Με θριαμβολογίες του τύπου «ανοίγει ο δρόμος για την ενσωμάτωση θετικών μέτρων κατά της κλιματικής αλλαγής σε όλες τις κοινοτικές πολιτικές» (τίτλος χτεσινής ανακοίνωσης του ΣΥΝ), υποδέχτηκαν τα κόμματα την υπερψήφιση από το ευρωκοινοβούλιο της έκθεσης «Florenz» για την περιβαλλοντική πολιτική που θα ακολουθήσει η ΕΕ τα επόμενα χρόνια. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Ασφαλώς όχι.

Στο κείμενο της έκθεσης και του αντίστοιχου ψηφίσματος του ευρωκοινοβουλίου, καταγράφονται όλα εκείνα τα μέτρα για την εφαρμογή της στρατηγικής της Λισαβόνας για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων της ΕΕ, μέσα από νέες «πράσινες» μπίζνες σε τομείς της ενέργειας, των κατασκευών, των μεταφορών κ.ά. Ουσιαστικά, η «σωτηρία του πλανήτη» από τις διαφαινόμενες κλιματικές αλλαγές, εναποτίθεται στο μεγάλο κεφάλαιο, στις πολυεθνικές και στα μονοπώλια, η ασύδοτη δράση των οποίων προκαλεί τη μόλυνση και την καταστροφή του περιβάλλοντος. «Βάζουν το λύκο να φυλάει τα πρόβατα»!

Αυτό μάλιστα προβάλλεται τώρα πλέον όχι μόνο από την ΕΕ, αλλά και από τη νέα διακυβέρνηση των ΗΠΑ ως πράσινη οικονομία που έχει ως θιασώτες στη χώρα μας τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Μια πράσινη οικονομία που βασική της επιδίωξη είναι η δημιουργία νέων πεδίων δράσης για την αύξηση της κερδοφορίας των μονοπωλίων, με πρόσχημα το περιβάλλον. Μια πράσινη οικονομία που θα αποτελέσει διέξοδο για την υπερσυσσώρευση κεφαλαίου και την εξασφάλιση κερδών για τα μονοπώλια μέσα από την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζόμενων και των φυσικών πόρων. Αυτό όμως όχι μόνο δεν επιλύει αλλά, αντίθετα, οξύνει το πρόβλημα των κλιματικών αλλαγών. Και μάλιστα επιφέροντας ακόμη περισσότερα δεινά στους εργαζόμενους αφού πλέον, στο όνομα του περιβάλλοντος, η ενέργεια, το νερό, τα δάση, η διαχείριση αποβλήτων, η γεωργική παραγωγή ιδιωτικοποιούνται και συγκεντρώνονται σε ελάχιστες πολυεθνικές.

Είναι χαρακτηριστικό ότι στην έκθεση που υπερψηφίστηκε: Δεν αμφισβητείται καν το εμπόριο ρύπων, που δημιουργεί μια νέα αγορά, ενώ δίνει τη δυνατότητα σε ρυπογόνες βιομηχανίες να αποκτούν «δικαιώματα» περισσότερης ρύπανσης. Γίνεται λόγος για δημιουργία «μιας ευρωπαϊκής κοινότητας ανανεώσιμων πηγών ενέργειας» με την ανάπτυξη επενδύσεων στους τομείς αυτούς ακόμη και «μέσω νομικών και φορολογικών κινήτρων». Προωθούνται τα βιοκαύσιμα παρότι σημειώνεται ότι «έχουν αντίκτυπο στις τιμές τροφίμων, στην απώλεια βιοποικιλότητας και στην αποψίλωση των δασών». Προβλέπονται νέοι φόροι για το λαό στο πλαίσιο της αρχής «ο ρυπαίνων πληρώνει» και προωθούνται τα μεταλλαγμένα. Υιοθετούνται βέβαια και οι συστάσεις της έκθεσης Σολάνα για ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις σε τρίτες χώρες με πρόσχημα τις επιπτώσεις από τις κλιματικές αλλαγές.

Οσοι αναζητούν τη σωτηρία του πλανήτη μέσα από μια τέτοια πολιτική, σκόπιμα μας εμπαίζουν. «Η λύση - όπως τονίστηκε από το ΚΚΕ και στο ευρωκοινοβούλιο - βρίσκεται στον αντίποδα αυτής της πολιτικής, στην πάλη των λαών για μια άλλου είδους ανάπτυξη, με επίκεντρο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών σε αντίθεση και σύγκρουση με τα μονοπωλιακά κέρδη και το εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα». Γιατί αυτό απειλεί και το περιβάλλον.