Παπαγεωργίου Βασίλης

Πριν φτάσει στην αποκήρυξη της χρεοκοπίας ο ΣΥΡΙΖΑ κατά καιρούς την πρόβαλε σαν περίπου λυτρωτική εξέλιξη. Ηταν ο Π. Λαφαζάνης που δήλωνε: «Η χρεοκοπία δεν είναι κάτι το καταστροφικό σε κάθε περίπτωση. Η χρεοκοπία είναι όπλο των αδύνατων όταν φτάνουν σε ένα σημείο που δεν μπορούν να αποπληρώσουν τα χρέη τους». Ο Δ. Στρατούλης πρόσθετε: «Για εμάς δεν είναι φετίχ το νόμισμα». Αποκορύφωμα η δήλωση του Αλ. Τσίπρα στη Βουλή τον περασμένο Σεπτέμβρη: «Διότι κύριε υπουργέ, μακάρι να είχαμε γίνει Αργεντινή, όπως είχατε πει. Η Αργεντινή πέρασε μια πολύ μεγάλη δυσκολία και δεν πρέπει τους λαούς να τους χαρακτηρίζουμε με ρατσιστικό τρόπο. Πέρασαν όμως μια πολύ μεγάλη δυσκολία και κατάφεραν με αξιοπρέπεια να σταθούν στα πόδια τους».

Ξορκίζοντας σήμερα τη χρεοκοπία, ο ΣΥΡΙΖΑ δίνει άλλοθι στην αναίρεση από μέρους του θέσεων περί μονομερούς καταγγελίας των μνημονίων, ακύρωσής τους, επαναδιαπραγμάτευσης των δανειακών συμβάσεων κ.λπ. κ.λπ. Ολων δηλαδή όσων αποτελούν προϋπόθεση για τη συνέχιση της ροής των δανείων απ' την τρόικα και τσακίζουν τον λαό.

Δίνει ταυτόχρονα διαβεβαιώσεις στην αστική τάξη για το περιεχόμενο της πολιτικής που θα εφαρμόσει, σε όποιο μείγμα αστικής διαχείρισης κι αν κάτσει η μπίλια, το μάρμαρο θα κληθεί να το πληρώσει ο λαός. Το παράδειγμα της Αργεντινής που οδηγήθηκε σε χρεοκοπία και άλλων χωρών που την απέφυγαν, αποδεικνύει περίτρανα πως οι λαοί σε καμία περίπτωση δεν απέφυγαν τα χειρότερα. Ο ΣΥΡΙΖΑ αγωνιά για το ποιο μείγμα πολιτικής θα οδηγήσει τα μονοπώλια με «αξιοπρέπεια» έξω από την κρίση. Αφήνοντας το λαό βυθισμένο στην ανέχεια, προοπτική που την προδιαγράφει η ευρωενωσιακή στρατηγική πέρα κι ανεξάρτητα από ρυθμούς ανάπτυξης, χρέη, μνημόνια κ.λπ.

Δεν αρκεί στην κυβέρνηση και τους ξένους συμμάχους της (ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ) η νομοθέτηση των αλλεπάλληλων φοροεπιδρομών, αλλά θέλουν να δημιουργήσουν τους μηχανισμούς εκείνους που θα διασφαλίσουν την είσπραξη των «κλοπιμαίων» από την άγρια φοροληστεία διαρκείας σε βάρος του λαού. Αυτή είναι η κοινή αγωνία και στόχευση τόσο της τελευταίας κοινής έκθεσης ΔΝΤ και Ευρωπαϊκής Επιτροπής όσο και της προχτεσινής συνέντευξης του προέδρου των Γερμανών βιομηχάνων, Χανς Πέτερ Κάιτελ, στο Γερμανικό Πρακτορείο Ειδήσεων. Η μεν πρώτη ζητά ευθέως να λειτουργήσει η αυτόματη και αναγκαστική κατάσχεση σε τραπεζικούς λογαριασμούς σε 2,3 εκατομμύρια φορολογούμενους που χρωστάνε κάτω από 3.000 ευρώ ο καθένας και συνολικά 1,1 δισ., προτρέποντας ταυτόχρονα «να αφήσουν ήσυχους» τους 1.500 μεγαλύτερους οφειλέτες που χρωστάνε 35 δισ. ευρώ! Ο δεύτερος ζητάει να ενισχυθεί η εποπτεία της ΕΕ ειδικά στο φορολογικό γιατί, όπως δηλώνει χαρακτηριστικά, «το συνολικό πακέτο διάσωσης βασίζεται και στο ότι όντως το φορολογικό σύστημα θα λειτουργεί». Σημειώνει μάλιστα με νόημα ότι «το θέμα δεν είναι μόνο εάν οι πλούσιοι Ελληνες θα ξαναφέρουν τα χρήματά τους στη χώρα, αλλά υπάρχει επίσης και το θέμα της ευρωπαϊκής εποπτείας, προκειμένου να μπει σε τάξη το φορολογικό σύστημα». Τα παραπάνω όμως δεν είναι μόνο απαιτήσεις των δανειστών που θέλουν να αρπάξουν με κάθε μέσο όσα μπορούν περισσότερα από το λαό, αλλά αποτελούν και επιδίωξη της κυβέρνησης και της εγχώριας πλουτοκρατίας που θέλει να φορτώσει στις πλάτες του λαού τα βάρη της καπιταλιστικής κρίσης και να εξέλθει πιο ισχυρή πατώντας πάνω στη φτωχοποίηση και εξαθλίωση των λαϊκών στρωμάτων. Δεν πρέπει λοιπόν να υπάρχουν ψευδαισθήσεις: Το άγριο φορολογικό γδάρσιμο, που είναι μόνο μία από τις προϋποθέσεις για την ανάκαμψη της κερδοφορίας των μονοπωλίων, θα κλιμακωθεί δίχως έλεος τη νέα χρονιά. Ο λαός μόνο ένα δρόμο έχει μπροστά του, να ενισχύσει την πάλη του ενάντια στα βάρβαρα μέτρα με ξεκάθαρο στόχο την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ξεπερνώντας κάθε όριο κυνισμού η συγκυβέρνηση καμαρώνει για τα εύσημα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αδιαφορώντας για το γεγονός ότι οι άρρωστοι πια δεν μπορούν να πάρουν τα φάρμακά τους καθώς δεν έχουν να πληρώσουν ούτε τη συμμετοχή τους στην τιμή, ενώ η παιδική θνησιμότητα έχει ήδη αυξηθεί από 2,7 θανάτους ανά 1.000 παιδιά ηλικίας μέχρι ενός χρόνου πριν την οικονομική κρίση σε 3,8 ανά 1.000 παιδιά μετά την κρίση. Η μεσοσταθμική συμμετοχή στα φάρμακα πριν τα μέτρα των τελευταίων κυβερνήσεων ήταν 10%, την έχουν φτάσει σε 16% και ετοιμάζονται να την απογειώσουν με τα πρόσθετα μέτρα που έχουν προς εφαρμογή. Μόνο το 2013 οι άρρωστοι θα πληρώσουν απ' την τσέπη, τουλάχιστον, πάνω από 500 εκατ. ευρώ στα φάρμακα.

Με στόχο την Υγεία του λαού η συγκυβέρνηση πέτυχε το γενικότερο στόχο της λιτότητας, που υπηρετεί τους μονοπωλιακούς ομίλους, και ταυτόχρονα αποκλείει τη μεγάλη πλειοψηφία του πληθυσμού από το να μπορεί να έχει παροχές υπηρεσιών Υγείας και φαρμάκων αφού δεν έχει να πληρώσει.

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Είναι άμεση και επιτακτική ανάγκη να υπάρξει μέριμνα για την κάλυψη των αναγκών σε θέρμανση όλων των σχολείων και των ιδρυμάτων της χώρας. Η Πολιτεία οφείλει να στηρίξει με έκτακτη οικονομική ενίσχυση τους δήμους που έχουν πρόβλημα να καλύψουν αυτές τις ανάγκες»!

Την προτροπή αυτή προς την «πολιτεία» απευθύνει η ΔΗΜΑΡ με ανακοίνωσή της. Είναι, αν μη τι άλλο, προκλητική και υποκριτική η προτροπή της, με δεδομένη τη συμμετοχή της σε μια κυβέρνηση που καρατόμησε δαπάνες κοινωνικού χαρακτήρα με συνέπεια και το να ξεπαγιάζουν απ' το κρύο μικρά παιδιά σε σχολικές αίθουσες - ψυγεία, ανάμεσά τους και παιδιά που εξαιτίας της εφαρμοζόμενης πολιτικής προς όφελος των μονοπωλίων υποφέρουν και από υποσιτισμό. Οι ανάγκες της εργατικής - λαϊκής οικογένειας και των παιδιών της δεν είναι έκτακτες, είναι μόνιμες και ζητούν ικανοποίηση. Η έκτακτη οικονομική ενίσχυση στους δήμους δεν μπορεί να λύσει μόνιμα κανένα πρόβλημα απ' τα πολλά και εκρηκτικά που έχουν σωρευτεί σε κάθε εργατικό - λαϊκό σπίτι.

Χρέος του λαού απέναντι πρωτίστως στα παιδιά του είναι να αγωνιστεί για όσα του ανήκουν και στερείται. Να γυρίσει την πλάτη σε περιπτώσεις όπως η ΔΗΜΑΡ που ενώ συμμετέχουν στην επεξεργασία και εφαρμογή της βάρβαρης αυτής πολιτικής, την ίδια ώρα δε διστάζουν να πουλάνε «φιλολαϊκό» προφίλ με ανέξοδες υποδείξεις προς την «πολιτεία». Κι όχι μόνο να γυρίσει την πλάτη. Χρέος του είναι τώρα να πρωτοστατήσει στον αγώνα για μιαν άλλη κοινωνία, όπου ο εργαζόμενος, ο παραγωγός του πλούτου και τα παιδιά του θα απολαμβάνουν όλα όσα τους αξίζουν. Μια κοινωνία απαλλαγμένη απ' τα μονοπώλια, τους πολιτικούς τους εκπροσώπους και τις ιμπεριαλιστικές τους λυκοσυμμαχίες.

Γεύμα σε άπορους και άστεγους παρέθεσε ανήμερα Χριστούγεννα η δημοτική αρχή Αθήνας, αντίστοιχη εκδήλωση ετοιμάζει την Πρωτοχρονιά. Προηγούμενα, σε συνεργασία με τηλεοπτικό σταθμό συγκέντρωσε τρόφιμα και πράγματα για τους «αναξιοπαθούντες», δέχτηκε από μεγαλοεπιχειρηματίες άλλες «δωρεές». Οπωσδήποτε ορισμένες τέτοιες ενέργειες χρειάζονται σε καιρούς γενικευμένης στέρησης. Σημειωτέον όμως ότι στους πολιτικούς υπηρέτες των κεφαλαιοκρατών, των πολιτικών που ευθύνονται για την αύξηση φτωχών και πεινασμένων, στους απολογητές του καπιταλισμού, στους προπαγανδιστές των μέτρων λιτότητας του ευρωμονόδρομου, και στους μεγαλοεπιχειρηματίες, δε στοιχίζει τίποτε μια στο τόσο να εμφανίζονται «προστάτες ταπεινών και καταφρονεμένων», εκφράζοντας τάχα δυσφορία για την εξάπλωση της εξαθλίωσης. Με δυο πάγκους συσσιτίων, δήθεν να εξιλεώνονται από τις ευθύνες τους για το γεγονός ότι όσο περισσότερο αυξάνεται ο παραγόμενος από τους εργαζόμενους πλούτος, τόσο αυξάνονται οι απόκληροι.

Π.χ. η δημοτική αρχή Αθήνας (ΠΑΣΟΚ/ΔΗΜΑΡ/Οικολόγοι/ΔΡΑΣΗ) αποδέχεται τη λειψή χρηματοδότηση του δημοτικού προϋπολογισμού από τον κρατικό, συνεχείς περικοπές, μειώσεις στους μισθούς. Ο μόνος κωδικός εσόδων που αυξάνεται στα κατάστιχά της είναι αυτός από πρόστιμα, παράβολα. Διατηρεί υψηλά δημοτικά τέλη και φόρους. Απέλυσε εκατοντάδες συμβασιούχους του δήμου. Υποστελεχώνει διευθύνσεις, υποβαθμίζει παρεχόμενες υπηρεσίες, εντατικοποιεί την εργασία για τους εναπομείναντες, ανοίγει δρόμο για ιδιωτικοποιήσεις. Ουσιαστικά αποδέχεται τη «διαθεσιμότητα», ζητά «αξιολόγηση». Οδηγεί ή αφήνει δεκάδες οικογένειες στην ανεργία και την ανέχεια. Φορτώνει τους γονείς με δυσβάσταχτα τροφεία στους παιδικούς σταθμούς κλπ.

Τα προβλήματα από την πολιτική τους θα οξύνονται και η υποκρισία τους επίσης, ώσπου φτωχοί και πεινασμένοι να παραμερίσουν ελεημοσύνες και συσσίτια. Να συντονίσουν την πάλη τους με τους εργαζόμενους, στον κοινό αγώνα για ανατροπή των πολιτικών που επιτρέπουν εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Να ανοίξουν δρόμο για κοινωνικοποίηση του πλούτου που παράγουν, για τη δική τους εξουσία.