Ξημερώνοντας η 9η Μάη του 1945, η Γερμανία συνθηκολόγησε άνευ όρων. Τέσσερις μήνες αργότερα (2 Σεπτέμβρη 1945) συνθηκολόγησε και η Ιαπωνία μετά τη νίκη των σοβιετικών στρατευμάτων εναντίον της στη Μαντζουρία. Σφραγίστηκε έτσι η νίκη των λαών κατά του φασιστικού ιμπεριαλιστικού μπλοκ που αποτελούσαν τα καπιταλιστικά κράτη Γερμανία - Ιαπωνία - Ιταλία και οι σύμμαχοί τους.

Οπως ο Α', έτσι και ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος (1939 - 1945) ήταν αποτέλεσμα της μεγάλης όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και της πάλης για το ξαναμοίρασμα του κόσμου. Αυτές οι αντιθέσεις οξύνθηκαν ακόμα περισσότερο εξαιτίας της ύπαρξης της Σοβιετικής Ενωσης, σε συνδυασμό με την παγκόσμια καπιταλιστική οικονομική κρίση (1929 - 1933). Τόσο πριν όσο και μετά την έναρξη του Β' Παγκόσμιου Πολέμου, στόχος και των δύο ιμπεριαλιστικών μπλοκ, φασιστικών και μη φασιστικών καπιταλιστικών κρατών, ήταν η καταστροφή του πρώτου εργατικού σοσιαλιστικού κράτους, της ΕΣΣΔ, που αποτελούσε φάρο για όλους τους λαούς.

Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος είχε διάρκεια 2.194 μέρες και απλώθηκε σε έκταση 22 εκατομμυρίων τετραγωνικών χιλιομέτρων. Πάνω από 110 εκατομμύρια άνθρωποι επάνδρωσαν τους τακτικούς στρατούς. Οι νεκροί στον πόλεμο, στρατιωτικοί και μη, έφτασαν τα 50 εκατομμύρια.

Σοβιετικοί μαχητές πανηγυρίζουν για την κόκκινη σημαία που υψώθηκε στο Ράιχσταγκ

Οι πρώτες πολεμικές επιχειρήσεις άρχισαν από τις 19 Σεπτέμβρη 1931, όταν η Ιαπωνία επιτέθηκε στη Μαντζουρία και λίγα χρόνια αργότερα (3 Οκτώβρη 1935) η Ιταλία επιτέθηκε στην Αιθιοπία.

Στις 18 του Ιούλη 1936 ξέσπασε το φασιστικό - στρατιωτικό κίνημα του Φράνκο στην Ισπανία κατά της κυβέρνησης του Λαϊκού Μετώπου. Ετσι άρχισε ο ισπανικός Εμφύλιος, που έληξε την άνοιξη του 1939 με την επικράτηση των φασιστών.

Καθοριστικό ρόλο σ' αυτήν την εξέλιξη είχαν, από τη μια, η τεράστια βοήθεια σε έμψυχο, στρατιωτικό υλικό και οικονομικά μέσα που προσέφεραν η Γερμανία και η Ιταλία στους Ισπανούς φασίστες και, από την άλλη, η υποκριτική στάση των ισχυρών καπιταλιστικών κρατών, της Αγγλίας, της Γαλλίας και των ΗΠΑ που, στο όνομα της δήθεν «μη επέμβασης» και της υποκριτικής πολιτικής του «κατευνασμού» απέναντι στον κίνδυνο του φασισμού και του πολέμου, στέρησαν από τον ισπανικό λαό τα απαραίτητα μέσα για να πολεμήσει, βοηθώντας έτσι τον Φράνκο και τους συμμάχους του.

Στις 25 του Νοέμβρη 1936, η Γερμανία και η Ιαπωνία υπέγραψαν σύμφωνο αντικομμουνιστικής στρατιωτικής συνεργασίας, γνωστό και ως «αντικομιντέρν σύμφωνο», εναντίον της Κομμουνιστικής Διεθνούς.

Παράλληλα, οι ΗΠΑ, Γαλλία, Βρετανία ανέχτηκαν την προσάρτηση της Αυστρίας από τη Γερμανία στις 12 Μάρτη 1938, ενώ έναν χρόνο μετά, στις 12 Απρίλη του 1939, η Ιταλία κατέκτησε και την Αλβανία.

Στις 29 Σεπτέμβρη 1938 υπογράφτηκε το Σύμφωνο του Μονάχου, με το οποίο παραχωρήθηκε στη Γερμανία το σουδητικό τμήμα της Τσεχοσλοβακίας. Το Σύμφωνο υπέγραψαν, από τη μια, οι Τσάμπερλεν και Νταλαντιέ, πρωθυπουργοί της Μ. Βρετανίας και της Γαλλίας, αντίστοιχα, και, από την άλλη, οι Χίτλερ και Μουσολίνι. Ο Τσάμπερλεν δήλωσε μάλιστα ότι με το Σύμφωνο του Μονάχου ήταν εξασφαλισμένη η ειρήνη.

Στις επίμονες και συνεχείς προσπάθειες της Σοβιετικής Ενωσης να συνάψουν αντιφασιστική συμμαχία, οι ΗΠΑ - Βρετανία - Γαλλία κρατούσαν αρνητική στάση, ενώ συνέχιζαν την πολιτική της υπονόμευσης σε βάρος της.

Ηταν ολοφάνερο ότι τα μη φασιστικά καπιταλιστικά κράτη ενίσχυαν και ωθούσαν τη Γερμανία για να επιτεθεί όσο γινόταν πιο γρήγορα εναντίον της Σοβιετικής Ενωσης. Κάτω από αυτές τις συνθήκες και με γνώμονα το κέρδισμα χρόνου, η ηγεσία της υπέγραψε στις 23 Αυγούστου 1939 το «γερμανοσοβιετικό σύμφωνο μη επίθεσης», γνωστό ως «Σύμφωνο Μόλοτοφ - Ρίμπεντροπ».

Το «Σύμφωνο Μόλοτοφ - Ρίμπεντροπ» υπογράφτηκε μόνο αφού είχε προηγηθεί το Σύμφωνο του Μονάχου μεταξύ Αγγλίας - Γαλλίας - Γερμανίας και είχαν ναυαγήσει όλες οι προηγούμενες φιλειρηνικές προσπάθειες της Σοβιετικής Ενωσης, καθώς και οι προσπάθειες να συγκροτηθεί αντιχιτλερικό μέτωπο.

Το «Σύμφωνο Μόλοτοφ - Ρίμπεντροπ» εξασφάλισε στην ΕΣΣΔ 21 μήνες ειρήνης, που αποδείχθηκαν ανεκτίμητοι στην πολεμική της προετοιμασία ενόψει της αναπόφευκτης γερμανικής επίθεσης. Διήρκεσε μέχρι τις 22 Ιούνη 1941, οπότε η Γερμανία το παραβίασε. Με το κωδικό όνομα «Μπαρμπαρόσα» εισέβαλε στη Σοβιετική Ενωση, με μια στρατιωτική μηχανή που έως τότε δεν είχε δει ο κόσμος. Ο Χίτλερ, και όχι μόνο αυτός, ήταν βέβαιος ότι σε λίγους μήνες θα είχε καταλάβει την ΕΣΣΔ, θα είχε συντρίψει το πρώτο σοσιαλιστικό κράτος και θα είχε εξοντώσει τους κομμουνιστές.

Η Σοβιετική στρατιωτίνα δείχνει τον δρόμο προς το Βερολίνο (1945)

Ο Β' Παγκόσμιος ιμπεριαλιστικός Πόλεμος απέδειξε ότι η αντιπαράθεση καπιταλισμού - σοσιαλισμού συνεχιζόταν αμείωτη στο πλαίσιο της αντιναζιστικής - αντιχιτλερικής συμμαχίας. Ο ιμπεριαλισμός δεν χάνει ποτέ τον στρατηγικό του στόχο. Καμία προσωρινή συμμαχία με ένα τμήμα του για πολεμικούς σκοπούς δεν πρέπει να οδηγεί στην άμβλυνση του ταξικού κριτηρίου. Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή σάλπισε την αντίσταση στον εισβολέα.

Στις 28 Οκτώβρη 1940, η φασιστική Ιταλία κήρυξε τον πόλεμο και εισέβαλε στην Ελλάδα από το έδαφος της Αλβανίας. Η δικτατορία των Μεταξά - Γλίξμπουργκ εξέφραζε την εξουσία της αστικής τάξης σε συνεργασία με την Αγγλία, με τη συναίνεση των αστικών κομμάτων που έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης και ανοχής στην κυβέρνηση Μεταξά. Ο ξεσηκωμός του λαού και ο ηρωισμός του στα πεδία των μαχών στην Πίνδο ανέκοψαν προσωρινά την εισβολή.

Επίσης, οι φυλακισμένοι κομμουνιστές, από την πρώτη στιγμή, ζήτησαν να αποφυλακιστούν για να πολεμήσουν στο μέτωπο, η μεταξική δικτατορία αρνήθηκε και στη συνέχεια τους παρέδωσε στους κατακτητές.

Στις 27 Απρίλη 1941, γερμανικά στρατεύματα μπήκαν στην Αθήνα και η χώρα βρέθηκε υπό την τριπλή κατοχή της Γερμανίας, της Ιταλίας και της Βουλγαρίας. Ενα μέρος του αστικού πολιτικού κόσμου επέλεξε την ανοιχτή συνεργασία με τους κατακτητές. Ενα άλλο διέφυγε, μαζί με το Παλάτι, στο εξωτερικό (Κάιρο και Λονδίνο), παίρνοντας μαζί του τις τεράστιες ποσότητες των κρατικών αποθεμάτων σε χρυσό. Ενα τρίτο, που έμεινε στην Ελλάδα, απείχε από τον αγώνα, προσβλέποντας καιροσκοπικά σε μελλοντικές εξελίξεις, ενώ ένα άλλο συμμαχικό της Βρετανίας, που ανέλαβε να διεξαγάγει αντικατοχικό αγώνα, συνεργαζόταν στην πλειοψηφία του και με τους κατακτητές, για να χτυπηθούν το ΕΑΜ - ΕΛΑΣ και το ΚΚΕ.

Το ΚΚΕ έδωσε όλες του τις δυνάμεις για να οργανωθεί η αντίσταση στον κατακτητή. Αποτέλεσε τον βασικό εμπνευστή, καθοδηγητή και αιμοδότη της ΕΑΜικής Αντίστασης. Εδωσε σε αυτόν τον αγώνα τα καλύτερα παιδιά του. Με πρωτοβουλία του, αμέσως μετά την έναρξη της κατοχής, δημιουργήθηκαν το Εργατικό Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΕΕΑΜ - 16 Ιούλη 1941) και στις 27 Σεπτέμβρη 1941 το ΕΑΜ. Στο ΕΑΜ και στις οργανώσεις του (ΕΛΑΣ, ΕΠΟΝ, Εθνική Αλληλεγγύη, ΕΤΑ, ΟΠΛΑ, ΕΛΑΝ) συσπειρώθηκε η μεγάλη πλειοψηφία της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων.

Το ΕΑΜ οργάνωσε την ένοπλη λαϊκή αντίσταση και έσωσε τον λαό από την πείνα. Δημιούργησε φύτρα εξουσίας στις απελευθερωμένες περιοχές (Αυτοδιοίκηση, Λαϊκή Δικαιοσύνη). Τροφοδότησε τη λαϊκή πολιτιστική ανάταση. Στις 10 Μάρτη 1944 ορκίστηκε η Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης (ΠΕΕΑ), το κεντρικό πολιτικό όργανο διοίκησης των απελευθερωμένων περιοχών.

Χιλιάδες κομμουνιστές και άλλοι ΕΑΜίτες έδωσαν τη ζωή τους. Η Καισαριανή, το Κούρνοβο, η Ακροναυπλία, η Κοκκινιά, το Χαϊδάρι, ο Αϊ - Στράτης, το Μονοδένδρι, το στρατόπεδο «Παύλος Μελάς» είναι μερικοί μόνο από τους τόπους της θυσίας.

Αυτός ο μαζικός λαϊκός αγώνας δεν κατόρθωσε να φθάσει στην τελική νίκη. Το ΚΚΕ, παρά την προσφορά του, δεν ήταν επαρκώς στρατηγικά - πολιτικά προετοιμασμένο να θέσει το ζήτημα της κατάκτησης της εργατικής εξουσίας ως αποτέλεσμα της αντιστασιακής πάλης και έπαθλο του λαϊκού αγώνα. Δεν κατόρθωσε να διαμορφώσει τις προϋποθέσεις μιας πορείας που μπορούσε, τουλάχιστον από την άποψη του υποκειμενικού παράγοντα, να οδηγήσει στη νίκη, στην εργατική εξουσία.

Αποσπάστηκε η πάλη ενάντια στον πόλεμο και στον φασισμό - ναζισμό από την ανάγκη της πάλης για την εργατική εξουσία.

Η Σοβιετική Ενωση σήκωσε το κύριο βάρος του πολέμου. Είναι χαρακτηριστικό ότι και το καλοκαίρι του 1944, όταν στη δυτική Ευρώπη οι αμερικανοβρετανικές δυνάμεις αντιμετώπιζαν 75 γερμανικές μεραρχίες, ο Κόκκινος Στρατός είχε καθηλώσει 200 στο ανατολικό μέτωπο! Η ΕΣΣΔ είχε την καθοριστική συμβολή με τεράστιο κόστος. Τα στοιχεία είναι συγκλονιστικά: Οι νεκροί της ξεπέρασαν τα 20 εκατομμύρια, ανάμεσά τους το άνθος των κομμουνιστών, οι πιο νέες, ικανές και παραγωγικές ηλικίες. Αντίστοιχα, οι νεκροί της Βρετανίας έφτασαν τις 375.000 και των ΗΠΑ τις 405.000. Οι ανθρώπινες θυσίες της ΕΣΣΔ, μαζί με τους ανάπηρους και τους τραυματισμένους, πλησίασαν τα 30 εκατομμύρια!

Το μεγαλύτερο μέρος των υποδομών, των εργοστασίων, του πλούτου που είχε δημιουργήσει με μεγάλο μόχθο και ενθουσιασμό ο σοβιετικός λαός με τη σοσιαλιστική οικοδόμηση δύο δεκαετιών, καταστράφηκε και λεηλατήθηκε από τους ναζί εισβολείς. Τα στοιχεία είναι ασύλληπτα: Σε σωρούς ερειπίων μετατράπηκαν 1.710 πόλεις. Κάηκαν 70.000 χωριά και κεφαλοχώρια. Καταστράφηκαν ολοκληρωτικά ή εν μέρει 32.000 βιομηχανικές επιχειρήσεις και 65.000 χιλιόμετρα σιδηροδρομικών γραμμών. Καταληστεύτηκαν 98.000 κολχόζ, 5.000 σοβχόζ και μηχανοτρακτερικοί σταθμοί, χιλιάδες νοσοκομεία, σχολεία, ανώτερα ιδρύματα και βιβλιοθήκες.

Η νίκη της Σοβιετικής Ενωσης κατά της ναζιστικής Γερμανίας και των συμμάχων της, με ηγέτη τον Ι. Β. Στάλιν, επιτεύχθηκε χάρη: Στον ρόλο της εργατικής σοβιετικής εξουσίας στη δημιουργία και στην οργάνωση της αμυντικής θωράκισης της Σοβιετικής Ενωσης. Στα πλεονεκτήματα που προσφέρουν η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και ο κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας. Στον πρωταγωνιστικό ρόλο των λαϊκών μαζών, με ηγέτιδα δύναμη την εργατική τάξη. Στον ρόλο του Κομμουνιστικού Κόμματος ως επαναστατικής εργατικής πρωτοπορίας. Αποτελεί ένα τεράστιο ιστορικό δίδαγμα για το παρόν και το μέλλον του επαναστατικού κινήματος.

Θα ήταν αδύνατη η σωτηρία της Σοβιετικής Ενωσης αν δεν είχε διανύσει, στα μόλις 20 χρόνια από τη λήξη του εμφύλιου πολέμου που ακολούθησε την Οκτωβριανή Επανάσταση, μια τεράστια απόσταση στον δρόμο της συνειδητά σχεδιασμένης κοινωνικοοικονομικής και πολιτιστικής ανάπτυξης, της σοσιαλιστικής οικοδόμησης.

Το εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα της χώρας μας αναδείχθηκε σε ένα από τα πιο μαζικά των κατεχόμενων χωρών, δίπλα σε αυτό της Γιουγκοσλαβίας. Ολα τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα, τα παρτιζάνικα τμήματα, με την ηρωική και ένοπλη πάλη τους καθήλωσαν εκατοντάδες εχθρικές μεραρχίες. Προξένησαν σημαντικές καταστροφές στα στρατεύματα κατοχής.

Για την 9η Μάη του 1945, ως σύμβολο της Αντιφασιστικής Νίκης, τρέφουν άσβεστο μίσος οι διακρατικές ενώσεις, τα κάθε λογής διαπιστευμένα όργανα, που υπηρετούν τον καπιταλισμό. Επιχειρούν να τη σβήσουν από τη μνήμη, παραχαράσσουν το περιεχόμενό της, αντιστρέφουν την ιστορική αλήθεια. Αυτό αποτελεί συστατικό της αντικομμουνιστικής - αντισοσιαλιστικής προπαγάνδας τους, προκειμένου να κρύψουν την οργανική διασύνδεση που έχει το τερατούργημα του ναζισμού - φασισμού με τον μονοπωλιακό καπιταλισμό και τις μεγάλες ευθύνες των αστικών και σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων. Στις πρώτες θέσεις αυτής της μεθοδευμένης βρώμικης εκστρατείας βρίσκεται η καπιταλιστική Ευρωπαϊκή Ενωση.

Ιδιαίτερα μετά τη νίκη της αντεπανάστασης στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες (1989 - 1991), η προσπάθεια να ξαναγραφτεί η Ιστορία του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου πήρε διαστάσεις συντονισμένης και ξέφρενης εκστρατείας.

Ο ιμπεριαλισμός επιχειρεί να σβήσει την προσφορά του Κομμουνιστικού Κινήματος, να κρύψει τις κατακτήσεις του σοσιαλιστικού συστήματος. Επιχειρούν να χειραγωγήσουν τις νεότερες γενιές, με τη μαύρη προπαγάνδα, να τις υποτάξουν μαζικά στα σημερινά του εγκλήματα. Ο αντικομμουνισμός αποτελεί παγκόσμια ιδεολογική και πολιτική δράση των δυνάμεων του κεφαλαίου, προκειμένου να υψωθούν απέραστα τείχη, για να μη βγει ο κόσμος από το πισωγύρισμα που τον έφερε η αντεπανάσταση του 1989 - 1991.

Πρωτοστατώντας η Ευρωπαϊκή Ενωση στην αντικομμουνιστική υστερία, καθιέρωσε την 9η Μάη ως «Μέρα της Ευρώπης», απαλείφοντας τη «Μέρα της Νίκης των Λαών»! Καθόλου τυχαίο το ότι η εκδίωξη των γερμανικών στρατευμάτων από τον Κόκκινο Στρατό και η απελευθέρωση των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης ονοματίζονται κατοχή! Στη Γερμανία και στην Αυστρία, οι λιποτάκτες του γερμανικού στρατού, που αυτομόλησαν στους αντιπάλους, κυρίως στον σοβιετικό Στρατό, ουσιαστικά θεωρούνται «εθνική ντροπή»!

Η ΕΕ και οι ΗΠΑ στηρίζουν την επιχείρηση ιστορικής αποκατάστασης και δικαίωσης των φασιστών στις χώρες της Βαλτικής και στην Ουκρανία, οι οποίοι κατά τη διάρκεια του Β' Παγκόσμιου Πολέμου συντάχθηκαν με τους ναζί. Τους βάφτισαν «αγωνιστές της δημοκρατίας», επειδή πολέμησαν ενάντια στον Κόκκινο Στρατό και στη σοβιετική εξουσία.

Εβδομήντα εννιά χρόνια μετά το τέλος του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, τα διδάγματα από αυτόν ενισχύουν τη θέση ότι στην καπιταλιστική βαρβαρότητα η μόνη εναλλακτική λύση είναι ο σοσιαλισμός - κομμουνισμός. Είναι η απαλλαγή της εργατικής τάξης από την εκμετάλλευση, η θεμελίωση των νέων κοινωνικών σχέσεων, της κοινωνικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, του κεντρικού σχεδιασμού, της ενεργητικής συμμετοχής των εργαζομένων στην οργάνωση - διεύθυνση της κοινωνικής παραγωγής και των κοινωνικών υπηρεσιών.

Η όξυνση των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων και οι κλιμακούμενες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και οι πόλεμοι, σε Ουκρανία, Μέση Ανατολή, Βόρεια Αφρική, Βαλκάνια κ.α. σκιαγραφούν όλο και πιο έντονα την απειλή ενός γενικευμένου πολέμου στην ευρύτερη περιοχή, με συμμετοχή και της χώρας μας.

Απέναντι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, στην κρίσιμη κατάσταση που διαμορφώνεται στην Ανατολική Μεσόγειο, στα Βαλκάνια, στη Μέση Ανατολή, από την άποψη των αντιθέσεων που οξύνονται, η στάση του ΚΚΕ είναι η μόνη που μπορεί να εκφράσει το πραγματικό συμφέρον του λαού: Να μην παγιδευτεί στις επιδιώξεις της ελληνικής αστικής τάξης, να μη διαλέξει ιμπερια-ληστή! Να δώσει οργανωμένα τη μάχη για απεμπλοκή από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, δυναμώνοντας την πάλη για ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, που φέρνει μόνο φτώχεια, πολέμους και εκμετάλλευση.

Πέμπτη 9 Μάη

-- Στις 6 μ.μ., στο Πάρκο Νικόπολης στη Θεσσαλονίκη, θα μιλήσει ο Λεωνίδας Στολτίδης, βουλευτής του ΚΚΕ.

-- Στις 7 μ.μ. η ΚΟ Ασπροπύργου του ΚΚΕ καλεί στην πλατεία Γενοκτονίας στην Γκορυτσά Ασπροπύργου. Θα μιλήσει ο Χρήστος Τσοκάνης, βουλευτής του ΚΚΕ.

Σάββατο 11 Μάη

-- Στις 7 μ.μ. οι Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στη Ν. Φιλαδέλφεια και η ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ καλούν στην πλατεία Πατριάρχου στη Νέα Φιλαδέλφεια. Θα μιλήσει η Τούλα Μητσέα, πρόεδρος της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ.

Δευτέρα 13 Μάη

-- Στις 7.30 μ.μ. οι ΚΟ Καλλιθέας του ΚΚΕ και η ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ καλούν στην πλατεία Δαβάκη. Θα μιλήσουν ο Θοδωρής Κωτσαντής, υποψήφιος ευρωβουλευτής, Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ, και η Ρούλα Ελευθεριάδου, στέλεχος του ΚΚΕ, πρόεδρος του Καλλιτεχνικού Οργανισμού Ποντίων Αθήνας και μέλος του ΓΣ της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ.

-- Στις 7.30 μ.μ. η ΚΟ Ασπρων Χωμάτων - Ρέντη του ΚΚΕ καλεί στην πλατεία Παλαιού Βυρσοδεψείου. Θα μιλήσει η Κλειώ Χριστοπούλου, υποψήφια ευρωβουλευτής και μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ.

Μια ξεχωριστή εκδήλωση πραγματοποίησαν το Σάββατο 29 Απρίλη στο ΚΥΒΕ Περιστερίου οι Κομματικές Οργανώσεις Περιστερίου του ΚΚΕ και το τοπικό Παράρτημα της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ, με θέμα «Ο ρόλος της ΕΕ στην επιχείρηση αναθεώρησης της Ιστορίας για την κρίσιμη δεκαετία του '40. Με το ΚΚΕ κρατάμε ζωντανή την ιστορική μνήμη».

Στην εκδήλωση μίλησαν ο Κώστας Παπαδάκης, ευρωβουλευτής και εκ νέου υποψήφιος, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, και ο Κώστας Σκολαρίκος, μέλος της ΚΕ και υπεύθυνος του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ.

Λίγες μέρες μετά την εκδήλωση ο βρώμικος ρόλος της ΕΕ επιβεβαιώθηκε ξανά, με το αντικομμουνιστικό και ανιστόρητο προεκλογικό σποτ του Ευρωκοινοβουλίου, όπου δηλώσεις ανθρώπων που έζησαν τη ναζιστική θηριωδία τσουβαλιάζονται με «μαρτυρίες» σκοπιμότητας από τις χώρες του σοσιαλισμού, αναπαράγοντας την άθλια και επικίνδυνη για τους λαούς εξίσωση του φασιστικού τέρατος με τον κομμουνισμό.

Σημειωτέον, η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε σε μια περίοδο έντονων αντιδράσεων ενάντια στην απόφαση της δημοτικής αρχής Παχατουρίδη του Περιστερίου να τοποθετήσει ένα περίπτερο μπροστά από την πρόσοψη του Μουσείου ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης, που με τα εκθέματα, τη συνολικότερη λειτουργία και τις δράσεις του επιδιώκει να κρατήσει ζωντανή στη συλλογική μνήμη, να προβάλει και να αναδείξει τη σπουδαία αγωνιστική Ιστορία του λαού της πόλης και της Δυτικής Αθήνας, κόντρα στην επιχείρηση αναθεώρησης της Ιστορίας.

Οι ομιλητές κατήγγειλαν τη στάση της δημοτικής αρχής και εξέφρασαν το αίτημα του λαού της πόλης, σωματείων και φορέων να απομακρυνθεί το περίπτερο από την είσοδο του Μουσείου.

Αυτή η αποστολή δεν εκπληρώνεται μόνο μέσα από ένα πολύπλευρο αντιδραστικό νομικό οπλοστάσιο και τους μηχανισμούς καταστολής που στρέφονται ενάντια στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, αλλά και μέσω της αναπαραγωγής της κυρίαρχης ιδεολογίας και κατά προέκταση της αστικής ιστοριογραφίας.

Η από μέρους της αστικής ιστοριογραφίας προβολή του καπιταλισμού ως έσχατου και ανυπέρβλητου ορίου στην ιστορία της ανθρωπότητας και ταυτόχρονα η δυσφήμιση των στιγμών ανάτασης του εργατικού - λαϊκού κινήματος και της οργανωτικής και ιδεολογικής - πολιτικής του πρωτοπορίας, του Κομμουνιστικού Κόμματος, αποτελούν προϋπόθεση για την εξασφάλιση της συναίνεσης των εργατικών - λαϊκών δυνάμεων στην καπιταλιστική εξουσία και της διαιώνισης της εκμετάλλευσής τους.

Ακριβώς γι' αυτό, η Ευρωπαϊκή Ενωση πρωτοστατεί στην παραχάραξη και την αναθεώρηση της Ιστορίας με επίκεντρο τον ιμπεριαλιστικό Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, οπότε πανευρωπαϊκά εργατικές - λαϊκές μάζες βγήκαν στο προσκήνιο της Ιστορίας, παλεύοντας με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές και με το όπλο στο χέρι να γίνουν κύριοι της μοίρας τους».

Οπως αναφέρεται σε σχετικό ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, "η Ευρώπη δεν θα είναι ενωμένη, εκτός εάν μπορεί να διαμορφώσει μια κοινή γνώμη για την ιστορία της, αναγνωρίζοντας τον ναζισμό, τον σταλινισμό και τα φασιστικά και κομμουνιστικά καθεστώτα ως κοινή κληρονομιά και ανοίγοντας έναν τίμιο και επιμελή διάλογο για τα εγκλήματά τους".

Η θεωρητική καταδίκη του φασισμού εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι τουλάχιστον προκλητική, αν αναλογιστεί κανείς ότι πρώην ναζί συμμετείχαν σε επιτελικές θέσεις του προδρόμου της, δηλαδή της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας. Ενδεικτικά, ο Βάλτερ Χαλστάιν, πρώτος πρόεδρος της Κομισιόν την περίοδο 1958-1967, που στην επίσημη ιστοσελίδα της Ευρωπαϊκής Ενωσης αναφέρεται ως πρωτεργάτης της, υπήρξε στέλεχος του ναζιστικού κόμματος.

Φυσικά αυτό δεν αποτελεί μια κάποια ιδιαιτερότητα της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Γενικότερα, την επομένη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, πολλά από τα στελέχη του ναζιστικού και φασιστικού καθεστώτος ή κατά τόπους συνεργάτες τους βρήκαν ασφαλές καταφύγιο στην αγκαλιά των καπιταλιστικών κρατών και των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών, αφού θεωρήθηκαν χρήσιμοι στον αγώνα εναντίον του κομμουνισμού.

Ενδεικτικά, ο Πάουλ Ντίκοπφ, πρώην στέλεχος του ναζιστικού κόμματος και των SS, έκανε καριέρα στους μηχανισμούς καταστολής της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, προστατεύοντας ή και στρατολογώντας άλλους πρώην ναζί, προτού αναλάβει επικεφαλής της Interpol το διάστημα 1968-1972 και ενώ ήταν πληροφοριοδότης της CIA.

Ανάλογα, ο Αντολφ Χόιζενγκερ, επικεφαλής του Γενικού Επιτελείου Στρατού της ναζιστικής Γερμανίας το 1944, το 1961 αναδείχτηκε σε πρόεδρο της Στρατιωτικής Επιτροπής του ΝΑΤΟ. Αλλά και στην Ελλάδα, μετά την Απελευθέρωση, η κυβέρνηση Παπανδρέου και οι Βρετανοί σύμμαχοί της αξιοποίησαν τους άνδρες των Ταγμάτων Ασφαλείας και άλλων δοσιλογικών οργανώσεων, προκειμένου να χτυπήσουν το ΚΚΕ και το ΕΑΜ - ΕΛΑΣ και να στελεχώσουν τις ένοπλες δυνάμεις και γενικότερα τους μηχανισμούς καταστολής του καπιταλιστικού κράτους.

Η θεωρητική καταδίκη του φασισμού από την Ευρωπαϊκή Ενωση είναι προκλητική για έναν ακόμα λόγο. Τα χρόνια της ύπαρξής της και με τις δικές της πλάτες σε πολλά ευρωπαϊκά καπιταλιστικά κράτη, όπως στα κράτη της Βαλτικής, την Πολωνία, την Ουγγαρία, τη Βουλγαρία, την Ουκρανία, ξηλώνονται αντιφασιστικά μνημεία και ανεγείρονται μνημεία των ναζιστικών "Waffen SS" (Ες-Ες), ενώ παράλληλα απαγορεύονται κομμουνιστικά σύμβολα και η δράση των Κομμουνιστικών Κομμάτων και των Κομμουνιστικών Νεολαιών».

Σε άλλο σημείο της ομιλίας του, ο Κ. Σκολαρίκος σημείωσε: «Ο ιδεολογικός - πολιτικός αγώνας τους είναι ταξικός και γι' αυτό μονομέτωπος και αφορά την ανακοπή του εργατικού - λαϊκού και κομμουνιστικού κινήματος.

Οι ιθύνοντες της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας κατανοούν καλά ότι οι λαοί της Ευρώπης ερχόμενοι καθημερινά αντιμέτωποι με τις καπιταλιστικές οικονομικές κρίσεις, την ανεργία και την πείνα, τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και την προσφυγιά, αργά ή γρήγορα θα αναζητήσουν άλλο δρόμο, θα φτάσουν στο δίλημμα που έθεσε ο Λένιν πριν από 100 χρόνια, όταν έλεγε:

"...Το ζήτημα μπαίνει τώρα έτσι: Να πεινάμε και να τραβάμε στο μακελειό για τα συμφέροντα άλλων, για ξένα συμφέροντα, ή να προσφέρουμε μεγάλες θυσίες για τον σοσιαλισμό, για τα συμφέροντα των 9/10 της ανθρωπότητας"».

«Στρεφόμενοι ενάντια στο ιστορικό παρελθόν του εργατικού - λαϊκού και κομμουνιστικού κινήματος επιχειρούν να ξορκίσουν και το μέλλον του. Ταυτίζοντας τον φασισμό με τον κομμουνισμό, επιχειρούν να συγκαλύψουν ότι η αμφισβήτηση της εξουσίας τους δεν έρχεται από το μαύρο παρελθόν, αλλά από το φωτεινό μέλλον του σοσιαλισμού», πρόσθεσε.

Στη συνέχεια στάθηκε στην ελληνική περίπτωση, με τις διάφορες φάσεις στην παραχάραξη της Ιστορίας της δεκαετίας 1940-1949: Από τον ξέφρενο αντικομμουνισμό που αποτυπώθηκε στην αστική ιστοριογραφία μετά τον αγώνα του ΔΣΕ, στην προσαρμογή την περίοδο που ακολούθησε μετά την πτώση της χούντας λόγω της χρεοκοπίας του αντικομμουνισμού της τελευταίας και λόγω της ανόδου του εργατικού - λαϊκού κινήματος, μέχρι την επικράτηση της αντεπανάστασης και την επάνοδο όλων των μουχλιασμένων επιχειρημάτων της μετεμφυλιακής καπιταλιστικής προπαγάνδας που επανήλθαν σε νέο περιτύλιγμα.

Καταλήγοντας ανέφερε: «Οσο και να σπείρουν τη μούχλα της αστικής προπαγάνδας στα μυαλά, όσο και να επιδιώξουν να φρενάρουν τη ριζοσπαστικοποίηση των εργατικών - λαϊκών συνειδήσεων, όσο και να στηρίξουν τη συσκότιση της Ιστορίας, τα ιδεολογήματά τους δεν μπορούν να επικρατήσουν οριστικά, γιατί έρχονται σε σύγκρουση με την αντικειμενική πραγματικότητα, με τη ζωή και τις ανάγκες των εργατικών - λαϊκών δυνάμεων, με την ιστορική αναγκαιότητα υπέρβασης της καπιταλιστικής εξουσίας (...)

Με ΚΚΕ δυνατό, ερχόμαστε σε σύγκρουση με τα ιδεολογήματα του καπιταλιστικού κράτους και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, οπλιζόμαστε από την Ιστορία, τους αγώνες και τους λαούς μας, για να σπάσουμε τα δεσμά της ΕΕ, για την Ελλάδα και την Ευρώπη του σοσιαλισμού».

Εκατομμύρια ευρώ δίνονται κάθε χρόνο, με σκοπό να ξαναγραφτεί η Ιστορία, σε επιστημονικές μελέτες και προγράμματα, όπως αυτό με την επωνυμία "Πολίτες, ισότητα, δικαιώματα και αξίες", που προωθεί αντικομμουνιστικές δράσεις. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Ευρωκοινοβούλιο χρηματοδοτούν δράσεις με σκοπό την προώθηση του λεγόμενου "ευρωπαϊκού τρόπου ζωής".

Στους στόχους του προγράμματος αναφέρεται ως πρώτος: "Η υποστήριξη έργων που αποσκοπούν στην υπόμνηση καθοριστικών για τη σύγχρονη ευρωπαϊκή ιστορία γεγονότων, όπως η άνοδος στην εξουσία απολυταρχικών και ολοκληρωτικών καθεστώτων", δηλαδή ο στόχος είναι να εμποτιστούν οι λαοί και ιδιαίτερα η νεολαία με αντικομμουνισμό, με την προκλητική κι ανιστόρητη εξίσωση του κομμουνισμού με το τέρας του φασισμού.

Μάλιστα, επικαλούνται τον ολοκληρωτισμό γι' αυτό το άθλιο τσουβάλιασμα, όμως ο φασισμός αποτελεί γέννημα - θρέμμα του καπιταλισμού, μορφή διαχείρισής του, εξ ου και η κοινή οικονομική τους βάση, η εξουσία των μονοπωλίων, την οποία μόνο ο σοσιαλισμός ανατρέπει, ο πιο συνεπής πολέμιος του φασισμού και του καπιταλισμού που τον γεννά. Το εν λόγω λοιπόν πρόγραμμα χρηματοδοτείται ως το 2027 με 1,7 δισ., ενώ το Ευρωκοινοβούλιο ζήτησε πρόσφατα αυτό να ανέβει στα 2,6 δισ.».

Επισήμανε ότι δεν είναι καθόλου τυχαίο γεγονός πως «προσπαθούν επίσης να παραχαράξουν την Ιστορία παραλλάσσοντας το νόημα σημαντικών επετείων. Η 9η Μάη, για παράδειγμα, συμβολίζει τη συντριβή του φασισμού και η ΕΕ εδώ και χρόνια εκείνη τη μέρα γιορτάζει τη "Μέρα της Ευρώπης", αποσιωπώντας ότι τότε τσακίστηκε και υποτάχθηκε το ναζιστικό τέρας. Προσπαθώντας η ΕΕ να φτιάξει έναν ιδεολογικό χυλό - δηλητήριο σχετικά με τις "ευρωπαϊκές" σάπιες "αξίες" δεν θα καταφέρει ποτέ να διαγράψει την ιστορική φωτογραφία με την κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο να ανεμίζει στο Ράιχσταγκ».

«Γιατί η Λεπέν και ο Μακρόν μαζί ψήφισαν τον νόμο στη Γαλλία σε βάρος των μεταναστών, η Κομισιόν μαζί με την ακροδεξιά κυβέρνηση Μελόνι στην Ιταλία και την επερχόμενη ουγγρική προεδρία στην ΕΕ από κοινού καταστρώνουν σχέδιο εξορίας των προσφύγων στην Τυνησία, στη Ρουάντα, στην Αλβανία, σε σύγχρονα κολαστήρια και στρατόπεδα συγκέντρωσης με βάση και το νέο Σύμφωνο - έκτρωμα της ΕΕ για το Ασυλο και τη Μετανάστευση.

Από πού κι ως πού αντισυστημικοί οι ακροδεξιοί που υμνολογούν την ΕΕ και το ΝΑΤΟ; Μάλιστα, πλέον έχουν όλοι τους "μαζέψει" και κάτι μισόλογα που έλεγαν παλιότερα για αποχώρηση από την ΕΕ, ενώ όπου κυβερνούν, σαν να μην τρέχει τίποτα, στηρίζουν την κερδοφορία των ομίλων. Αποτελούν τους καλύτερους υπηρέτες του εκμεταλλευτικού συστήματος, της αστικής τάξης κάθε χώρας, εφαρμόζοντας πολιτική υπέρ της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων και τσακίσματος των εργατικών δικαιωμάτων.

Οι λαοί έχουν πείρα και χρειάζεται να την αξιοποιήσουν. Καμία συμπαράταξη των λεγόμενων "δημοκρατικών δυνάμεων" της αναπαλαιωμένης σοσιαλδημοκρατίας, καμία "προοδευτική διακυβέρνηση" δεν μπορεί να συγκρουστεί με τον φασισμό. Αυτός δεν αντιμετωπίζεται με υπομνήματα ούτε εξολοθρεύεται με δικαστικές αποφάσεις. Και αυτό γιατί όλα τα παραπάνω στην ουσία αφήνουν άθικτη τη ρίζα του προβλήματος, τις ίδιες τις σχέσεις εκμετάλλευσης αυτού του βάρβαρου συστήματος που γεννούν και τον φασισμό.

Μόνο η ενίσχυση του ΚΚΕ θα είναι αντίβαρο και στην ακροδεξιά, στον φασισμό, μόνο ένα πιο δυνατό ΚΚΕ με περισσότερες δυνάμεις πρώτα και κύρια στο εργατικό - λαϊκό κίνημα θα τους αντιμετωπίζει στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές. Για να ορθώνεται τείχος αντίστασης σε κάθε ρατσιστική, ομοφοβική αντίληψη από το ίδιο το εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα».

Ο Κ. Παπαδάκης έφερε ακόμη ένα παράδειγμα, όπου ομάδα ευρωβουλευτών του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος συνέταξε το κατάπτυστο ψήφισμα με τίτλο «Για τη σημασία της ευρωπαϊκής μνήμης για το μέλλον της Ευρώπης». Ανάμεσα σε άλλα, αυτό το κείμενο καταδίκαζε την ΕΣΣΔ και τον Κόκκινο Στρατό ως συνεργάτες των ναζί! Εφτασαν δηλαδή σε σημείο να εξισώσουν τον σοβιετικό λαό, που έδωσε 20.000.000 νεκρούς στην πάλη ενάντια στον ναζισμό... με τους χιτλερικούς!

«Αυτό το ψήφισμα του Σεπτέμβρη του 2019 αποτέλεσε συνέχεια της Διακήρυξης του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου τον Μάη του 2019 που έχει και την υπογραφή της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και μιλούσε για "σιδηρούν παραπέτασμα" που είχε υψωθεί στην Ευρώπη. Να, λοιπόν, ο πάντα βρώμικος ρόλος της σοσιαλδημοκρατίας και του οπορτουνισμού», πρόσθεσε.

Ωστόσο, όπως θύμισε, «παρ' όλη την προσπάθειά τους πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι το ψήφισμα δεν είχε τη φιλόδοξη κατάληξη των εμπνευστών του. Είναι αλήθεια ότι χάρη σε μια μεγάλη κινητοποίηση, που στην πρώτη γραμμή της βρέθηκαν το ΚΚΕ και η Ευρωκοινοβουλευτική του Ομάδα, ξεσκεπάστηκαν οι ανιστόρητες λαθροχειρίες αυτής της αθλιότητας».

Οσον αφορά την έκθεση για τη λεγόμενη «ευρωπαϊκή ιστορική συνείδηση» ο Κ. Παπαδάκης ανέφερε ότι «παρέχουν ένα ισχυρό αίσθημα σκοπού για το "ευρωπαϊκό ειρηνευτικό εγχείρημα". Αυτό το "ειρηνευτικό εγχείρημα" το βιώνουν από πρώτο χέρι οι λαοί της ΕΕ με τα δισ. ευρώ που δίνει η ΕΕ για πολεμικούς εξοπλισμούς στον πόλεμο της Ουκρανίας, όπως και στην αμέριστη στήριξη του κράτους - κατακτητή Ισραήλ για τη γενοκτονία των Παλαιστινίων στη Γάζα κι ενώ ετοιμάζεται το ισραηλινό κράτος - δολοφόνος να ισοπεδώσει και τη Ράφα και οξύνει τον επικίνδυνο ανταγωνισμό του με το Ιράν».

Ανάμεσα στα «έργα και τις ημέρες» της ΕΕ αναφέρθηκε επίσης και στο λεγόμενο «Σπίτι της Ευρωπαϊκής Ιστορίας» στις Βρυξέλλες, ένα «"μνημείο" αντικομμουνισμού κι ιστορικής παραχάραξης σε ένα κτίριο δίπλα στο Ευρωκοινοβούλιο. Δεν είναι τυχαίο ότι απευθύνεται κατά κύριο λόγο σε μαθητές, φοιτητές, νέους που αγωνιούν για το μέλλον τους και θέλουν να τους μπολιάσουν με αντικομμουνισμό, συνδυάζοντας και τις χρηματοδοτούμενες επισκέψεις στο Ευρωκοινοβούλιο. Επιπλέον να σημειώσουμε ότι μέλος του ΔΣ είναι και ο ευρωβουλευτής πλέον της Νέας Αριστεράς Παπαδημούλης».

Ολοκληρώνοντας την ομιλία ο Κ. Παπαδάκης τόνισε ότι σήμερα είμαστε περισσότεροι από χτες. Υπογράμμισε ότι έχει κυλήσει αρκετό νερό στο αυλάκι από τότε που το ΚΚΕ, στα δύσκολα πρώτα χρόνια της αντεπανάστασης, έδωσε το σάλπισμα να σηκώσουμε ψηλά την κόκκινη σημαία, με οδηγό την ισχυρή ακλόνητη πεποίθηση των κομμουνιστών ότι παρά τις ανατροπές, το μέλλον είναι ο σοσιαλισμός και ότι η ελπίδα βρίσκεται στην πάλη των λαών. «Σε πείσμα όσων κήρυτταν το τέλος της Ιστορίας και του ΚΚΕ, η Ιστορία τούς διέψευσε. Με οδηγό τη γνώση για τις νομοτέλειες στην εξέλιξη των ανθρώπινων κοινωνιών και των νόμων που κινούν την Ιστορία, προχωρούμε».

«Σήμερα συμπορεύονται με το ΚΚΕ πολλοί που εκτίμησαν τη διαχρονικά ακέραιη στάση του, τη συνέπεια και τη μαχητικότητά του. Απευθύνουμε κάλεσμα σήμερα σε αυτούς που θέλουν να στείλουν μήνυμα στην κυβέρνηση και να της κόψουν τη φόρα, σε όσους θέλουν να αποδοκιμάσουν την ΕΕ, σε όλους αυτούς που δεν της έχουν εμπιστοσύνη, που ανησυχούν για τη διαρκή επιδείνωση της ζωής τους και τις μεγάλες ευθύνες της ΕΕ γι' αυτό».