"Αραγε ο πλανήτης βρίσκεται στα πρόθυρα μίας ολικής οικονομικής καταστροφής;". "Παγκοσμιοποίηση: η προσωποποίηση της βαρβαρότητας;". "Τι πραγματικά είναι η παγκοσμιοποίηση και ποιες οι συνέπειές της στον παγκόσμιο πληθυσμό;". "Ποια δύναμη μπορεί να αντιταχθεί και να αναχαιτίσει τη λαίλαπα της παγκοσμιοποίησης;".

Αυτά είναι ελάχιστα από την πληθώρα των αγωνιωδών ερωτημάτων που "βασάνισαν" για πέντε μέρες πάνω από 800 οικονομολόγους και πολιτικές προσωπικότητες από 51 χώρες, που πήραν μέρος στη Διεθνή Συνάντηση των Οικονομολόγων, που πραγματοποιήθηκε στην Αβάνα από 18 έως 22 Γενάρη. Ο "χρόνος" έπαιξε πάντως το δικό του περίεργο ρόλο σε αυτή τη συνάντηση, καθώς οι οικονομολόγοι κλήθηκαν να συζητήσουν εκτενώς για την παγκοσμιοποίηση και τα προβλήματα ανάπτυξης, να καταθέσουν και να αντιπαραθέσουν τις απόψεις τους αλλά και να προτείνουν λύσεις για πιθανές διεξόδους... τη στιγμή που η Κούβα συμπλήρωνε τα 40 χρόνια από τη νίκη της Επανάστασης, ενώ την ίδια στιγμή η Βραζιλία υποτιμούσε το νόμισμά της και έμπαινε ακόμα πιο βαθιά στη δίνη της οικονομικής κρίσης. Τα συμπτώματα της "ασιατικής νόσου" εκδηλώθηκαν με δραματικό τρόπο και στη Λατινική Αμερική, αφήνοντας προς στιγμήν την υφήλιο να ανατριχιάζει - για ακόμα μία φορά - σκεπτόμενη με τρόμο τα μελλούμενα...

Στη σκιά λοιπόν της νέας κρίσης της "νόσου", που εκδηλώθηκε στη Βραζιλία, "σε αυτή την περίοδο κρίσης που σημαδεύεται από αβεβαιότητες παντός τύπου, οι περισσότεροι από τους οικονομολόγους συμφωνούν σε ένα σημείο, ότι είναι αναγκαιότητα να υπάρξει μία συνολική και ουσιαστική εξέταση των παραδοσιακών οικονομικών μοντέλων", όπως τόνισε εξ αρχής ο Ρομπέρτο Βεριέρ,ο Κουβανός πρόεδρος της Ενωσης Οικονομολόγων από τη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική, κηρύσσοντας την έναρξη των εργασιών της συνάντησης, για να δώσει το στίγμα του τι πρόκειται να ακολουθήσει μέσα στο διάστημα των πέντε ημερών που θα διαρκούσε η συνάντηση. Για να συμπληρώσει αμέσως μετά χαρακτηριστικά: "Τα δόγματα καταρρέουν υπό το βάρος απρόβλεπτων γεγονότων, ενώ υπάρχει έλλειψη εναλλακτικών προτάσεων, πάνω από όλα όμως ορισμένα δόγματα εξακολουθούν να επικρατούν με ανυπολόγιστο κόστος για την ανθρωπότητα". Ενώ θα τελειώσει με την επικοινωνία που γίνεται μέσα στο "παγκόσμιο χωριό", αλλά και το ρόλο των διεθνών ΜΜΕ που παρουσιάζουν τα γεγονότα και τις υφιστάμενες αντιθέσεις σαν απλά περιστατικά, σημαδεύοντας την ανθρώπινη συνείδηση, ενώ οι λεπτομερειακές αναλύσεις καταστροφών και γεγονότων καταλήγουν όχι μόνο στην παραπληροφόρηση αλλά και στο θάνατο οποιουδήποτε συναισθήματος, σκέψης και αντίδρασης. Κλείνοντας τόνισε: "Είναι σαφείς και συγκεκριμένες οι εκφράσεις της μεγάλης ανισότητας που επικρατεί και λειτουργεί παγκοσμίως, καθώς η πηγή των προβλημάτων σε αυτή τη φάση της ιστορίας παρουσιάζεται σε εμάς απατηλά, σαν να έχει προκληθεί από τη διαδικασία παγκοσμιοποίησης".

Ηταν αρκετά όμως για να ακολουθήσει, από την πρώτη μέρα κιόλας, ένας καταιγισμός από ομιλίες και παρεμβάσεις, όπου οι ομιλούντες έθεσαν αμέσως ζητήματα που απαιτούν απαντήσεις ή έθεσαν θέσεις που προκάλεσαν αμέσως αντιρρήσεις. Ο Πολ Μπαϊρόχ,καθηγητής από το Πανεπιστήμιο της Γενεύης, εξετάζοντας ορισμένες βασικές όψεις της διαδικασίας της παγκοσμιοποίησης διά μέσου της ιστορίας, τόνισε ότι από το 1973, που άρχισε να παρατηρείται η υπέρογκη αύξηση όσον αφορά το μέγεθος της παραγωγής και κυρίως των εξαγωγών - περίπου 13% - παρατηρήθηκε ένα γεγονός καινοφανές, καθώς από το 19ο αιώνα δεν είχε υπάρξει ανάλογη κίνηση. Επομένως οι ανεπτυγμένες χώρες αύξησαν τις εξαγωγές τους προκειμένου να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν κερδοφόρα το κόστος της τιμής του πετρελαίου. Συμπληρώνοντας ότι αυτό ήταν η απαρχή της τάσης της αύξησης των εξαγωγών σε όλα αυτά τα κράτη που οδήγησε στην ανάπτυξη μίας συγκεκριμένης σχέσης, όσον αφορά το εμπόριο και κυρίως την εσωτερική διακίνηση μέσα στην Ευρώπη. Ακολουθώντας αυτό το σκεπτικό κατέληξε ότι σήμερα, που το εμπόριο και η διακίνηση κεφαλαίων έχει σπάσει τα σύνορα των ηπείρων, ένα πρωτοφανές κερδοσκοπικό στοιχείο έχει τεθεί σε λειτουργία, όσον αφορά τις σχέσεις στη διεθνή αγορά, ανάμεσα στις υφιστάμενες σχέσεις μεταξύ κεφαλαιακών και παραγωγικών ομίλων. Π.χ., για κάθε παραγωγικό δολάριο που κινείται στη διεθνή αγορά αντιστοιχούν αρκετά κερδοσκοπικά. Οπως και ότι ημερησίως πληρώνουμε για παραγωγή και υπηρεσίες περίπου 222 δισ. δολάρια, ενώ το ποσό που κινείται στις χρηματαγορές και στο εμπόριο πλησιάζει στα 1.8 τρισ. δολάρια.

Σε αυτό το σημείο η παρέμβαση πολλών αντιπροσώπων κινήθηκε στην ίδια κατεύθυνση, "καταδικάζοντας" τον κερδοσκοπικό οικονομικό τομέα ως την πηγή του κακού, αφού αυτός είναι που επηρεάζει τον παραγωγικό τομέα και η κατάσταση αυτή θα συνεχίζεται. Τα θέματα που επίσης αναλύθηκαν διεξοδικά και σχετίζονται με την καθαρή οικονομική φύση του φαινομένου, αλλά και η συνθετότητά τους στο σύγχρονο κόσμο, όπως η παρακμή της παγκόσμιας οικονομίας, η οικονομική επέμβαση στην ηθική και πολιτική τάξη, η κατανομή της δύναμης, η εύθραυστη κατάσταση του τραπεζικού συστήματος στις ανεπτυγμένες χώρες, τα hedge funds, οι οικονομικές κρίσεις και οι κωλυσιεργίες που πραγματοποιούνται και οι επιθέσεις στο νομισματικό σύστημα, ήταν ορισμένα θέματα που τέθηκαν και συζητήθηκαν διεξοδικά, ενώ αυτό που τονίστηκε ήταν ότι η έξοδος από την παρούσα κρίση, που είναι βαθύτατη κρίση του ίδιου του συστήματος, είναι μάλλον αδύνατη.

Η παρέμβαση του Φρεντερίκ Φ. Κλερμόντ,βασικού συνεργάτη της "Λε Μοντ Ντιπλοματίκ", ήταν αρκετή για να μπορέσει να "ανάψει" η συζήτηση και να στραφεί σε μία συνολικότερη ανάλυση των πραγματικών δεδομένων και συνεπειών. Με μία καυστική ομιλία ο Κλερμόντ τόνισε ότι η ανάλυση του όρου "παγκοσμιοποίηση" δεν είναι επαρκής για να μπορέσει να ορίσει σήμερα τη φύση του καπιταλισμού, δηλώνοντας μάλιστα ότι πρόκειται για ένα μύθο, ένα ψέμα που δημιουργήθηκε για να παράσχει άλλοθι και να αποκρύψει την πραγματική φύση της δύναμης και της ισχύος, καθώς και τη διανομή της ισχύος στην παγκόσμια αγορά. "Κάποιος υποθέτει ότι η πραγματική δύναμη πίσω από τον όρο παγκοσμιοποίηση βρίσκεται στην Παγκόσμια Τράπεζα και στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, καθώς και σε μερικά άλλα Οικονομικά Ιδρύματα, τα οποία όμως όλοι γνωρίζουν ότι δεν είναι τίποτα άλλο από θυγατρικές των ΗΠΑ και των 200 μεγαθηρίων που κυβερνούν τον πλανήτη".

Σε αυτό το σημείο στάθηκαν περισσότεροι από 100 ομιλητές, που από το βήμα τόνισαν με κάθε τρόπο ότι η παγκοσμιοποίηση δεν είναι ένας μύθος του τελευταίου τετάρτου του 20ού αιώνα αλλά είναι μία διαδικασία που απορρέει από τον ίδιο τον καπιταλισμό και απλώς έχει λάβει μεγαλύτερες και πιο σύνθετες διαστάσεις με τη νεοφιλελεύθερη πολιτική που ασκείται από τη δεκαετία του '80 στις πιο οικονομικά ισχυρές χώρες του πλανήτη. ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;Μία τάση που ενισχύθηκε και, τελικά, με την ανατροπή των σοσιαλιστικών χωρών και της ΕΣΣΔ, "άρχισε να αναπτύσσεται ραγδαία". Οι καταστροφικές συνέπειες που έχει η άσκηση αυτής της πολιτικής αλλά και της παγκοσμιοποίησης, κυρίως στις χώρες της Λατινικής Αμερικής, ήταν ένα από τα βασικά σημεία της Συνάντησης, καθώς οι περισσότεροι αντιπρόσωποι προέρχονται από αυτές τις χώρες, που μάλιστα χαρακτηρίζονται - όχι όλες - αναπτυσσόμενες οικονομίες.

"Η πολιτική της Ουάσιγκτον έχει δραματικές επιπτώσεις στη χώρα μας", ξεκίνησε την ομιλία του ο δρ. Αλαμέδα,από την Ακαδημία Οικονομικών Μελετών της Κολομβίας, τονίζοντας ότι εξαιτίας αυτής της πολιτικής, η άλλοτε επικερδής υφαντουργική βιομηχανία έχει διαλυθεί, οι εισαγωγές αυξήθηκαν, ενώ αντίθετα οι εξαγωγές μειώθηκαν και το αποτέλεσμα είναι το δημοσιονομικό έλλειμμα να είναι της τάξης του 5% του ΑΕΠ και το ένα τρίτο του εθνικού εισοδήματος να πηγαίνει για αποπληρωμή του εξωτερικού χρέους. Η ανεργία; Επισήμως ξεπερνά το 16%. Η κατάσταση δεν είναι καλύτερη ούτε στη Βραζιλία, τόνισε και ο Τεοτόνιο ντε Σάντος που τόνισε: "Δεν μπορούμε να αποδεχτούμε πλέον να ζούμε κάτω από την απόλυτη κυριαρχία μίας πολιτικής, όπου το δημόσιο χρέος, οι στρατιωτικές δαπάνες και επενδύσεις και η κερδοσκοπία στον οικονομικό τομέα λειτουργούν ως οικονομικοί μοχλοί και επιτάσσονται από άλλες χώρες".

Τα αποτελέσματα της άσκησης αυτής της πολιτικής είναι καταστρεπτικά για τον ίδιο τον πληθυσμό στις χώρες της Λατινικής Αμερικής, αλλά δεν είναι μόνο αυτό, θα συμπληρώσει ο Χιλιανός Εμανουέλ Ιντάλγκο,ο οποίος θα τονίσει ότι η απώλεια της εθνικής ακεραιότητας συμβαδίζει με την επιβολή αυτής της πολιτικής, καθώς και η κοινωνική αποσύνθεση, η ανθρώπινη αποκτήνωση αλλά και η καταστροφή της ίδιας της φύσης με τον πραγματικά ληστρικό τρόπο που λειτουργούν οι πολυεθνικές εταιρίες στις χώρες της Νότιας Αμερικής. Οι ολέθριες συνέπειες της παγκοσμιοποίησης ξετυλίχτηκαν κομμάτι κομμάτι, συνέθεσαν το παζλ της εικόνας αυτού του νέου κόσμουν, όχι θαυμαστού, αλλά ενός κόσμου που "είναι υποχείριος των ΗΠΑ", όπως τόνισε και ο πρώην Πρόεδρος της Νικαράγουας Ντανιέλ Ορτέγκα Σααβέδρα,ενός κόσμου κάτω από την ύπαρξη μίας "ντε φάκτο κυβέρνησης", που επιβάλλει σε όλο τον πλανήτη τις στρατιωτικές, οικονομικές και πολιτικές αποφάσεις της - το πρώτο από τα κυριότερα σημεία που έθιξε ο Κουβανός ηγέτης Φιντέλ Κάστρο - και μετατρέπει την υφήλιο σε έναν "κόσμο βαρβαρότητας". Επαναφέροντας στο προσκήνιο την άποψή του υπό το πρίσμα μάλιστα των "αποκαλύψεων" που ξετυλίγονταν στη Συνάντηση, ο Κάστρο τόνισε ότι μία χώρα με το πιο ολοκληρωμένο οπλοστάσιο πυρηνικών όπλων, που ανανεώνει συνεχώς και που τελευταίως δαπανά περισσότερα για στρατιωτικές δαπάνες από ό,τι δαπανούσε κατά τη διάρκεια του "ψυχρού πολέμου", βομβαρδίζει αμάχους και χώρες -Σουδάν - προκειμένου να εφαρμόσει την πολιτική και τα γεωστρατηγικά σχέδιά της χωρίς ποτέ να ρωτά κανέναν. "Τι είδους κυβέρνηση είναι αυτή και τι είδους κόσμος είναι αυτός που ζούμε τώρα;", αναρωτήθηκε ο Κάστρο...

Για να αναρωτηθεί εκ νέου κλείνοντας τις εργασίες της συνάντησης. Ηταν ένα από τα πολλά ρητορικά ερωτήματα που έκανε ο Κάστρο, τονίζοντας με διαφορετικό τρόπο πολλά από τα συμπεράσματα που εξήχθησαν από αυτή τη συνάντηση. "Η βαθύτερη πίστη μου: Η απίστευτη και μέχρι τώρα άγνωστη διαδικασία της παγκοσμιοποίησης που μας απασχόλησε είναι προϊόν ιστορικής εξέλιξης, ένα "φρούτο" του ανθρώπινου πολιτισμού και εξέλιξης;". "Μία ερώτηση: Είναι μία αναστρέψιμη διαδικασία; Η απάντηση που δίνω στον εαυτό μου είναι: ΟΧΙ".

"Πώς λοιπόν θα αντιπαλέψουμε αυτή τη διαδικασία που μπορεί να μας βάλει σε καταστροφική δίνη; Ποια θα είναι η εναλλακτική πρόταση για μια διαφορετικού είδους παγκοσμιοποίηση; Μπορεί να είναι μία σοσιαλιστική ή κομμουνιστική ή όπως θέλετε να την πείτε; Ποια θα είναι τα κυριότερα όπλα μας; Ιδέες, σκέψεις. Ποιοι θα τις καταδείξουν, θα τις καλλιεργήσουν και θα τις κάνουν ορατές και απτές; Εσείς. Είναι και αυτή μία ουτοπία, ένα ακόμα όνειρο μεταξύ τόσων άλλων; Οχι, γιατί είναι αντικειμενικά αναπόφευκτο ότι δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική λύση. Εχει ήδη πραγματωθεί αυτό το όνειρο όχι πολύ παλιά, ίσως όψιμα. Αλλά όπως είπε και ο Χοσέ Μαρτί: "Τα όνειρα του σήμερα θα είναι οι πραγματικότητες του αύριο"".

Αποστολή: Χριστίνα ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ

ΜΟΣΧΑ (ανταπόκριση Ν. ΓΚΑΡΙΦΟΥΛΙΝΑ). -

Στο βαθμό που πλησιάζουν οι βουλευτικές εκλογές για την Κρατική Δούμα τα διάφορα πολιτικά κόμματα της Ρωσίας καταβάλλουν προσπάθειες για τη δημιουργία και ενίσχυση των συνασπισμών τους. Μια τέτοια διαδικασία παρατηρείται και στο "κόμμα της εξουσίας" και στους κόλπους των ψευτοδημοκρατών. Σ' αυτές τις συνθήκες ιδιαίτερη σημασία αποκτάει το ζήτημα της ενότητας στις εκλογές όλων των αριστερών πατριωτικών δυνάμεων. Σε σχέση μ' αυτό η Εκτελεστική Επιτροπή (ΕΕ) της Ενωσης Κομμουνιστικών Κομμάτων - ΚΚΣΕ (ΕΚΚ - ΚΚΣΕ) εξέτασε στη συνεδρίαση της στις 28 Φλεβάρη το ζήτημα "Για την εφαρμογή των αποφάσεων του 31ου Συνεδρίου της ΕΚΚ - ΚΚΣΕ για τη δημιουργία ενιαίου εκλογικού μπλοκ των κομμουνιστικών δυνάμεων ενόψει των εκλογών για την Κρατική Δούμα".

Ο πρόεδρος του Συμβουλίου της ΕΚΚ - ΚΚΣΕ Ολέγκ Σένιν σημείωσε στην ομιλία του ότι η ζημιά, που προκάλεσαν οι καπιταλιστές - μονεταριστές στην οικονομία της χώρας, σε απόλυτο μέγεθος ξεπερνάει κατά πολλές φορές τη ζημιά που προκάλεσαν σε όλη τη Σοβιετική Ενωση στο Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο οι γερμανοφασίστες κατακτητές. "Σήμερα", υπογράμμισε ο Σένιν, "το ζήτημα της σωτηρίας της Ρωσίας - ΕΣΣΔ ως κράτους είναι το ζήτημα της εξουσίας. Και πρακτικά όλοι οι υπολογισμοί και οι προγνώσεις δείχνουν ότι ο χρόνος για το πέρασμά της στις αριστερές δυνάμεις είναι πολύ περιορισμένος στα 1,5-2 χρόνια, δηλαδή στο τέλος του 20ού αιώνα". Ανέφερε ένα από τα βασικά συμπεράσματα του 31ου Συνεδρίου της ΕΚΚ - ΚΚΣΕ, ότι "η επιστροφή της χώρας στο δρόμο της σοσιαλιστικής ανάπτυξης στις δοσμένες συνθήκες απαιτεί επαναστατικούς μετασχηματισμούς σε βάθος, που δεν πρέπει υποχρεωτικά να συνοδευτούν από ένοπλη εξέγερση". Κύριος στόχος ήταν και παραμένει η συνένωση - με την ενίσχυση της ΕΚΚ - ΚΚΣΕ - των κομμουνιστών των Δημοκρατιών, πριν απ' όλα της Ρωσίας, σ' ένα ενιαίο κομμουνιστικό κόμμα λενινιστικού τύπου. Οσο καιρό όμως ο κερματισμός του κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος, παρ' όλα τα μέτρα που έχουν παρθεί, παραμένει ένα λυπηρό χαρακτηριστικό της εποχής μας, είναι απαραίτητο να εξασφαλιστεί τουλάχιστον η ενότητα δράσης, ως προϋπόθεση και κίνητρο για την οργανωτική και ιδεολογική συσπείρωση.

Αυτή είναι η θέση και η γραμμή, την οποία ακολουθεί τα τελευταία χρόνια το Συμβούλιο της ΕΚΚ - ΚΚΣΕ. Ωστόσο, η διαδικασία συνένωσης των Κομμουνιστικών Κομμάτων της Ρωσίας δεν προχωράει. Πριν από ένα χρόνο οι ηγέτες του ΚΕΚΡ και του ΚΚΡΟ, ύστερα από διαβουλεύσεις, είχαν επιβεβαιώσει την αναγκαιότητα για επίτευξη της ενότητας και εξέφρασαν την ετοιμότητα να εξασφαλίσουν τη συνεργασία στα πρωταρχικά ζητήματα για την αποκατάσταση της εξουσίας των εργαζομένων. Το 31ο Συνέδριο της ΕΚΚ - ΚΚΣΕ συνέστησε στα ΚΚ της Ρωσίας και των άλλων χωρών να κατέβουν στις βουλευτικές και προεδρικές εκλογές σε ενιαίο εκλογικό μέτωπο. Η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΡΟ τον Οκτώβρη του 1998 ανέθεσε στο προεδρείο της ΚΕ "να διεξάγει συνομιλίες με τους συμμάχους για το συντονισμό των θέσεων στις επικείμενες εκλογές για την Κρατική Δούμα, με σκοπό την ανάδειξη κοινών υποψηφίων... στις μονοεδρικές περιφέρειες, καθώς και την εγγραφή των υποψήφιων - συμμάχων στην ομοσπονδιακή και περιφερειακή λίστα του ΚΚΡΟ".

Ωστόσο, ήδη στις 21 Νοέμβρη 1998, στο 2ο Συνέδριο της Λαϊκοπατριωτικής Ενωσης Ρωσίας, πυρήνας και καθοδηγητική δύναμη της οποίας είναι το ΚΚΡΟ, επισημάνθηκε: "Βέλτιστη μορφή συμμετοχής στις βουλευτικές εκλογές θα είναι ο τριμερής συνασπισμός - ΚΚΡΟ, Αγροτικό Κόμμα της Ρωσίας και "Πατριώτες της Ρωσίας" - στα πλαίσια του οποίου το κάθε μέλος θα διεξαγάγει αυτοτελώς την προεκλογική εκστρατεία με προσανατολισμό τον ψηφοφόρο του". Κατόπιν ο πρόεδρος του Κινήματος Στήριξης του Στρατού Βίκτορ Ιλιούχιν δήλωσε ότι το κίνημα αυτό "είναι σε θέση μόνο του να ξεπεράσει το όριο του 5%..." και θεωρεί ότι στις μελλοντικές εκλογές πρέπει να φωτιστούν ιδιαίτερα τα προβλήματα των ενόπλων δυνάμεων. Στη συνέχεια άρχισε η συγκρότηση του μπλοκ του "πεφωτισμένου πατριωτισμού" και του ριζοσπαστικού ρωσικού μετώπου (ο κυβερνήτης της περιφέρειας Κρασνοντάρ Β. Κοντρατένκο και ο βουλευτής της Δούμας Αλμπέρτ Μακασόφ), το οποίο έχει ως κύρια κατεύθυνση "τη ρωσική ιδέα, τον ρωσικό παράγοντα, τη ρωσική τραγωδία, το σταμάτημα της γενοκτονίας και της κατάπνιξης των Ρώσων". Ακολούθησε ο πρόεδρος της Κρατικής Δούμας Γκενάντι Σελεζνιόφ, ο οποίος έγινε επίτιμος πρόεδρος του εθνικού ιδρύματος "Για Σταθερή Ανάπτυξη της Ρωσίας", που θέτει ως σκοπό "τη συσπείρωση όλων των εποικοδομητικών οικονομικών δυνάμεων, οι οποίες ενδιαφέρονται για την επιτυχία της πολιτικής της σημερινής κυβέρνησης (Γεβγκένι Πριμακόφ)".

Κατά συνέπεια, ουσιαστικά υπό την αιγίδα σημαντικών στελεχών του ΚΚΡΟ δημιουργούνται μερικά εκλογικά παρακλάδια. Πέρσι στις 23 Δεκέμβρη ο πρώτος γραμματέας της ΚΕ του ΚΕΚΡ Βίκτορ Τιούλκιν απευθύνθηκε στην ΕΚΚ - ΚΚΣΕ να βοηθήσει στη διεξαγωγή διαβουλεύσεων και διαπραγματεύσεων με το ΚΚΡΟ "για τη δυνατότητα εμφάνισης σε ενιαίο μπλοκ (ή στον περιορισμό στο ελάχιστο των απωλειών από την αντιπαλότητα)". Αν δε σταθεί δυνατή αυτή η συνεργασία, τότε και το ΚΕΚΡ υπολογίζει ότι θα πετύχει το εκλογικό όριο του 5%.

Σ' αυτές τις συνθήκες όλο τον τελευταίο καιρό η Γραμματεία του Συμβουλίου της ΕΚΚ - ΚΚΣΕ μ' επικεφαλής τον Σένιν αγωνίζεται για τη δημιουργία του ενιαίου μπλοκ, αλλά ανεπιτυχώς. Και στη διάρκεια της συνεδρίασης της ΕΕ του Συμβουλίου της ΕΚΚ - ΚΚΣΕ ο Σένιν επέμεινε στην ανάγκη της συνένωσης, θεωρώντας ως πολιτική αυτοκτονία την τακτική εκείνων που αντί για τη συνένωση διαμελίζουν τις δυνάμεις. Πρότεινε στους ηγέτες των δυο κύριων ΚΚ της Ρωσίας "να ανακοινώσουν αμέσως τη συγκρότηση ενιαίου εκλογικού μπλοκ χωρίς κανέναν προκαταρκτικό όρο". Η άποψη αυτή υποστηρίχτηκε από τους ηγέτες όλων των Κομμουνιστικών Κομμάτων - μέλη της Εκτελεστικής Επιτροπής, εκτός από τον πρόεδρο της ΚΕ του ΚΚΡΟ, ο οποίος δε συμμετείχε στη συνεδρίαση. Η συζήτηση αυτού του θέματος συνεχίστηκε τη Δευτέρα, 1 Μάρτη, με τη συμμετοχή και του Γκενάντι Ζιουγκάνοφ, αλλά το ζήτημα έμεινε ανοιχτό. Αποφασίστηκε να συνεχιστούν οι διαβουλεύσεις και οι συναντήσεις.

Πιο αποτελεσματική ήταν η συζήτηση άλλων θεμάτων. Η ΕΕ του Συμβουλίου της ΕΚΚ - ΚΚΣΕ έκανε σ' αυτή τη συνεδρίαση ένα σημαντικό βήμα προς τη μετατροπή, προοπτικά, με τη δημιουργία των κατάλληλων συνθηκών, της ΕΚΚ - ΚΚΣΕ σε ενιαίο κόμμα στο έδαφος της ΕΣΣΔ. Πάρθηκε η απόφαση "Για τα μέτρα ενίσχυσης της πειθαρχίας και της ενότητας της ΕΚΚ - ΚΚΣΕ", το πρώτο σημείο της οποίας αναφέρει τα εξής: "Σύμφωνα με την Πολιτική Διακήρυξη του 31ου Συνεδρίου, η ΕΚΚ - ΚΚΣΕ και τα ενταγμένα σ' αυτή κομμουνιστικά κόμματα αναπτύσσουν τη δράση τους με βάση την αρχή του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού. Ολες οι αποφάσεις των Συνεδρίων της ΕΚΚ - ΚΚΣΕ, καθώς και οι αποφάσεις του Συμβουλίου, της Εξελεγκτικής Επιτροπής, της Εκτελεστικής Επιτροπής, της Γραμματείας του Συμβουλίου της ΕΚΚ - ΚΚΣΕ είναι υποχρεωτικές για όλα τα κόμματα που ανήκουν στην ΕΚΚ - ΚΚΣΕ. Παράλληλα τα καθοδηγητικά και ελεγκτικά όργανα της ΕΚΚ - ΚΚΣΕ υποχρεούνται να λαμβάνουν υπόψη στη δουλιά τους όλη την πολυμορφία των συνθηκών δράσης των ΚΚ και να παίρνουν τις γενικές κομματικές αποφάσεις, έχοντας υπόψη τις νομοθεσίες των κρατικών σχηματισμών στο έδαφος της ΕΣΣΔ". Στο τρίτο σημείο της απόφασης αναφέρεται ότι "τα κομμουνιστικά κόμματα, που ανήκουν στην ΕΚΚ - ΚΚΣΕ, παραδέχονται και εφαρμόζουν το Καταστατικό και το Πρόγραμμα της ΕΚΚ - ΚΚΣΕ...". Η απόφαση αυτή θα εξεταστεί σε προσεχή Ολομέλεια του Συμβουλίου της ΕΚΚ - ΚΚΣΕ. Συζητήθηκε επίσης το θέμα: "Τα καθήκοντα της ΕΚΚ - ΚΚΣΕ για την ενίσχυση των νεολαιίστικων οργανώσεων των Δημοκρατιών και της Πανενωσιακής Λενινιστικής Κομμουνιστικής Ενωσης Νεολαίας" (ΠΛΚΕΝ) και πάρθηκε απόφαση, στην οποία, ειδικότερα συστήνεται στα Κομμουνιστικά Κόμματα Λευκορωσίας, Κιργισίας, Τουρκμενιστάν και Ουζμπεκιστάν να εντείνουν τη δουλιά για την ανασυγκρότηση των οργανώσεων της ΠΛΚΕΝ το 1999. Επίσης, προτείνεται στις ηγεσίες του ΚΚΡΟ, των ΚΚ Ουκρανίας και Αρμενίας να εξετάσουν μέχρι το Μάη 1999 το ζήτημα της ένταξης των κομσομόλικων οργανώσεων των Δημοκρατιών τους στην ΠΛΚΕΝ".

"Τα δόγματα καταρρέουν υπό το βάρος απρόβλεπτων γεγονότων, ενώ υπάρχει έλλειψη εναλλακτικών προτάσεων. Πάνω από όλα, όμως, ορισμένα δόγματα εξακολουθούν να επικρατούν με ανυπολόγιστο κόστος για την ανθρωπότητα"

Από αγωνιστική λαϊκή κινητοποίηση