Η πολιτική ΕΕ - ΝΔ - ΠΑΣΟΚ προκαλεί οργή στα παιδιά της εργατικής και λαϊκής οικογένειας: Ανεργία, δουλειά για όσο και όπως απαιτεί η «ανταγωνιστικότητα» των πολυεθνικών, ζωή στην οποία η Υγεία, η Παιδεία, η Πρόνοια γίνονται εμπορεύματα, ζωή στην οποία ακόμα και η δημιουργία οικογένειας μοιάζει συχνά άπιαστο όνειρο. Την οργή αυτή της νεολαίας οι δυνάμεις που στηρίζουν το κεφάλαιο επιδιώκουν με κάθε τρόπο να την αποπροσανατολίσουν, αποσιωπώντας ότι πυρήνας των προβλημάτων τους δεν είναι οι λάθος χειρισμοί ούτε η έλλειψη ανανέωσης των κομμάτων, αλλά το ότι δουλεύουν με γνώμονα την ενίσχυση της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Ολα όσα σχεδιάζουν ειδικά για τη νέα βάρδια της εργατικής τάξης δεν είναι ούτε προσωρινά, ούτε οφείλονται αποκλειστικά στην κρίση. Είναι σχέδια που υπαγορεύει η στρατηγική του κεφαλαίου. Οι νέοι εργαζόμενοι είναι οι πρώτοι που πληρώνουν το τίμημα της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Το δικαίωμά τους στην εργασία και τη ζωή μπαίνει κάτω από τη «δαμόκλειο σπάθη» των «stage», των 4ωρων, της μερικής απασχόλησης, των συμβάσεων έργου και χρόνου. Είναι αυτοί που θα βρουν μπροστά τους την κατάργηση των ΒΑΕ, θα υποχρεωθούν να δουλεύουν ίσως και μέχρι τα 70 τους για να πάρουν μερικά ψίχουλα ως σύνταξη. Τέσσερις στους δέκα ανέργους είναι ηλικίας 15 έως 29 χρόνων. Από αυτούς πάνω απ' τους μισούς είναι γυναίκες. Και, φυσικά, δε θα μπορούσε να είναι αλλιώς. Η κερδοφορία του κεφαλαίου έχει ανάγκη τη συμπίεση της τιμής της εργατικής δύναμης και οι ελαστικές μορφές απασχόλησης, τα μισά μεροκάματα, το μισό ένσημο είναι ένας απ' τους τρόπους για να επιτευχθεί.

Την ίδια στιγμή, η τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς οργιάζει. Στα σχολειά και τα πανεπιστήμια, οι νέες γενιές μαθαίνουν ότι πρέπει να σκύβουν το κεφάλι στους νόμους του κέρδους. Μαζί με την υποταγή, η νεολαία διδάσκεται τον ατομικισμό, το συμβιβασμό, στρέφεται δηλαδή όχι μόνο μακριά από τις λύσεις των προβλημάτων της, αλλά και εγκλωβίζεται σε μια στάση ζωής, που όχι μόνο δεν περιορίζει, αλλά και αυξάνει τα αδιέξοδά της. Οι υπηρέτες του κεφαλαίου θέλουν τη νεολαία όχι μόνο αδρανή και έξω από την οργανωμένη πάλη, μακριά από το μαζικό κίνημα, αλλά και με τη στάση της να στηρίζει τους αντιπάλους της. Ετσι, ενώ οι νέοι ζουν σήμερα σε μια κοινωνία με παραγόμενο πλούτο που διαρκώς αυξάνεται, ζουν με δικαιώματα λιγότερα ακόμα και από αυτά που είχαν οι πατεράδες τους.

Να, γιατί αυτοί που δέχονται πρώτοι τις συνέπειες της αντεργατικής - αντιλαϊκής επίθεσης πρέπει να περάσουν πρώτοι στην αντεπίθεση. Να απαντήσουν με τους αγώνες και την καθημερινή τους δράση στους χώρους δουλειάς και μόρφωσης, στις γειτονιές τους, με την αγωνιστική τους συσπείρωση και δράση, ενάντια στην πολιτική που στηρίζει τα μονοπώλια. Να συμβάλουν ολόπλευρα στην ανάπτυξη αγώνων, με στόχο όχι μόνο τη διατήρηση όσων έχουν κατακτηθεί αλλά και τη διεύρυνσή τους, που σήμερα είναι ρεαλιστική αλλά και επιβεβλημένη. Δρόμος που περνά αναγκαστικά μέσα από την ολόπλευρη ενίσχυση του ΚΚΕ, στην κάλπη και παντού. Γιατί το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που με την πρότασή του για το σήμερα και το αύριο ανοίγει το δρόμο για την ικανοποίηση των αναγκών των νέων.