Η Εκθεση του ΟΟΣΑ για τη «Μεταρρύθμιση των προγραμμάτων Κοινωνικής Πρόνοιας» που παραδόθηκε πριν μερικές ημέρες στο υπουργείο Εργασίας, οι «περγαμηνές» του εν λόγω φορέα που τη συνέταξε, αλλά και το ίδιο το περιεχόμενό της, δείχνει ότι η κυβέρνηση ετοιμάζεται για νέα επιδρομή σε ό,τι είχε απομείνει από την προνοιακή πολιτική και την Κοινωνική Ασφάλιση. Η συνταγή του άλλωστε είναι γνωστή σε δεκάδες λαούς σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης. Κάτω από το μανδύα της «αποτελεσματικότητας» και των «μεταρρυθμίσεων» η συνταγή αυτή έφερε μεγαλύτερη φτώχεια σε πλατιά λαϊκά στρώματα, διέλυσε δημόσιες κοινωνικές υπηρεσίες, την ίδια ώρα που ο κοινωνικός πλούτος, μέσω της «ανταγωνιστικότητας» μεταφέρθηκε σε όλο και λιγότερα χέρια.

Αυτή η συνταγή, προσαρμοσμένη στις συνθήκες της χώρας μας - και με δεδομένο ότι προτείνεται σε συνθήκες παρατεταμένης οικονομικής κρίσης - και ενώ ήδη μέρος αυτής της συνταγής εφαρμόζεται στη χώρα μας οικειοθελώς από τις κυβερνήσεις της, με απανωτή μείωση στο λαϊκό εισόδημα και επαναλαμβανόμενες περικοπές στην Κοινωνική Ασφάλιση, σε Υγεία και Πρόνοια, σερβίρεται σήμερα για αξιοποίηση από τους τεχνοκράτες του ΟΟΣΑ. Η Εκθεση αξιοποιεί μάλιστα την όντως «αναποτελεσματικότητα» του μέχρι τώρα ισχύοντος συστήματος Κοινωνικής Πρόνοιας, τη γραφειοκρατία και την πολυδιάσπασή του, όχι βέβαια για να το βελτιώσει αλλά για να το συρρικνώσει ακόμα περισσότερο, να περικόψει παροχές βάζοντας σε όλα σχεδόν τα προγράμματα «εισοδηματικά κριτήρια», να «εξοικονομήσει πόρους» αποκλείοντας εκατοντάδες χιλιάδες δικαιούχους, δίνοντας ταυτόχρονα λίγα ψίχουλα στους πιο εξαθλιωμένους, για να μην πεθαίνουν στους δρόμους.

Η διαπίστωση της Εκθεσης ότι το 50% των δικαιούχων προνοιακών προγραμμάτων δεν ανήκει στο 30% του πιο φτωχού τμήματος του πληθυσμού, προετοιμάζει το έδαφος για άγρια περιστολή αυτών των προγραμμάτων, και εξοβελισμό απ' αυτά τουλάχιστον των μισών δικαιούχων, αφού -κατά τον ΟΟΣΑ και την κυβέρνηση-, αυτοί δε βρίσκονται στους εξαθλιωμένους. Δεν είναι δηλαδή κάτω από τη νόρμα που αυτοί ορίζουν ως φτώχεια. Εκεί ακριβώς αποβλέπει η πρόταση για «ενιαιοποίηση» των επιδομάτων, εκεί και η επιβολή σε όλους «εισοδηματικών κριτηρίων». Με τις ίδιες στατιστικές αλχημείες ετοιμάζουν επίθεση σε βάρος των αναπηρικών επιδομάτων, αφού θεωρούν υψηλά τα ποσοστά των δικαιούχων στη χώρα μας, ενώ την ίδια στιγμή αυτή η φιλολογία στρώνει το δρόμο και για αντικατάσταση των αναπηρικών συντάξεων από ένα ελάχιστο και μίζερο επίδομα.

Η ίδια «λογική» διαπνέει την Εκθεση και για την Κοινωνική Ασφάλιση, με την οποία ευθαρσώς προτείνεται η κατάργηση της κρατικής χρηματοδότησης προς τα Ταμεία και μέσω των ενοποιήσεων που προτείνονται σε τρία ταμεία, αλλά και των εισφορών και παροχών των ασφαλιστικών οργανισμών, οδηγούμαστε σταθερά σε συντάξεις στο ύψος των προνοιακών επιδομάτων, όπως ακριβώς έχει προβλεφθεί με την κατώτατη σύνταξη των 360 ευρώ, την οποία «εγγυάται» και το κράτος. Με μια κουβέντα, η Εκθεση «νομιμοποιεί» και στηρίζει τα ήδη αντεργατικά μέτρα που έχουν ληφθεί σε βάρος της Πρόνοιας και της Κοινωνικής Ασφάλισης από τις ελληνικές κυβερνήσεις ακόμα και πριν την κρίση. Είναι ραμμένη και κομμένη στα μέτρα εμβάθυνσης αυτής της επίθεσης, ενώ οι ρίζες της βρίσκονται όχι μόνο στην πολιτική του ΟΟΣΑ, αλλά και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αφού οι βασικές της ιδέες ήδη εφαρμόζονται και διατυπώνονται καθαρά στις αποφάσεις και τη συνολική Στρατηγική της.