Ενας αλκοολικός διαφημιστής, που ήδη έχει πάρει την κάτω βόλτα, απάγεται μυστηριωδώς μια νύχτα και κρατείται φυλακισμένος σε δωμάτιο ξενοδοχείου για 20 ολόκληρα χρόνια. Σε αυτή την περίοδο, κατηγορείται για τη δολοφονία της γυναίκας του... και αναζητώντας στο παρελθόν του να ανακαλύψει ποιος θα μπορούσε να τον μισεί σε σημείο που να του στήσει τέτοια πλεκτάνη, γράφει εκατοντάδες επιστολές στην κόρη του. Ακόμα κι όταν απελευθερώνεται δεν ξεφεύγει από τον εκβιασμό του απαγωγέα, που τον βάζει στο δίλημμα της ύστατης δοκιμασίας, με αντάλλαγμα τη λύση του αινίγματος που συνδέεται με την ταυτότητά του... Ο Σπάικ Λι φτιάχνει μια πυκνή και αποπροσανατολιστική ταινία που δεν χρησιμοποιεί τη βία ως μέσο εστίασης της προσοχής του θεατή, αλλά ως εργαλείο για την ολοκλήρωση της διαδικασίας της αποξένωσης, μετά από 20 χρόνια φυλακής - παραμένοντας προσκολλημένος σε δυτικά πρότυπα (πτώση, ανέλκυση, εξαγορά και μετά, αυτοί έζησαν καλά κι εμείς καλύτερα). Ο πρωταγωνιστής δεν αποζητά πια την ελευθερία παρά μόνο την κόρη του και για να το κατορθώσει αυτό, είναι διατεθειμένος να σεβαστεί όποιον διεστραμμένο κανόνα του επιβάλλει ο στερεοτυπικά κακός του φιλμ.

Στο εσπευσμένο φινάλε - πρόθεση του Σπάικ Λι ήταν να φθάσει γρήγορα στο τέλος παραμερίζοντας το πάθος, κάτι που συνιστούσε ουσιαστικό συστατικό του πρωτότυπου - εκεί μπορούν να καταμετρηθούν οι πιο φανερές επεμβάσεις του σκηνοθέτη. Μια μόνο απορία: Γιατί τόσοι πολλοί χαρακτήρες φοράνε σταυρό και γιατί ο σταυρός κάνει την εμφάνισή του στα πιο διαφορετικά περιβάλλοντα; Η ταινία πάντως θυμίζει άσκηση με χυδαία και ασυνάρτητη βία που τείνει να συνιστά αυτοσκοπό... χωρίς λόγο ύπαρξης.

Παίζουν: Τζος Μπρολίν, Ελίζαμπεθ Ολσεν, Γκρέι Ντέιμον, Χάνα Σιμόν, κ.ά.

Παραγωγή: ΗΠΑ (2013)