Το τελευταίο διάστημα, η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας επανέρχεται με δηλώσεις του υπουργού και άλλων στελεχών στο ζήτημα της στελέχωσης των σχολείων. Η βασική ιδέα είναι ότι το υπουργείο έχει ζητήσει 21.500 πιστώσεις για αναπληρωτές, εγκρίθηκαν 19.500 και οι ανάγκες που θα κάλυπταν οι υπόλοιποι 3.000, που απαιτούνται, θα καλυφθούν με μείωση των αποσπάσεων κατά 500 και με παράλληλες αναθέσεις μαθημάτων στους εκπαιδευτικούς. Οπως γίνεται τα τελευταία χρόνια, οι «λύσεις» - μπαλώματα για την κάλυψη των κενών ανοίγουν το δρόμο για νέα προβλήματα και στη συγκεκριμένη περίπτωση, η ανάθεση σε εκπαιδευτικούς να διδάξουν επιστημονικά αντικείμενα διαφορετικά από εκείνα που έχουν σπουδάσει, κάθε άλλο παρά προάγει την εκπαιδευτική διαδικασία, οδηγώντας σε περαιτέρω υποβάθμιση το σχολείο.

Τα κενά που υπολογίζει το υπουργείο Παιδείας έχουν καθοριστεί με βάση την αντιλαϊκή πολιτική και όχι με σύμφωνα με τις πραγματικές ανάγκες, με το αίτημα γονιών - εκπαιδευτικών και μαθητών για 20 μαθητές στην τάξη, για μείωση του αριθμού των μαθητών όταν υπάρχουν παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες, για να παρθούν πίσω συγχωνεύσεις και συμπτύξεις τμημάτων - σχολείων κ.ά. Είναι τα ελάχιστα σε σχέση με την ανάγκη των παιδιών για ολόπλευρη μόρφωση.

Στην προσχολική εκπαίδευση αποτελεί πλέον πάγια πρακτική να μένουν εκτός δημόσιου νηπιαγωγείου προνήπια, αφού προσωπικό αλλά και υποδομές ίσα που φτάνουν για να καλύψουν τις ανάγκες των πεντάχρονων παιδιών. Στο δημοτικό, σε ηλικίες που μπαίνουν βάσεις για βασικά διδακτικά αντικείμενα, που διαμορφώνεται τελικά η σχέση του παιδιού με τη διαδικασία της μάθησης, όταν η τάξη μένει χωρίς δάσκαλο τα παιδιά περιπλανώνται από τμήμα σε τμήμα ζωγραφίζοντας, καταργούνται ολοήμερα τμήματα αφού ο δάσκαλος μετακινείται για να καλύψει άλλες ανάγκες, μαθήματα πανελλαδικώς εξεταζόμενα, βασικά, μένουν αδίδακτα για μήνες, δε λειτουργούν υποστηρικτικές προς τα παιδιά δομές εντός του σχολείου (ενισχυτική διδασκαλία, πρόσθετη διδακτική στήριξη κ.ο.κ.). Κατά τ' άλλα, πάγια τακτική των κυβερνώντων είναι οι χιλιάδες χαμένες διδακτικές ώρες να αποτελούν πρόβλημα μόνο όταν οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί βρίσκονται σε κινητοποιήσεις.

Η πολιτική που ακολουθείται χρόνια τώρα στους διορισμούς διαμορφώνει ένα εκπαιδευτικό δυναμικό χωρίς δικαιώματα, με τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις διαφόρων μορφών (αναπληρωτές μέσω ή εκτός ΕΣΠΑ, ωρομίσθιοι, με μπλοκάκι, πενταμηνίτες κλπ.) να υποκαθιστούν το μόνιμο προσωπικό, το οποίο θα εξασφάλιζε και την ομαλή λειτουργία των σχολείων με την αναπλήρωση να γίνεται μόνο όταν ήταν αναγκαία. Σήμερα, χιλιάδες εκπαιδευτικοί που εργάζονται με ελαστικές εργασιακές σχέσεις βρίσκονται με το ένα πόδι στην ανεργία και το άλλο στο σχολείο, μια στη μία περιοχή και μία στην άλλη, μακριά από το σπίτι τους και τις οικογένειές τους, με κουτσουρεμένους μισθούς, χωρίς κανένα μέτρο στήριξής τους (επίδομα ενοικίου και θέρμανσης, δωρεάν μετακίνηση κ.ά.). Την ίδια στιγμή που υπάρχουν τεράστιες ελλείψεις, έχει ήδη ανοίξει ο δρόμος για απολύσεις και στην εκπαίδευση και η αρχή έγινε με τις διαθεσιμότητες των εκπαιδευτικών των ΕΠΑΛ όταν καταργήθηκαν οι ειδικότητές τους.

Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση, η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας εμφανίζεται καθησυχαστική για τη λειτουργία των σχολείων φέτος, ενώ αυτήν τη στιγμή επιλέγει να ανοίγει θέμα αλλαγής της αναλογίας αποχωρήσεων και νέων διορισμών στην εκπαίδευση 10 προς 1, καθώς δεν επιτρέπε να καλυφθούν ανάγκες.

Βέβαια, σήμερα η αλήθεια είναι πως ούτε αυτό το απαράδεκτο 1 προς 10 δεν τηρείται. Αλλωστε, το υπουργείο Παιδείας αποδίδει τις μεγάλες ανάγκες για αναπληρωτές στο ότι το 2013 συνταξιοδοτήθηκαν 6.200 εκπαιδευτικοί και το 2014 αποχωρούν 11.200, χωρίς το ίδιο διάστημα να γίνει πρόσληψη μονίμων. Οι εκπαιδευτικοί οδηγήθηκαν ουσιαστικά στην απόφαση να συνταξιοδοτηθούν κάτω από την πίεση και την ανασφάλεια των συνεχών ανατροπών στο ασφαλιστικό - συνταξιοδοτικό, την επερχόμενη αξιολόγηση, το ότι δεν είναι πια σίγουρο πού θα βρεθούν από τη μία μέρα στην άλλη.

Πέρα από αυτό, όμως, οι συνταξιοδοτήσεις αυτές, ακόμα και μέσα από την εφαρμογή της αναλογίας αποχωρήσεων - προσλήψεων 10 προς 1, θα επέτρεπαν τον διορισμό πολύ περισσότερων εκπαιδευτικών. Αντίθετα, έχουν προβλεφθεί μόλις 212 διορισμοί - κοροϊδία (112 στην Πρωτοβάθμια και 100 στη Δευτεροβάθμια).

Παράλληλα, το υπουργείο θέτει και ζήτημα διεξαγωγής διαγωνισμού του ΑΣΕΠ για πρόσληψη εκπαιδευτικών, συνδέοντάς τον με την αλλαγή της αναλογίας προσλήψεων, έχοντας παραδεχτεί ότι υπάρχουν ήδη περίπου 350 επιτυχόντες παρελθόντων ετών. Οπως είχε δηλώσει -μέσω facebook- ο υπουργός Παιδείας, σε συνεννοήσεις με το Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης υπολογίζεται πως για το 2015 - 2016 θα μπορούν να διοριστούν περίπου 400 εκπαιδευτικοί συνολικά.

Η κατάσταση με τη στελέχωση των σχολείων έρχεται να συμβάλει στο άθροισμα των μέτρων που συγκροτούν το νέο σχολείο. Το οποίο ήδη έφερε λιγότερα σχολεία και εκπαιδευτικούς, περισσότερα παιδιά να καταρτίζονται μαζικά στοιβαγμένα, υποβάθμιση της γνώσης, διόγκωση της παραπαιδείας, προσπάθεια να στραφεί η πλειοψηφία των παιδιών των λαϊκών οικογενειών στα ΣΕΚ και τη μαθητεία, μείωση των κρατικών δαπανών για την παιδεία, αξιολόγηση - χειραγώγηση, συντριβή των εργασιακών σχέσεων των εκπαιδευτικών.

Είναι δε κομμάτι της πολιτικής που αντίκειται στις πραγματικές ανάγκες. Της ίδιας πολιτικής που αφήνει αρρώστους χωρίς φάρμακα, οικογένειες χωρίς σπίτια, οικογένειες χωρίς εισόδημα κ.ο.κ. και με τον ίδιο τρόπο αφήνει και τα σχολεία χωρίς εκπαιδευτικούς...