«Φίλες και φίλοι,

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Σας ευχαριστούμε για τη συμμετοχή σας.

Η ΚΕ του κόμματός μας κάνει μια πρώτη προσπάθεια να προσεγγίσει το θέμα της τρομοκρατίας στις σημερινές συνθήκες διαπιστώνοντας πως η έννοια της τρομοκρατίας, που αποδίδεται με μεγάλη ασάφεια, μπαίνει στη ζωή μας όλο και περισσότερο.

Οι διεθνείς Οργανισμοί ασχολούνται περισσότερο από ποτέ με αυτό το ζήτημα, οι διακρατικές σχέσεις σχεδόν παντού προωθούν προγράμματα συνεργασίας σε αυτόν τον τομέα, σε μια σειρά από χώρες ψηφίζονται ειδικοί νόμοι για την αντιμετώπισή της.

Το θέμα και επίκαιρο είναι και χρειάζεται να μελετηθεί προσεκτικά και να αναδειχτούν τα σημαντικότερα χαρακτηριστικά του.

Είναι γεγονός πως η προσέγγιση που κάνει το κόμμα μας στο θέμα αυτό, όπως και σε όλα τα ζητήματα που απασχολούν την κοινωνία μας, γίνεται από ταξική σκοπιά και έχουμε συναίσθηση πως σε πολλές πλευρές αυτής της αναζήτησης θα υπάρξουν διαφωνίες με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις. Ομως η φύση αυτού του προβλήματος είναι τέτοια που η προβολή του, η προβολή του κινδύνου από την τρομοκρατική δραστηριότητα κάποιων, ως πρόσχημα, από ισχυρές διεθνείς δυνάμεις, όπως η ΗΠΑ, είτε ακόμα και από εθνικές κυβερνήσεις προκειμένου να προωθήσουν τις δικές τους σκοπιμότητες, βάζει σε κίνδυνο το Διεθνές Δίκαιο όπως αυτό διαμορφώθηκε στο πέρασμα των αιώνων, όπως και τα ατομικά δικαιώματα του απλού πολίτη καθώς και τα συλλογικά δικαιώματα. Μια τέτοια εξέλιξη των πραγμάτων δεν μπορεί να ενδιαφέρει μόνο τους κομμουνιστές αλλά όλους όσοι πιστεύουν ότι τα ατομικά και τα συλλογικά δικαιώματα σε καμιά περίπτωση, όποιο και αν είναι το πρόσχημα που χρησιμοποιείται, δεν πρέπει να περιοριστούν.

Πιστεύουμε λοιπόν πως η μελέτη αυτού του ζητήματος είναι και αναγκαία και επίκαιρη και πως οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας μας θα πρέπει να ασχοληθούν περισσότερο».

«Σήμερα αν ασχολούμαστε με το ζήτημα της τρομοκρατίας και αν έχουμε κάποιες αυξημένες ανησυχίες σε σχέση με το παρελθόν αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η οικοδόμηση της Νέας Τάξης Πραγμάτων αναγορεύει την τρομοκρατία σε έναν από τους κυριότερους παράγοντες που επηρεάζει το νέο Διεθνές Δίκαιο, τους νέους κανόνες συμπεριφοράς στις διεθνείς σχέσεις και αξιοποιείται ως πρόσχημα για τον περιορισμό των ατομικών και συλλογικών δικαιωμάτων, καθώς και την αντιμετώπιση των λαϊκών κινημάτων σε εθνικό επίπεδο.

Χρειάζεται να παρακολουθήσουμε πώς, βαθμιαία και προσεχτικά στην αρχή, με πολύ γρήγορους ρυθμούς σήμερα, οικοδομούνται αυτοί οι νέοι κανόνες στις διεθνείς σχέσεις, που αναπόφευκτα επηρεάζουν και το πλαίσιο των εθνικών νόμων σε αντιλαϊκή κατεύθυνση.

Πριν από τις ανατροπές στις σοσιαλιστικές χώρες και ιδιαίτερα πριν από τη διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας ορισμένες αρχές στις διεθνείς σχέσεις λειτουργούσαν. Μετά τη διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας και της Σοβιετικής Ενωσης, το ΝΑΤΟ, που έμεινε μόνος κυρίαρχος στην Ευρώπη, προώθησε με γρήγορους ρυθμούς αλλαγές όσον αφορά στη δυνατότητα να επεμβαίνει και πέρα από τα σύνορα της Συμμαχίας, όπως προέβλεπε ο καταστατικός χάρτης του. Στην αρχή ως πρόσχημα για αυτή την παραβίαση του καταστατικού του χάρτη στάθηκε η ανθρωπιστική βοήθεια. Με αυτό το πρόσχημα έγινε η επέμβαση του ΝΑΤΟ στη Βοσνία - Ερζεγοβίνη. Στη συνέχεια ήρθε η εμπλοκή στον πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας και η επέμβαση στο Κοσσυφοπέδιο, που σε θεσμικό επίπεδο ερχόταν σε αντίθεση με τις αρχές του Διεθνούς Δικαίου και τις αποφάσεις του ΟΗΕ. Πρέπει να θυμηθούμε πως ο ΟΗΕ δεν κάλυψε την επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία. Από εδώ γεννήθηκε η ανάγκη να λυθούν πλήρως τα χέρια του ΝΑΤΟ και αναζητήθηκε ένας τρόπος να ακυρώσουν τις όποιες δεσμεύσεις προέρχονται από τις αρχές λειτουργίας του ΟΗΕ. Ετσι προχώρησε το ΝΑΤΟ στη θεσμοθέτηση του δικαιώματός του να επεμβαίνει και χωρίς την έγκριση του ΟΗΕ όπου θεωρεί πως πρέπει να επέμβει. Μεταξύ των λόγων που μπορούν να προκαλέσουν και να δικαιολογήσουν επέμβαση είναι και η αντιμετώπιση της τρομοκρατίας. Ετσι στην πράξη το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ έχουν δημιουργήσει το θεσμικό πλαίσιο για νομιμοποίηση κάθε επέμβασης. Ενέργειες όπως οι βομβαρδισμοί - αντίποινα κατά του Σουδάν, του Αφγανιστάν ή και του Ιράκ, που όλοι καταδίκασαν, άλλοι έντονα άλλοι με χαμηλούς τόνους, σήμερα νομιμοποιούνται γιατί γίνονται στο όνομα της πάταξης της τρομοκρατίας. Ενέργειες όπως οι δύο βομβαρδισμοί κατά της Λιβύης, όπου και σκοτώθηκε ένας από τους γιους του Καντάφι, με το πρόσχημα πως απαντούν σε τρομοκρατική ενέργεια που έγινε στο Βερολίνο και που λαθεμένα ή προσχηματικά αποδόθηκε σε Λίβυους τρομοκράτες, σήμερα νομιμοποιούνται με το νέο δόγμα του ΝΑΤΟ. Ετσι, με βάση αυτή τη λογική αντιμετώπισης της τρομοκρατίας δημιουργείται ένας ολόκληρος μηχανισμός, που δεν περιορίζεται μόνο στη δικαιολόγηση παράνομων διεθνών δράσεων αλλά μέσω διμερών και πολυμερών συμφωνιών εμπλέκουν ευαίσθητους τομείς δραστηριότητας σε εθνικό επίπεδο, όπως είναι οι υπηρεσίες ασφάλειας των χωρών, οι οποίες με αυτό τον τρόπο διαβρώνονται από τις ΗΠΑ ή το ΝΑΤΟ και αν κανείς δεχτεί τα όσα δημοσιεύονται ή λέγονται σχετικά με τη διμερή συμφωνία με τη χώρα μας για την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας δεν πρόκειται πια μόνο για δημιουργία κάποιων στηριγμάτων των υπηρεσιών των ΗΠΑ, στις δικές μας υπηρεσίες, αλλά πρόκειται για την εκχώρηση ουσιαστικά πλήρους ελέγχου αυτών των υπηρεσιών. Ακόμα ασκείται πίεση για την προώθηση έκτακτων νόμων για την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας, οι οποίοι περιορίζουν και συχνά παραβιάζουν τα ατομικά δικαιώματα και τις ελευθερίες του πολίτη».

«Ενδιαφέρον παρουσιάζει η δράση των τρομοκρατικών οργανώσεων και η διαπλοκή τους ή και η αξιοποίηση τους από διάφορες μυστικές υπηρεσίες. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η δράση των Ερυθρών Ταξιαρχιών στην Ιταλία, όπου παρά το μέγεθος που απόκτησε αυτή η οργάνωση τελικά αποδείχτηκε πως έκανε το παιγνίδι κάποιων μυστικών υπηρεσιών, που εκείνη την εποχή θέλησαν και πέτυχαν τη ματαίωση της πορείας σύγκλισης μεταξύ του ιταλικού ΚΚ και της χριστιανοδημοκρατίας, που θα κατέληγε σε κυβέρνηση υπό τον τότε πρόεδρο των Ιταλών χριστιανοδημοκρατών Αλντο Μόρο, ο οποίος και απάχθηκε και σε συνέχεια δολοφονήθηκε, καθώς και την προώθηση αντιτρομοκρατικών νόμων, που περιόρισαν δραστικά τα ατομικά δικαιώματα του ιταλικού λαού.

Στη χώρα μας πολλά ερωτηματικά δημιουργεί η δράση της οργάνωσης "17 Νοέμβρη", που άρχισε μετά τη δικτατορία και τόσα χρόνια δεν έχει αποκαλυφτεί κανένα στοιχείο για την αντιμετώπισή της. Η δράση αυτής της οργάνωσης επί τόσα χρόνια χωρίς οι διωκτικές αρχές να μπορούν να την αντιμετωπίσουν, μας κάνει να πιστεύουμε πως έχει την υποστήριξη μυστικών υπηρεσιών με ισχυρή υποδομή και μέσα, έτσι ώστε να διαθέτει τόσο πληροφορίες για τους στόχους της όσο και δυνατότητες κάλυψης ή και καταστροφής των στοιχείων που θα μπορούσαν να εκθέσουν αυτή την οργάνωση σε κίνδυνο. Η εμπειρία του κόμματός μας σε παράνομη δράση μάς πείθει πως χωρίς υψηλή προστασία την οποία μπορούν να προσφέρουν υπηρεσίες που έχουν τη στήριξη κάποιου κράτους, δε θα μπορούσε να μείνει άγνωστη αυτή η οργάνωση. Στην περίπτωση μάλιστα της "17 Νοέμβρη" υπάρχουν συγκεκριμένα γεγονότα που στηρίζουν αυτές τις υποθέσεις, όπως η περίπτωση της οδού Ριανκούρ και το φιάσκο που ακολούθησε και που ασφαλώς δεν οφείλεται σε ανικανότητα των όσων συμμετείχαν.

Πιστεύουμε πως σχετικά με την τρομοκρατία, αυτό που δημιουργεί μεγαλύτερα προβλήματα στους λαούς είναι η κρατική τρομοκρατία, που ασκείται είτε σε διεθνές είτε σε εθνικό επίπεδο, με σκοπό την προώθηση πολιτικών και οικονομικών στόχων. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 1985, το Δεκέμβρη, στη Γενεύη, όπου έγινε προσπάθεια να υπάρξει κοινή πλατφόρμα για ένα ψήφισμα στον ΟΗΕ, όπου θα συμπεριλαμβανόταν και η κρατική τρομοκρατία, απορρίφτηκε από τις ΗΠΑ και τις χώρες του πυρήνα της σημερινής ΕΕ».

«Αγαπητές φίλες και φίλοι,

Θα ήθελα να τελειώσω αυτή τη σύντομη παρέμβαση με μια άλλη πλευρά της τρομοκρατίας. Την ψήφιση και την εφαρμογή βίαιων και κατασταλτικών μέτρων που χρησιμοποιεί ένα καθεστώς για να διατηρήσει την εξουσία και για την τρομοκράτηση του λαού ώστε αυτός να παραιτηθεί από τη διεκδίκηση καλύτερων συνθηκών ζωής και διεύρυνσης των δικαιωμάτων και των ελευθεριών του.

Και στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια κερδίζει έδαφος μια αυταρχική αντίληψη για την αντιμετώπιση των όποιων προβλημάτων ή λαϊκών κινητοποιήσεων και αντιδράσεων. Με πρόσχημα την αύξηση της εγκληματικότητας, ψηφίζονται νόμοι που ενισχύουν τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του κράτους, νομιμοποιούνται δραστηριότητες που παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα, που πολλές φορές φτάνουν μέχρι σημείου να εξευτελίζεται η ανθρώπινη αξιοπρέπεια, όπως συμβαίνει με τα μπλόκα για τη σύλληψη και έκδοση των μεταναστών, που δεν έχουν νομιμοποιήσει την παραμονή τους στην Ελλάδα. Κάτω από την πίεση των ΗΠΑ σχεδιάζονται αντιτρομοκρατικοί νόμοι. Μπροστά στις κινητοποιήσεις των εργαζομένων η κυβέρνηση προχωρεί στην ενεργοποίηση όλων των κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους για να τρομοκρατήσει τους εργαζόμενους. Ετσι κάθε απεργία απαγορεύεται από τα δικαστήρια ως παράνομη και καταχρηστική. Αναρωτιέται κανείς αν είναι δυνατόν σε μία χώρα όλες οι απεργίες να είναι καταχρηστικές και παράνομες. Κάθε μεγάλη μαζική κινητοποίηση ακολουθείται από μηνύσεις και παραπομπή σε δίκες των εργαζομένων που συμμετέχουν. Μόνο για τις αγροτικές κινητοποιήσεις έχουν σταλθεί στα δικαστήρια πάνω από έξι χιλιάδες αγρότες, που και σήμερα εξακολουθούν να καταδικάζονται. Τέλος, όταν και αυτά τα κατασταλτικά μέτρα δεν επαρκούν, δε φοβίζουν τους πολίτες που κινητοποιούνται, τότε για τον εκφοβισμό τους ψηφίζονται έκτακτα μέτρα όπως έγινε πρόσφατα με την πράξη νομοθετικού περιεχομένου για την παιδεία.

Αγαπητοί φίλοι,

Πρέπει να πούμε πως στην εποχή που μπαίνουμε και που συμπίπτει με την είσοδο της ανθρωπότητας στο νέο αιώνα, αποχτάει ιδιαίτερη σημασία η προσπάθεια που γίνεται από τους ισχυρούς της εποχής μας, τις πολυεθνικές, τις μεγάλες και ισχυρές πολιτικά και οικονομικά χώρες, όπως ΗΠΑ, ΕΕ, Ιαπωνία, κ.ά., αξιοποιώντας κάθε μέσο, θεμιτό ή όχι, θα επιδιώξουν να επιβάλουν το δικό τους τρόπο λειτουργίας διεθνών θεσμών και συμφωνιών, με τέτοιο τρόπο που να εξυπηρετούνται τα συμφέροντά τους, δημιουργώντας ένα νέο Διεθνές Δίκαιο που να τους λύνει τα χέρια.

Πιστεύουμε πως η ανθρωπότητα πρέπει να αντιδράσει και να αντισταθεί σε αυτή την πορεία των πραγμάτων. Τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο δεν πρέπει να περάσουν αυτοί οι σχεδιασμοί, όπου στο όνομα δήθεν πάταξης της "τρομοκρατίας" θα δικαιολογούνται επεμβάσεις ή επιχειρήσεις αντιποίνων από τους δήθεν προστάτες όπου στο όνομα της πάλης κατά της "τρομοκρατίας" θα ψηφίζονται έκτακτοι νόμοι που θα συρρικνώνουν τα δικαιώματα των λαών. Είναι ανάγκη τώρα, που η εξέλιξη αυτών των πραγμάτων βρίσκεται στα πρώτα της βήματα, να ενώσουν τις προσπάθειές τους οργανώσεις, κινήματα, άνθρωποι καλής θέλησης, δημοκράτες, σε ένα πλατύ δημοκρατικό μέτωπο, που θα αντιπαλεύει, θα αντιστέκεται σε κάθε αντιδημοκρατική ρύθμιση και σε κάθε αντιδημοκρατική πρακτική».