Παπαγεωργίου Βασίλης

Οι παραπάνω ερωταπαντήσεις - απόσπασμα από τη συνέντευξη που έδωσε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Γ. Παναγόπουλος στην ηλεκτρονική έκδοση της γερμανικής «ZEIT- Online» δείχνουν περίτρανα ότι η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ σκέφτεται και ενεργεί έχοντας ως γνώμονα τη στρατηγική της πλουτοκρατίας και στο πλαίσιο αυτό προσπαθεί να «χωρέσει» τα δικαιώματα και τη ζωή των εργαζομένων. Ευθέως ο Γ. Παναγόπουλος ομολογεί ότι συμφωνεί πλήρως με τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις που εφαρμόστηκαν στη Γερμανία υποτιμώντας δραστικά την τιμή της εργατικής δύναμης μέσα από τη μείωση των μισθών και την ευελιξία στις εργασιακές σχέσεις, αλλά ζητά περισσότερο χρόνο για να εφαρμοστούν. Οι εργαζόμενοι πρέπει να τους πετάξουν έξω από τα συνδικάτα και να οργανώσουν την πάλη σε συστράτευση με τις ταξικές δυνάμεις του ΠΑΜΕ, με στόχο την παρεμπόδιση, την αποτροπή ψήφισης και υλοποίησης των νέων αντιλαϊκών μέτρων της κυβέρνησης του μαύρου μετώπου και της τρόικας.

«Ιερά οργή» κατέλαβε την Ντ. Μπακογιάννη για τις επικουρικές συντάξεις και ξεσπάθωσε κατά... των υπουργών που δεν μπόρεσαν να τις σώσουν! «Το ότι αναζητούνται 460 εκατομμύρια και δεν μπόρεσαν οι υπουργοί της κυβέρνησης να προχωρήσουν σε περικοπές, κάτι που οδήγησε τελικώς στην απειλή των επικουρικών συντάξεων, αλλά ακόμα και των κυρίων συντάξεων, είναι ντροπή», ξέσπασε, μετά τη συνάντηση που είχε με τον υπουργό Αμυνας. Φυσικά πρόκειται για σκηνοθετημένη οργή, για θέατρο, που έρχεται να προστεθεί στις ανάλογες παραστάσεις που δίνουν και οι αρχηγοί των άλλων κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση Παπαδήμου, με στόχο να ρίξουν στάχτη στα μάτια του λαού. Ειδικά για την πρώην υπουργό τα δάκρυα που χύνει για τις επικουρικές συντάξεις είναι κροκοδείλια. Εκτός των άλλων, μόλις πριν από μερικές μέρες, η πρώτη πρόταση που έκανε στο πλαίσιο του «πακέτου πρόσθετων διαρθρωτικών αλλαγών» ήταν «η άμεση προώθηση της δεύτερης φάσης της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης στη βάση της αρχής ότι επιδοτήσεις των συντάξεων θα δίνονται μόνο σε όσους είναι κάτω από το όριο της φτώχειας και οι συντάξεις θα είναι ανάλογες με τις εισφορές που έχει ο καθένας καταβάλει». Ενώ, δηλαδή, η αρχηγός του κόμματος των ισχυρών επιχειρηματικών ομίλων πλειοδοτεί υπέρ του να μπει ταφόπλακα στην κοινωνική ασφάλιση και τη μετατροπή των συντάξεων σε φιλοδωρήματα, την ίδια στιγμή παριστάνει την «αγανακτισμένη» για την περικοπή των επικουρικών συντάξεων...

Ο λαός πρέπει να σαρώσει εδώ και τώρα τα κόμματα της πλουτοκρατίας και την τρόικα και να πάρει την υπόθεση στα χέρια του.

Κάποιοι ξαφνιάζονται με την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου του υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, με την οποία καταργούνται οι - πρόσφατες - διατάξεις που προέβλεπαν τον έλεγχο του Δημοσίου στα δίκτυα μεταφοράς ηλεκτρισμού και φυσικού αερίου σε περίπτωση πώλησης μετοχών των εταιρειών που τα ελέγχουν.

Μπορεί να είναι ένα βήμα που διευκολύνει ακόμη περισσότερο την «ελευθερία κινήσεων» της κυβέρνησης και των υποψήφιων αγοραστών, αλλά δεν είναι αντίθετο με την ουσία των νομοθετικών ρυθμίσεων που επιβάλλουν την πώληση των δικτύων στους ιδιώτες. Για την ακρίβεια, που επιβάλλουν να έχουν οι ιδιώτες λόγο και κέρδος από τα δίκτυα.

Τα πολλά λόγια περιττεύουν. Τώρα είναι η ώρα για τη διεκδίκηση της επαναφοράς όλων των ενεργειακών δομών στο κράτος. Αλλά όχι στο δικό τους κράτος, αυτό δεν μπορεί να γίνει και αν γίνει πάλι θα υπηρετεί τις ανάγκες του κεφαλαίου. Αυτό το αστικό κράτος γεννά και αναπαράγει τη σαπίλα και την αδικία, υπέρ των μεγάλων αφεντικών.

Ενιαίος, απόλυτα δημόσιος φορέας ενέργειας κοινωνική ιδιοκτησία, που θα λειτουργεί στο πλαίσιο μιας λαϊκής οικονομίας με εγγύηση τη λαϊκή εξουσία. Δεν υπάρχει άλλη φιλολαϊκή λύση. Αυτές τις κρίσιμες ώρες, όσοι συμφωνούν με αυτό πρέπει να συνταχθούν με την πάλη για την γενικότερη ανατροπή της πολιτικής της συγκυβέρνησης των προθύμων και της τρόικας.

Αλυσίδα είναι όλα και το δίλημμα για τους εργαζόμενους, απλό: Η με το δίκιο τους θα πάνε ή με την καταστροφή τους...

Γρηγοριάδης Κώστας

Γιατί άραγε; Για να λένε ότι διαθέτουν στην ένωσή τους τη χώρα που έχει τον Παρθενώνα; Για τη συμβολή της αρχαιοελληνικής φιλοσοφίας στη σύγχρονη ευρωπαϊκή σκέψη;

Ισως πάλι γιατί είναι καλοί άνθρωποι και το μόνο που έχουν στο μυαλό τους είναι η ευημερία των ευρωπαϊκών λαών, που φυσικά μπορεί να επιτευχθεί μόνο στον παράδεισο της ΕΕ;

Σίγουρα για τίποτε από όλα αυτά! Για την ακρίβεια είναι αμφίβολο ακόμη και εάν τους ενδιαφέρει καν το νόμισμα που θα έχει η Ελλάδα ή οποιαδήποτε άλλη χώρα.

Ενα πράγμα τους ενδιαφέρει: Να έχουν φθηνούς και πειθήνιους εργαζόμενους να εκμεταλλεύονται, στη βάση του καταμερισμού που αποφασίζουν ή προκύπτει από τις «κόντρες» των πολυεθνικών.

Εντελώς τυχαία, το ίδιο ακριβώς πράγμα ενδιαφέρει και τους «δικούς μας» εφοπλιστές, βιομήχανους και επιχειρηματίες. Γι' αυτό και είναι το πρώτο και μοναδικό μέλημα της κυβέρνησης.

ΠΑΝΤΩΣ ΜΕΤΑ την ολοκλήρωση του PSI ο διεθνής οίκος «Standards and Poors» θα το σκεφθεί - λένε - και ίσως αναβαθμίσει την πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδας. Θα εξαρτηθεί - λένε οι ίδιοι - από τα επίπεδα βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους.

Μόνο που με όσα δρομολογούν τίθεται θέμα... βιωσιμότητας του ίδιου του ελληνικού λαού. Γι' αυτό το καλύτερο που έχει να κάνει είναι να πάρει την κατάσταση στα χέρια του και να αναβαθμίσει μια και καλή τη θέση του.

Να γίνει δηλαδή ο ιδιοκτήτης του πλούτου που ο ίδιος παράγει σε αυτή τη χώρα.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ξεκάθαρα υπονομευτικός είναι ο ρόλος των δυνάμεων του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού μέσα στους τόπους δουλειάς. Τελευταίο παράδειγμα το «σαμποτάρισμα» της προχτεσινής πανελλαδικής πανεργατικής απεργίας, στο εργοστάσιο των Ελληνικών Αμυντικών Συστημάτων (ΕΑΣ, πρώην ΠΥΡΚΑΛ και ΕΒΟ), στον Υμηττό. Εκεί οι δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ «διά περιφοράς», αποφάσισαν αντί για 24ωρη απεργία να προχωρήσουν σε 4ωρη στάση εργασίας, με το πρόσχημα ότι ...δεν προλάβαιναν να προετοιμαστούν.

«Μπλοκάρουν» τις αγωνιστικές διαθέσεις και κινητοποιήσεις των εργαζομένων από κάθε πλευρά και με κάθε τρόπο. Γιατί, μόλις πριν μερικές μέρες οι δυνάμεις αυτές κρύβονταν επίμονα και ουσιαστικά αρνούνταν την πρόταση των ταξικών δυνάμεων για άμεση (και) απεργιακή κλιμάκωση, για να προκηρύξουν μετά απεργία για την αμέσως επόμενη μέρα (δηλαδή την τελευταία στιγμή). Κι αυτό όταν γίνεται χαμός για όλους τους εργαζόμενους, ενώ σε κάθε κλάδο η σφαγή των εργασιακών δικαιωμάτων εξειδικεύεται με οδυνηρές συνέπειες. Π.χ. οι εργαζόμενοι στα ΕΑΣ έρχονται αντιμέτωποι με την εργασιακή εφεδρεία (δηλαδή απόλυση), τους κόβονται μισθοί και επιδόματα κ.τ.λ.

Πρόκειται για τον ορισμό της απεργοσπασίας, της υπονόμευσης των εργατικών αγώνων. Οι εργάτες καλούνται, πλέον, να εγκαταλείψουν τις συμβιβασμένες αυτές δυνάμεις, που το μόνο που ξέρουν είναι να χτυπούν πισώπλατα κάθε εργατικό αγώνα.

Στην προσπάθειά τους να βοηθήσουν, με κάθε τρόπο, τους αδελφούς Σαράντη στον πόλεμο που έχουν εξαπολύσει κατά των εργαζομένων στις επιχειρήσεις τους - το «γιατί», ως ευκόλως εννοούμενο, παραλείπεται - κάποια τοπικά ΜΜΕ παρασύρονται και, άθελά τους, αποκαλύπτουν μεθοδεύσεις που αποδεικνύουν το «ποιόν» της συγκεκριμένης εργοδοσίας.

Αυτό «έπαθε» και ένα ηλεκτρονικό σάιτ, που, θέλοντας να διαψεύσει τις αναφορές των συνδικαλιστών ότι οι αδελφοί Σαράντη προσπάθησαν, αλλά απέτυχαν να συγκροτήσουν απεργοσπαστικό μηχανισμό από εργαζόμενους της γαλακτοβιομηχανίας «ΟΛΥΜΠΟΣ στη διάρκεια της 48ωρης απεργίας το περασμένο Σαββατοκύριακο, αποκαλύπτει πώς οργανώθηκε και καθοδηγήθηκε η τραμπούκικη επίθεση κατά της απεργιακής φρουράς στην πύλη του εργοστασίου.

Γράφει, συγκεκριμένα, επικαλούμενο ανώνυμες μαρτυρίες στελεχών της επιχείρησης: «Την πύλη του εργοστασίου δεν την μπλόκαραν οι εργαζόμενοι του "Ολύμπου", αλλά τα δεκάδες μέλη του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ από τη Λάρισα και αλλού, συνεπικουρούμενοι από τέσσερις συνδικαλιστές του εργοστασίου. Οι υπόλοιποι εργαζόμενοι ήθελαν να εργαστούν, αλλά δεν μπορούσαν να μπουν στο εργοστάσιο!

Οι δε εργαζόμενοι που κατέφθασαν από τα Τρίκαλα δεν πήγαν για... δουλειά, αλλά για να σπάσουν τον κλοιό, ώστε να εισέλθουν οι αποκλεισμένοι συνάδελφοί τους καθώς και τα βυτία με το γάλα που έπρεπε να παστεριωθεί»...