Οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο βιώνουν ένα διαρκές πετσόκομμα των μισθολογικών και εργασιακών τους δικαιωμάτων, που, όπως συμβαίνει και με τα χτυπήματα που δέχονται οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, αποτελεί έκφραση της διαρκούς αντεργατικής επίθεσης που έχουν εξαπολύσει οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου, με ακόμα μεγαλύτερη ένταση τα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης.

Ενα από τα βασικά αντεργατικά μέτρα που πέρασε στο δημόσιο τομέα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ είναι ο νόμος 4354/2015, ο οποίος διαμόρφωσε εκ νέου το μισθολόγιο και στην εφαρμογή του μειώνει παραπέρα τους μισθούς. Κι αυτό ενώ ήδη οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο μετρούσαν το κόψιμο 6 μισθών το χρόνο από τα μέτρα που είχαν περάσει οι προηγούμενες κυβερνήσεις, τα οποία διατηρούνται στο ακέραιο.

Πιο συγκεκριμένα, τα διάφορα νομοθετήματα, με «προμετωπίδα» το ν. 4024/2011, τον περιβόητο «νόμο Μητσοτάκη», ο οποίος προέβλεπε μείωση των κατώτερων βασικών αποδοχών, κατάργηση οικογενειακού επιδόματος και σχεδόν όλων των γενικών και κλαδικών επιδομάτων, αλλά και τη σύνδεση μισθολογικής εξέλιξης με βαθμό και «αξιολόγηση», είχαν ως αποτέλεσμα: Την εξαετία 2009 - 2015 ένας δημόσιος υπάλληλος να έχει ήδη υποστεί ονομαστικές μειώσεις που κυμαίνονται στο 45%, έχοντας χάσει συνολικά 6 μισθούς το χρόνο. Δύο από την περικοπή του 13ου και του 14ου μισθού, δύο από τις αυξήσεις των μηνιαίων εισφορών και κρατήσεων (ΤΠΔΥ, ΕΚΑΣ, έκτακτη εισφορά αλληλεγγύης κ.λπ.) και δυο ακόμα μισθούς από τη μισθολογική και βαθμολογική καθήλωση, το πάγωμα δηλαδή των μισθολογικών κλιμακίων. Αν συνυπολογιστούν η φοροληστεία, η ακρίβεια σε βασικά είδη κατανάλωσης, η συνολική μείωση σε πραγματικούς όρους αγγίζει ή και ξεπερνάει το 60%.

Σε αυτά προστέθηκε το νέο μισθολόγιο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που επέφερε νέο πλήγμα στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων ως μηχανισμός καθήλωσης και περαιτέρω μείωσης των εισοδημάτων τους. Με το νέο μισθολόγιο δίνονται χαμηλότεροι μισθοί από τους προηγούμενους για τα ίδια χρόνια υπηρεσίας. Σε έγγραφο που είχε καταθέσει στη Βουλή ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομίας Γ. Χουλιαράκης, φαινόταν καθαρά ότι με το νέο μισθολόγιο, η κυβέρνηση μειώνει τη μισθολογική δαπάνη κατά 28,8% συγκριτικά με το προηγούμενο μισθολόγιο. Δηλαδή, το νέο μισθολόγιο συμπλήρωσε σε πιο αντιδραστική κατεύθυνση το προηγούμενο, που προέβλεπε ούτως ή άλλως μεγάλες μειώσεις στις αποδοχές των δημοσίων υπαλλήλων.

Για τους δημόσιους υπαλλήλους που παίρνουν μεγαλύτερους μισθούς από αυτούς που προβλέπει το νέο μισθολόγιο, ο νόμος προβλέπει ότι θα διατηρήσουν το επιπλέον ποσό ως «προσωπική διαφορά» και όχι ως κομμάτι του βασικού μισθού τους. Το ποσό της «προσωπικής διαφοράς» θα μειώνεται σε κάθε τυχόν μελλοντική αύξηση. Οταν δηλαδή (και αν) η κυβέρνηση εξαγγείλει αυξήσεις, δεν θα τις δίνει πραγματικά, αλλά θα αφαιρεί ένα κομμάτι από την «προσωπική διαφορά» και θα το ενσωματώνει στο βασικό μισθό. Αυτό θα συμβαίνει μέχρι να μηδενιστεί, κάποια στιγμή στο απώτερο μέλλον, η «προσωπική διαφορά». Ετσι, στην προπαγάνδα τους, οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου θα έχουν τη δυνατότητα να λένε ότι κάνουν τάχα αυξήσεις, χωρίς στην πραγματικότητα να δίνουν έστω και ένα σεντ, αφού οι εργαζόμενοι στην πράξη θα βλέπουν το ύψος των αποδοχών τους να μένει στάσιμο! Επιπλέον, έχει διαπιστωθεί στην πράξη η κατάργηση της «προσωπικής διαφοράς» για υπαλλήλους που μετατάσσονται. Η «πατέντα» της «προσωπικής διαφοράς» χρησιμοποιήθηκε εξάλλου και αλλού, για την παραπέρα περικοπή των συντάξεων, με την κυβέρνηση να την αξιοποιεί επιχειρώντας να καλλιεργήσει επανάπαυση στους συνταξιούχους, ενώ στη συνέχεια ψήφισε την κατάργησή της...

Ακόμα, με το νέο μισθολόγιο η κυβέρνηση πάγωσε τη μισθολογική εξέλιξη για τη διετία 2016 - 2017. Παρά τη λήξη της διετίας, η μισθολογική εξέλιξη παραμένει παγωμένη και οι εργαζόμενοι δεν θα πάρουν ποτέ τα χρήματα που έχασαν στη διετία αυτή.

Ενα ακόμα χαρακτηριστικό του μισθολογίου είναι η αύξηση κατά 50% του εργάσιμου χρόνου που απαιτείται να διανύσουν οι υπάλληλοι ΥΕ και ΔΕ, προκειμένου να περάσουν στο επόμενο μισθολογικό κλιμάκιο. Με βάση τον παλιό νόμο, τα μισθολογικά κλιμάκια άλλαζαν κάθε δύο έτη για όλους. Με το νέο νόμο αλλάζουν ανά τριετία.

Πέρα από τη μείωση στους μισθούς, το νέο μισθολόγιο σε συνδυασμό με το νόμο 4369/16, με τίτλο «Εθνικό Μητρώο Στελεχών Δημόσιας Διοίκησης, βαθμολογική διάρθρωση θέσεων, σύστημα "αξιολόγησης" και επιλογής προϊσταμένων και άλλες διατάξεις», ουσιαστικά συνδέει την «αξιολόγηση» με το μισθό και τις απολύσεις. Μέσα από την «αξιολόγηση» συνδέεται η «απόδοση» με το βαθμό και κατά συνέπεια με τη μισθολογική εξέλιξη και με τις απολύσεις, γιατί για όσους «αξιολογηθούν» στην κλίμακα 0 - 24 ανοίγει ο δρόμος για να «πάνε σπίτι τους», ειδικά όταν υπάρχει και ο «αυτόματος κόφτης δαπανών» σαν δαμόκλειος σπάθη πάνω από το κεφάλι των εργαζομένων.

Ετσι, αξίζει να σημειωθεί ότι η «αξιολόγηση» διατηρεί τον τιμωρητικό της χαρακτήρα, αφού συνδέεται με το μισθό, τις απολύσεις, το βαθμό πίστης και αφοσίωσης που καλείται να δείξει ο δημόσιος υπάλληλος στις αντιλαϊκές πολιτικές και ως εκ τούτου διώκει τους εργαζόμενους που δεν συμφωνούν και δεν «προσαρμόζονται» σε αυτές.

Και με αυτές τις εξελίξεις, οι δυνάμεις του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού είναι εκτεθειμένες, αφού στο τελευταίο Γενικό Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ έδειξαν καθαρά ότι είναι υπέρ μιας «καλής» «αξιολόγησης», που δήθεν μπορεί να υπάρξει στις συνθήκες αυτές και η οποία μπορεί να είναι, τάχα, σε όφελος των εργαζομένων και να μην έχει τιμωρητικό χαρακτήρα...