Κάθε φορά που η αμερικανική κυβέρνηση παίρνει και κάποιο νέο μέτρο για τη στήριξη των χρηματοπιστωτικών και όχι μόνο επιχειρηματικών κολοσσών με χρήματα από τον κρατικό προϋπολογισμό - δηλαδή, βασικά των φορολογουμένων από τα λαϊκά στρώματα - βγαίνουν οι αρμόδιοι και δηλώνουν πως τα μέτρα αυτά αποτελούν ... μονόδρομο για να ξεπεραστεί η κρίση.

Το ίδιο έγινε και χτες. Δικαιολογώντας την πριμοδότηση των 9 αμερικανικών τραπεζικών κολοσσών με 250 δισ. δολάρια από τον κρατικό προϋπολογισμό των ΗΠΑ, ο υπουργός Οικονομικών Χ. Πόλσον και ο πρόεδρος της FED Μπ. Μπερνάκι εμφάνισαν το νέο «δωράκι» στο μεγάλο κεφάλαιο ως «αναγκαίο» για την αποκατάσταση της «εμπιστοσύνης» στο χρηματοοικονομικό σύστημα και την «επανατοποθέτηση της αμερικανικής οικονομίας στο δρόμο της ισχυρής, υγιούς ανάπτυξης»!

Στο ερώτημα, βέβαια, γιατί δε διαθέτουν αυτά τα 250 δισ. δολάρια για τη στήριξη της αγοραστικής δύναμης των Αμερικανών (τον Αύγουστο του 2008 κοντά στις 256.000 λαϊκά νοικοκυριά έχασαν το σπίτι τους, επειδή δεν μπορούσαν να πληρώσουν τη δόση στην τράπεζα) και άλλους κοινωνικούς σκοπούς (π.χ. ιατροφαρμακευτική περίθαλψη κλπ.), οι αρμόδιοι για την οικονομική πολιτική στις ΗΠΑ, θα επικαλούνταν το γνωστό επιχείρημα πως ...«δεν αντέχει η οικονομία». Ομως, όταν πρόκειται για παροχές στο μεγάλο κεφάλαιο, οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ και άλλων καπιταλιστικών χωρών, παραβλέπουν τις δυσκολίες και τις αντοχές της οικονομίας. Να γιατί και η μια και η άλλη περίπτωση είναι απάτη για τα λαϊκά νοικοκυριά, αφού και στη μια και στην άλλη περίπτωση ενισχύουν τα άγια των αγίων του κεφαλαίου με τη φιλομονοπωλιακή τους πολιτική.