Η ανερχόμενη δύναμη αφρικανικού ποδοσφαίρου τα τελευταία χρόνια Ακτή Ελεφαντοστού, η πλέον επιτυχημένη ποδοσφαιρικά ασιατική χώρα Ιαπωνία και η σκληροτράχηλη Κολομβία, με ίσως την πιο πετυχημένη γενιά ποδοσφαιριστών της, αποτελούν τους αντιπάλους της Ελλάδας στο Γ` όμιλο. Ενας όμιλος που, εξαιτίας της διαφορετικότητας των αντιπάλων σε στιλ παιχνιδιού και φιλοσοφία, ουσιαστικά αποτελεί μια σύγκρουση τεσσάρων διαφορετικών ποδοσφαιρικών νοοτροπιών.

Με όλους τους παίκτες που αποτελούν την αποστολή να βρίσκονται διασκορπισμένοι στα μήκη και τα πλάτη της Ευρώπης και τους Ντρογκμπά, Γιάγια Τουρέ ν' αποτελούν τους βασικούς πυλώνες του οικοδομήματος, η Ακτή δείχνει ικανή να καταλάβει μία εκ των δύο θέσεων που οδηγούν στους «16». Μειονέκτημα ότι ακόμα - όπως έχει φανεί και από τις συμμετοχές στο Κόπα Αφρικα - έχει έλλειψη «λογικής» στο παιχνίδι της, ιδιαίτερα σε ό,τι έχει να κάνει με την επίτευξη στόχου, καθώς και το μετρίασμα του ενθουσιασμού ή της αίσθησης ότι τα παιχνίδια είναι... δικά της όταν έχει τον τίτλο του φαβορί. Ελλείψει μάλιστα αυτών των μειονεκτημάτων, θα μπορούσε να είχε πάει ακόμα καλύτερα τα τελευταία χρόνια. ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ: Σαμπρί Λαμουσί.

Συνδυάζει το μυαλό αλλά και τις επιθετικές λογικές του Ιταλού τεχνικού της Αλμπέρτο Τζακερόνι με την ταχύτητα και το πάθος των παικτών της, πολλοί εκ των οποίων έχουν πλέον την εμπειρία της Ευρώπης, όπως για παράδειγμα οι Καγκάβα (Μάντσεστερ Γ.), Χόντα (Μίλαν), Ναγκατάμο (Ιντερ), Ουτσίνα (Σάλκε), Σακάι (Στουτγάρδη). Το γρήγορο τέμπο στο παιχνίδι της είναι το μεγάλο πλεονέκτημα, το οποίο μάλιστα σε σχέση με τους αντιπάλους της στον όμιλο γίνεται ακόμα μεγαλύτερο. Μειονέκτημα βέβαια η εμπειρία, όταν πρόκειται για τέτοιου είδους παιχνίδια όπως αυτά του Μουντιάλ, να καταφέρει να το επιβάλει.

Μπορεί η συγκεκριμένη γενιά ποδοσφαιριστών που απαρτίζουν την αποστολή της Κολομβίας σε αυτό το Μουντιάλ να είναι η πλέον επιτυχημένη στη χώρα, το παιχνίδι της Εθνικής να διακατέχεται από μια απόλυτη ισορροπία σε άμυνα κι επίθεση, ωστόσο πλέον υπάρχει ένα ερωτηματικό. Το πώς θα εμφανιστεί μετά από την οριστική απουσία του Φαλκάο (δεν πρόλαβε να είναι έτοιμος μετά από τον τραυματισμό του) και αυτό γιατί μέχρι τώρα ο παίκτης της Μονακό ήταν αυτός που αποτελούσε το Α και Ω της ομάδας. Προπονητής: Χοσέ Νέστορ Πέκερμαν.