Για τρεις μέρες, στο πρώην στρατόπεδο «Παύλου Μελά», έσμιξαν σ' ένα πολιτικό - πολιτιστικό αντάμωμα ο ανυπότακτος αγώνας της εργατικής τάξης και της νεολαίας, με την τέχνη και τη δημιουργία νέων καλλιτεχνών.

Αντάμωσαν οι νέοι των σχολείων, των πανεπιστημίων, της δουλειάς, οι εργαζόμενοι, οι φτωχοί αγρότες, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι γυναίκες, που τα όνειρά τους δε χωράνε στη σημερινή καπιταλιστική βαρβαρότητα και δήλωσαν μαχητικό «παρών» στο κάλεσμα της ΚΝΕ και του ΚΚΕ.

Οι εκδηλώσεις κορυφώθηκαν το Σάββατο, με τη μεγάλη πολιτική συγκέντρωση με ομιλητή τον Τηλέμαχο Δημουλά, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Ακολούθησε μεγάλη συναυλία με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, ο οποίος ερμήνευσε γνωστά και αγαπημένα τραγούδια. Μάλιστα, ξεκίνησε τη συναυλία με τον «τρίτο παγκόσμιο» που, όπως είπε επί σκηνής, το πρωτοπαρουσίασε με τον Μάνο Λοΐζο στο 1ο Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή».

Τους χιλιάδες επισκέπτες συντρόφευσαν επίσης, το συγκρότημα της ΚΝΕ με το αφιέρωμα στα 40 χρόνια του Φεστιβάλ, ο Πολιτιστικός Σύλλογος Μετεώρων, μαθητικά συγκροτήματα, Μαρία Φραγκούλη - Βασίλης Πρατσινάκης - Νίκος Ταλέας, Βασίλης Κασούρας, «KAZOO» και «ΜΠΛΕ».

Την Παρασκευή, στο επίκεντρο των εκδηλώσεων βρέθηκε η συζήτηση με θέμα «Φανερές και αθέατες όψεις των αλλαγών στο αστικό πολιτικό σκηνικό», με ομιλήτρια την Ελένη Μπέλλου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚE.

Ξεχώρισε η παράσταση «Απλά μαθήματα πολιτικής οικονομίας», από την ορχήστρα και τη θεατρική ομάδα του ΠΑΜΕ.

Το καλλιτεχνικό πρόγραμμα περιελάμβανε τους: Μίλτο Πασχαλίδη, Ελένη Τσαλιγοπούλου - Μελίνα Κανά, Βαγγέλη Κορακάκη, «Magic de spell» (guest Γιάννης Παλαμίδας), «Κίτρινα ποδήλατα», Νατάσα Χρηστίδου - Αποστόλη Δημητρακόπουλο - Βαγγέλη Κόντο, «3 LaLoun», Ενωση Ποντίων Καλαμαριάς.

Ο Τηλέμαχος Δημουλάς, μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε στην αντιπαράθεση κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης. Σημείωσε: «Η αντιπαράθεση ανάμεσα σε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, αντιπαράθεση στην οποία συμμετέχουν και τα άλλα κόμματα της ΕΕ, για το ποιος είναι ο καλύτερος και ικανότερος διαπραγματευτής για το κρατικό χρέος, εντός φυσικά των τειχών της ΕΕ και το ποιος έχει την καλύτερη συνταγή για να τονώσει την καπιταλιστική ανάπτυξη, είναι οι νέες παγίδες που στήνονται για το λαό.

Δε μαλώνουν για τα βάσανα του λαού.

Αυτή η αντιπαράθεση εκφράζει την αντιπαλότητα και τις αντιθέσεις που υπάρχουν και οξύνονται ανάμεσα σε ομάδες χωρών και μονοπωλιακών ομίλων. Αφορά στο πώς θα μοιραστούν οι ζημιές και ποιοι θα έχουν προβάδισμα στη στήριξη για την ανάκαμψη των κερδών τους.

Ο δρόμος της καπιταλιστικής ανάκαμψης πατάει πάνω στα αποκαΐδια των εργασιακών δικαιωμάτων, της κατάργησης των συλλογικών συμβάσεων, της σταθερής δουλειάς, του ξεζουμίσματος του ιδρώτα και του μόχθου του λαού, την άγρια φορολογία και θα συνεχίσει να πατάει πάνω στα εκατομμύρια άνεργους και ανασφάλιστους, στα χιλιάδες λουκέτα των μαγαζιών, στο ξεκλήρισμα της αγροτιάς στην άγρια εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, όποιος κι αν είναι στην κυβέρνηση για να τον διαχειριστεί.

(...) Και εδώ στην περιοχή σας έχετε πάμπολλα παραδείγματα για να πείσετε και τον πιο δύσπιστο ότι η στήριξη των επιλογών και αποφάσεων της ΕΕ, οι κοινές πολιτικές της, η ανταγωνιστικότητα, ο δρόμος της ανάπτυξης εντός των τειχών της, είναι τα χειρότερα δεσμά για το λαό μας.

Από πού να ξεκινήσουμε και τι να θυμίσουμε πρώτο.

- Το τεράστιο οικονομικό κόστος που βιώνουν, πρόσφατα, οι αγροτοπαραγωγοί από το ρωσικό εμπάργκο, που προκάλεσαν με τα μέτρα τους οι ΗΠΑ και η ΕΕ;

- Τα μεγάλα έργα ανάσας για την περιοχή, όπως το ΜΕΤΡΟ, που εγκλωβισμένα και υποταγμένα στους σιδερένιους νόμους του κέρδους, του ανταγωνισμού και της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, έχουν καταντήσει έργα εφιάλτης, χρυσοπληρωμένα πολύπλευρα από το μικροεπαγγελματία, τον εργαζόμενο, το λαό της Θεσσαλονίκης και ποτέ δεν τελειώνουν:

- Την κοινή αγροτική πολιτική που ξεκληρίζει τους φτωχούς αγροτοκτηνοτρόφους, με το θάψιμο των προϊόντων, με τις τιμές - εκμετάλλευση των μονοπωλίων, τις ποσοστώσεις που νέκρωσαν ολόκληρες καλλιέργειες, όπως τα τεύτλα που μαζί τους παρασέρνουν στο κλείσιμο τα εργοστάσια ζάχαρης, τα πρόσφατα μέτρα για το γάλα.

- Την ΕΛΒΟ, μια κρίσιμη για την άμυνα βιομηχανία, που συρρικνώνεται και κλείνει, γιατί η ΕΕ αποφάσισε ότι αμυντικές βιομηχανίες μπορούν να έχουν μόνο τα μεγάλα μονοπώλια σε Γερμανία, Γαλλία, Ολλανδία.

- Την ΕΥΑΘ και την εμπορευματοποίηση του νερού, που η πορεία ιδιωτικοποίησής της έχει ενταχθεί στην επιχειρηματική εμπλοκή και τον ανταγωνισμό, ανάμεσα σε ιδιωτικά κεφάλαια, την επιχειρηματικότητα της Τοπικής Διοίκησης και ΜΚΟ.

- Το λιμάνι της Θεσσαλονίκης για το οποίο μονοπωλιακοί όμιλοι ακονίζουν τα μαχαίρια τους. Ενα φιλέτο που θα αποτελέσει τη βάση για τη μετατροπή της περιοχής σε ορμητήριο για τον έλεγχο των μεταφορών και των δικτύων, βασισμένο σε εργασιακές συνθήκες γαλέρας ανάλογες μ' αυτές της COSCO στο λιμάνι του Πειραιά και συνθήκες ασφυξίας για τους χιλιάδες αυτοαπασχολούμενους που κινούνται σήμερα γύρω από αυτό και θα αντικατασταθούν από τα θηριώδη ΛΟΤΖΙΣΤΙΚΣ, που νομοθετήθηκαν πρόσφατα στη Βουλή.

- Τα νοσοκομεία που συρρικνώνονται ή κλείνουν, όπως το ΠΑΝΑΓΙΑ, για να δώσουν τη θέση τους στις μεγάλες ιδιωτικές κλινικές που θησαυρίζουν κατακλέβοντας τα ασφαλιστικά ταμεία, τον ιδρώτα των εργαζομένων, ξεζουμίζοντας τους χιλιάδες εργαζόμενους σ' αυτές, που μένουν σχεδόν στο σύνολό τους απλήρωτοι για πολλούς μήνες, όπως στον όμιλο της "Γιουρομέντικα" και αλλού».

Κάλεσε το λαό να χαράξει το δικό του αυτοτελή δρόμο: «Να μην μπει κάτω από τη σημαία του κεφαλαίου. Να σηκώσει τη δική του σημαία που θα γράφει μονομερής διαγραφή του χρέους, αποδέσμευση από την ΕΕ, κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων. Εργατική - λαϊκή εξουσία. Σοσιαλισμός.

Σήμερα αυτός ο δρόμος για το λαό περνάει μέσα από τη ρήξη, την οργανωμένη σύγκρουση με τα μονοπώλια και το καπιταλιστικό σύστημα, με το κράτος και την εξουσία τους, με την καπιταλιστική εργοδοσία στους χώρους δουλειάς, με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς - την ΕΕ και το ΝΑΤΟ».

• Ρεπορτάζ από τα άλλα μεγάλα Φεστιβάλ που έγιναν σε πολλές πόλεις θα υπάρχουν στα επόμενα φύλλα του «Ριζοσπάστη».