ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

«Φοβούνται» τα αιτήματα των ναυτεργατών

Παπαγεωργίου Βασίλης

Τυχαίο είναι ότι στα ρεπορτάζ των αστικών ΜΜΕ απουσιάζουν τα αιτήματα των ναυτεργατών απεργών που αφορούν στην ασφάλεια των θαλάσσιων συγκοινωνιών; Τυχαίο είναι ότι κρύβουν πως βασικό ζήτημα για χιλιάδες ναυτεργάτες είναι η «βόμβα» που γεννά το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για την ασφάλεια της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα; Οτι το ζήτημα της αλλαγής στην οργανική σύνθεση των πλοίων οι ναυτεργάτες δεν το αντιπαλεύουν μόνο γιατί θα εκτοξεύσει την ανεργία αλλά και γιατί θα γεμίσει τις θάλασσες με πλοία με λειψό και εξαντλημένο πλήρωμα, προκαλώντας τεράστιους κινδύνους για ασφαλή ναυσιπλοΐα;

Οτι κρύβουν αυτό που επισημαίνουν από την πρώτη στιγμή της απεργίας ΠΕΜΕΝ - «ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ» - ΠΕΕΜΑΓΕΝ, πως το νομοσχέδιο της κυβέρνησης θα δώσει στους εφοπλιστές τη δυνατότητα να καταργούν δρομολόγια όποτε θέλουν εγκαταλείποντας έτσι νησιά και νησιώτες στην τύχη τους; Οτι οι νησιώτες ήδη ζουν σήμερα την εγκατάλειψη και είναι όμηροι των παζαριών μεταξύ εφοπλιστών - κυβέρνησης για το ύψος των επιδοτήσεων των άγονων γραμμών και σε ορισμένες περιπτώσεις κάνουν μέχρι και 5 ή 6 μέρες να δουν πλοίο; Οτι τότε καμιά κυβέρνηση και κανένα αστικό ΜΜΕ (που σήμερα «πονάνε» τους νησιώτες) δε μιλά για τα βάσανα των νησιωτών, αλλά το μόνο που κάνουν είναι να υποκλίνονται στην «ανταγωνιστικότητα»;

Οχι, τίποτα δεν είναι τυχαίο. Οι εργάτες πρέπει να βγάλουν συμπεράσματα για τα «αντικειμενικά» ΜΜΕ και τη «δημοκρατική» ενημέρωση στον καπιταλισμό. Αλλά και για το πόσο τα αιτήματά τους μπορούν να φοβίσουν την πλουτοκρατία, η οποία προσπαθεί να υπονομεύσει τον πανεργατικό αγωνιστικό συντονισμό και γι' αυτό τα εξαφανίζει.

Οργανωμένη αντεπίθεση για να αποτραπούν τα χειρότερα

Σκέτη απάτη αποδείχθηκαν ακόμα μια φορά οι «διαβεβαιώσεις» της κυβέρνησης και του υπουργού Εργασίας ότι «δεν θα θιγούν ο κατώτατος μισθός και οι τριετίες (ωριμάνσεις) για αυτούς που αμείβονται με τον κατώτατο μισθό». Ψεύδονταν συνειδητά, βέβαια, και παραπλανούσαν τους εργαζόμενους γιατί η περαιτέρω μείωση των μισθών - και του κατώτατου - έχει προαποφασιστεί και δρομολογηθεί από τα μνημόνια, που έχουν «δέσει» τον κατώτατο μισθό με την ανταγωνιστικότητα και την ανεργία. Ηδη, όπως γράφει η κυριακάτικη «Καθημερινή», η κυβέρνηση έχει ξεκινήσει τις «διαπραγματεύσεις» με την τρόικα για την κατάργηση των ωριμάνσεων, δηλαδή των προσαυξήσεων λόγω τριετιών, ενώ στην κλίνη του Προκρούστη θα μπει και ο κατώτατος μισθός, που μπορεί να κατέβει ακόμα και κάτω από τα 586 ευρώ μεικτά. Ο στόχος είναι να καθοριστεί ένας «καθαρός», από οποιοδήποτε επίδομα, κατώτατος μισθός, ο οποίος στη συνέχεια με βάση το νέο τρόπο καθορισμού του, δηλαδή αποκλειστικά από την κυβέρνηση με νόμο και με καταργημένη την Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, θα «προσαρμοστεί» στις ανάγκες της ανταγωνιστικότητας, πράγμα που σημαίνει ότι θα πάει ακόμα πιο κάτω. Η μεθόδευση είναι η ίδια που έχει ακολουθηθεί στο παρελθόν για την κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων. Η «κακιά» τρόικα με ηλεκτρονικό μήνυμα (μέιλ) βάζει το θέμα στο τραπέζι για λογαριασμό των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και σαν έτοιμη από καιρό η κυβέρνηση «αναγκάζεται» να συμφωνήσει. Η αλήθεια, βέβαια, είναι ότι και οι δύο υπηρετούν τον ίδιο στρατηγικό στόχο, την ανάκαμψη της ανταγωνιστικότητας και τη θωράκιση της κερδοφορίας των μονοπωλίων. Και η κυβέρνηση χρησιμοποιεί ως πρόσχημα την τρόικα για να προχωρήσει σ' αυτό που θέλουν οι κεφαλαιοκράτες. Οι εργαζόμενοι, όμως, δεν πρέπει να τρέφουν ψευδαισθήσεις. Τα χειρότερα είναι μπροστά και οι θυσίες τους για τη σωτηρία της πλουτοκρατίας δεν πρόκειται να σταματήσουν αν οι ίδιοι δεν πάρουν την απόφαση να διεκδικήσουν την εξουσία ανατρέποντας την εξουσία των μονοπωλίων.

Θυμούνται τους αγρότες όποτε τους βολεύει

Είναι πραγματικά αποκαλυπτική η στάση των αστικών ΜΜΕ απέναντι στους αγρότες: Ολο το Σαββατοκύριακο, τα ίδια ΜΜΕ που στο ένα ρεπορτάζ τους μοίραζαν συμπάθεια γιατί - όπως έλεγαν - πλήττονται από την απεργία των ναυτεργατών, στο αμέσως επόμενο μιλούσαν για τους εκβιασμούς που συνιστούν για οδηγούς και άλλους τα αγροτικά μπλόκα.

Δηλαδή, θυμούνται τους αγρότες όπως τους βολεύει. Οταν είναι να χτυπήσουν τους αγώνες των εργατών «σκέφτονται» τα αδιέξοδα και τις αγωνίες των αγροτών, την αδιάθετη σοδειά, τα νοικοκυριά τους που δεν έχουν εισόδημα κ.τ.λ. Οταν, όμως, οι ίδιοι οι αγρότες στοχοποιούν με τους αγώνες εκείνους που προκαλούν τα προβλήματά τους, τότε γίνονται κι αυτοί εμπόδιο στην «κοινωνική συνοχή» και «ανάπτυξη της χώρας». Δηλαδή, εμπόδιο στην τάξη και την οικονομία που συμφέρει τα μονοπώλια.

Δυναμώνουμε την αλληλεγγύη

Με τα τρακτέρ στα μπλόκα και τα πλοία δεμένα στα λιμάνια, αγρότες και ναυτεργάτες αναπτύσσουν τους αγώνες που δεν είναι ξεκομμένοι από τις μάχες που έδωσαν πριν λίγες μέρες οι εργαζόμενοι και στις συγκοινωνίες και σε άλλους κλάδους. Πίσω από τα διαφορετικά ως ένα βαθμό πλαίσια αιτημάτων υπάρχει μια κοινή βάση. Μικρομεσαίοι αγρότες, ναυτεργάτες, εργαζόμενοι άλλων κλάδων έρχονται αντιμέτωποι με προβλήματα που μεγαλώνουν μέρα με τη μέρα, οδηγούν στην εξαθλίωση - κάτι που έχει ήδη συμβεί για μεγάλα τμήματα εργαζομένων και λαϊκών στρωμάτων. Η αιτία που γεννά και οξύνει τα προβλήματά τους είναι η ίδια σε όλους τους κλάδους, για την εργατική τάξη και τ' άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα. Είναι η απαίτηση για ένταση της κερδοφορίας των μονοπωλίων και η πολιτική και η εξουσία που την υπηρετούν.

Από αυτήν εκπορεύεται η πολιτική ξεκληρίσματος των μικρομεσαίων αγροτών με το ταυτόχρονο άρπαγμα και συγκέντρωση της γης στις μεγάλες επιχειρήσεις. Από αυτήν εκπορεύεται η πολιτική που καταδικάζει τους ναυτεργάτες στη «μαύρη» εργασία, σμπαραλιάζει την προστασία της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα, παραδίδει τα λιμάνια στα μονοπώλια «καθαρά από εργασιακά δικαιώματα». Από αυτήν εκπορεύεται η πολιτική που χτυπά το σύνολο του λαού για να διασφαλίσει την κερδοφορία των μονοπωλίων. Η αιτία αυτή αναδεικνύει ότι κάθε επίθεση των μονοπωλίων σε έναν ή περισσότερους κλάδους, στους εργάτες ή στους αγρότες, ενδιαφέρει το σύνολο των εργαζομένων. Αναδεικνύει, δηλαδή, ότι οι αγώνες των αγροτών και των ναυτεργατών είναι και πρέπει να γίνουν αγώνες όλου του λαού.

Στο πλαίσιο αυτό είναι απαραίτητη η έκφραση έμπρακτης αλληλεγγύης, η οποία μπορεί και πρέπει να κορυφωθεί μέσα από την ανάπτυξη κοινής δράσης, ενιαίας αγωνιστικής απάντησης της εργατικής τάξης και των συμμάχων της στην ενιαία επίθεση που δέχονται. Η πορεία αυτή είναι δύσκολη και επίπονη αλλά μόνο μέσα από αυτήν μπορούν να μπουν εμπόδια στην αντιλαϊκή πολιτική, να αποσπαστούν κατακτήσεις και να δημιουργηθούν οι όροι για το οριστικό ξερίζωμα των πολιτικών αυτών.

Δεν είναι ένα ζήτημα που αφορά «κάποιους άλλους», αλλά κάτι στο οποίο θα «αναμετρηθούμε» όλοι, γιατί μας αφορά όλους. Αν οι ναυτεργάτες δουλεύουν με Συλλογικές Συμβάσεις, τότε, ανοίγει ο δρόμος και για άλλους κλάδους να πετύχουν το αντίστοιχο. Αφορά όλο το λαό τι παράγεται από τους αγρότες, αφού αυτός θα είναι ο τελικός αποδέκτης ως καταναλωτής - άρα είναι προς το συμφέρον όλων να έχουν φθηνά και ποιοτικά αγροτικά προϊόντα και ικανοποιητικό εισόδημα οι αγρότες. Το ίδιο ισχύει και για τον αγώνα των ναυτεργατών και των εργαζομένων στις συγκοινωνίες, αφού ο αγώνας τους δεν αφορά μόνο κάποια «στενά συνδικαλιστικά» αιτήματα, αλλά άπτεται άμεσα των ασφαλών και φθηνών συγκοινωνιών, που έχει ανάγκη ο λαός. Συνεπώς, η έκφραση ταξικής αλληλεγγύης, όταν παίρνει σάρκα και οστά, δεν αποτελεί μια απλή «χειρονομία καλής θέλησης» προς τους αγωνιζόμενους εργάτες. Είναι ένα ταξικό όπλο, που μπορεί να συμβάλλει στον αφοπλισμό του κυβερνητικού αυταρχισμού και να ανοίγει το δρόμο στους αυριανούς αγώνες. Να δημιουργεί τις προϋποθέσεις για να «φουντώσει» το λαϊκό κίνημα κατά της βάρβαρης πολιτικής. Η ταξική αλληλεγγύη είναι το αγκωνάρι στο οποίο θα στηριχθεί η αντεπίθεση της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.