Η αστική τάξη ξέρει καλά πόσο ευεργετικό είναι για τα συμφέροντά της το δηλητήριο του ρατσισμού και της ξενοφοβίας. Γι' αυτό δημιουργεί αντιδραστικά κόμματα τύπου ΛΑ.Ο.Σ., τα οποία λένε με τον πιο ωμό τρόπο αυτό που τα άλλα αστικά κόμματα προπαγανδίζουν στρογγυλεμένα, με στόχο να διαιρέσουν τους εργαζόμενους σε Ελληνες και ξένους, να βάλουν τους μεν να κακίζουν τους δε για τα κοινά δεινά τους και να μένει έτσι στο απυρόβλητο η κυρίαρχη πολιτική που τσακίζει την εργατική τάξη, ανεξάρτητα από πατρίδα, χρώμα ή φυλή. Σ' αυτό το πνεύμα, ο Γ. Καρατζαφέρης είπε τις προάλλες από τη Λάρισα ότι όταν ο ίδιος αναλάβει να κυβερνήσει, «θα βυθίζεται όποιο πλοίο με παράνομους μετανάστες μπαίνει στα ελληνικά ύδατα». Η κατάπτυστη αυτή δήλωση, αν και αφορά τους μετανάστες που έρχονται μέσω της Τουρκίας, έγινε την ώρα που στη Λιβύη εξελίσσεται η ιμπεριαλιστική επέμβαση και το μεγάλο μεταναστευτικό ρεύμα από την Β. Αφρική προς την Ευρώπη αναμένεται να κορυφωθεί. Γι' αυτόν τον πόλεμο βέβαια ο Καρατζαφέρης και το κόμμα του δεν λένε κουβέντα, στηρίζοντας επί της ουσίας το ιμπεριαλιστικό μακελειό. Και για να πείσει και τους πλέον δύσπιστους ως προς τις αντιδραστικές προθέσεις του, ο Γ. Καρατζαφέρης, στην ίδια συγκέντρωση οπαδών του, πρόσθεσε ότι αν το κόμμα του κυβερνήσει, θα λάβει άμεσα και ριζικά μέτρα για να φύγουν από την Ελλάδα όχι μόνο οι παράνομοι, αλλά όλοι οι μετανάστες, λέγοντας χαρακτηριστικά πως, μέσα στον πρώτο χρόνο, θα φροντίσει να φύγουν από την Ελλάδα 1,7 εκατομμύρια μετανάστες. Κάτω από την προβιά του ρατσιστικού κηρύγματος κρύβεται το μίσος του ΛΑ.Ο.Σ. για την εργατική τάξη και το λαό, Ελληνες και μετανάστες. Τα δικά τους πραγματικά συμφέροντα εχθρεύεται, επειδή είναι εκ διαμέτρου αντίθετα από αυτά των αστών, για λογαριασμό των οποίων δουλεύει και ο ΛΑ.Ο.Σ.
Ανάπτυξη για τα κέρδη των μονοπωλίων
Τις προάλλες, ήταν η αναπληρώτρια υπουργός Εξωτερικών, Μ. Ξενογιαννακοπούλου, η οποία, συνοδευόμενη από πλειάδα υπουργών, βρέθηκε στη Γερμανία για να ολοκληρώσει την υπογραφή διμερούς «μνημονίου συνεργασίας», με αιχμή την επικείμενη επέκταση των ιδιωτικοποιήσεων στις πρώην ΔΕΚΟ και τα νέα κερδοφόρα πεδία που δημιουργεί η κυβέρνηση για το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο. Σειρά είχε αυτή την εβδομάδα ο υπουργός Επικρατείας, Χάρης Παμπούκης, ο οποίος πραγματοποιεί επίσημη επίσκεψη στην Κίνα και χτες συναντήθηκε στο Πεκίνο με τον πρόεδρο της COSCO, Captain Wei Jiafou, προφανώς για να συζητήσουν την παράδοση στην πολυεθνική, εκτός από το λιμάνι, και του εμπορευματικού σταθμού που σχεδιάζεται να γίνει στην περιοχή του Θριασίου. Ο υπουργός έχει για συνοδεία του τον πρόεδρο της ΔΕΗ και το διευθύνοντα σύμβουλο της ΕΥΔΑΠ, οι οποίοι διαλαλούν στις κινέζικες πολυεθνικές την πραμάτεια τους σε ό,τι αφορά την παραπέρα ιδιωτικοποίηση των οργανισμών που διευθύνουν. Ενόψει του πακέτου εκποίησης της δημόσιας περιουσίας, ύψους 50 δισ. ευρώ, πυκνώνει η δραστηριότητα υπουργών και άλλων κυβερνητικών στελεχών, που βγαίνουν στο σεργιάνι για να διαφημίσουν το δημόσιο πλούτο, τον οποίο βγάζουν στο σφυρί, έχοντας ιδιωτικοποιήσει, εδώ και χρόνια, στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεις που σχετίζονται με την ανάγκη ζωτικών για το λαό αναγκών. Η κυρίαρχη πολιτική μείωσης της τιμής της εργατικής δύναμης και εκποίησης της δημόσιας περιουσίας, μετατρέπει τη χώρα σε Ελντοράντο για τα ντόπια και ξένα μονοπώλια, που απολαμβάνουν εργασιακές σχέσεις τύπου COSCO στο ΣΕΜΠΟ για να κάνουν τις κερδοφόρες μπίζνες τους.
Τίποτα δεν έχει να κερδίσει ο λαός από τις επιχειρηματικές κολεγιές της κυβέρνησης. Αντίθετα, θα βγει διπλά χαμένος, τόσο σε ό,τι αφορά το τσάκισμα των όρων εργασίας, όσο και την ποιότητα και την τιμή των παρεχόμενων υπηρεσιών. Τα πανηγύρια της κυβέρνησης αφορούν το κεφάλαιο και όχι το λαό, και σαν τέτοια πρέπει να απαντηθεί η προπαγάνδα περί «ανάπτυξης», που με ένα στόμα αναπαράγουν ΠΑΣΟΚ - ΝΔ και οι σύμμαχοί τους.
Ποια συνθήματα τους ενοχλούν...
Αυτό που τους ενοχλεί και πυροδοτεί και την αντι-ΠΑΜΕ στάση τους αποκαλύπτουν καθημερινά οι δυνάμεις του συμβιβασμού μέσα στο κίνημα. Επιβεβαιώνουν ότι θέλουν ένα κίνημα που η πάλη του να μην αποκτά πολιτικά χαρακτηριστικά, να προβάλλει συντεχνιακά αιτήματα και να είναι ακίνδυνο.
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα από την πρόσφατη κινητοποίηση του Σωματείου Συνταξιούχων ΕΥΔΑΠ που οργάνωσε συγκέντρωση έξω από τα γραφεία της Ομοσπονδίας Εργαζομένων ΕΥΔΑΠ στη Ζήνωνος, με σκοπό να πάνε στο υπουργείο Εργασίας, λόγω του μεγάλου οικονομικού προβλήματος που αντιμετωπίζει το επικουρικό τους ταμείο και πιθανολογείται ότι σε λίγο καιρό δεν θα μπορεί να καταβάλλει συντάξεις. Στη συγκέντρωση, συμμετείχαν με δικό τους μπλοκ οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, με πανό στο οποίο αναγραφόταν το σύνθημα «Να καταργηθούν οι αντιασφαλιστικοί νόμοι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ». Να πάψουν, δηλαδή, να ισχύουν μέτρα που έχουν καταργήσει κατακτήσεις όσων δούλεψαν χρόνια και τώρα καλούνται να τα βγάλουν πέρα με πενιχρές συντάξεις. Κάτι με το οποίο κάποιοι δε συμφωνούν όμως.
Ετσι, η πλειοψηφία (ΔΑΚΕ) στη διοίκηση του Σωματείου Συνταξιούχων συνεπικουρούμενη από τη ΔΑΚΕ και την ΠΑΣΚΕ στην διοίκηση της Ομοσπονδίας απαίτησαν να μαζευτούν το πανό και οι σημαίες του ΠΑΜΕ. Σε διαφορετική περίπτωση, εκβίασαν, δε θα γίνει πορεία στο υπουργείο. Οπως ήταν φυσικό, η απαίτηση αυτή απορρίφθηκε και η συνδικαλιστική πλειοψηφία ακύρωσε την πορεία και έστειλε αντιπροσωπεία στο υπουργείο!
Να τρομάξουμε τους από πάνω
Με όλα τα μέσα και τις εφεδρείες, το αστικό πολιτικό σύστημα και τα επιτελεία του προσπαθούν να πλαγιοκοπήσουν τις λαϊκές συνειδήσεις και σε συνθήκες κρίσης να αποσπάσουν συναίνεση στα μέτρα που έχει ανάγκη το κεφάλαιο. Το βάθος της κρίσης και η αντικειμενική αδυναμία να τη διαχειριστούν με τους όρους και τα μέσα των προηγούμενων δεκαετιών, τους δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο. Η καπιταλιστική κρίση φέρνει με οξυμένο τρόπο στην επιφάνεια τη βασική αντίθεση του καπιταλισμού ανάμεσα στην εργασία και το κεφάλαιο, δημιουργώντας προϋποθέσεις για τη ριζοσπαστικοποίηση λαϊκών συνειδήσεων. Τα αστικά κόμματα ξέρουν ότι στην κρίση πληθαίνουν οι παράγοντες που μπορούν να αποσταθεροποιήσουν το αστικό πολιτικό σύστημα και αναζητούν με αγωνία τρόπους και μέσα για να το θωρακίσουν.
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η πλουτοκρατία θα ήθελε να έχει στην υπηρεσία της μια ισχυρή κυβέρνηση, ικανή να διαχειριστεί χωρίς δυσκολίες την κλιμακούμενη λαϊκή δυσαρέσκεια για να περάσει όλα εκείνα τα μέτρα που συντελούν στο φτήνεμα της εργατικής δύναμης. Στην Ελλάδα, για λόγους που σχετίζονται με την ύπαρξη και δράση του ΚΚΕ, την πορεία ανάπτυξης του ταξικού εργατικού λαϊκού κινήματος και τις παραδόσεις του, τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο δύσκολα για την αστική τάξη και το πολιτικό της προσωπικό. Η βαθιά αντιλαϊκή πολιτική των χωρίς τέλος μνημονίων δυσκολεύει την κυβέρνηση να επιβάλει τη στρατηγική του κεφαλαίου, κάτω από την επίδραση της κρίσης και της δράσης του ΚΚΕ στους εργαζόμενους και το λαό.
Κάτω από αυτό το πρίσμα πρέπει να δει κανείς τη συζήτηση που εντείνεται για αλλαγές στο αστικό πολιτικό σύστημα που θα υπηρετούν με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα τις σύγχρονες ανάγκες του κεφαλαίου. Παρά την κοινή τους στόχευση, οι διάφορες μερίδες της πλουτοκρατίας και τα κόμματα που την εκφράζουν ως τάξη δεν έχουν ακόμα ξεκάθαρο σε ποιο δρόμο θα βαδίσουν ή ανταγωνίζονται να επιβάλουν «λύσεις» που υπηρετούν καλύτερα τα ιδιαίτερα συμφέροντά τους. Από εδώ πηγάζει και η ποικιλία των προτάσεων που ζυμώνει η αστική προπαγάνδα, κάνοντας λόγο για ανασχηματισμό, για κυβέρνηση «εθνικής ενότητας», για προσφυγή στις κάλπες, για σχηματισμό κυβέρνησης τεχνοκρατών και πάει λέγοντας.
Κοινός παρονομαστής όλων αυτών των σχεδίων είναι η εφαρμογή των μέτρων που περιλαμβάνονται στο μνημόνιο και στο «Σύμφωνο για το Ευρώ». Δηλαδή, όποιος μηχανισμός διακυβέρνησης και αν προκύψει, θα αναλάβει να προωθήσει την αντιλαϊκή πολιτική με ταχύτερους ρυθμούς και μεγαλύτερη πυγμή απέναντι στο λαό. Από αυτή τη σκοπιά, οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα δεν έχουν τίποτα να περιμένουν από τα κυβερνητικά σχήματα που σχεδιάζουν οι αστοί επί χάρτου. Ούτε πρέπει να φοβούνται την προπαγάνδα περί ακυβερνησίας και αστάθειας του αστικού πολιτικού συστήματος. Αντίθετα, πρέπει να την επιδιώκουν, γιατί αυτό απαντάει στα πραγματικά τους συμφέροντα. Οσο οι από πάνω δεν μπορούν να διαχειριστούν την αγανάκτηση των από κάτω και οι από κάτω ξεμπερδεύουν με τις απειλές και τις αυταπάτες που προσπαθούν να τους καλλιεργήσουν οι από πάνω, τόσο θα φαρδαίνει ο δρόμος που οδηγεί σε ριζικές αλλαγές προς όφελος της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, στη ρότα αλλαγής τάξης στην εξουσία, για τη λαϊκή οικονομία.
Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ
Αποπροσανατολισμός από τις λαϊκές ανάγκες...
Γρηγοριάδης Κώστας
ΠΟ - ΠΟ ΤΙ ΕΚΑΝΕ ο πρωθυπουργός! Οπως μας είπε ...αμόλυσε τις «τεράστιες δυνάμεις της επιχειρηματικότητας» που απελευθερωμένες πια θα φυσήξουν άνεμο αισιοδοξίας σε όλη τη χώρα!
Θα τσακίσουν την ύφεση και θα φέρουν την ανάκαμψη. Θα μειώσουν την ανεργία, θα αυξήσουν τα έσοδα του κράτους. Γενικώς θα κάνουν θαύματα. Κι όλα αυτά με το πάτημα ενός κουμπιού.
Πώς έγινε αυτό; Μα με τις νέες διαδικασίες για την ίδρυση εταιρειών που ...έσπασαν τα κοντέρ, μια και καταφέραμε σε ένα επιμελητήριο να δημιουργηθεί εταιρεία μέσα σε 4 ώρες!
Αν συνεχίσουμε έτσι σε μερικά χρόνια οι εταιρείες θα ιδρύονται στην Ελλάδα με την ταχύτητα του φωτός. Μερικά κλάσματα του δευτερολέπτου αφού το ...σκεφθεί αυτός που θέλει να την ιδρύσει.
Γιατί ...εταιρείες χρειαζόμαστε στην Ελλάδα. Ολα τα άλλα τα έχουμε: Λεφτά ο κόσμος για να δαπανήσει έχει με τη σέσουλα, οι φόροι είναι από μικροί έως ελάχιστοι και οι αυτοαπασχολούμενοι δεν έχουν κανένα πρόβλημα ανασφάλειας.
Επίσης οι συντάξεις αυξάνονται, οι αγρότες δεν ξέρουν τι να κάνουν τα κέρδη τους, ακρίβεια δεν υπάρχει, οι τράπεζες δεν πιέζουν κανέναν που έχει χρέη. Ολα καλά, όλα ανθηρά.
ΕΝΤΩΜΕΤΑΞΥ οι εξαγωγές της χώρας «πετάνε» σύμφωνα με τα στοιχεία που εκδίδει η κυβέρνηση για να μας πει πόσο πετυχημένη είναι η πολιτική της. Αυξήθηκαν λέει κατά 35% και πάνω. Ιδίως στους κλάδους των τροφίμων, των πετρελαιοειδών και των βιομηχανικών ειδών.
Πολλές εξαγωγές σημαίνει πολλά κέρδη φυσικά για τις εταιρείες. Πλην όμως συνεχίζουν τις περικοπές, τις απολύσεις, τις μειώσεις μισθών και τις «ευέλικτες» εργασιακές σχέσεις. Αυτό θα πει ... «ανάπτυξη».
Παπαγεωργίου Βασίλης
«Αναδιάρθρωση» και ανατροπή
Γρηγοριάδης Κώστας
Δεν έχει περάσει ούτε ένας μήνας από τις θριαμβολογίες της κυβέρνησης για τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής της Ευρωζώνης στις 11 Μάρτη για την επιμήκυνση της αποπληρωμής του δανείου των 110 δισ. ευρώ και τη μείωση του επιτοκίου κατά μία μονάδα και το κλίμα έχει αλλάξει άρδην. Σχεδόν ανοικτά πλέον οι ξένοι σύμμαχοι της κυβέρνησης μιλάνε για την αναδιάρθρωση του χρέους, αφήνοντας σαφώς να εννοηθεί ότι πρέπει να γίνει τους επόμενους μήνες. Πρώτος και καλύτερος ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Β. Σόιμπλε, δήλωσε ότι έχει αμφιβολίες αν το πακέτο των 110 δισ. ευρώ για τη διάσωση της Ελλάδας θα είναι επαρκές για να βγει η χώρα και πάλι στις αγορές για την εξυπηρέτηση του χρέους της, αφήνοντας για πρώτη φορά ανοιχτό το ενδεχόμενο αναδιάρθρωσης του χρέους. Από κοντά και ο ΓΓ του ΟΟΣΑ Α. Γκουρία, είπε στο πρακτορείο «Μπλούμπεργκ» ότι «η Ελλάδα μπορεί να χρειαστεί περισσότερο χρόνο για να αποπληρώσει τους κατόχους των ομολόγων της και αυτό θα ήταν δυνατό να γίνει με μία επιμήκυνση του χρέους που δεν θα θεωρείται χρεοκοπία». Πρόκειται βέβαια για προδιαγεγραμμένη εξέλιξη, που καθόλου δεν αλλάζει εξαιτίας των «διαψεύσεων» της κυβέρνησης και του Κοινοτικού επιτρόπου Ο. Ρεν. Αντίθετα την επιβεβαιώνουν. Οι αντιρρήσεις που υπάρχουν, κυρίως από την ΕΚΤ, έχουν να κάνουν μόνο με τη μοιρασιά της ζημιάς από μια τέτοια αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι η αναδιάρθρωση αυτή θα είναι ολέθρια για το λαό (όπως είναι και η μέχρι τώρα χωρίς αναδιάρθρωση πολιτική), που θα φορτωθεί με νέα αβάσταχτα βάρη και θα εξωθηθεί σε απόλυτη φτώχεια και εξαθλίωση. Μόνη διέξοδος η ανασύνταξη και αντεπίθεση του ταξικού κινήματος με ξεκάθαρη στόχευση τη λαϊκή εξουσία.
Διέξοδος μέσα από τη ρήξη
Η είσοδος της Πορτογαλίας στον κατ' ευφημισμόν αποκαλούμενο «μηχανισμό διάσωσης» της ΕΕ και του ΔΝΤ αποτελεί τρανή απόδειξη ότι δεν υπάρχει σωτηρία για τους λαούς στο πλαίσιο της διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης. Η απερχόμενη σοσιαλιστική κυβέρνηση Σόκρατες είχε κάνει ό,τι της είχε ζητηθεί από την ΕΕ και τα άλλα όργανα των καπιταλιστικών αγορών αλλά δεν απέφυγε την (ελεγχόμενη) χρεοκοπία. Είχε περάσει τα προηγούμενα χρόνια τρία πακέτα λιτότητας, που τσάκιζαν τους μισθούς και τις συντάξεις, πετσόκοβαν τις κοινωνικές δαπάνες για την Υγεία, την Παιδεία κ.ο.κ., αποσπώντας τα εύσημα των εκπροσώπων της ΕΕ. Παρ' όλα αυτά δεν απέφυγε την ένταξη στο «μηχανισμό διάσωσης», η οποία συνοδεύεται από νέο πακέτο με ακόμα πιο άγρια αντιλαϊκά μέτρα, ενώ επιπλέον η Κομισιόν αξιώνει και διακομματική συναίνεση για την επιβολή του. Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Β. Σόιμπλε δεν άφησε περιθώρια για αυταπάτες: «Οι κανόνες είναι σαφείς: Οποιος ζητά τη βοήθεια των εταίρων της ευρωζώνης, θα πρέπει να λάβει εκείνα τα μέτρα που είναι απαραίτητα για τη μείωση του ελλείμματος», τόνισε χαρακτηριστικά. Είναι ολοφάνερο ότι μόνο νέα δεινά και απίστευτη φτώχεια περιμένουν τον πορτογαλικό λαό, όπως άλλωστε και τους άλλους λαούς της ΕΕ, όσο τη «λύση» τη δίνουν οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου στο «έδαφος» των σιδερένιων νόμων του καπιταλισμού. Είναι καιρός να γίνει συνείδηση ότι η φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση περνά μόνο μέσα από τη ρήξη και ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου.
Εμπαιγμός συνταξιούχων
«Το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα που γίνεται τώρα δεν περιλαμβάνει μείωση των συντάξεων», ισχυρίστηκε χτες (στην ΕΡΑ) ο αναπληρωτής υπουργός Εργασίας Γ. Κουτρουμάνης, συνεχίζοντας τη γνωστή τακτική των κυβερνώντων, να ψεύδονται δηλαδή συνειδητά για να ρίχνουν στάχτη στα μάτια του λαού. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι οι συντάξεις, όπως άλλωστε και οι μισθοί, βρίσκονται στο κρεβάτι του Προκρούστη και θα μειώνονται διαρκώς τα επόμενα χρόνια, πράγμα που προβλέπεται σαφώς και από το επικαιροποιημένο μνημόνιο. Πέρα από τη σφαγή που θα γίνει στις επικουρικές συντάξεις και στα Βαρέα και Ανθυγιεινά, στο στόχαστρο βρίσκονται και οι κύριες συντάξεις, που στη συντριπτική πλειοψηφία τους είναι συντάξεις πείνας. Ο μηχανισμός που προβλέπεται στο επικαιροποιημένο μνημόνιο για τη διαρκή μείωση των συντάξεων είναι οι «προβλέψεις» που θα κάνει η αναλογιστική αρχή μέχρι ...το 2060(!) και στη βάση αυτή «η κυβέρνηση αναθεωρεί επίσης τις βασικές παραμέτρους του συνταξιοδοτικού συστήματος όπως αυτές ορίζονται από το νόμο 3863/2010», όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στο μνημόνιο. Αρα η μείωση των συντάξεων είναι δρομολογημένη και σίγουρη, μέχρι να φτάσουν στα επίπεδα των προνοιακών επιδομάτων. Επίσης στο ίδιο το επικαιροποιημένο μνημόνιο προβλέπεται ότι μέχρι το τέλος του Σεπτέμβρη θα πρέπει να αποφασιστεί «πάγωμα στις ονομαστικές αυξήσεις των συντάξεων που θα αποφέρει εξοικονόμηση τουλάχιστον 250 εκατομμυρίων ευρώ». Φτάνει πια με τα τερατώδη ψέματά τους. Καμία εμπιστοσύνη δεν πρέπει να τους δείχνουν οι συνταξιούχοι, οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα.
Η συγκέντρωση του ΚΚΕ
Η συγκέντρωση του ΚΚΕ, την ερχόμενη Δευτέρα 18 Απρίλη στο Σύνταγμα, στις 7.30 το απόγευμα, ενάντια στην πολιτική που οδηγεί το λαό στην πτώχευση για τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας, αποτελεί μια σημαντική πρωτοβουλία στην κατεύθυνση της οργάνωσης του λαού. Είναι ένα κάλεσμα συμπόρευσης, κοινής δράσης και συστράτευσης με γνώμονα τα συμφέροντα των πλατιών λαϊκών στρωμάτων. Σήμερα, που η επίθεση κυβέρνησης, πλουτοκρατίας και τρόικας οξύνεται διαρκώς, σήμερα που ο λαός βιώνει καθημερινά στην πράξη τη βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική, γίνεται ξεκάθαρο πως πρέπει να δοθεί ενιαία και ηχηρή απάντηση. Απάντηση, όμως, που όχι μόνο θα προστατεύει το λαϊκό συμφέρον, αλλά ταυτόχρονα θα δίνει διέξοδο και προοπτική στον αγώνα των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους.
Οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις της χώρας επιδιώκουν να δώσουν «λύσεις» με παραλλαγές της ίδιας πολιτικής για τη διαχείριση του χρέους και των ελλειμμάτων και στόχο να τα φορτώσουν στις πλάτες του λαού. Η απάντηση που δίνουν στην αντιδραστική εφαρμοζόμενη πολιτική είναι στην ουσία συνέχιση της ίδιας πολιτικής με άλλο πρόσωπο. Το «άλλο μείγμα πολιτικής» που ζητά η ΝΔ, ο «σωστός τρόπος εφαρμογής του μνημονίου» του ΛΑ.Ο.Σ. ακόμη και η «μορφή αναδιάρθρωσης του χρέους» που ζητά ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δε συνιστούν σε καμιά περίπτωση πολιτική προς όφελος του λαού. Δεν αρνούνται το δρόμο που έχουν χαράξει η κυβέρνηση - πλουτοκρατία - ΕΕ - ΔΝΤ. Ισα - ίσα προωθούν το δρόμο ανάπτυξης της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας των μεγάλων επιχειρήσεων, που φέρνει περισσότερα δεινά στο λαό.
Οι εργαζόμενοι, τα πλατιά τμήματα του λαού βρίσκονται ήδη σε διαδικασία πτώχευσης. Ολο αυτό το διάστημα, αλλά και τα προηγούμενα χρόνια, έχουν αποκτήσει σημαντική εμπειρία για το ποιες πολιτικές και ποιες παραλλαγές αυτών των πολιτικών έχουν οδηγήσει σήμερα την κατάσταση σε αυτό το σημείο. Η εμπειρία αυτή, δεν μπορεί να μείνει «γράμμα κενού περιεχομένου». Η απάντηση δε βρίσκεται ούτε σε «τυφλά ξεσπάσματα», ούτε σε λύσεις κεντροαριστερών κυβερνήσεων. Οριστική λύση προς όφελος του λαού, μπορεί να υπάρξει μόνο στην κατεύθυνση των ριζικών αλλαγών στην οικονομία και στην κοινωνία προς όφελος των παραγωγών του πλούτου. Αυτήν την πρόταση καταθέτει στο λαό το ΚΚΕ.
Σήμερα, ο λαός έχει μπροστά του δύο επιλογές: Απ' τη μια, τη συνέχιση του ίδιου δρόμου, της χρεοκοπίας και της πτώχευσης των λαϊκών νοικοκυριών, των εργαζομένων, της κατάργησης βασικών δικαιωμάτων που κατακτήθηκαν με αίμα. Απ' την άλλη, είναι ο δρόμος του αγώνα, της συστράτευσης και της συσπείρωσης που θα απαντάει τόσο στα καθημερινά προβλήματα, ενώ ταυτόχρονα θα δίνει και την οριστική διέξοδο και προοπτική. Οι εργαζόμενοι ξέρουν, μέσα απ' την ίδια τους την πείρα, πως πλούτος υπάρχει. Τον παράγουν οι ίδιοι κάθε μέρα. Αυτός ο πλούτος, που τώρα κλέβουν οι καπιταλιστές, ανήκει στο λαό και πρέπει να τον διεκδικήσει μέσα από οργανωμένη πάλη, για τις σύγχρονες ανάγκες του, για τη λαϊκή εξουσία. Αυτά πρέπει να σηματοδοτήσει η συγκέντρωση του ΚΚΕ ως μία αποφασιστική λαϊκή απάντηση στην αντιλαϊκή πολιτική και την προοπτική διεξόδου υπέρ του λαού. Που σημαίνει ότι οι κομμουνιστές, οι ΚΝίτες, οι οπαδοί μας από τώρα οργανώνουν τη δράση με τους ανθρώπους του μόχθου που αναζητούν διέξοδο για μαζική μαχητική συμμετοχή στη συγκέντρωση.
Feeds
