεια απλή, που όμως έρχεται σε σύγκρουση με την στρατηγική επιλογή της κυβέρνησης της ΝΔ σήμερα και του ΠΑΣΟΚ χτες, για οριστικό ξεκλήρισμα των φτωχομεσαίων αγροτών από τη γη τους και της συγκέντρωσης της παραγωγής σε λίγα χέρια. Το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι ροδακινοπαραγωγοί είναι συνολικό πρόβλημα των μικρομεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων της χώρας και αναδεικνύει για μία ακόμη φορά τα τραγικά αδιέξοδα της κυβερνητικής πολιτικής - συνέχεια της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ - η οποία οδηγεί στη διαρκή αύξηση του κόστους παραγωγής, στη μείωση των τιμών και τελικά στη συγκέντρωση της παραγωγής σε λίγα χέρια και στο ξεκλήρισμα των μικρομεσαίων παραγωγών. Μικρομεσαίοι που πρέπει να καταλάβουν ότι η χώρα μας διαθέτει όλες εκείνες τις προϋποθέσεις που μπορούν να οδηγήσουν στην ανάπτυξη της γεωργίας με κριτήριο την ικανοποίηση των λαϊκών διατροφικών αναγκών. Μόνο που για να αξιοποιηθούν οι υπάρχουσες δυνατότητες προς αυτή την κατεύθυνση δε φτάνει να βγαίνουν απλά συμπεράσματα για την ακολουθούμενη πολιτική και τις συνέπειές της. Χρειάζεται οι ίδιοι να συνειδητοποιούν την ανάγκη να ακολουθήσουν τη «ρότα» της ρήξης και της ανατροπής με την πολιτική των μονοπωλίων και των κομμάτων του ευρωμονόδρομου, σε μια πλατιά συμμαχία με τους εργαζόμενους της πόλης και τους αυτοαπασχολούμενους.