Τον Σεπτέμβριο του 2011 η διοίκηση του ΟΤΕ προχώρησε σε μειώσεις μισθών των εργαζομένων μεσοσταθμικά κατά 11% για την τριετία 2012 - 2014 υπογράφοντας νέα Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (ΣΣΕ) με την συνδικαλιστική πλειοψηφία - ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, «Ακομμάτιστοι» - της Ομοσπονδίας (ΟΜΕ)! Γιατί θυμίζουμε την συγκεκριμένη αντεργατική παρέμβαση μέσα στο κατακαλόκαιρο; Γιατί μόλις χτες ανακοινώθηκε ότι ο ΟΤΕ αύξησε τα καθαρά του κέρδη κατά 68% κατά το δεύτερο τρίμηνο του 2012, φτάνοντας τα 104,5 εκατ. ευρώ, σε σχέση με 62,2 εκατ. ευρώ κέρδη που είχε την αντίστοιχη περίοδο του 2011. Μέσα λοιπόν στο δεύτερο τρίμηνο του 2012 ο μονοπωλιακός όμιλος είχε κέρδη 104,5 εκατ. ευρώ. Τμήμα των συγκεκριμένων κερδών του μονοπωλίου προέρχεται από τις μειώσεις των μισθών των 10.132 εργαζομένων που είναι ενταγμένοι στο μισθολόγιο του ΟΤΕ οι οποίες επιβλήθηκαν από τις αρχές του 2012. Σύμφωνα με τους αντεργατικούς υπολογισμούς της, η εργοδοσία από τις μειώσεις των μισθών προέβλεπε να «εξοικονομήσει» σχεδόν 180 εκατομμύρια ευρώ στα τρία χρόνια. Δηλαδή να βάλει στα ταμεία της 60 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο. Αυτό σημείωσε κυνικά και ο πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος του ΟΤΕ, Mιχάλης Τσαμάζ: «Με ικανοποίηση διαπιστώνουμε ότι οι συνεχείς και στοχευμένες προσπάθειες μείωσης κόστους των τελευταίων ετών αποδίδουν καρπούς και ενισχύουν την κερδοφορία του Ομίλου. Τα συνολικά λειτουργικά έξοδα μειώθηκαν περισσότερο από 10%, με σημαντικές μειώσεις σε κάθε έναν από τους τομείς που μπορούμε να επηρεάσουμε. Ειδικότερα, οι δαπάνες προσωπικού μειώθηκαν κατά 13% σε επίπεδο Ομίλου και 18% σε επίπεδο σταθερής τηλεφωνίας Ελλάδας»! Τι αποδεικνύουν οι συγκεκριμένες δηλώσεις, τα νούμερα και τα στοιχεία; Οτι μέσα στην καπιταλιστική κρίση, τα μεγάλα μονοπώλια συνεχίζουν την κερδοφορία τους, αρπάζοντας ακόμα μεγαλύτερο κομμάτι από την υπεραξία της εργασίας. Την ίδια ώρα οι εργαζόμενοι βυθίζονται ακόμα περισσότερο στη φτώχεια, λαμβάνουν μισθούς πείνας και απεμπολούν οριστικά και αμετάκλητα μισθολογικά και εργασιακά δικαιώματα προηγούμενων χρόνων.
Ανθεκτικότητα στην κερδοφορία
Σε μια περίοδο που οι περισσότεροι κλάδοι της οικονομίας εμφανίζουν διψήφια ποσοστά πτώσης, οι επιδόσεις για κάποιες τουριστικές επιχειρήσεις φαίνεται να «αντιστέκονται», όπως μαρτυρούν τα στοιχεία για τις αφίξεις αλλοδαπών τουριστών στη χώρα. Ανακοινώνοντας τα σχετικά στοιχεία ο Σύνδεσμος Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΣΕΤΕ) δεν έκρυβε την ικανοποίησή του για λογαριασμό των επιχειρήσεων που εκπροσωπεί, διακρίνοντας σ' αυτά την «ανθεκτικότητα του ελληνικού τουρισμού» και προβλέποντας ότι τελικά ο περιορισμός της μείωσης μόνο - υπό τις παρούσες συνθήκες - στο 3% στις διεθνείς αφίξεις, είναι εφικτός.
Η αλήθεια, βέβαια, που δεν αναφέρεται στα στοιχεία και τις εκτιμήσεις του ΣΕΤΕ, που εκπροσωπεί μεγάλες τουριστικές μονάδες και επιχειρήσεις του κλάδου, είναι ότι η «ανθεκτικότητα» για την οποία μιλάει, δεν αφορά όλων των μεγεθών τις επιχειρήσεις, και ασφαλώς, ότι οι επιδόσεις των επιχειρήσεων του κλάδου θα ήταν πολύ διαφορετικές εάν δεν είχαν κατακρεουργηθεί τα λαϊκά εισοδήματα με αλυσιδωτές συνέπειες στον εσωτερικό τουρισμό.
Σε κάθε περίπτωση, αυτοί που έχουν λόγους να πανηγυρίζουν από αυτή την «ανθεκτικότητα» δεν μπορούν να είναι οι ιδιοκτήτες των μικρών καταλυμάτων και μαγαζιών, πολύ περισσότερο των λιγότερο «γνωστών» περιοχών ή χωρίς αεροδρόμια και εκείνοι που συντηρούνταν κυρίως από τον κοινωνικό τουρισμό που καταργήθηκε και τον εσωτερικό τουρισμό.
Δίκαιη αγανάκτηση
Η φωνή του γεμάτη αγανάκτηση. Δεν τηλεφωνούσε - όπως μας είπε - γιατί πίστευε ότι θα ακούσουν από τις υπηρεσίες του ΙΚΑ, αλλά για να γράψουμε κάτι... Είναι συνταξιούχος με αναπηρική σύνταξη 67%, αν και έχει δουλέψει από παιδί με 9.900 ένσημα στην πλάτη, θα πάρει κανονική σύνταξη του χρόνου αφού δεν έχει το απαιτούμενο όριο ηλικίας. Κρίθηκε πρόσφατα από δεύτερη επιτροπή και το ποσοστό αναπηρίας του το μείωσαν στο 50%. Ετσι, το ποσό της αναπηρικής σύνταξης μειώθηκε από τα 632 στα 476 ευρώ. Ομως, δε στενοχωριόταν μόνο γι' αυτό. Αντί να του δώσουν κανονικά έστω αυτή τη μειωμένη σύνταξη, του έδωσαν έναντι το ποσό των 1.000 ευρώ και του είπαν ότι η επόμενη σύνταξη θα του καταβληθεί τον Οκτώβρη..! Η απορία του και η αγωνία του εύγλωττη: Και εγώ πώς θα ζήσω μέχρι τον Οκτώβρη; Πώς θα πληρώσω φάρμακα, νοίκι, λογαριασμούς; Ρητορικά τα ερωτήματα. Το ομολόγησε και μόνος του. Δεν περιμένει τίποτα από τους κυβερνώντες. Αυτοί άλλωστε αυτές τις μέρες δε νοιάζονται για τίποτα άλλο παρά πώς θα κόψουν παραπέρα συντάξεις και επιδόματα. Πώς θα τσακίσουν ακόμα περισσότερο και περισσότερους συνταξιούχους. Και θα συνεχίσουν να το κάνουν, μέχρι εργαζόμενοι και συνταξιούχοι να τους σταματήσουν. Πρέπει να τους σταματήσουμε!
Να αποτρέψουμε τα ιμπεριαλιστικά σχέδια
Η κλιμάκωση της ιμπεριαλιστικής επέμβασης στη Συρία, που αξιοποιεί εδώ και ένα χρόνο ως «αιχμή του δόρατος» την λεγόμενη αντιπολίτευση, αποδεικνύει όλο και περισσότερο ότι το διακύβευμα δεν είναι τα «δικαιώματα και οι ελευθερίες του συριακού λαού», όπως καθημερινά βομβαρδίζουν με την προπαγάνδα τους τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία και η έκφρασή τους στα ΜΜΕ, αλλά ακριβώς η αντιπαράθεση των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων που εκδηλώνεται σε μια περιοχή τεράστιας γεωστρατηγικής σημασίας, για τα ενεργειακά της αποθέματα, και ως πέρασμα των δρόμων μεταφοράς τους. Ο λεγόμενος «Ελεύθερος Συριακός Στρατός» των «αντιπολιτευόμενων» είναι ακριβώς ένα κατασκεύασμα των ιμπεριαλιστών, κυρίως των ΗΠΑ, ΕΕ, Τουρκίας, των αυταρχικών μοναρχιών του Περσικού Κόλπου, Κατάρ, Σαουδικής Αραβίας, Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, που το χρηματοδοτούν και ενισχύουν με όπλα και ως τώρα δυσκολεύεται να πετύχει την αποστολή του.
Οι ηγεσίες Ρωσίας και Κίνας και άλλων χωρών λειτουργούν για τα συμφέροντα των μονοπωλίων των χωρών τους και σε αυτό το πλαίσιο διαφοροποιούνται διεκδικώντας καλύτερες θέσεις στο ιμπεριαλιστικό σύστημα. Η ιμπεριαλιστική επέμβαση στα εσωτερικά της Συρίας, αν και ακόμα όχι ανοιχτή, είναι πολύμορφη, πολιτική, διπλωματική, οικονομική, στρατιωτική και είναι ενταγμένη σε γενικότερους σχεδιασμούς που περιλαμβάνουν και το Ιράν. Είχε αφετηρία τις επεμβάσεις σε Ιράκ και Αφγανιστάν και συνεχίστηκε με την Τυνησία, την Λιβύη, την Αίγυπτο, με το καμουφλάζ της λεγόμενης «Αραβικής Ανοιξης». Αυτό το ιδεολόγημα είναι ακριβώς ο αναγκαίος αστικός εκσυγχρονισμός, ώστε το πολιτικό σύστημα και το νέο πολιτικό προσωπικό, να προσαρμοστούν στις σημερινές ανάγκες κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων.
Οι λαοί πλέον, και ο δικός μας, είναι σε θέση να βγάλουν ασφαλή συμπεράσματα για το τι σημαίνουν οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και οι πόλεμοι και γιατί γίνονται. Είναι στον γενετικό κώδικα του ίδιου του εκμεταλλευτικού συστήματος. Αυτό τα γεννάει, ως ζωτική του ανάγκη για να εξασφαλιστεί η συνέχειά του, για να ξαναμοιραστούν οι σφαίρες επιρροής ανάμεσα στα μονοπώλια. Οι λαοί από αυτή τη διαδικασία βγαίνουν πάντα χαμένοι.
Σήμερα γίνεται ζήτημα πρώτης γραμμής να αποκρουστούν και να ματαιωθούν τα ιμπεριαλιστικά σχέδια όπως και να υπερασπιστούμε το δικαίωμα κάθε λαού να μπορεί αυτός να αποφασίζει για την τύχη του, χωρίς ξένες επεμβάσεις. Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα στην Ελλάδα που χωρίς μισόλογα, χωρίς εξισώσεις του θύτη με το θύμα, προειδοποιεί, ενημερώνει και διαφωτίζει τον λαό για τις επικίνδυνες εξελίξεις. Ταυτόχρονα τον καλεί να είναι σε ετοιμότητα και επαγρύπνηση. Για να αποτραπεί η συμμετοχή της χώρας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, που η αστική τάξη θέλει να την μπλέξει.
Το πρόσφατο ταξίδι του Ισραηλινού προέδρου, Σιμόν Πέρες, στη χώρα μας επιβεβαιώνει τους κινδύνους από την στενή «στρατηγική», όπως την λένε οι αστοί, συνεργασία με το κράτος - τρομοκράτη της Μέσης Ανατολής. Στα αιτήματα αιχμής του λαϊκού κινήματος πρέπει να μπουν επίσης να μη χρησιμοποιηθεί η αμερικανική βάση της Σούδας και να μην τηρηθούν οποιεσδήποτε «συμβατικές» υποχρεώσεις με τους «συμμάχους» μακελάρηδες των λαών, να επιστρέψουν τώρα όλοι οι στρατιωτικοί που υπηρετούν ΝΑΤΟικά συμφέροντα σε άλλες χώρες. Αυτή η στάση είναι η καλύτερη συμβολή στον κοινό αγώνα των λαών ενάντια στον ιμπεριαλισμό.
Δημήτρης ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ
Τα αληθινά «πιράνχας» είναι οι καπιταλιστές...
Γρηγοριάδης Κώστας
ΚΑΤΙ ΠΕΡΙΕΡΓΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ όμως αυγουστιάτικα! Χωριά των Τρικάλων έχουν λέει πρόβλημα με αγέλες αγριογούρουνων που βολτάρουν στις πλατείες ενώ στον ποταμό Εβρο βρέθηκε ένα ...πιράνχας!
Τα νέα δεν είναι ανησυχητικά, απλά παράξενα. Γιατί τι να σου κάνουν τα ζωάκια; Δεν είναι το πρόβλημα αυτής της χώρας.
Εχουμε άλλα «πιράνχας» εδώ, πολύ πιο επικίνδυνα, αυτά που σκέφτονται να πέσουν ομαδικά και να εξαφανίσουν τα δικαιώματα του λαού.
Κι όσο για την υποτιθέμενη «κοινωνική ευαισθησία» τους, σας βεβαιώνουμε ότι είναι πολύ πιο «χοντρόπετσοι» από τα αγριογούρουνα.
ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ «ΦΙΛΕΤΟ» γης καίγεται στην Αρκαδία. Ενα ακόμη δάσος ετοιμάζεται να γίνει οικόπεδα και καλή ευκαιρία για διαφόρων ειδών «επενδύσεις». Κατά τα άλλα κηρύχθηκε ο νομός σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης.
Εννοείται φυσικά ότι η αστυνομία κάνει τεράστιες προσπάθειες για τον εντοπισμό τυχόν εμπρηστών και όλα τα σχετικά.
Ομως όταν έχεις κυβερνήσεις που νομοθετούν το να αλλάζει η χρήση της γης και κάνουν την καταπάτηση δασών νόμιμη, ενώ στην συνέχεια αποψιλώνουν συστηματικά τις υπηρεσίες πυρόσβεσης, πόσο σημαντικό είναι να βρεις τους φυσικούς αυτουργούς;
ΓΙΑΤΙ ΚΟΠΙΑΖΟΥΝ τόσο πολύ οι «στενοί συνεργάτες» του προέδρου της ΔΗΜΑΡ Φώτη Κουβέλη, να διαρρεύσουν ότι από το κόμμα τους στηρίζεται ο υπουργός Οικονομίας, Γ. Στουρνάρας;
Πιστεύουν ότι δεν το έχουμε αντιληφθεί; Νομίζουν ίσως ότι ...φοβόμαστε για το αντίθετο; Τους βεβαιώνουμε πως δεν αγχωθήκαμε ούτε στιγμή.
Προφανώς και τον στηρίζουν, αφού συνολικά στηρίζουν την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης. Κι όχι μόνον αυτό αλλά την συνδιαμορφώνουν. Πάντα προς χάρη του ... «ευρωπαϊκού προσανατολισμού της χώρας».
Αλλωστε αυτό είναι το «μεγάλο παραμύθι» και δεν μας το πουλάνε μόνο τα κόμματα που μετέχουν στην κυβέρνηση.
Γρηγοριάδης Κώστας
Ο πραγματικός ένοχος για την ανεργία
Γρηγοριάδης Κώστας
Από τις αρχές του 2011 μέχρι και τον περασμένο Απρίλη, 68.000 μικρομεσαίες επιχειρήσεις έκλεισαν στους πιο εμπορικούς δρόμους της Αθήνας. Μέχρι το τέλος του 2012, ακόμη 67.000 εταιρείες κινδυνεύουν με λουκέτο, χωρίς να προσμετρώνται τα χιλιάδες συνοικιακά καταστήματα και άλλες επιχειρήσεις που έκλεισαν το ίδιο διάστημα σε όλη την Αθήνα. Αυτό διαπιστώνει έρευνα που δημοσιοποιήθηκε την περασμένη βδομάδα και δείχνει μια μόνο πλευρά της καταστροφής παραγωγικών δυνάμεων που συντελείται σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης. Αν στα παραπάνω ευρήματα προστεθεί και η εκτίμηση ότι τους επόμενους δώδεκα μήνες θα χαθούν τουλάχιστον 260.000 θέσεις εργασίας εξαιτίας των λουκέτων στην αγορά, σύμφωνα με έρευνα της MARC, τότε συμπληρώνεται η εικόνα για το ποιος πλήττεται περισσότερο από την κρίση, αφού επιβεβαιώνεται ότι τα πρώτα και μεγαλύτερα θύματα είναι οι εργαζόμενοι, οι μικροί ΕΒΕ και οι αυτοαπασχολούμενοι. Τους τελευταίους μάλιστα τους καταπίνει στην κυριολεξία ο ανταγωνισμός με τα μεγαθήρια που εν μέσω κρίσης προσπαθούν να αξιοποιήσουν στο έπακρο τη φιλομονοπωλιακή νομοθεσία και να καταλάβουν καλύτερες θέσεις στη μετά κρίσης εποχή, σε βάρος βεβαίως των εργαζόμενων που απασχολούν, αλλά και συνολικά του λαού, αφού μεγαλώνει η μονοπώληση της αγοράς. Τα παραπάνω στοιχεία είναι και μια απάντηση σε όσους αναμασούν την προπαγάνδα ότι τα εργοστάσια και τις επιχειρήσεις τα κλείνουν οι εργαζόμενοι και οι αγώνες τους. Είναι αυτονόητο ότι στη συντριπτική πλειοψηφία των περίπου 70.000 επιχειρήσεων που έκλεισαν μέσα σε λίγους μήνες, δεν έγιναν κινητοποιήσεις εργαζομένων, ενώ το πιθανότερο ήταν το προσωπικό τους να είχε αποδεχτεί και μείωση μισθών, όπως κατά κόρον επιβάλλουν οι εργοδότες με αφορμή την κρίση. Αυτό όμως δεν ανέστρεψε την πορεία προς το λουκέτο, αφού ο καπιταλισμός είναι αδηφάγος και η κρίση έχει τους δικούς της νόμους. Το ξεπέρασμά της προϋποθέτει καταστροφή κεφαλαίου και παραγωγικών δυνάμεων, γι' αυτό αυξάνουν τα λουκέτα και η ανεργία. Να γιατί αίτημα αιχμής για εργαζόμενους και ανέργους πρέπει να αποτελέσει σήμερα η ουσιαστική προστασία των ανέργων και των οικογενειών τους, που αυξάνονται δραματικά. Να γιατί στόχος πάλης για το κίνημα πρέπει να είναι η ανατροπή του σάπιου καπιταλισμού, που σε συνθήκες ανάπτυξης και κρίσης αναπαράγει την ανεργία και «σκοτώνει» τους μικρούς επαγγελματίες.
Οι πολυεθνικές, οι «λομπίστες» και η ΕΕ
Η είδηση είναι η εξής: Εισαγγελείς της Αυστρίας ανακοίνωσαν ότι ο Ερνστ Στράσερ, μέλος του Αυστριακού Λαϊκού Κόμματος, πρώην ευρωβουλευτής και υπουργός Εσωτερικών της χώρας, «θεωρείται ύποπτος ότι απαίτησε το 2010 το ποσό των 100.000 ευρώ από δύο υποτιθέμενους λομπίστες - στην πραγματικότητα ήταν δημοσιογράφοι βρετανικής εφημερίδας - προκειμένου να επηρεάσει νομοθεσία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο». Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, συντάκτες της εφημερίδας «Sunday Times», οι οποίοι υποδύονταν τους «λομπίστες», κατέγραψαν τον Ερνστ Στράσερ ενώ εκείνος απαιτούσε 100.000 ευρώ για να προωθήσει μια τροπολογία σε νομοθεσία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που θα είχε δεσμευτική ισχύ για την ΕΕ. Το κρούσμα δεν είναι μεμονωμένο, αφού, σύμφωνα με την ίδια έρευνα, η υπόθεση «μετρητά για τροπολογίες» αγγίζει άλλα τρία μέλη της Ευρωβουλής από την Ουγγαρία, τη Σλοβενία και την Ισπανία. Η συγκεκριμένη υπόθεση δείχνει την κορυφή σε ένα παγόβουνο που λέγεται «διαπλοκή» ανάμεσα στην καπιταλιστική Ευρωένωση και τις μεγαλοεπιχειρήσεις, που παρεμβαίνουν μέσω των «λόμπι» και προσπαθούν να επηρεάσουν ανταγωνιστικά και προς όφελός τους τις πολιτικές αποφάσεις της ΕΕ. Στο πλαίσιο αυτό, πέρα από τα «νόμιμα» μέσα, τα οποία έχει κατοχυρώσει θεσμικά η λυκοσυμμαχία, χρησιμοποιούν και τα «παράνομα», όπως ο χρηματισμός και οι μίζες. Σε κάθε περίπτωση, αυτό που αποδεικνύεται είναι ότι η ΕΕ είναι των μονοπωλίων, τα οποία μόνα τους κερνάνε και πίνουν, αξιοποιώντας γι' αυτό το σκοπό και το πολιτικό τους προσωπικό. Ορισμένες φορές μάλιστα, όπως στην περίπτωση του Αυστριακού, αποφασίζουν να «κάψουν» και κάποιους από τους πολιτικούς εκπροσώπους τους στο Ευρωκοινοβούλιο ή στα εθνικά Κοινοβούλια για «ξεκάρφωμα» και για να δημιουργείται στο λαό η ψευδαίσθηση ότι το σάπιο σύστημά τους μπορεί και αυτοκαθαρίζεται. Η αλήθεια όμως παραμένει μία: Ο καπιταλισμός αναδίνει σαπίλα, σκάνδαλα και διαπλοκή. Οπως και η ΕΕ, την οποία λιβανίζουν κεντροδεξιοί και κεντροαριστεροί, ακριβώς επειδή υπηρετούν ή δεν αμφισβητούν την εξουσία του κεφαλαίου.
Γεράματα χωρίς σύνταξη
Το μέτρο που επεξεργάζονται τα κυβερνητικά επιτελεία για αύξηση των ελάχιστων προϋποθέσεων για να μπορεί ένας εργαζόμενος να κατοχυρώνει δικαίωμα στη σύνταξη, σημαίνει νέο βάναυσο χτύπημα στην εργατική τάξη, στους αυτοαπασχολούμενους, στους επιστήμονες και τους αγρότες της χώρας μας. Είναι χτύπημα με μακροπρόθεσμες συνέπειες, που σε συνθήκες υψηλής ανεργίας, υποαπασχόλησης αλλά και ανασφάλιστης εργασίας θα οδηγήσει εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους να μην έχουν στα γεράματά τους καθόλου σύνταξη.
Σήμερα, για να κατοχυρώσει κάποιος το δικαίωμα στη σύνταξη, και μάλιστα στα κατώτερα όρια των 586 ευρώ, απαιτείται τουλάχιστον 15ετής εργασία ή ακριβέστερα 4.500 μέρες ασφάλισης, αφού βέβαια συμπληρώσει το απαιτούμενο όριο ηλικίας, που πλέον για όλους, άνδρες και γυναίκες, και σε όλα τα Ταμεία (για τις παλιές ασφαλισμένες από την 1/1/2015) διαμορφώνεται στο 65ο έτος της ηλικίας. Τώρα, το σενάριο προβλέπει ότι αντί για 4.500 ένσημα θα απαιτούνται 6.000 ένσημα για να μπορεί κάποιος να λάβει σύνταξη. Οποιος κατά τη διάρκεια του εργάσιμου βίου του δε συμπληρώνει αυτή την προϋπόθεση θα μένει χωρίς σύνταξη. Να, λοιπόν, πώς το καπιταλιστικό κράτος σκοπεύει να «λύσει» το Ασφαλιστικό και να πετύχει τη «δημοσιονομική προσαρμογή».
Οι εμπνευστές του νέου μέτρου ισχυρίζονται ότι με αυτόν τον τρόπο θα αποφύγουν μία νέα αύξηση των γενικών ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης από τα 65 στα 66 ή στα 67 χρόνια, όπως σχεδιαζόταν. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα. Και αυτό γιατί η ρήτρα για τα 6.000 ένσημα, ως βασική προϋπόθεση εξασφάλισης σύνταξης, δε σημαίνει μόνο μια τρομακτική αύξηση (περίπου κατά 33%) των αναγκαίων ημερών ασφάλισης, αλλά αυτόματα οδηγεί και σε αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης πέραν του 65ου έτους. Ακόμα και στα 70 χρόνια θα ψάχνει κάποιος για δουλειά, αφού προκειμένου να συμπληρωθεί αυτή η προϋπόθεση ο εργαζόμενος θα παραμένει αναγκαστικά «ενεργός». Να και η περίφημη «ενεργός γήρανση» της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Η εξέλιξη αυτή είναι κάτι παραπάνω από βέβαιη. Πριν την καπιταλιστική κρίση, ο μέσος όρος των ημερών ασφάλισης στο ΙΚΑ ήταν περίπου 200 ένσημα το χρόνο. Αυτό σήμαινε ότι - σε συνθήκες προ κρίσης - κατά μέσο όρο απαιτούνταν όχι 15 αλλά 22 χρόνια περίπου για να κατοχυρωθεί το δικαίωμα στην κατώτερη σύνταξη. Τώρα θα απαιτούνται κατά μέσο όρο όχι 20 αλλά τουλάχιστον 30 χρόνια εργάσιμου βίου για να «πιαστεί το όνειρο» της κατώτερης σύνταξης που με τα σημερινά δεδομένα ανέρχεται στα 586 ευρώ και αυτά μεικτά! Οδηγούμαστε, δηλαδή, σε μια κατάσταση όπου ο εργαζόμενος, μισθωτός ή αυτοαπασχολούμενος, θα βρίσκεται στην παραγωγή πάνω από 30 χρόνια, θα πληρώνει τις εισφορές του και στο τέλος του βίου του δε θα έχει ούτε ένα ξεροκόμματο.
Το μέτρο αυτό είναι όχι μόνο επώδυνο αλλά και ύπουλο. Προεξοφλεί συνθήκες απόλυτης φτώχειας για όλους τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα και σηματοδοτεί ότι - πλην των εχόντων και κατεχόντων - τα γεράματα θα σημαίνουν φτώχεια, ανέχεια και απελπισία. Γι' αυτό δεν πρέπει να υπάρξει η παραμικρή υποτίμηση των νέων αντιλαϊκών σχεδιασμών. Σύσσωμοι οι εργαζόμενοι, μαζί με τα συνδικάτα, να ξεσηκωθούν, να εμποδίσουν μια τέτοια εξέλιξη, να μην αφήσουν να μετατραπούν τα γεράματα σε ένα σύγχρονο Καιάδα.
Feeds
