Τι άφησε, λοιπόν, η πρώτη επίσημη και πολυδιαφημισμένη επίσκεψη του Αμπντουλάχ Γκιούλ στην Αθήνα; Τίποτα χειροπιαστό είτε στη χαμηλή είτε στην υψηλή πολιτική. Συντηρήθηκε όμως το «καλό κλίμα» στις σχέσεις των δύο πλευρών, πράγμα που είναι και το ζητούμενο, τουλάχιστον σε αυτή τη φάση. Το «καλό κλίμα» είναι απαραίτητο για τις μπίζνες που πραγματοποιούν οι επιχειρηματικές τάξεις και από τις δύο πλευρές του Αιγαίου. Χρειάζεται, επίσης, το καλό κλίμα στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και στην από κοινού συμμετοχή στις «ειρηνευτικές» αποστολές του. Με άλλα λόγια, στις ελληνοτουρκικές σχέσεις τείνει να παγιωθεί ένα ιδιόμορφο καθεστώς συμβίωσης, στο πλαίσιο της Pax Americana, όπου το βάρος πέφτει στην «οικονομική συνεργασία» και αφήνονται στην άκρη τα κρίσιμα ζητήματα εθνικής κυριαρχίας.

Οι «κρυφές» προσδοκίες είναι ότι το δίκαιο της «νέας τάξης» όσο και οι νόμοι και οι δυνάμεις της αγοράς θα αναλάβουν, εν καιρώ, να λύσουν «τα υπόλοιπα», δηλαδή τις «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο, το casus belli, την κατοχή της Κύπρου. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, αποτελεί ειλημμένη απόφαση των αρχουσών τάξεων των δύο χωρών, τα «υπόλοιπα» δεν πρέπει να μπαίνουν τροχοπέδη στις «δουλιές» που πρέπει να αναπτυχθούν... Εννοείται, ότι η πορεία αυτή, που διόλου βέβαια δεν ενοχλεί, κάθε άλλο, την Αγκυρα, έχει τις ευλογίες των ΗΠΑ. Αυτό ακριβώς ήθελαν οι «εκσυγχρονιστές» να «υπογραμμιστεί» από την επιδιωκόμενη επίσκεψη του Κ. Πάουελ...

Η Ουάσιγκτον, που ποτέ δεν άσκησε καμία πίεση στην Αγκυρα να συμμορφωθεί με το διεθνές δίκαιο σε Κύπρο και Αιγαίο, βολεύεται βέβαια με το ρόλο του επιδιαιτητή, πουλώντας ταυτόχρονα «προστασία» και όπλα... Αλλά, αφού «το κλίμα» είναι καλό γιατί δε μειώνονται δραστικά οι πολεμικές δαπάνες για να ανασάνουν λίγο οι λαοί; Προφανώς δεν είναι αυτός ο στόχος...