Στο Εργατικό Στέκι του Φεστιβάλ παρουσιάστηκε συλλογική εργασία από την Οργάνωση Βιομηχανίας της ΚΝΕ, με θέμα «Ποιος κλείνει τα εργοστάσια», από την Νεκταρία Ζούλα, Γραμματέα της ΟΒ Βιομηχανίας. Ανάμεσα σε άλλα, αναφέρθηκε:

«Ο τρόπος με τον οποίο εξελίσσεται ο καπιταλισμός επιβάλλει το κλείσιμο ορισμένων εργοστασίων για να εξασφαλιστεί η κερδοφορία της αστικής τάξης, πράγμα το οποίο διευκολύνεται κι από νόμους που έχουν ψηφιστεί, ώστε όλο αυτό να γίνεται πιο εύκολο για την αστική τάξη. Είναι πολύ σημαντικό να σημειωθεί το πώς αξιοποιείται αυτή η κατάσταση από το ίδιο το κεφάλαιο, ώστε να ενισχύσει τα συμφέροντά του και τι σημαίνει αυτό για τους εργαζόμενους.

Η ανεργία που είναι σύμφυτη με το καπιταλιστικό σύστημα αξιοποιείται από τους καπιταλιστές σαν μοχλός πίεσης προς τους εργαζόμενους. Με τις στρατιές ανέργων εκβιάζουν τους εργαζόμενους να δεχτούν μειώσεις μισθών, ατομικές συμβάσεις, κομμένα επιδόματα, εκ περιτροπής εργασία, ελαστικά ωράρια. Καταφέρνουν να είναι τρομοκρατημένοι, να φοβούνται να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους (...)

Μόνο το ΚΚΕ έχει πρόταση για ανοιχτά εργοστάσια. Για να έχει σταθερά δουλειά ο εργάτης πρέπει να υπάρχει σταθερά παραγωγή. Να απαντά δηλαδή μία μονάδα ή ένας κλάδος στις ανάγκες της κοινωνίας. Να καταγράφονται οι ανάγκες ενός λαού και να παίρνονται όλα τα μέτρα για την ικανοποίησή τους. Να διασφαλίζονται εργοστάσια, μηχανήματα, το απαραίτητο προσωπικό, η απαραίτητη τεχνογνωσία. Να δίνεται προτεραιότητα στην παραγωγή μέσων παραγωγής, που αποτελούν προϋπόθεση και για την εξασφάλιση των ειδών κατανάλωσης που χρειάζεται ένας λαός. Να υπάρχει επιστημονικός κεντρικός σχεδιασμός που θα λαμβάνει υπόψη τις αλλαγές και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά στη ζωή του πληθυσμού κάθε χώρας (πληθυσμιακή κατανομή, γεωγραφικές ιδιαιτερότητες, κλιματολογικές συνθήκες κ.τ.λ.)».

Από εργοστάσια που τα έκλεισαν οι εργοδότες ή έκαναν απολύσεις ή δεν πλήρωναν τους εργαζόμενους, την εμπειρία και τους αγώνες τους, μετέφεραν εργάτες, με παρεμβάσεις τους.

Από τη «Χαλυβουργία» ο Σ. Φλώρος αναφέρθηκε στον ηρωικό αγώνα τον Χαλυβουργών και στην προπαγάνδα ότι οι εργάτες κλείνουν τα εργοστάσια, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι παρά τα όσα έλεγε ο εργοδότης ότι δεν θα κλείσει το εργοστάσιο, μετά τις μειώσεις στους μισθούς και τις απολύσεις χωρίς αποζημιώσεις, μόλις πούλησε το εμπόρευμα έκλεισε το εργοστάσιο.

Ο Α. Αντωνίου από τη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, αναφέρθηκε στην προπαγάνδα ότι τα εργοστάσια τα κλείνουν οι απεργίες, οι ψηλοί μισθοί όπως έλεγαν για όσους δουλεύουν στη Ζώνη, οι συνδικαλιστές, η κρίση. Οπως είπε κι αλλού που δεν είχαν γίνει απεργίες και σε άλλα που οι εργαζόμενοι έβαλαν πλάτη και πριν την κρίση ακόμα, παρ' όλα αυτά έκλεισαν. Μάλιστα, είπε χαρακτηριστικά ότι πρέπει να σπάσει η νοοτροπία «να είναι καλά το αφεντικό μου για να μπορώ να την βγάζω».

Η Καλ. Ιωαννίδου, από την «Fintexport», αναφέρθηκε στην εμπειρία της από την Επιτροπή Αγώνα που είχαν κάνει στο εργοστάσιο και τη σημασία της οργάνωσης του αγώνα και της ταξικής αλληλεγγύης και ανέφερε χαρακτηριστικά ότι «τα εργοστάσια μένουν ανοιχτά όποτε, όπως θέλουν και συμφέρει και βολεύει την εργοδοσία».

Ο Α. Σιώρης και ο Ηλ. Χωριανόπουλος από τη ΜΕΒΓΑΛ αναφέρθηκαν στον πολύμηνο αγώνα τους και στην προσπάθεια της εργοδοσίας να δημιουργήσει δικιά της ομάδα εργαζομένων, ώστε να στρέψει τον έναν εργαζόμενο απέναντι στον άλλο. Επισημάνθηκε, επίσης, χαρακτηριστικά πως ο αγώνας μαζί με το ταξικό κίνημα, οδήγησε πολλούς εργάτες, παρά το ότι έχασαν τη δουλειά τους να πουν ότι μέσα από την αγωνιστική εμπειρία με το σωματείο τους, «έγιναν καλύτεροι εργάτες».

• Το απόγευμα του Σαββάτου πέρα από τη συζήτηση για τη μαθητεία στο Εργατικό Στέκι του Φεστιβάλ έγινε και μια πολύ αξιόλογη παρουσίαση, που αξιοποιούσε δημοσιεύματα του «Οδηγητή» των τελευταίων 40 χρόνων για να δείξει πώς το Φεστιβάλ είχε και έχει σταθερά στον προσανατολισμό του τα προβλήματα και τις ανάγκες των νέων εργαζομένων. Πριν την έναρξη της παρουσίασης, απηύθυναν χαιρετισμό εκπρόσωπος των απολυμένων καθαριστριών του υπουργείου Οικονομικών και εκπρόσωπος των απεργών της «Coca Cola» που ήταν προσκεκλημένοι, με δικά τους περίπτερα, στο Φεστιβάλ.