Οσο πετυχημένη και να είναι η συντήρηση του χαρτιού, δεν μπορεί να εξασφαλίσει ότι το χάρτινο έγγραφο θα υπάρχει για πάντα σε αναγνώσιμη μορφή. Επιπλέον, αν στο πλαίσιο αξιοποίησης του υλικού για ιστορική έρευνα χρησιμοποιούνταν τα συντηρημένα πρωτότυπα, τα έγγραφα θα υποβάλλονταν σε επιπλέον φθορά, θα μολύνονταν από βιολογικούς και χημικούς παράγοντες του περιβάλλοντος, θα ήταν εκτεθειμένα σε κατά λάθος ζημιές και τον κίνδυνο φυσικής απώλειας των εγγράφων. Η ιστορική μελέτη έπρεπε να γίνεται με ηλεκτρονικά αντίγραφα των εγγράφων, τα οποία, στην ψηφιακή τους μορφή, μπορούν να διατηρηθούν στο διηνεκές απαράλλαχτα και να παράγουν χάρτινα αντίγραφα χωρίς να υποβάλλεται το πρωτότυπο υλικό σε επαναλαμβανόμενη καταπόνηση λόγω φωτοτύπησης.

Τμήμα από το χώρο της Μηχανοργάνωσης του Αρχείου του ΚΚΕ

Επρεπε να δημιουργηθεί ένα σύστημα Πληροφορικής, που θα γινόταν κρίκος στην αλυσίδα αποκατάστασης και διαχείρισης του Αρχείου. Το σύστημα έπρεπε να επιτρέπει την ψηφιοποίηση των ηλεκτρονικών εγγράφων σε απόλυτη αντιστοιχία με τα φυσικά έγγραφα, έτσι ώστε οποιαδήποτε στιγμή να μπορεί να βρεθεί το πρωτότυπο αν χρειαστεί, την ταξινόμηση με βάση όλες τις διαθέσιμες πληροφορίες και την αρχειοθέτηση των υλικών με έναν μοναδικό κωδικό γρήγορης αναφοράς στο καθένα, την εύκολη αναζήτηση και τη γρήγορη ανάκτησή τους.

Το 1994 δεν ήταν 2014. Οι προσωπικοί υπολογιστές είχαν ακόμα μικροεπεξεργαστή «386» (μαθαίνουν γι' αυτούς τα παιδιά στο σχολείο, στο πλαίσιο της ιστορίας των υπολογιστών) και οι σκληροί δίσκοι δεν είχαν χωρητικότητα τεραμπάιτ, όπως έχουν σήμερα, αλλά ελάχιστων γιγαμπάιτ (χιλιοστά του τεραμπάιτ). Επρεπε να βρεθούν λύσεις για τεχνικά ζητήματα, όπως η αποθήκευση των υλικών με οικονομικό τρόπο, να γίνουν επιλογές για το πρότυπο αποθήκευσης των εικόνων (format), τις τεχνικές αναζήτησης μέσα στο υλικό. Η διεθνής εμπειρία που υπήρχε ήταν πολύ μικρότερη από τη σημερινή και η πρόσβαση σε αυτήν, δύσκολη καθώς το διαδίκτυο βρισκόταν στα σπάργανα. Παράλληλα, έπρεπε να εκπαιδευτεί το προσωπικό στο χειρισμό των συστημάτων και στην καλή αξιοποίησή τους.

Απόφαση της ΚΕ του ΕΑΜ την 1η Δεκέμβρη του 1944

Το Φλεβάρη του 1997, ο χώρος και τα συστήματα είχαν προετοιμαστεί, οι δοκιμές είχαν γίνει και άρχισε η καταχώριση των εγγράφων. Στην πορεία αποκτήθηκε πολλή εμπειρία, που βοήθησε στην καλύτερη προτυποποίηση της διαδικασίας και στην επέκταση και βελτίωση της υποστήριξης από το σύστημα Μηχανογράφησης του Αρχείου του ΚΚΕ. Η υπόθεση της αρχειοθέτησης του Αρχείου είναι συλλογική δουλειά, απαιτεί και αποδίδει περισσότερο όσο συσσωρεύεται η γνώση του περιεχομένου του Αρχείου, όσο κάθε αρχειοθέτης γίνεται πιο ικανός να μεταφέρει καλύτερα την εμπειρία του στον άλλο, για το πώς είναι καλύτερα να καταχωρηθεί το υλικό, πώς είναι καλύτερα να αναζητηθεί όταν έρθει η ώρα να χρησιμοποιηθεί.

Δελτίο Πληροφοριών με ημερομηνία 22 Δεκέμβρη 1944 και τις υπογραφές του Σαράφη και του Αρη

Στα χρόνια που πέρασαν, η Μηχανογράφηση του Αρχείου του ΚΚΕ πραγματοποίησε την κατασκευή του συστήματος πληροφορικής του Επιμορφωτικού Κέντρου «Χαρίλαος Φλωράκης», φροντίζει τη συντήρησή του και το τροφοδοτεί συνεχώς με το νέο υλικό που αρχειοθετείται, ώστε να μπορεί να αξιοποιηθεί από τους ιστορικούς ερευνητές και κάθε ενδιαφερόμενο. Τα υλικά του Αρχείου έχουν χρησιμοποιηθεί ήδη τόσο από το ίδιο το Κόμμα στη συγγραφή των Δοκιμίων Ιστορίας του ΚΚΕ και άλλες μελέτες, όσο και από ιστορικούς ερευνητές, φοιτητές, ανθρώπους που ψάχνουν απαντήσεις στην Ιστορία του τόπου μας, ή προσπαθούν να μάθουν λεπτομέρειες για την αγωνιστική διαδρομή δικών τους ανθρώπων.

Η συντήρηση, αποκατάσταση και αρχειοθέτηση του Αρχείου του ΚΚΕ είναι ένα έργο σε εξέλιξη. Σημαντικό μέρος του υλικού έχει ήδη αρχειοθετηθεί, αλλά απομένει ακόμα αρκετό σε διάφορα στάδια επεξεργασίας. Η αρχειοθέτηση είναι το τελευταίο στάδιο πριν την τοποθέτηση των πρωτότυπων υλικών στον ειδικά διαμορφωμένο κλιματιζόμενο χώρο αποθήκευσης και έχει ακόμα να διανύσει πολύ δρόμο. Αλλωστε, το Αρχείο του ΚΚΕ δεν είναι κάτι νεκρό, απολιθωμένο. Είναι ζωντανό, συμπληρώνεται με το αποτύπωμα που αφήνουν οι νέοι αγώνες του ΚΚΕ και του λαϊκού κινήματος, τα νέα πάθη της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, η πάλη για την απαλλαγή από τον καπιταλισμό και τα δεινά που φέρνει, για την οικοδόμηση της νέας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση.

Από παλιότερη κινητοποίηση του ΠΑΜΕ

Στο πλαίσιο της παρέμβασης και με οδηγό το σύνθημα «ήρθε η ώρα ν' ακουστεί και η δική μας φωνή, η φωνή του λαού, η φωνή των χιλιάδων βασανισμένων, των απολυμένων, των ανέργων», οργανώθηκαν και οργανώνονται εκατοντάδες κινητοποιήσεις, παρεμβάσεις από εργατικά συνδικάτα, φορείς των αγροτών, των ΕΒΕ, της νεολαίας, να παρθούν εδώ και τώρα μέτρα που θα ανακουφίζουν το λαό από τα μεγάλα προβλήματα που τον πνίγουν.

Εργάτες - υπάλληλοι - άνεργοι - αυτοαπασχολούμενοι - αγρότες - γυναίκες - νέοι και νέες ενώνουν τη φωνή τους, για να δώσουν μια μεγάλη λαϊκή, εργατική απάντηση, για να δείξουν τη δύναμή τους.

Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ απευθύνθηκαν και απευθύνονται σε όλα τα συνδικάτα, χωρίς προκαταλήψεις και κάλεσαν όλους τους εργαζόμενους να δώσουν το «παρών», να πάρουν μέρος στη μεγάλη αυτή λαϊκή κινητοποίηση.

Η πρωτοβουλία αυτή βρήκε και βρίσκει σημαντική απήχηση.

Ηδη, μέχρι τώρα, έχουν πάρει αποφάσεις συμμετοχής και συνδιοργανώνουν το πανελλαδικό συλλαλητήριο πάνω από 400 συνδικαλιστικές οργανώσεις και φορείς του κινήματος. Ανάμεσά τους, 14 Εργατικά Κέντρα, 12 Ομοσπονδίες ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, εκατοντάδες σωματεία, ανάμεσά τους 70 από το Δημόσιο, μπλόκα των αγροτών, φορείς και ενώσεις αυτοαπασχολούμενων, γυναικών και νεολαίας. Μέρα με τη μέρα οργανώνονται, καταστρώνουν σχέδια, κουβεντιάζουν πρόσωπο με πρόσωπο με το συνάδελφο για την ανάγκη να κατέβει στο δρόμο την 1η του Νοέμβρη.

Αυτήν τη σημαντική προσπάθεια που κάνουν εκατοντάδες συνδικάτα, για να βγει ο λαός μας στο προσκήνιο, να πάρει την υπόθεση στα χέρια του, να σηκώσει το μπόι του, να βγει στην αντεπίθεση, οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο Δημόσιο και ειδικά στην εκπαίδευση την υπονομεύουν, την αντιπαλεύουν με τον πιο άθλιο τρόπο.

Αξίζει να σταθούμε στα «επιχειρήματα» που χρησιμοποιούν και που πρέπει να προβληματίσουν κάθε καλοπροαίρετο συνάδελφο:

• Λένε, ανάμεσα σε άλλα, ότι «το συλλαλητήριο στη 1 Νοέμβρη είναι κομματική - παραταξιακή πρωτοβουλία, κομματική παρέλαση, είναι καπέλο από τα πάνω, είναι κίνηση περιχαρακωμένη». Τι κι αν έχουν πάρει αποφάσεις εκατοντάδες Γενικές Συνελεύσεις, σωματεία, αγροτικά μπλόκα και τόσοι άλλοι φορείς; Τι κι αν κινητοποιούνται τόσοι και τόσοι κάτω από το βάρος των οξυμένων λαϊκών προβλημάτων; Είναι όλοι τους προφανώς κομματικά υποκινούμενοι. Είναι κομματικά ελεγχόμενοι και περιχαρακωμένοι οι απεργοί της Coca-Cola, οι εργαζόμενοι του Hilton, το σωματείο «Βοήθεια στο Σπίτι», 26 ΕΛΜΕ και Σύλλογοι Δασκάλων κ.ά. Είναι «καπέλο» και «κομματικές» οι αποφάσεις αυτών των συνδικάτων που θέλουν να μπουν μπροστά στην υπόθεση της λαϊκής αντεπίθεσης και δεν είναι «καπέλο» και «κομματική» η επιδίωξη των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ, από κοινού με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, να διαλέξει το κίνημα ποιο κόμμα (βλέπε ΣΥΡΙΖΑ) θα διαχειριστεί κυβερνητικά την καπιταλιστική βαρβαρότητα και την οικονομική κρίση. Τι να πει κανείς;
• Είπαν επίσης: «Λέμε "όχι" στο συλλαλητήριο στη 1 Νοέμβρη, επειδή δεν ήρθατε πρώτα να κουβεντιάσουμε το πλαίσιο». Δε χρειάζονται πολλά λόγια για να αποκαλυφθεί η εμπάθεια αυτών των δυνάμεων απέναντι σε κάθε σωματείο που διαλέγει το δρόμο της ταξικής πάλης, που δε θέλει να σκύψει το κεφάλι, να συμβιβαστεί με τη σημερινή αντιλαϊκή πραγματικότητα που διαμορφώνουν ΕΕ και μονοπώλια. Ας μας πουν λοιπόν οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ πού διαφωνούν σε όλα αυτά που προτείνουν και διεκδικούν αυτά τα σωματεία;
• Λένε οι ίδιοι: «Καλά, κάντε εσείς ό,τι σχεδιάζετε για τη 1 Νοέμβρη, εμείς θα κάνουμε άλλες κινητοποιήσεις στις 10/10, στις 20/10 με τη ΔΟΕ κ.ά.». Εμείς κι εσείς λοιπόν! Εδώ πραγματικά ξεπερνούν κάθε όριο. Διασπούν, τσακίζουν τους αγώνες, όταν αυτοί λένε τα πράγματα με τ' όνομά τους, όταν το περιεχόμενό τους αντιπαλεύει επί της ουσίας το σύστημα και την αντιλαϊκή ευρωενωσιακή πολιτική.

Και κάτι ακόμα: Προσπάθησαν οι ίδιες δυνάμεις στη συνεδρίαση του ΔΣ της ΟΛΜΕ στις 16 Σεπτέμβρη να βάλουν θέμα γενικής απεργίας λίγο πριν τη 1 Νοέμβρη. Ο στόχος είναι προφανής: Να υπονομεύσουν την απόφαση εκατοντάδων σωματείων, κύρια του ιδιωτικού τομέα, για κάθοδο στην Αθήνα. Είναι κυριολεκτικά αδίστακτοι. Δε δίνουν δεκάρα για την επιτυχία των αγώνων, προτείνουν γενικές απεργίες λες και είναι καραμέλες, μόνο και μόνο για μικροκομματικούς - παραταξιακούς λόγους. Τον παλιό κυβερνητικό συνδικαλισμό τον γνωρίσαμε, τώρα γνωρίζουμε και το νέο κυβερνητικό συνδικαλισμό.

Είναι φανερό πως χρέος όλων των εργαζομένων είναι όχι μόνο ν' απαλλαγούμε από το σημερινό, αλλά και να προφυλαχτούμε από τον αυριανό κυβερνητικό συνδικαλισμό.

Νίκος ΔΑΡΔΑΛΗΣ, μέλος της Πανελλαδικής Γραμματείας Εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ και του ΔΣ της ΟΛΜΕ

Ηλίας ΠΑΤΙΔΗΣ, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ και του ΔΣ της ΟΛΜΕ

Την ευθυγράμμιση του ΣΥΡΙΖΑ με την προσπάθεια της ελληνικής αστικής τάξης να εμπλακεί στην ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Συρία, επιβεβαιώνει η νέα ανακοίνωση με ημερομηνία 7/10 σχετικά με τις εξελίξεις στη Βόρεια Συρία και τα εγκλήματα των τζιχαντιστών. Ανάμεσα σε άλλα, σημειώνεται για το ρόλο της ελληνικής κυβέρνησης: «Η ελληνική κυβέρνηση, που προτιμά το "ρόλο του ουραγού" και πρόθυμου σύμμαχου "άνευ όρων" (σ.σ.: δηλαδή με όρους θα ήταν αλλιώς;), θα έπρεπε πρωτίστως να δραστηριοποιηθεί με ουσιαστικές πρωτοβουλίες, στον ανθρωπιστικό τομέα, ώστε να αποσταλούν όλα τα αναγκαία φαρμακευτικά και αλλά υλικά για να αντιμετωπιστεί μια ανθρώπινη τραγωδία μαζικών διαστάσεων από την ΕΕ. Ταυτόχρονα θα έπρεπε να ασκηθούν πιέσεις προς την ΕΕ και τον ΟΗΕ, για την απορρόφηση των Σύρων προσφύγων, ώστε η Μεσόγειος να μη γίνει ένας "απέραντος υγρός τάφος" για χιλιάδες ανθρώπους».

Η ανακοίνωση αυτή βεβαίως έχει πιο προσεκτικές διατυπώσεις από προηγούμενη ανακοίνωση - μνημείο στις 26/9, που το τμήμα Εξωτερικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ κατηγορούσε την κυβέρνηση ότι δεν έχει «στρατηγική που να εξασφαλίζει τα συμφέροντα της χώρας» και την προέτρεπε «να μην εξοπλίσει μόνο τους Κούρδους του Ιράκ, αλλά και αυτούς της Συρίας», ενώ ζητούνταν και «διπλωματικές πρωτοβουλίες και παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας».

Παίρνοντας υπόψη τις κατηγορηματικές δηλώσεις του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ ότι «δεν αμφισβητείται η συμμετοχή της χώρας στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ», γίνεται ξεκάθαρο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει «λύσεις» στο πλαίσιο αυτών των λυκοσυμμαχιών. Είναι και αυτό μια προβολή στο μέλλον από μια ενδεχόμενη «αριστερή» κυβέρνηση που «θα τηρήσει τις συμβατικές υποχρεώσεις της χώρας». Ας προβληματιστούν λοιπόν οι εργαζόμενοι, γιατί η αποδοχή των ευρωατλαντικών δεσμεύσεων μόνο νέα δεινά μπορεί να τους φέρει. Δεν μπορεί να είσαι και με το θύτη (τους ιμπεριαλιστές που δημιούργησαν το χάος στο Ιράκ και τη Συρία) και με το θύμα (τους λαούς που ματώνουν εξαιτίας των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων). Φυσικά για το ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει αντίφαση οι ιμπεριαλιστές που δημιούργησαν όλη αυτήν την κατάσταση να καλούνται να επέμβουν δήθεν για τη σωτηρία των Κούρδων.