«Ηταν 3 του Δεκέμβρη 1944 όταν ο αστικός πολιτικός κόσμος, χρησιμοποιώντας τους ταγματασφαλίτες, τους χίτες, όλους τους δωσίλογους εγκληματίες συνεργάτες των Γερμανών κατακτητών και άλλα ένοπλα τμήματά τους, όπως η Ορεινή Ταξιαρχία και οι ιερολοχίτες, μαζί με την ένοπλη επέμβαση των ιμπεριαλιστικών βρετανικών στρατευμάτων, έπνιξαν στο αίμα τον λαό της Αθήνας, προκειμένου να στεριώσουν την αστική εξουσία που είχε χρεοκοπήσει στη συνείδηση του ελληνικού λαού. Απαίτησαν και επιχείρησαν τον αφοπλισμό του ΕΛΑΣ, του ένοπλου λαϊκού στρατού που απελευθέρωσε τη χώρα, κάτι που βεβαίως αρνήθηκε η ηγεσία του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ και του ΚΚΕ, αρνούμενη να συμβιβαστεί με τον ταξικό αντίπαλο», αναφέρει μεταξύ άλλων.

«Στις 33 μέρες των μαχών που ακολούθησαν», συνεχίζει, «ο λαός της Αθήνας, οι ΕΑΜίτες - ΕΛΑΣίτες, με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές, έγραψαν νέες σελίδες αντίστασης και ηρωισμού. Δίπλα και μαζί με τους ένοπλους μαχητές του ΕΛΑΣ, οι άοπλες λαϊκές δυνάμεις ρίχτηκαν με αυταπάρνηση στη μάχη για τη δημιουργία οδοφραγμάτων κατά των βρετανικών τανκς, για την περίθαλψη των τραυματιών και για τη σωτηρία του λαού της Αθήνας με την εξασφάλιση των αναγκαίων τροφίμων».

Επισημαίνει ακόμα ότι «η ανυποχώρητη στάση του ΚΚΕ και του ΕΑΜ απέναντι στην αξίωση της ντόπιας αστικής τάξης και των διεθνών συμμάχων της, Βρετανών και Αμερικανών, για αφοπλισμό του λαϊκού κινήματος, ήταν σωστή και επιβεβλημένη. Εδειξε πως το ΚΚΕ και το εργατικό - λαϊκό κίνημα διέθεταν ταξικά αντανακλαστικά και εφεδρείες, επιλέγοντας "τα όπλα και όχι τις αλυσίδες" τόσο τον Δεκέμβρη 1944 όσο και μετέπειτα, κατά την τρίχρονη εποποιία του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.

Ομως το ΚΚΕ και το Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα δεν είχαν στρατηγική μετατροπής του απελευθερωτικού - αντιφασιστικού αγώνα σε αγώνα για την εργατική εξουσία. Η πολιτική γραμμή ήταν για την "εθνική ενότητα". Ετσι, ο κύριος όγκος των δυνάμεων του ΕΛΑΣ έμεινε έξω από την Αθήνα και δεν πήρε μέρος στις μάχες, ενώ είχε αποφασιστεί η συμμετοχή στη λεγόμενη κυβέρνηση εθνικής ενότητας.

Αλλά "εθνική ενότητα" δεν μπορεί να υπάρξει ανάμεσα στην αστική τάξη και την εργατική τάξη, αφού έχουν αντίθετα συμφέροντα και ανειρήνευτες αντιθέσεις. Η αρνητική πείρα από τη συμμετοχή των κομμουνιστών στην κυβέρνηση της "εθνικής ενότητας" το 1944 επιβεβαιώνει ότι η συμμετοχή του ΚΚΕ σε αστική κυβέρνηση δεν μπορεί να επιβάλει φιλολαϊκή πολιτική, αλλά ενισχύει το αστικό πολιτικό σύστημα.

Οσα σήμερα προβάλλονται από τα αστικά κόμματα για δήθεν εθνική ομοψυχία και ενότητα δεν είναι παρά μια επιχείρηση εξαπάτησης του λαού, για να ανεχτεί και να υποταχθεί στις επιδιώξεις της άρχουσας τάξης. Μόνο ο ίδιος ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό, στον δρόμο της ανατροπής, με καθοδηγητή το ΚΚΕ και στρατηγική για την εργατική εξουσία». Και συμπληρώνει πως τα παραπάνω συμπεράσματα «είναι επίκαιρα και χρήσιμα, ιδιαίτερα σήμερα, καθώς δίπλα μας κλιμακώνονται οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι».

«Ο ηρωικός Δεκέμβρης 1944 θα συμβολίζει για πάντα τη θέληση του λαού μας για αντίσταση και πάλη ενάντια στην αστική τάξη, στους ιμπεριαλιστές συμμάχους της και στην εξουσία της», υπογραμμίζει η ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ.

«Ογδόντα χρόνια μετά, η φλόγα της ταξικής μάχης του Δεκέμβρη 1944 παραμένει άσβεστη και θα φωτίζει την αντεπίθεση για την εργατική - λαϊκή εξουσία, τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

Θα μένει για πάντα άσβεστο, αιώνιο σύμβολο για τον λαό και τη νεολαία, όπως καταγράφηκε το πύρινο σύνθημα στο πανό της διαδήλωσης του ΕΑΜ στο Σύνταγμα: "Οταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας, διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα".

Η Πανελλήνια Ενωση Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης και Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ), με οδηγό και αυτά τα πολύτιμα συμπεράσματα - παρακαταθήκη από την πείρα του Δεκέμβρη 1944, καλεί τους αγωνιστές της Αντίστασης μαζί με όλο τον λαό στον αγώνα για απεμπλοκή της Ελλάδας από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Να γυρίσουν πίσω όλα τα στρατιωτικά τμήματα που δρουν εκτός συνόρων, να κλείσουν οι βάσεις του θανάτου, να σταματήσει η Ελλάδα να είναι ιμπεριαλιστικό πολεμικό ορμητήριο, να αποδεσμευτεί από ΝΑΤΟ - ΕΕ.

Η ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ, οι αγωνιστές και φίλοι της Αντίστασης, αγωνιζόμαστε μαζί με το εργατικό - λαϊκό ταξικό κίνημα για να δυναμώσει η σύγκρουση με την αντιλαϊκή πολιτική, για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.

Παλεύουμε ενάντια στη διαστρέβλωση της Ιστορίας του Β' ΠΠ από τα εγχώρια αστικά και ιμπεριαλιστικά επιτελεία της ΕΕ, των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, ενάντια στην κατάπτυστη θεωρία των "δύο άκρων", που εξισώνει κομμουνισμό και φασισμό, ξεπλένοντας τον φασισμό και τα εγκλήματά του».

«Υποκλινόμαστε μπροστά στον ηρωισμό των μαχητών - μαχητριών των ΕΑΜ - ΕΛΑΣ - ΕΠΟΝ και του τιμημένου ΚΚΕ, που σήκωσε το βάρος του μεγάλου απελευθερωτικού αγώνα του λαού μας κατά της ναζιστικής κατοχής, του ηρωικού Δεκέμβρη και μετέπειτα της τρίχρονης εποποιίας του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Δόξα και τιμή στις μαχήτριες και στους μαχητές του ηρωικού Δεκέμβρη 1944!», καταλήγει η διακήρυξη.