«Μα καλά, πόλεμο έχουμε;». Αυτό αναρωτιόταν χτες μια δημοσιογράφος σχετικά με την ακρίβεια στο σούπερ μάρκετ και σε άλλα βασικά είδη, με αφορμή τις έρευνες γνώμης που επιβεβαιώνουν ότι παρά τα πρόσφατα κυβερνητικά παραμύθια και την «εξέδρα» που στήθηκε στη ΔΕΘ, καμία ανάσα δεν πήραν - όπως ήταν αναμενόμενο άλλωστε - εργαζόμενοι, επαγγελματίες και συνταξιούχοι. Το ερώτημα βέβαια ήταν κάπως ρητορικό, αλλά στην ουσία του δεν απέχει από την αλήθεια. Γιατί όντως «έχουμε πόλεμο», με την αστική τάξη μπλεγμένη βαθιά στην ιμπεριαλιστική σύγκρουση στην Ουκρανία (όπως και στη Μ. Ανατολή), που μεταξύ άλλων περιλαμβάνει και τον «πόλεμο κυρώσεων», οδηγώντας σε μεγαλύτερη εκτόξευση των τιμών. Γιατί όντως «έχουν πόλεμο» το ΝΑΤΟ με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, για τον έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών, πρώτων υλών, Ενέργειας, με τους λαούς να ματώνουν στα πεδία των εμπορικών, ενεργειακών και άλλων μαχών, όπως και στα πεδία των κανονικών μαχών, που αποτελούν προέκτασή τους. Γιατί πάνω απ' όλα ο ίδιος ο καπιταλισμός είναι «κάθε μέρα πόλεμος» απέναντι στην εργατική τάξη, με την εκμετάλλευση να εκτοξεύεται, με το πραγματικό εισόδημα να μειώνεται, αφού μόνο έτσι μεγαλώνουν τα κέρδη για μια χούφτα παράσιτα. Το πραγματικό ερώτημα λοιπόν για τους εργαζόμενους, τους επαγγελματίες, συνολικά τον λαό, δεν είναι αν «έχουμε πόλεμο», αλλά σε ποια πλευρά βρίσκονται τα δικά τους συμφέροντα και οι ανάγκες: Στην πλευρά της οργανωμένης πάλης και της αντεπίθεσης, για την ανατροπή του συστήματος της εκμετάλλευσης και της φτώχειας.