«Ολοι "πιπιλίζουν" τις φράσεις "το φάρμακο είναι κοινωνικό αγαθό", "οι ασθενείς δεν είναι πελάτες" κ.λπ. Ωστόσο μόνο το αίτημα για κατάργηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας σε Υγεία και Φάρμακο εξασφαλίζει πραγματικά τις παραπάνω διαπιστώσεις και παραδοχές (...) η ηγεσία (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ) του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου (ΠΦΣ) επιλέγει να διεκδικήσει τις οφειλές του ΕΟΠΥΥ προς τους φαρμακοποιούς, με έναν τρόπο που υπογραμμίζει ακριβώς ότι ο ασθενής είναι "πελάτης", με έναν τρόπο που δεν αμφισβητεί ούτε στο ελάχιστο την κυριαρχία και τον εκβιαστικό ρόλο των φαρμακοβιομηχανιών: Μεταθέτοντας τη "θηλιά" στους ασφαλισμένους και απαιτώντας να πληρώνονται τοις μετρητοίς. Το ίδιο απειλούν ότι θα κάνουν από τις αρχές του Σεπτέμβρη οι συμβεβλημένοι με τον ΕΟΠΥΥ γιατροί. Φυσικά και οι φαρμακοποιοί και οι γιατροί πρέπει να πληρωθούν και μάλιστα από τον κρατικό προϋπολογισμό. Ο ΕΟΠΥΥ επίσης πρέπει να χρηματοδοτηθεί γενναία από το κράτος, αφού η ανεργία, η ανασφάλιστη εργασία, οι ελαστικές μορφές απασχόλησης, οι μειώσεις μισθών και οι οφειλές κράτους - εργοδοτών έχουν "ξετινάξει" τα Ταμεία. Ομως, όποιος ακολουθεί τέτοιες τακτικές και δε στρέφεται ενάντια στην πολιτική που μετατρέπει το Φάρμακο και γενικά την Υγεία σε εμπόρευμα, φτάνει να τιμωρεί τους μόνους που δεν ευθύνονται, τα πιο μεγάλα θύματα της πολιτικής των περικοπών και της εμπορευματοποίησης: Τους ασφαλισμένους. Δε βλέπει τους ασφαλισμένους σαν συμμάχους των αυτοαπασχολούμενων φαρμακοποιών ούτε και ότι αυτοαπασχολούμενοι, Ταμεία και ασφαλισμένοι γίνονται όμηροι από τη μια των φαρμακευτικών επιχειρηματικών ομίλων και από την άλλη του κράτους. Δεν ενδιαφέρεται καν για το ότι πέρα από τους φαρμακοποιούς ο ΕΟΠΥΥ οφείλει στους ασφαλισμένους πάνω από 100 εκατ. ευρώ.

(...) Τους φαρμακοβιομήχανους και το κράτος που τους στηρίζει πρέπει να στοχεύουν οι κινητοποιήσεις, ενάντια σ' αυτούς πρέπει να στραφούν τα συντονισμένα "πυρά" όλων των λαϊκών στρωμάτων. Αυτοί εκβιάζουν ότι θα "στεγνώσει" η αγορά από απαραίτητα φάρμακα, αυτοί εμποδίζουν όλο και μεγαλύτερο τμήμα του πληθυσμού να έχει πρόσβαση στη φαρμακευτική αγωγή (...) Θα μπορούσαν να οργανώσουν τον αγώνα τους από κοινού με τους ασφαλισμένους, τους συνταξιούχους, τα ΑμεΑ, αλλά και τους άνεργους, τους νέους ανασφάλιστους και τους χαμηλόμισθους. Με στόχο να πιεστεί η κυβέρνηση και οι επιχειρηματίες σε Υγεία - Φάρμακο, αλλά και για έναν Ενιαίο Κρατικό Φορέα παραγωγής, διανομής, εισαγωγής και έρευνας φαρμάκου, όπου όλοι θα είχαν δωρεάν φάρμακα και οι φαρμακοποιοί θα εργάζονταν με αξιοπρεπείς μισθούς, όρους εργασίας, με όλα τα δικαιώματά τους εξασφαλισμένα» (από τον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).