«Για ξήλωμα του κοινωνικού κράτους έκανε λόγο ο υποψήφιος περιφερειάρχης Αττικής, Αλέξης Μητρόπουλος, επισημαίνοντας ότι η αρχή έγινε με την "απορρύθμιση" του ασφαλιστικού και εργασιακού συστήματος και θα συνεχιστεί, σημείωσε, "κατά το πνεύμα και το γράμμα του Μνημονίου"», σύμφωνα με ρεπορτάζ της προχτεσινής «Αυγής». Ετεροχρονισμένα ανακάλυψε ο Α. Μητρόπουλος το ξήλωμα έστω και αυτού του «κοινωνικού κράτους» στον καπιταλισμό, δηλαδή παραχωρήσεις στους εργαζόμενους μετά από σκληρούς αγώνες. Και λέμε ετεροχρονισμένα, γιατί αυτό το ξήλωμα στην Ασφάλιση, στην Υγεία, στην Πρόνοια έχει ξεκινήσει από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 με κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ - ΝΔ. Το Ασφαλιστικό για το οποίο κόπτεται χτυπιέται από τους νόμους Σιούφα - Σουφλιά στα 1992, συνέχισε με το νόμο Ρέππα του ΠΑΣΟΚ το 2002 τον οποίο εκθείαζε ο Α. Μητρόπουλος, συνέχισε με την Πετραλιά της ΝΔ και έφτασε στο σημερινό έκτρωμα Λοβέρδου - Κουτρουμάνη. Ηταν στο προεκλογικό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ, το οποίο στήριξε ο Α. Μητρόπουλος ως μέλος του Εθνικού του Συμβουλίου. Αρα, κοροϊδεύει.

Σύμφωνα με το ίδιο ρεπορτάζ, ο Αλ. Μητρόπουλος, «στις δηλώσεις του από τα κεντρικά γραφεία του ΟΤΕ, δήλωσε κατηγορηματικά ότι πρέπει να επανέλθει υπό δημόσιο έλεγχο και να ενταχθεί στη νέα αναπτυξιακή στρατηγική. "Είναι καιρός πλέον να σταματήσει ο κατήφορος της διεθνούς αλλοτρίωσής του και της απορρύθμισης του εργασιακού του συστήματος, κάτι που είχε υποσχεθεί προεκλογικά και ο σημερινός πρωθυπουργός"». Και άλλη κοροϊδία, και άλλο ψέμα. Το ψέμα βρίσκεται πάλι στις προεκλογικές δεσμεύσεις του ΠΑΣΟΚ, γιατί η στρατηγική του είναι στρατηγική απελευθέρωσης, επομένως και λειτουργίας του ως καπιταλιστικής επιχείρησης στο πλαίσιο της ανταγωνιστικότητας. Αλλωστε, το ΠΑΣΟΚ ποτέ δεν αντέδρασε στις αντιδραστικές αλλαγές στο εργασιακό καθεστώς στον ΟΤΕ που επέβαλε η ΝΔ, ίσα ίσα συμφώνησαν και οι συνδικαλιστές του, υπό τη συγκάλυψη των εθελουσίων εξόδων με τις παχυλές αποζημιώσεις που έγιναν Δούρειος Ιππος για το σακάτεμα των εργασιακών σχέσεων. Οσο για το δημόσιο έλεγχο στον ΟΤΕ, και με το 51% των μετοχών στο Δημόσιο λειτουργούσε όπως κάθε καπιταλιστική επιχείρηση, όχι σε όφελος του λαού, αλλά του κεφαλαίου. Να και η κοροϊδία...

Ο Αλ. Αλαβάνος είπε για το διακύβευμα των εκλογών: «...Το Νοέμβρη απέναντι στην κεντρική κυβέρνηση της κατεδάφισης του κοινωνικού κράτους μπορεί να αντιπαρατάσσεται η κυβέρνηση της Αττικής, της μισής Ελλάδας, για την αναγέννηση του κοινωνικού κράτους. Η Ελεύθερη Αττική είναι το πρώτο, αποφασιστικό βήμα για την ελεύθερη Ελλάδα...» (από το προεκλογικό υλικό).

Εδώ ο Αλ. Αλαβάνος μιλά για φιλολαϊκή πολιτική σε καπιταλιστικό κράτος. Μιλά για «ελεύθερη Ελλάδα», υπονοώντας ότι τώρα είναι υπό κατοχή του ΔΝΤ, της τρόικα. Το λέει και ανοιχτά.

Φιλολαϊκή νησίδα στον καπιταλισμό, στην καρδιά του αστικού κράτους δεν μπορεί να υπάρξει. Σπέρνουν αυταπάτες ότι είναι δυνατόν, χωρίς πάλη, ανυπακοή μέχρι την ανατροπή του «Καλλικράτη», του μνημονίου και όλων των αντιδραστικών νόμων που έχουν ψηφίσει, χωρίς ανατροπή συνολικά αυτού του συστήματος, ότι μπορούν να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες λαϊκές ανάγκες. Ο Αλ. Αλαβάνος λαϊκίζει και δημαγωγεί ασυστόλως. Ρητορεύει να φύγει το ΔΝΤ και η ΕΕ. Οχι, όμως, να φύγει η Ελλάδα απ' την ΕΕ. Σ' αυτήν παραμένει πάντα πιστός με εξαιρετική αφοσίωση και προσήλωση και αξιοσημείωτη συνέπεια. Συσκοτίζουν ότι προϋπόθεση για διέξοδο σε όφελος του λαού είναι η συνολική ρήξη με την αντιλαϊκή πολιτική και την εξουσία των μονοπωλίων, η αποδέσμευση από την ΕΕ, η πάλη για ανάπτυξη με κριτήριο τις ανάγκες της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Διέξοδος είναι η κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, ο κεντρικός σχεδιασμός, η Λαϊκή Οικονομία.

Επίσης, η Ελλάδα δεν «τελεί υπό κατοχή». Στην εξουσία βρίσκεται η αστική τάξη, τα μονοπώλια που η κυβέρνηση υπηρετεί. Το ΔΝΤ, η τρόικα, ενισχύουν την εξουσία τους και τα αντιλαϊκά μέτρα. Την αντιλαϊκή πολιτική τη στήριξε και ο Αλαβάνος με το Μάαστριχτ και μέχρι σήμερα - ως προς το περιεχόμενό της.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ξυπνάει - δήλωσε - στη μέση της νύχτας και ...σκέπτεται «τις λύσεις που θα πρέπει να υιοθετηθούν», για να τις εφαρμόσει φυσικά στη συνέχεια.

Δηλαδή, αν ένα βραδάκι φάει κάπως πιο βαριά, καταλαβαίνετε τι περιμένει την επομένη τη χώρα.

Ετσι εξηγούνται, πάντως, πολλά για τις αποφάσεις της κυβέρνησης...

Εκεί που «κολλάει» ο πολιτικός αναλυτής, μπορεί να μας δώσει τη λύση ο ...Ονειροκρίτης.

Εκ του αποτελέσματος, πάντως, είναι σαφές ότι στον ύπνο του ο πρωθυπουργός βλέπει τραπεζίτες, βιομήχανους, εφοπλιστές και, φυσικά, την Ευρωπαϊκή Ενωση. Καταλαβαίνετε γιατί.

Είπε και άλλο καλό, όμως: Δεν του αρέσει ο όρος «λιτότητα», προτιμάει τον όρο «ευθύνη».

Αυτά, για να μεταφράζουμε σωστά τις ομιλίες του, εκεί που λέει ότι ο ελληνικός λαός πρέπει να δώσει «ψήφο ευθύνης». Τώρα συνεννοηθήκαμε...

ΛΥΠΟΥΝΤΑΙ ΠΟΛΥ ΤΑ τηλεοπτικά κανάλια, αλλά φέτος θα «βγάλουμε» τις εκλογές χωρίς «έξιτ πολ». Είναι θέμα - λένε - οικονομικής στενότητας, γιατί η συγκεκριμένη διαδικασία είναι ιδιαίτερα δαπανηρή...

Τι να κάνουμε, θα αρκεστούμε στις ...κανονικές εκλογές χωρίς «προφήτες» και πασαρέλες εκλογολόγων.

Πάντως - εκτός από τα οικονομικά των καναλιών που δεν τα γνωρίζουμε - μάλλον θα έπαιξε το ρόλο της στην απόφαση και η «επίδοση» των «έξιτ πολ» στις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές.

Ξέρετε, τότε που έπεσαν όλα έξω και απέτυχαν παταγωδώς. Ομως, αυτό μάλλον δε θέλουν να το θυμόμαστε.

Θίγει, βλέπετε, την ...αξιοπιστία τους και μάλιστα σε μια περίοδο που τα αφεντικά των καναλιών τα θέλουν πιο πειστικά από ποτέ.

Εχουν, βλέπετε, αναλάβει μεγάλη υποχρέωση. Να πείσουν τον κοσμάκη ότι αυτός πρέπει να πληρώσει την κρίση.

Γρηγοριάδης Κώστας

Για «εύνοια» χιλιάδων εργαζόμενων μανάδων κάνουν λόγο τα αστικά ΜΜΕ τις τελευταίες μέρες, επειδή αποφασίστηκε - προσωρινά - το ηλικιακό όριο των 55 ετών να πάει στα 50 και να μπορούν έτσι μητέρες ανηλίκων να συνταξιοδοτούνται με 5.500 ένσημα. Και λέμε προσωρινά, γιατί με τον αντιασφαλιστικό νόμο που ψηφίστηκε το καλοκαίρι, τα όρια συνταξιοδότησης των γυναικών σκαρφαλώνουν μέχρι τα 65 χρόνια, σε μια εξίσωση που ισοπεδώνει τις ιδιαίτερες βιολογικές και κοινωνικές ανάγκες των γυναικών.

Παρ' όλ' αυτά, τα επιτελεία της αστικής τάξης σηκώνουν ακόμα έναν επικοινωνιακό κουρνιαχτό εντυπωσιασμού: Αφ' ενός γράφουν για επανειλημμένες συσκέψεις που έγιναν για να διασφαλιστεί αυτή η ευνοϊκή ρύθμιση, υπονοώντας ότι η κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί για να ξεπεράσει εμπόδια. Αφ' ετέρου γράφουν για τις σοβαρές επιφυλάξεις που έχουν στελέχη του υπουργείου Εργασίας και των ασφαλιστικών ταμείων, επειδή η εξαίρεση αυτή θα επιβαρύνει τον προϋπολογισμό των Ταμείων και θα επηρεάσει τις αναλογιστικές μελέτες.

Ομως, ακόμα και οι εργαζόμενες που μπορούν να χρησιμοποιήσουν την προσωρινή αυτή εξαίρεση, πρέπει να υποστούν την ποινή του 6% για κάθε έτος πριν τα 55 τους που συνταξιοδοτούνται. Ποινή που για τη συνταξιοδότηση στα 50 φτάνει το 30%, δηλαδή από τα 10 ευρώ σύνταξη αφαιρούνται τα 3. Γιατί, όμως, να είναι φυσικό και αυτονόητο να μειώνονται οι συντάξεις των εργαζόμενων μανάδων επειδή συνταξιοδοτούνται πρόωρα; Μήπως ο οργανισμός τους δεν επηρεάζεται και επιβαρύνεται πολύπλευρα από τις εργασιακές συνθήκες, από την τεκνοποίηση, αλλά και τη συμβολή τους στην ανατροφή των παιδιών, τη φροντίδα των ηλικιωμένων και του σπιτιού, συνολικά τον αυξημένο ρόλο που έχει μια γυναίκα στη φροντίδα της οικογένειας και του σπιτιού λόγω της ανισότιμης θέσης της στην καπιταλιστική κοινωνία;

Βέβαια, στον καπιταλισμό, αυτή η αντιμετώπιση της μητέρας θεωρείται αναμενόμενη. Ομως, η ικανοποίηση των πραγματικών αναγκών των γυναικών δε λύνεται με εξαιρέσεις. Γιατί απαιτεί την κατοχύρωση της συνταξιοδότησής τους στα 55 και στα 50 για τους κλάδους των ΒΑΕ, δηλαδή 5 χρόνια νωρίτερα από ό,τι οι άνδρες συνάδελφοί τους. Απαιτεί καταρχήν σταθερή εργασία, 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο, κατάργηση κάθε μορφής ελαστικής απασχόλησης, ώστε να μπορούν να χαίρονται την οικογένειά τους. Απαιτεί αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας και Πρόνοιας, ώστε να μην είναι Γολγοθάς η απόκτηση παιδιού, να υπάρχουν σύγχρονοι παιδικοί σταθμοί για κάθε οικογένεια. Ομως, αυτά το ΠΑΣΟΚ και οι συνέταιροί του δεν πρόκειται να τα διασφαλίσουν ούτε προεκλογικά ούτε ποτέ. Γιατί είναι αιτήματα που ζημιώνουν την ανταγωνιστικότητα και γι' αυτό «ανέφικτα» γι' αυτούς. Είναι όμως εφικτά με βάση τον πλούτο που παράγεται και γι' αυτό πρέπει να τα διεκδικήσουν αποφασιστικά το ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα μαζί με το ταξικό εργατικό και στους καθημερινούς αγώνες και αύριο στην κάλπη. Με «Λαϊκή Συσπείρωση».