ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ηξεις - αφήξεις για να μη θιχτούν τα ιερά...

«Να υπάρξει μια ενεργή παρέμβαση στην ΕΕ» ώστε να μην αντιμετωπίζεται η Ελλάδα σαν «αποθήκη» και οι μετανάστες σαν «παιδιά ενός κατώτερου θεού» ζήτησε χτες από τον υπουργό Εσωτερικών Πρ. Παυλόπουλο ο επικεφαλής της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Αλαβάνος και ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος Φ. Κουβέλης, στη μεταξύ τους συνάντηση. Σύμφωνα με τις δηλώσεις τους, ένα από τα ζητήματα που βρέθηκαν στο επίκεντρο της συνάντησης ήταν αυτό της μετανάστευσης. Επί της ουσίας, αυτό που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι να παρέμβει η Ελλάδα πιο ενεργά στην ΕΕ, της οποίας η ιμπεριαλιστική δράση και η αντιμεταναστευτική νομοθεσία και στρατηγική προκαλούν κύματα μεταναστών και προσφύγων, τους οποίους στη συνέχεια η ίδια η ΕΕ καταδικάζει στην εξαθλίωση και την ομηρία. Ο Φ. Κουβέλης μάλιστα, απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου, δικαιολόγησε εν μέρει τις αντιδράσεις τοπικών κοινωνιών και ζήτησε «εξασφάλιση ανθρώπινων συνθηκών παραμονής των μεταναστών εκεί που βρίσκονται», αλλά «με κατανομές που θα υπηρετούν αφ' ενός μεν τη δική τους ποιότητα ζωής, αφ' ετέρου και τη συλλειτουργία της κοινωνίας με τη δική τους παρουσία». Στην αντιδραστική, αντιμεταναστευτική πολιτική της ΕΕ, εναποθέτει ο ΣΥΡΙΖΑ ένα τόσο σημαντικό ζήτημα. Μακριά και ενάντια στην επιτακτική ανάγκη να αλλάξει πολιτική η ίδια η κυβέρνηση της Ελλάδας, που ταυτίζεται μ' αυτή την πολιτική. Να γιατί ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις όποιες κορόνες υπέρ των μεταναστών, υπονομεύει με την ταχτική του τον αγώνα για τα δικαιώματά τους, που πρέπει να προσλάβει γνήσια αντιιμπεριαλιστικά χαρακτηριστικά, ώστε το κίνημα να γίνει ικανό να αποσπά κατακτήσεις προς όφελός τους, αλλά ταυτόχρονα να ανοίγει και δρόμους που θα φέρουν το μαχαίρι στη ρίζα που γεννάει το πρόβλημα.

Ικέτες

Δεν έφτασε ο ξεριζωμός από τις πατρίδες τους και η ταλαιπωρία μέχρι που οι πρόσφυγες να φτάσουν στην Αγυιά της Αχαΐας. Στο δρόμο ή στους καταυλισμούς, τους βρήκαν κι αρρώστιες σοβαρές. Μάλιστα, σε κάποιες περιπτώσεις, τους χτύπησαν και λοιμώδη νοσήματα κι αναγκάστηκαν κάποιοι υγειονομικοί σχηματισμοί να τους προσφέρουν - όπως έπρεπε - νοσηλευτική φροντίδα. Ομως, μπροστά στη νέα ευρωνοοτροπία φασιστικής έμπνευσης, δεν υπολόγισαν τίποτε. Ούτε παιδιά, ούτε αρρώστους.

Τους ικέτες στην αρχαιότητα - αυτούς, δηλαδή, που ζητούσαν προστασία και φροντίδα - τουλάχιστον τους σεβόντουσαν και δεν τους πείραζαν. Ομως, ο ευρωενωσιακός - όπως κι ο υπερατλαντικός - ιμπεριαλισμός δεν καταλαβαίνει από τέτοια κι ας κομπορρημονούν κάποιοι ντόπιοι κουφιοκέφαλοι πως ο αρχαίος πολιτισμός μας αποτελεί κοιτίδα του ευρωπαϊκού πολισμού. Αλλωστε, ο πολιτισμός τους είναι βαρβαρότητα, εκμετάλλευση μέχρι θανάτου και ιμπεριαλιστικός πόλεμος για το κέρδος των μονοπωλίων.

Αυτοαποκαλύπτονται ως προς το ρόλο τους...

Γρηγοριάδης Κώστας

«Τι ακριβώς έγινε το 1989; Πείσθηκε τόσο εύκολα ο Φλωράκης και έκανε τη συγκυβέρνηση; Φοβήθηκε τις εξελίξεις στις ανατολικές χώρες; `Η του ψιθύρισαν ότι έτσι θα διατηρούνταν η υστεροφημία του και ότι δεν θα σύρονταν όπως οι άλλοι ηγέτες των Λαϊκών Δημοκρατιών στα δικαστήρια; Οτι έτσι θα έσωζε τις επιχειρήσεις του ΚΚΕ, δηλαδή την ιδιοκτησία;». Ποιος τα λέει όλα αυτά; Πάντως, δεν είναι η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Ασε που θα μπορούσε να είναι, αλλά λέμε τώρα. Υπάρχουν και άλλες αντιΚΚΕ εφεδρείες στο σύστημα. Και μάλιστα χρήσιμες, απ' ό,τι φαίνεται, όπως το ΝΑΡ, γιατί δικά του γραφτά είναι, στην εφημερίδα του, το «Πριν» (12/7/2009), που είδαν το φως της δημοσιότητας. Και καλά, από τέτοιους «επαναστάτες» δε θα περίμενε κανείς σεβασμό στον Χαρίλαο Φλωράκη. Γιατί αυτοί επεδίωξαν τον εξανδραποδισμό του ΚΚΕ με την υπονόμευσή του από τα μέσα. Αλλά για τα υπόλοιπα, περί δικαστηρίων ηγετών των Λαϊκών Δημοκρατιών, τα οποία έστησαν οι καπιταλιστικές ηγεσίες στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, τι είναι, αν δεν είναι ωμός αντικομμουνισμός; Οπως και οι συνειρμοί με τις επιχειρήσεις, σε μια περίοδο, που σύσσωμο το αστικό πολιτικό σύστημα, αλλά και άλλα επιτελεία του ιμπεριαλισμού χτυπούν το ΚΚΕ, με πρωταγωνιστή την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Τέτοια ταύτιση, λοιπόν; Εδώ δεν μπορεί να μιλήσει κανείς για απλό ξεπεσμό τους. Είναι ποιοτικά κάτι παραπάνω και, πάντως, διαφορετικό. Κάποιος δημοσιολόγος στην «Καθημερινή» έγραψε τις προάλλες ότι ο αντικομμουνισμός είναι ο σύγχρονος προοδευτισμός. Τους ζήλεψαν; Πάντως, η σύμπλευση με όσους πασχίζουν να χτυπήσουν το ΚΚΕ, με άλλα μέσα αφού δεν αντέχουν γιατί δε μπορούν να το κάνουν ιδεολογικοπολιτικά, είναι εμφανής. Για το ρόλο τους; Αυτοαποκαλύπτονται στην Ιστορία...

Η επικαιρότητα που τους βολεύει

Από τη μια πλευρά, υπάρχουν εκείνα τα ζητήματα που τα αστικά κόμματα και ΜΜΕ προσπαθούν να πείσουν τον εργάτη ότι τον αφορούν. Οπως το πότε θα γίνουν εκλογές, αν θα είναι νικητής η ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ. Οπως το πόσο επιτυχημένα δρα η αστυνομία, εξαρθρώνοντας συμμορίες που βρίσκονται πίσω από απαγωγές μεγαλοεπιχειρηματιών. Και, από την άλλη πλευρά, υπάρχουν όλα εκείνα τα ζητήματα που διαμορφώνουν τη ζωή του εργάτη, όπως οι συνθήκες στις οποίες ζει και δουλεύει, το αν και πώς καλύπτει τις ανάγκες της οικογένειάς του σε υγεία, σε πρόνοια, σε μόρφωση, σε στέγη. Υπάρχουν, δηλαδή, όλα εκείνα, που καταγράφουν καθημερινά και ασταμάτητα πως ο πλούτος που ο εργάτης κι η εργάτρια παράγουν με τα χέρια και το νου τους μεγαλώνει, αλλά όσα εκείνοι γεύονται είναι όλο και λιγότερα σε σχέση με όσα θα έπρεπε να γεύονται. Υπάρχουν, δηλαδή, εκείνα, που αποκαλύπτουν ότι το συμφέρον του εργάτη και το συμφέρον του κεφαλαίου μόνο σε σύγκρουση μπορούν να βρίσκονται, και βρίσκονται, όσα κι αν λένε οι κήρυκες της «κοινωνικής συνοχής».

Γι' αυτό ακριβώς και οτιδήποτε παρουσιάζει η αστική τάξη για τη διαμόρφωση της επικαιρότητας και της κοινής γνώμης, το παρουσιάζει χωρίς να φανερώνει τις επιδιώξεις που αυτό εξυπηρετεί ενάντια στους εργαζόμενους. Γι' αυτό, π.χ., οι εκλογικοί αναλυτές και οι πολιτικοί επιστήμονες που επιστρατεύει δε λένε ότι αλλαγή προς όφελος των εργαζομένων θα έρθει όχι με αλλαγή κυβερνήτη, αλλά με αλλαγή της τάξης που βρίσκεται στην εξουσία. Για τον ίδιο λόγο, όσοι επιδοκιμάζουν την ετοιμότητα της αστυνομίας κρύβουν ότι βασικός αποδέκτης αυτής της ενίσχυσης των κατασταλτικών μηχανισμών είναι ο λαός και το κίνημά του. Μόλις χτες, οι εργάτες στον «Καριπίδη», που παλεύουν να πάρουν τα δεδουλευμένα που τους χρωστά ο εργοδότης, δέχτηκαν επίθεση από την Ομάδα Πρόληψης και Καταστολής Εγκλήματος, ενός ακόμα Σώματος, που φτιάχτηκε - υποτίθεται - για την πάταξη του εγκλήματος. Να ποιοι είναι οι εγκληματίες για την αστική τάξη: Οι εργάτες που παλεύουν για το δίκιο τους.

Αυτοί που στις 8 Ιούλη δεν «είδαν» ούτε τη μεγάλη απεργιακή μάχη που δόθηκε για 24 ώρες έξω από τις πύλες μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, είναι οι ίδιοι που «θάβουν» την πλούσια παρέμβαση, την οποία αυτό το διάστημα ξετυλίγουν στους τόπους δουλειάς και κατοικίας των εργαζομένων το ΚΚΕ, αλλά και το ΠΑΜΕ. Δράση με στόχο την ολόπλευρη ενημέρωση των εργαζομένων για τη νέα λαίλαπα που θα ξεσπάσει, όχι για να γίνουν διαπιστώσεις, αλλά για να οργανωθεί η αντίσταση, η αντεπίθεση. Για να στηθούν επιτροπές αγώνα στα εργοστάσια και τις επιχειρήσεις. Να δυναμώσει η ταξική αλληλεγγύη, ως μορφή συμπαράστασης, αλλά, κυρίως, ως προϋπόθεση για την πορεία και την προοπτική των αγώνων της εργατικής τάξης.

Αυτή είναι η κατεύθυνση, στην οποία οι εργάτες πρέπει να προσανατολιστούν. Να αναλάβουν ενεργό δράση, να αναλάβουν ευθύνες, να πάρουν πάνω τους την υπόθεση, όχι μόνο της παρεμπόδισης των εκάστοτε μέτρων που προωθούνται, αλλά της διεκδίκησης της ζωής που τους αξίζει. Να δυναμώσουν το ΠΑΜΕ, να συστρατευθούν με το ΚΚΕ.