Στο επίκεντρο της καταστροφής ήταν και ο Περισσός. Ο Ποδονίφτης ξεχείλισε και τα ορμητικά νερά του μετέτρεψαν σε λίμνη τον αύλειο χώρο της έδρας της ΚΕ του ΚΚΕ. Οι μεγαλύτερες καταστροφές έγιναν στους ισόγειους και υπόγειους χώρους, όπου στεγάζονταν οι εγκαταστάσεις του «Ριζοσπάστη» και του «902», αλλά και το Ιστορικό Αρχείο του Κόμματος.

Εγραφε ο «Ριζοσπάστης» την επόμενη μέρα: «Στην καρδιά της βιβλικής καταστροφής που χτύπησε χτες την Αθήνα βρέθηκε ο "Ριζοσπάστης" και συνολικά το κτίριο της Κεντρικής Επιτροπής στον Περισσό! Σε λίγα λεπτά της ώρας, μεταξύ 7.30 και 8 το βράδυ, οι κάτω όροφοι του κτιρίου μετατράπηκαν σε λίμνη. Ανθρωποι κινδύνεψαν. Οι μηχανές σίγησαν και θάφτηκαν μέσα στα ορμητικά νερά που μπήκανε από παντού! Ο "902" σίγησε, καθώς χτυπήθηκε από ολοκληρωτική καταστροφή. Το κτίριο ολόκληρο βυθίστηκε στο σκοτάδι.

Ολο το έμψυχο δυναμικό ρίχτηκε στη μάχη να σώσει μια τριμελή οικογένεια που κινδύνεψε μέσα στα υπόγεια του κτιρίου μας, όπου τους παρέσυραν τα ορμητικά νερά του πλημμυρισμένου Ποδονίφτη! Του ποταμού που περνά ακριβώς δίπλα από την κάτω πλευρά του κτιρίου, στην είσοδο των γραφείων της Κεντρικής Επιτροπής. Τα καταφέραμε! Οι άνθρωποι σώθηκαν.

Αμέσως άρχισε η μάχη για την έκδοση της εφημερίδας, αυτού του φύλλου που κρατάτε σήμερα στα χέρια σας, κυριολεκτικά από το ΜΗΔΕΝ! Σε όλο το συγκρότημα της εφημερίδας δεν λειτουργεί ΤΙΠΟΤΑ. Οι υπεράνθρωπες προσπάθειες του προσωπικού και η βοήθεια που απλόχερα μας προσφέρθηκε από φίλους είχαν αποτέλεσμα».

Η καταστροφή σε εγκαταστάσεις και υλικά ήταν μεγάλη. Το ίδιο και η κινητοποίηση από την πρώτη στιγμή, πριν ακόμα υποχωρήσουν τα νερά και αποσοβηθούν οι κίνδυνοι για τα χειρότερα.

Στο κτίριο κατέφταναν διαρκώς μέλη του Κόμματος από όλο το Λεκανοπέδιο και ρίχνονταν απευθείας στην προσπάθεια να σωθούν οι υποδομές, να συνεχίσει να κυκλοφορεί ο «Ριζοσπάστης», να εκπέμψει ο «902». Οπως και έγινε, από ένα πρόχειρο στούντιο στον 11ο όροφο!

Το μεγαλύτερο πλήγμα το δέχτηκε το Ιστορικό Αρχείο του ΚΚΕ, το οποίο βρέθηκε θαμμένο κάτω από τόνους νερού. Αμεσα ξεκίνησε η τιτάνια μάχη της διάσωσής του. Σήμανε συναγερμός και εκατοντάδες άνθρωποι όλων των γενιών, μέλη και οπαδοί του Κόμματος, ακόμα και άνθρωποι με διαφορετικές ιδεολογικές και πολιτικές αναφορές, έφταναν στον Περισσό για να παλέψουν με τη λάσπη και τον χρόνο.

Το κτίριο της Κεντρικής Επιτροπής από λίμνη είχε μετατραπεί πλέον σε ένα ανθρώπινο μελίσσι, όπου όλοι δούλευαν ακατάπαυστα και με αυταπάρνηση για να καθαριστούν εκατομμύρια σελίδες. Καθοριστική ήταν η συμβολή ειδικών επιστημόνων που έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους για την οργάνωση αυτής της μάχης.

Δεκάδες καλλιτέχνες βοήθησαν με τις συναυλίες αλληλεγγύης να γίνει γνωστό το θέμα στο πανελλήνιο και να ενισχυθεί αποφασιστικά αυτή η προσπάθεια. Ανάμεσά τους ο Μίκης Θεοδωράκης.

Τα πρώτα κρίσιμα βήματα για τη διάσωση του Αρχείου διανύθηκαν με επιτυχία, χάρη στην αυταπάρνηση, στη συλλογική δουλειά, στο πείσμα χιλιάδων ανθρώπων που μάζευαν από τις λάσπες μία - μία τις ψηφίδες της Ιστορίας. Αυτή ήταν μόνο η αρχή μιας επίπονης διαδικασίας, που θα συνεχιζόταν για πολλά χρόνια ακόμα.