Εμείς πάντα το λέγαμε ότι όλα αυτά είναι το πρόσχημα και το άλλοθι για τις εταιρείες πετρελαιοειδών και τα κοράκια των χρηματαγορών που θέλοντας να αυξήσουν ακόμα περισσότερο τα κέρδη τους, επινοούν ό,τι σενάριο μπορεί να φανταστεί κανείς, προκειμένου να «σπρώξουν» τις τιμές προς τα ύψη. Βέβαια, αυτοί έκαναν τη δουλιά τους και - με αυτά και με εκείνα - κατάφεραν να εκτοξεύσουν τη λεγόμενη διεθνή τιμή στα 150 δολάρια το βαρέλι. Το ...«μπούκωμα» όμως της αγοράς και της κερδοσκοπίας, δεν μπορεί παρά να περνά από φάσεις ανόδου και πτώσεων.
Ετσι παρά το γεγονός ότι εδώ και ένα δεκαήμερο η ιμπεριαλιστική αντιπαράθεση έφτασε σε πολύ θερμά επίπεδα, με αφορμή τις πολεμικές συγκρούσεις στον Καύκασο και με ολοφάνερο μήλον της Εριδος τα ίδια τα αποθέματα πετρελαίου, τις υπαρκτές πετρελαιοπηγές, και τους δεδομένους αγωγούς, κάτι - δηλαδή - που δεν αποτελεί πιθανολογία, αλλά τραγική πραγματικότητα, οι τιμές στο πετρέλαιο όχι μόνο δεν ακολούθησαν την ανιούσα, αλλά πέφτουν και ξαναπέφτουν κάτω και από τα 115 ευρώ το βαρέλι.
Αν και αυτό δεν είναι απόδειξη ότι οι λεγόμενες διεθνείς τιμές στο πετρέλαιο δεν καθορίζονται με γνώμονα τα πραγματικά γεγονότα, αλλά τα παιχνίδια που με την ανοχή των κυβερνήσεων κάνουν τα διάφορα οικονομικά λόμπι, τότε τι είναι;