Δε μας ξάφνιασε η χτεσινή ανακοίνωση του ΣΥΝ, με την οποία εγκαλεί την ελληνική κυβέρνηση αλλά και των άλλων χωρών που συμμετέχουν στον ΟΑΣΕ ότι δε θέλουν την ...ενίσχυση και την αναβάθμισή του! Την ενίσχυση ενός οργανισμού που αποτελεί μηχανισμό επιβολής της ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας και «διευθέτησης» επιμέρους ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων... Και δε μας ξαφνιάζει, αφού είχε προηγηθεί το καλοκαίρι το θερμότατο καλωσόρισμα του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στα «γεράκια» του ΟΑΣΕ που συνεδρίασαν στην Κέρκυρα. Πού, όμως, στηρίζει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ την κατηγορία του προς τις κυβερνήσεις; Αναφέρει: «Ο ΟΑΣΕ έχει βαρύτατα πληγεί από τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ» (...) «αν ήθελαν την ενίσχυση και την αναβάθμιση του ΟΑΣΕ, οι κυβερνήσεις της Ευρώπης θα έπρεπε τουλάχιστον να αρνηθούν τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ». Ομως, και ο ΟΑΣΕ, και το ΝΑΤΟ μηχανισμοί του ιμπεριαλισμού είναι, στηρίζονται στους ίδιους πυλώνες και προωθούν τα ίδια συμφέροντα, του μεγάλου κεφαλαίου. Τι είναι αυτό που κάνει τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ να πιστεύει ότι οι ίδιοι πολιτικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου όταν φοράνε το καπέλο του ΟΑΣΕ κόπτονται για την ειρήνη και την ασφάλεια και όταν το αντικαθιστούν με αυτό του ΝΑΤΟ εργάζονται υπέρ του πολέμου και της αναταραχής; Τίποτα απολύτως. Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζει καλά πώς έχουν τα πράγματα. Απλά, στην προσπάθειά του να συγκαλύψει το ρόλο του ως στηρίγματος του συστήματος χωρίς να τον ξεφωνίσουν, μοιράζει ρόλους «καλού» και «κακού» και κάνει παιχνίδι. Οπως πάντα σε βάρος του λαού και των εργαζομένων.
Η άλλη Ευρώπη
«Η Συνθήκη της Λισαβόνας, που σήμερα τίθεται σε ισχύ είναι αντίθετη με την βούληση των λαών της Ευρωπαϊκής Ενωσης που επιθυμούν μια Ευρώπη δημοκρατική (...) που θα εγγυάται τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα (...) της αλληλεγγύης και της προστασίας των ασθενέστερων κι όχι μια Ευρώπη των ασύδοτων αγορών και του Συμφώνου Σταθερότητας (...) οικολογική, που η προστασία του περιβάλλοντος να είναι ύψιστη προτεραιότητα κι όχι ευκαιρία για υπερκέρδη, χειραφετημένη, παράγοντα διεθνούς ειρήνης και σταθερότητας κι όχι μια Ευρώπη υποχείριο στα συμφέροντα των ΗΠΑ. Η ευρωπαϊκή δεξιά και η σοσιαλδημοκρατία έχουν τεράστιες ευθύνες για την ψήφιση και εφαρμογή της Συνθήκης που είναι σφραγισμένη από τα δόγματα του νεοφιλελευθερισμού και του ευρωατλαντισμού».
Τα παραπάνω αναφέρει, μεταξύ άλλων, σε δήλωσή του ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Χουντής για την έναρξη ισχύος της Συνθήκης της Λισαβόνας. Και δεν αντιλέγουμε, πράγματι οι λαοί θέλουν μια άλλη Ευρώπη, μόνο που αυτή δε θα προκύψει απ' τα σπλάχνα της σημερινής ΕΕ, όπως η Αθηνά απ' το κεφάλι του Δία. Αυτή η άλλη Ευρώπη των λαών θα οικοδομηθεί στα συντρίμμια της ΕΕ του κεφαλαίου. Και έχει ευθύνη ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ που συστηματικά προπαγανδίζει το αντίθετο, σκορπώντας αυταπάτες και εξωραΐζοντας την εικόνα της ΕΕ. Απ' αυτή την ΕΕ τέτοιες συνθήκες θα προκύπτουν, για να ενισχύουν τα αντιλαϊκά της χαρακτηριστικά. Κι αυτό το κάστρο δεν αλώνεται από τα μέσα όπως ισχυρίζεται ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Αν οι λαοί το συντρίψουν με την πάλη τους μπορούν να χτίσουν την άλλη Ευρώπη που τους αξίζει.
Πάνω απ' όλα το κεφάλαιο
Μπορεί ο ΛΑ.Ο.Σ. να «ποντάρει» στον αντιαμερικανισμό, όμως με κάθε ευκαιρία αποδεικνύεται ότι αυτός είναι «κούφιος» και για το θεαθήναι. Χτες, έσπευσε να χαιρετίσει τις προκλητικές για τους εργαζόμενους παραινέσεις του Αμερικανού πρέσβη προς την κυβέρνηση για παραπέρα ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και πλήρη υποταγή των εργαζομένων στα επιχειρηματικά σχέδια, αλλά και για άρση της μονιμότητας στο Δημόσιο. Αναφέρει ο ΛΑ.Ο.Σ.: «Είχαμε καιρό να ακούσουμε κάτι σωστό από έναν Αμερικανό πρέσβη. Αν δεν σοβαρευτούμε ως κράτος δεν πρόκειται να προσελκύσουμε επενδύσεις. Το κεφάλαιο πηγαίνει εκεί που διασφαλίζει ευνομία και κοινωνική ειρήνη. Εμείς δεν προσφερόμαστε για τίποτα απ' αυτά».
Νυν υπέρ πάντων το κεφάλαιο για τον ΛΑ.Ο.Σ., που, πιάνοντας το νήμα από εκεί που το άφησε ο Αμερικανός πρέσβης, αξίωσε χτες και «δυναμική παρέμβαση» στο Ασφαλιστικό, προτρέποντας την κυβέρνηση να μη «φοβηθεί» και να μην «υποχωρήσει»...
Τίποτα για την ταμπακέρα
Κοντά δυο μήνες μετά την επίσημη έναρξη της διακίνησης πετρελαίου θέρμανσης αρχίζουν την επόμενη βδομάδα οι έλεγχοι στα βυτιοφόρα, ανακοίνωσαν σε ...επίσημο τόνο χτες οι γενικοί γραμματείς Εμπορίου και Καταναλωτή, δίνοντας και τις σχετικές λεπτομέρειες σχετικά με τα κλιμάκια ελέγχου, την εκπαίδευσή τους κλπ. Για την ταμπακέρα, το θέμα των τιμών των καυσίμων, που «καίει» τα νοικοκυριά, περιορίστηκαν να πουν ότι «όλα τα θέματα γύρω από τις τιμές και την κοστολόγηση έχουν τεθεί στο τραπέζι» με τους εμπλεκόμενους φορείς. Το γνωστό έργο, δηλαδή, που παρακολουθούν δεκαετίες τώρα οι εργαζόμενοι με τους κυβερνώντες από τη μια να αφήνουν στο απυρόβλητο τα ιερά και τα όσια της «ελεύθερης αγοράς» και από την άλλη να κάνουν πως ψάχνουν πού οφείλεται η κερδοσκοπία στα καύσιμα.
Ψευδεπίγραφη δημοκρατία
«
Λαϊκή συμμετοχή», «δοκιμές δημοκρατίας», «συμμετοχική δημοκρατία»... Περίσσεψαν τα εγκωμιαστικά σχόλια του αστικού Τύπου για τη διαδικασία εκλογής του νέου αρχηγού της ΝΔ από τη «βάση», πράγμα που μόνο τυχαίο δεν είναι. Η διαδικασία αυτή, που πρώτος «εισήγαγε» ο Γ. Παπανδρέου και αντέγραψε η ΝΔ, «αρέσει» στα μεγάλα συγκροτήματα των ΜΜΕ και στα ισχυρά επιχειρηματικά συμφέροντα, ακριβώς επειδή ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές του σύγχρονου αστικού πολιτικού συστήματος και των «κομμάτων του 21ου αιώνα».
Η συμμετοχή της λαϊκής βάσης στην ανάδειξη του νέου αρχηγού, όπου έχει να διαλέξει ανάμεσα σε προεπιλεγμένα πρόσωπα που έχουν δοκιμαστεί στη διαχείριση της κυρίαρχης πολιτικής, υποβοηθά τη «νομιμοποίηση» των επιλογών και της πολιτικής που εφαρμόζει. Η ψήφος της λαϊκής βάσης ερμηνεύεται ως εν «λευκώ εξουσιοδότηση» στο νέο πανίσχυρο ηγεμόνα προκειμένου να οδηγήσει το κόμμα στο δρόμο που ο ίδιος επιθυμεί, δίχως βέβαια στην πορεία αυτή να υπάρχει στη συνέχεια καμία δυνατότητα ελέγχου και λογοδοσίας στην κομματική βάση για τις πολιτικές επιλογές του. Ποτέ, για παράδειγμα, δε θα «ρωτηθούν» οι ψηφοφόροι - μέλη της ΝΔ για τη θέση του κόμματος για την κατεδάφιση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, για τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, για τους έμμεσους φόρους, κ.ο.κ.
Με την απευθείας ανάδειξη από την εκλογική βάση ο νέος αρχηγός διοικεί το κόμμα «ελέω λαού», βάζοντας στην άκρη τα κομματικά όργανα ή χρησιμοποιώντας τα σε δύσκολες στιγμές για πανηγυρική επιβεβαίωση της ηγεμονίας του. Αρα, παρά τα αντιθέτως λεγόμενα, η εκλογή από τη βάση, μόνο πιο δημοκρατικό δεν κάνει το κόμμα, ούτε βέβαια δίνει «λόγο» και «φωνή» στα κομματικά μέλη. Αντίθετα, ενισχύει σημαντικά τον αρχηγισμό, που έτσι και αλλιώς χαρακτηρίζει τα δύο αστικά κόμματα από την ίδρυσή τους.
Καμία σχέση με την πραγματικότητα δεν έχει επίσης το ιδεολόγημα, που υπερασπίστηκε ένθερμα κατά την προεκλογική περίοδο ο ίδιος ο Α. Σαμαράς, ότι τάχα η εκλογή από τη βάση «καταργεί τη λογική των μηχανισμών». Η κούρσα διαδοχής στη ΝΔ κατέδειξε ότι οι διεκδικητές της εξουσίας είχαν συγκροτήσει και στηρίχτηκαν σε «προσωπικούς μηχανισμούς», που μάλιστα λειτουργούσαν «παράλληλα» με τον «κανονικό» κομματικό μηχανισμό.
Αυτό που καταφέρνει λοιπόν, αυτή η κατ' επίφαση «δημοκρατική» διαδικασία, είναι να ανοίξει διάπλατα το δρόμο, μέσω της λαϊκής «νομιμοποίησης» του αρχηγού, στην υποταγή και χειραγώγηση των λαϊκών δυνάμεων στην αστική πολιτική. Οταν την ίδια ώρα για την ισχυροποίηση αυτής της επιδίωξης, ενισχύεται και η παρέμβαση - διαμεσολάβηση των ισχυρών οικονομικών συμφερόντων και των ΜΜΕ στην ανάδειξη του εκάστοτε αρχηγού. Το είδαμε σε όλη την περίδο της «μάχης» μεταξύ των δύο υποψηφίων αρχηγών της ΝΔ.
Αυτή είναι στα αλήθεια η έννοια του «ανοιχτού κόμματος», που εισήγαγε το ΠΑΣΟΚ και αντιγράφει η ΝΔ. «Ανοιχτό» γίνεται το κόμμα όχι στα μέλη και τη λαϊκή βάση, αλλά στα ισχυρά οικονομικά συμφέροντα που ανοιχτά πλέον βάζουν τη σφραγίδα τους στο εσωτερικό των κομμάτων - διαχειριστών της κυρίαρχης πολιτικής με την κατ' επίφαση συμμετοχή λαϊκών δυνάμεων μέσω της εκλογής του αρχηγού. Που γίνεται μοχλός χειραγώγησής τους. Πάντα βέβαια η οικονομική ολιγαρχία διαδραμάτιζε καθοριστικό ρόλο στην ανάδειξη της ηγεσίας της ΝΔ, όπως και του ΠΑΣΟΚ. Αλλά πλέον μπορεί να ντύνει τη στήριξη του εκλεκτού της με το μανδύα της λαϊκής αποδοχής και ετυμηγορίας.
Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ
Κόλπα κεφαλαίου - κυβέρνησης...
Γρηγοριάδης Κώστας
ΤΟΥ ΦΑΝΗΚΑΝ ΠΟΛΛΑ του πρωθυπουργού τα 400 ευρώ που δίνει ως έκτακτο επίδομα στους χαμηλόμισθους και πήγε να μιλήσει στη Βουλή για να το ...πανηγυρίσει.
Ε, πώς να το κάνουμε 200 ευρώ το εξάμηνο, δηλαδή 33 και κάτι ευρώ το μήνα είναι ...παροχή! Τουλάχιστον σύμφωνα με τα ήθη της νέας κυβέρνησης.
Και γι' αυτά πρέπει να πούμε κι «ευχαριστώ» στον πρόεδρο του ΣΕΒ, στους εφοπλιστές και σε όσους «φραγκάτους» αποφάσισαν να ανοίξουν το πορτοφόλι τους για τους φτωχούς της χώρας.
Αυτό θα πει αλληλεγγύη, ανθρωπιά και «κοινωνική συνοχή». Αυτό ...και όσα θα ακολουθήσουν. Γιατί - το ξέρουμε καλά - αυτοί δε δίνουν τίποτε αν δεν πρόκειται να πάρουν πολύ περισσότερα.
«Επένδυσαν», λοιπόν, στο φιλολαϊκό πρόσωπο της κυβέρνησης, ακριβώς γιατί ξέρουν ότι τους ετοιμάζει εκείνα που θέλουν. Μείωση φορολογίας, Ασφαλιστικό, διάλυση εργασιακών σχέσεων και όσα άλλα προβλέπει το πρόγραμμα των Βρυξελλών.
Ετσι, λοιπόν, αν η κυβέρνηση και το κεφάλαιο αποφάσισαν να ντυθούν... Αγιοι Βασίληδες, είναι πρόβλημά τους. Ο ελληνικός λαός - δυστυχώς γι' αυτούς - δεν «τσιμπάει» από χριστουγεννιάτικο «μάρκετινγκ».
ΕΝ ΤΩ ΜΕΤΑΞΥ, εκτός από τους βιομήχανους πρόθυμη να δώσει λεφτά είναι και ...η εκκλησία! Πολύ ευχαρίστως δέχτηκε η Ιερά Σύνοδος να δώσει «έκτακτη εισφορά» για την ακίνητη περιουσία της!
Και μόνο αυτό αρκεί, για να υποψιάσει ακόμη και τον πλέον καλόπιστο πως ...περίεργα πράγματα συμβαίνουν.
Εμείς, δηλαδή, τι να πιστέψουμε; Οτι όπου υπάρχουν μεγαλοσχήμονες ...βλέπουν Παπανδρέου και ξηλώνονται; Δίνουν ό,τι έχουν και δεν έχουν;
Είναι παραπάνω από προφανές ότι ένα θέατρο παίζεται με πολλούς πρωταγωνιστές και κομπάρσους.
Και ο στόχος δεν είναι άλλος παρά να πειστεί ο λαός να ...δώσει ό,τι του ζητήσουν, όποτε του το ζητήσουν, ενόψει κρίσης.
Γρηγοριάδης Κώστας
Μόνο που στην περίπτωση αυτή η πληρωμή θα είναι πραγματική και όχι προσχηματική.
«Μαζί» και όχι «απέναντι»
Γρηγοριάδης Κώστας
«Σε άλλα θέματα θα είμαστε μαζί, σε άλλα θα είμαστε απέναντι». Με αυτή τη σκόπιμα ασαφή και γενικόλογη διατύπωση μετά τη συνάντησή του με τον πρωθυπουργό απέφυγε ο Α. Σαμαράς να πάρει θέση στο ζήτημα της αντιπολιτευτικής τακτικής που θα τηρήσει το επόμενο διάστημα. Ο λόγος είναι προφανής: Δε θέλει από την πρώτη μέρα να δείξει ότι θα βάλει «γερές πλάτες» στην κυρίαρχη αντιλαϊκή πολιτική, ανταποκρινόμενος στη σχετική έκκληση του Γ. Παπανδρέου, προκαλώντας νέα, πρόωρη, απογοήτευση στα λαϊκά στρώματα που τον ψήφισαν για την ηγεσία της ΝΔ. Η αλήθεια όμως είναι ότι ο Α. Σαμαράς θα ασκεί ασφυκτική πίεση στην κυβέρνηση να προχωρήσει πιο γρήγορα την υλοποίηση των «διαρθρωτικών αλλαγών», δηλαδή το νέο τυφώνα κατά των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Αυτή άλλωστε ήταν και η κριτική που ασκούσε κατά τη διάρκεια της κούρσας διαδοχής, όταν καλούσε την κυβέρνηση «να επιστρέψει στο πρόγραμμα Καραμανλή και να το εφαρμόσει στο ακέραιο»... Δεν αληθεύει βέβαια ο ισχυρισμός του Α. Σαμαρά ότι θα είναι απέναντι στην κυβέρνηση «γιατί υπηρετούμε μια διαφορετική ιδεολογία». Ο «κοινωνικός φιλελευθερισμός», η επίσημη ιδεολογία της ΝΔ και του ίδιου δεν έχει καμία διαφορά με το «σοσιαλισμό» του ΠΑΣΟΚ και του Γ. Παπανδρέου. Για τον απλούστατο λόγο ότι είναι ιδεολογίες που προσπαθούν να πείσουν ότι μπορεί να υπάρξει «καπιταλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο». Αρα το βάρος από την αρχική δήλωση του Α. Σαμαρά πέφτει στο «μαζί» και όχι στο «απέναντι»...
Βάζουν πλάτη στο «διάλογο»
Πλήρη νομιμοποίηση στον «κοινωνικό διάλογο» της κυβέρνησης δίνει η ηγεσία της ΔΟΕ (ΠΑΣΚ), αλλά και οι υπόλοιπες δυνάμεις του ΔΣ της Ομοσπονδίας πλην του ΠΑΜΕ. Η μεν ΠΑΣΚ διακηρύσσει παντού (στη Γενική Συνέλευση Προέδρων που έγινε, αλλά και στο ΔΣ) ότι πρέπει να ολοκληρωθεί η διαβούλευση και μετά να εκτιμήσει ο κλάδος τις θέσεις και τη δράση του γύρω από το θέμα του νέου συστήματος πρόσληψης των εκπαιδευτικών. Παράλληλα, ΠΑΣΚ - ΔΑΚΕ - Παρεμβάσεις έχουν ξεκινήσει συναντήσεις «διαλόγου» με την κυβέρνηση για όλα τα θέματα που αφορούν δασκάλους και νηπιαγωγούς. Μια τέτοια συνάντηση είχαν χτες με την υφυπουργό Παιδείας για τα νηπιαγωγεία.
Με άλλα λόγια, την ώρα που 45.000 εκπαιδευτικοί που έχουν δουλέψει ή δουλεύουν με ελαστικές εργασιακές σχέσεις βρίσκονται εντελώς στον αέρα, την ώρα που η κυβέρνηση διακηρύσσει ότι στο εξής οι εκπαιδευτικοί θα προσλαμβάνονται σε επίπεδο νομαρχίας ή και σχολικής μονάδας, την ώρα που το δικαίωμα του εκπαιδευτικού στη μόνιμη και σταθερή δουλειά χτυπιέται και από την αξιολόγηση και από την ενεργοποίηση της δοκιμαστικής διετίας για όλους τους νεοδιοριζόμενους... η συμβιβασμένη πλειοψηφία της ΔΟΕ διαβουλεύεται και κάνει διάλογο με το υπουργείο! Δηλαδή, αντί να οργανώνει τον αγώνα των εκπαιδευτικών, βάζει πλάτη για τη νομιμοποίηση της κυβερνητικής πολιτικής.
Οι όροι της αγοράς στην ενέργεια
Σήμερα αναμένεται να φτάσει στον τερματικό σταθμό της ΔΕΣΦΑ στη Ρεβυθούσα, το πρώτο φορτίο υγροποιημένου φυσικού αερίου των Μυτιληναίου - Βαρδινογιάννη. Με αυτό «σπάει» το μονοπώλιο της ΔΕΠΑ, όπως επιτάσσει και η «απελευθέρωση» της αγοράς φυσικού αερίου.
Αντέδρασαν οι εργαζόμενοι στη ΔΕΣΦΑ, αντέδρασε σύμφωνα με πληροφορίες και η ΔΕΠΑ, φέρονται να αντέδρασαν και στελέχη της ΔΕΣΦΑ. Εγινε και μια συνάντηση χτες στο υπουργείο Περιβάλλοντος ανάμεσα στις δύο εταιρείες και στο Γενικό Γραμματέα του υπουργείου, συνεδρίασε και η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας, για να δώσει την άδεια αποθήκευσης του φορτίου.
Ο,τι και να λένε, όμως, οι ...αντιδρώντες, αυτά είναι δεδομένα για τις «απελευθερωμένες» αγορές. Αλλά και οι των ΔΕΠΑ και ΔΕΣΦΑ αντιδρούν στα πλαίσια του ανταγωνισμού για τα μερίδια στην αγορά και όχι για τα λαϊκά συμφέροντα. Καπιταλιστικές επιχειρήσεις είναι. Και βεβαίως για τους εργαζόμενους, όταν δεν έχουν πει ξεκάθαρο όχι στην ιδιωτικοποίηση και την απελευθέρωση, μπλέκουν σε επιχειρηματικά παιχνίδια, όπου ευνοείται η μία ή η άλλη πλευρά.
Η μόνη θέση που μπορεί και πρέπει να υποστηριχθεί είναι ο αγώνας ενάντια στην «απελευθέρωση», ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του ενεργειακού τομέα, να συνδυαστεί με τον αγώνα για ενιαίο φορέα ενέργειας λαϊκή περιουσία.
Το ελληνοαμερικανικό συνέδριο
Οι εργασίες του φετινού συνεδρίου του Ελληνοαμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου μπορεί να μη συνεισέφεραν κάτι καινούριο στους προβληματισμούς για την πορεία της ελληνικής οικονομίας και την προοπτική της αντιμετώπισης των προβλημάτων που φέρεται να αντιμετωπίζει, ωστόσο ήταν αρκούντως αποκαλυπτικές για την ομοθυμία που επέδειξαν οι συμμετέχοντες σε ό,τι αφορά την ακριβή κατεύθυνση προς την οποία αναζητούνται λύσεις.
Το ακροατήριο γνωστό: Η αφρόκρεμα των ντόπιων μεγαλοεπιχειρηματιών, αλλά και ενδιαφερόμενοι να κάνουν μπίζνες στη χώρα μας από άλλες χώρες, δεκάδες τραπεζίτες, πολλά στελέχη επιχειρηματικών ομίλων, πρέσβεις διαφόρων καπιταλιστικών κρατών και πάει λέγοντας. Γνωστοί και οι ομιλητές: Ο πρωθυπουργός και ένα τσούρμο βουλευτές, πρώην υπουργοί της ΝΔ, ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Ελλάδα, εκπρόσωποι τραπεζών και μεγάλων επιχειρηματικών σχημάτων και διάφοροι «ειδικοί», κύρια από εκείνους που εκπονούν, κατά παραγγελία, μελέτες, για διάφορες ομάδες του κεφαλαίου ή και για το ίδιο το Επιμελητήριο.
Με αυτήν τη σύνθεση και έχοντας ξεκάθαρο προσανατολισμό, το συνέδριο μετατράπηκε, όπως ήταν φυσικό, σε βήμα για την παρουσίαση της νέας, ακόμα πιο σφοδρής επίθεσης σε βάρος των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, προκειμένου το κεφάλαιο και οι εκπρόσωποί του να βγουν ακόμα πιο δυνατοί μετά την κρίση. Ολοι τους, μηδενός εξαιρουμένου, έβαλαν και έπαιξε η γνωστή «κασέτα», που θέλει τους εργαζόμενους άγρια εκμεταλλευόμενους απο τους επιχειρηματικούς ομίλους, βουτηγμένους στη χίμαιρα της «ταξικής συνεργασίας» και της «κοινωνικής διαβούλευσης». Ολοι τους, χωρίς εξαίρεση, εγκωμίασαν την ανάγκη προώθησης των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων, ρίχνοντας ιδιαίτερο βάρος στις εργασιακές σχέσεις που πρέπει να γίνουν ακόμα πιο ελαστικές και στις αποδοχές των εργαζομένων που πρέπει να κινούνται σε επίπεδα που να καθιστούν συμφέρουσες τις επιχειρηματικές επενδύσεις.
Στο «διά ταύτα», ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου ζήτησε την εφαρμογή δεκαετούς προγράμματος λιτότητας και αντιλαϊκών προσαρμογών, ο πρέσβης των ΗΠΑ αξίωσε κατάργηση της μονιμότητας στο Δημόσιο και μοίρασμα των θέσεων εργασίας που υπάρχουν σε περισσότερους εργαζόμενους για να γίνουν αμερικανικές επενδύσεις και οι «ειδικοί» χτύπησαν το καμπανάκι του κινδύνου για τα δημοσιονομικά ελλείμματα. Ε, στη συνέχεια ήρθαν ο Παπανδρέου και η κουστωδία των υπουργών του και ...κλείνοντας το μάτι σε κάθε ενδιαφερόμενο να εισάγει τα κεφάλαιά του στη χώρα, δεσμεύτηκαν ότι θα δείξουν όση αποφασιστικότητα απαιτείται για να περάσουν οι αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις και θα συγκρουστούν με εκείνους που θα διανοηθούν να σταθούν απέναντι.
Βεβαίως, σε όλους αυτούς καρφί δεν καίγεται για τους εργαζόμενους που ζουν στην ανεργία και στη μερική απασχόληση, χωρίς εξασφαλισμένη εργασία, χωρίς ανθρώπινους μισθούς, χωρίς ασφάλιση, με συντάξεις πείνας των 300 και 400 ευρώ και, ταυτόχρονα, να τους ζητούν να κάνουν και νέες ...περικοπές. Το μέτωπο της αντίδρασης και η μαύρη συμμαχία που στήνουν από κοινού οι ιμπεριαλιστικοί φορείς και οι κυβερνήσεις με την οικονομική πλουτοκρατία, για να ποδοπατήσουν ακόμα περισσότερο τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα, για να εξασφαλίσουν ακόμα πιο φτηνούς εργάτες, δε θα περάσει έτσι. Θα πρέπει να έρθει αντιμέτωπο και να αναμετρηθεί όχι μόνο με τη λαϊκή οργή και αγανάκτηση, αλλά και με το λαϊκό μέτωπο αντίστασης, που θα ορθώσει το ανάστημα της εργατικής τάξης και των συμμάχων της και θα βάλει φραγμό στα αντιλαϊκά τους σχέδια.
Feeds
