Σε αναζήτηση νέων παραμυθιών, προκειμένου να αποκοιμίζουν όσους θέλουν να αποκοιμηθούν, στην εποχή της βαθιάς καπιταλιστικής βαρβαρότητας, βρίσκονται κυβέρνηση και διαμορφωτές της κοινής γνώμης τον τελευταίο καιρό. Ολους, όμως, τους ξεπέρασε ο Γ. Παπανδρέου, που δε δίστασε να δώσει ...«εθνικοαπελευθερωτικό» μανδύα στα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα που προωθεί η κυβέρνηση από κοινού με ΕΕ και ΔΝΤ. «Ο αγώνας μας σήμερα είναι αγώνας για να ανακτήσουμε ξανά την αυτονομία μας, να ανακτήσουμε ξανά την ελευθερία μας, να μπορέσουμε να απελευθερώσουμε και πάλι την Ελλάδα από την επιτήρηση, στην οποία μας έβαλαν οι δυνάμεις της συντήρησης», διακήρυξε ανερυθρίαστα, ξεπερνώντας σε μαθήματα δημαγωγίας και παραπλάνησης τους προκατόχους του. Πώς, λοιπόν, θα γίνει αυτός ο απελευθερωτικός αγώνας; Πρώτον, «να ακούμε τους πιστωτές μας» και, δεύτερον, να προχωρήσουμε «το πρόγραμμά μας, ένα πρόγραμμα αλλαγών». Τι σημασία έχει αν ο απελευθερωτικός αγώνας οδηγεί στην πιο βαριά σκλαβιά της εργατικής τάξης και τον πιο σκληρό ζυγό του κεφαλαίου; Αυτό που ενδιαφέρει τον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση είναι να αποδειχθεί ικανός διαχειριστής, ώστε να περάσει η αντιλαϊκή λαίλαπα. Γνωρίζουν οι διαχειριστές των συμφερόντων της πλουτοκρατίας ότι τα πάντα κρίνονται από το αποτέλεσμα και γι' αυτό δε διστάζουν να χρησιμοποιούν όλα τα μέσα. Σε μερικές μπούρδες παραπάνω θα κολλήσουν; Οι εργαζόμενοι πρέπει να βλέπουν πίσω από αυτές, δηλαδή τον επερχόμενο όλεθρο για τα δικαιώματα και τη ζωή τους.