INTIME NEWS

Στη συνάντηση στην Αγκυρα θα προετοιμαστεί και η συνάντηση Μητσοτάκη - Ερντογάν, στο πλαίσιο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, στη Νέα Υόρκη, από 18 έως 20 Σεπτέμβρη.

«Προσβλέπουμε με συγκρατημένη αισιοδοξία στο ότι μπορούμε να έχουμε ένα βατό και θετικό κανάλι επικοινωνίας, μέσα από θετικές δράσεις, τις οποίες θα αναπτύξουμε», είπε ο Γ. Γεραπετρίτης την Πέμπτη, προτάσσοντας τη λεγόμενη «θετική ατζέντα» στις συνομιλίες, που περιλαμβάνει κυρίως ζητήματα οικονομικής συνεργασίας, ως το αναγκαίο κανάλι για να ανοίξουν και τα υπόλοιπα κεφάλαια των προωθούμενων διευθετήσεων (βλέπε και πιο κάτω).

Σκοπός και αυτού του γύρου του παζαριού είναι να υπηρετήσει τον συνολικότερο ευρωατλαντικό σχεδιασμό, σε μια περίοδο που κορυφώνεται η ιμπεριαλιστική αντιπαράθεση ΝΑΤΟ - Ρωσίας και ΗΠΑ - Κίνας, καθιστώντας αναγκαία για το ΝΑΤΟ την αγκίστρωση της Τουρκίας στο ευρωατλαντικό στρατόπεδο.

Γι' αυτό άλλωστε και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Π. Μαρινάκης, ανέφερε μέσα στη βδομάδα ότι «θέλουμε να είμαστε συνεπείς στο χρονοδιάγραμμα που θέσαμε μετά τη συνάντηση των δύο ηγετών στο Βίλνιους», στη Σύνοδο Κορυφής της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας τον Ιούλη, τονίζοντας ότι η ελληνική κυβέρνηση προσέρχεται στις συνομιλίες με «διάθεση να συνεχιστεί ο διάλογος και να τηρηθούν όλα όσα είχαμε πει τους προηγούμενους μήνες».

Θυμίζουμε ότι οι δύο πλευρές, στον απόηχο της συνάντησης Μητσοτάκη - Ερντογάν στο ΝΑΤΟ, κατέληξαν σε έναν «οδικό χάρτη», ο οποίος προβλέπει:

-- «Πολιτικό Διάλογο» με ευθύνη των υπουργών Εξωτερικών. Η βασική κατεύθυνση τέθηκε από τον ίδιο τον Ελληνα πρωθυπουργό, ο οποίος σε δηλώσεις του σημείωσε ότι σε αυτό το επίπεδο «θα τεθούν τα σημαντικά, τα βαριά γεωπολιτικά ζητήματα, με σημαντικότερο (...) την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών». Σκοπός είναι, σύμφωνα με τον ίδιο, «να μπούμε στον πυρήνα της βασικής μας διαφοράς» και «εφόσον καταφέρουμε να συμφωνήσουμε, να πάμε στη Χάγη».

«Οποιαδήποτε συμφωνία αυτού του τύπου μπορεί να συνεπάγεται κάποιες υποχωρήσεις από κάποιες θέσεις που μπορεί να αποτελούν την αφετηρία της διαπραγμάτευσης», πρόσθεσε, σε μια τοποθέτηση που γεννάει ερωτήματα και ανοίγει επικίνδυνους δρόμους σε ό,τι αφορά τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.

Επιβεβαιώνοντας τα όσα είπε ο πρωθυπουργός, διπλωματικές πηγές λένε ότι «εφόσον προσέρχεσαι σε συνομιλίες, ενδέχεται να υπάρξουν και παραχωρήσεις. Η διαπραγμάτευση δεν θα λήξει 100-0». Σε κάθε περίπτωση, βάζουν στόχο «να κοιτάξουμε να λύσουμε και θέματα που είναι μεγάλα», αναγνωρίζοντας βέβαια εμμέσως ότι η τουρκική αστική τάξη και η κυβέρνησή της βάζουν σταθερά στο τραπέζι του παζαριού το σύνολο των διεκδικήσεών τους.

Μεταξύ άλλων, τις «γκρίζες ζώνες» και την αμφισβήτηση της ελληνικότητας νησιών, νησίδων και βραχονησίδων, το δικαίωμα των νησιών σε υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, την πλήρη ή μερική αποστρατικοποίηση των νησιών του Βορειοανατολικού Αιγαίου, τον περιορισμό των χωρικών υδάτων (κυριαρχίας) κάτω από το όριο των 12 ν.μ. που προβλέπει η Διεθνής Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, τη μείωση του ελληνικού εναέριου χώρου που έχει καθοριστεί στα 10 ν.μ. από το 1931, τις αρμοδιότητες του FIR Αθηνών για τον έλεγχο της εναέριας κυκλοφορίας, την αλλαγή του πλαισίου που ισχύει για τις επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης στην περιοχή κ.ά.

Αλλωστε, από το 2002 που ξεκίνησαν οι λεγόμενες «διερευνητικές» και κατά τη διάρκεια των 64 γύρων που ακολούθησαν, η τουρκική πλευρά έθεσε το συνολικό πακέτο των δικών της διεκδικήσεων, ενώ παζαρεύτηκε το εύρος των χωρικών υδάτων με διάφορες παραλλαγές. Π.χ. η Αθήνα πρότεινε κλιμακωτή επέκταση 6, 8, 9 και 12 ν.μ. ανάλογα με την περιοχή, ενώ η Αγκυρα προέκρινε αλλού 6 ν.μ. και αλλού 12 ν.μ.

Και, βέβαια, «οδηγός» είναι πάντα η Συμφωνία της Μαδρίτης το 1997, μεταξύ Σημίτη - Ντεμιρέλ, στο πλαίσιο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ, που περιείχε απαράδεκτους όρους περί «νόμιμων ζωτικών συμφερόντων της Τουρκίας στο Αιγαίο», αλλά και η Συμφωνία του Ελσίνκι το 1999, στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, που μιλούσε για «συνοριακές διαφορές» Ελλάδας - Τουρκίας.

-- «Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης» (ΜΟΕ) μεταξύ των υπουργείων Αμυνας των δύο χωρών, που έχουν τη δική τους, διακριτή διαδρομή, με ισχυρή αμερικανοΝΑΤΟική παρέμβαση για το ξεπέρασμα των προβλημάτων που παρουσιάζονται στη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ. Το επίδικο - ειδικά τώρα που κλιμακώνεται η κόντρα με τη Ρωσία - είναι η ΝΑΤΟική συνοχή, με ό,τι ανταλλάγματα προσφέρονται γι' αυτό στην Τουρκία από ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, μέσω και της διαπραγμάτευσης που ούτως ή άλλως «εποπτεύουν» στα Ελληνοτουρκικά.

Θυμίζουμε ότι ήδη από 1/10/2020 έχει στηθεί στην έδρα του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες ένας «διμερής στρατιωτικός μηχανισμός αποκλιμάκωσης», με στόχο επισήμως τη «μείωση του κινδύνου συμβάντων και ατυχημάτων στην Ανατολική Μεσόγειο», με «τη δημιουργία μιας ανοιχτής γραμμής μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, για τη διευκόλυνση της αποκλιμάκωσης στη θάλασσα ή στον αέρα».

Στην πλατφόρμα αυτή έρχονται έκτοτε σε επαφή τα αρμόδια στρατιωτικά στελέχη των δύο πλευρών που υπηρετούν στις Βρυξέλλες, με την Αγκυρα να προωθεί εκεί συστηματικά τις επιδιώξεις της υπό ΝΑΤΟική «ομπρέλα».

-- «Θετική Ατζέντα». Αφορά μέτρα τα οποία συζητιούνται κυρίως στο Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας μεταξύ των δύο κρατών, με χρόνο έναρξης το 2010 και τελευταία συνεδρίαση το 2016, με την υπογραφή αριθμού συμφωνιών για θέματα οικονομίας, Ενέργειας, Τουρισμού κ.ά. προς όφελος των επιχειρηματικών ομίλων στις δύο χώρες.

Στόχος των κυβερνήσεων Ελλάδας και Τουρκίας είναι το επόμενο Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας (ΑΣΣ) να γίνει στη Θεσσαλονίκη πριν από το τέλος του έτους, με τη συμμετοχή των Μητσοτάκη - Ερντογάν, των υπουργών Εξωτερικών και Αμυνας των δύο χωρών και υπουργών από τα λεγόμενα «οικονομικά» υπουργεία, ώστε να κλείσουν συμφωνίες για παραπέρα επιτάχυνση της διμερούς οικονομικής συνεργασίας.

Σε προετοιμασία άλλωστε του ΑΣΣ λέγεται ότι κλείδωσε συνάντηση των υφυπουργών Εξωτερικών των δύο χωρών, αρμόδιων για θέματα οικονομικής συνεργασίας, για τον Οκτώβρη. Σημειωτέον, σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία που αποτύπωσε η ελληνική πρεσβεία στην Αγκυρα για τις διμερείς οικονομικές σχέσεις το 2022, οι ελληνικές εξαγωγές αυξήθηκαν κατά 21,5% και ο συνολικός όγκος εμπορίου μεταξύ των δύο χωρών αυξήθηκε κατά 18,4% σε σχέση με το 2021.

Βέβαια, ακόμα κι εδώ, η τουρκική αστική τάξη αναζητάει «χώρο» για να βάλει τις διεκδικήσεις της, σε «κεφάλαια» όπως η περιλάλητη προστασία του περιβάλλοντος. Ενδεικτικά, υψηλόβαθμες πηγές στην Αθήνα επιβεβαιώνουν ότι από τις 25 θεματικές της Ατζέντας έχουν προχωρήσει οι 22 - 23, τόσο ώστε στο ΑΣΣ να έχουμε κάποιες κοινές διακηρύξεις ή μνημόνια κατανόησης.

Στο ερώτημα ποιες δεν προχώρησαν απαντούν με νόημα: «Ερχεται κάποιος και βάζει θέμα να καθαρίσουμε τις θάλασσες. Ναι, αλλά ποιες θάλασσες; Γιατί έξω από τη Μύκονο ξέρουμε ποιος θα τις καθαρίσει. Εξω από τη Σμύρνη επίσης. Αλλά στο μέσο του Αιγαίου, ποιος;».

Κοινός παρονομαστής όλων αυτών των διεργασιών που εντατικοποιούνται, είναι η προεργασία για παραπομπή «των ελληνοτουρκικών διαφορών» στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, θέση που υποστηρίζουν η κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ.

Ηδη έχει αρχίσει και η «προετοιμασία εδάφους» από αστικά επιτελεία, με τη γνωστή προπαγάνδα περί «διασφάλισης της ειρήνης», για τις δρομολογούμενες διευθετήσεις, με τη σφραγίδα των ΝΑΤΟικών σχεδιασμών. Πρώτος στόχος, όπως όλα δείχνουν, είναι η υπογραφή του «συνυποσχετικού», που θα οδηγήσει τις δύο κυβερνήσεις στη Χάγη.

Ενδεικτικά είναι όσα λέει ο Ελληνας ΥΠΕΞ, ο οποίος στην ομιλία του στη Βουλή για τις προγραμματικές δηλώσεις ανέφερε ότι «η χώρα μας επιδιώκει την επίλυση (σ.σ. ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας) στο πρότυπο των συμφωνιών που ήδη έχουμε πράξει με την Ιταλία, την Αίγυπτο και ελπίζουμε σύντομα και με την Αλβανία».

Θυμίζουμε όμως ότι η συμφωνία Ελλάδας - Ιταλίας προβλέπει μειωμένη επήρεια στα διαπόντια νησιά (η οποία επιδρά αρνητικά στην οριοθέτηση ΑΟΖ με την Αλβανία) και στις Στροφάδες (που επιδρά στην οριοθέτηση ΑΟΖ με τη Λιβύη).

Στην αντίστοιχη συμφωνία Ελλάδας - Αιγύπτου, η μερική οριοθέτηση με άξονες τον 26ο και τον 28ο Μεσημβρινό εξαιρεί το Καστελόριζο και τη μισή Ρόδο, δίνοντας αέρα στις τουρκικές διεκδικήσεις στην περιοχή. Επίσης, η οριοθέτηση δεν καθορίστηκε με βάση τη «μέση γραμμή» αλλά τα όρια μετακινήθηκαν βορειότερα, ικανοποιώντας την απαίτηση της αιγυπτιακής κυβέρνησης και οδηγώντας σε μειωμένη επήρεια ακόμα και του μεγαλύτερου ελληνικού νησιού, της Κρήτης...

Με βάση αυτές τις συμφωνίες και με «πυξίδα» την προσπάθεια της αστικής τάξης να αναβαθμιστεί στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια που επιταχύνονται συνολικά στην Ανατολική Μεσόγειο, όπως δείχνουν και οι εξελίξεις στο Κυπριακό και στη Λιβύη, η κυβέρνηση της ΝΔ σπεύδει στο ιμπεριαλιστικό παζάρι, δρομολογώντας επικίνδυνες εξελίξεις.