Τώρα, έχουμε ένα Συμβούλιο, αυτό του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΓΠΑ), να παρουσιάζει το όραμά του για τη στρατηγική ανάπτυξη του ιδρύματος, μέσα από το οποίο φαίνεται ανάγλυφα η ρότα στην οποία τα Συμβούλια θέλουν να σπρώξουν τα ιδρύματά τους.

Το Συμβούλιο Διοίκησης του Γεωπονικού Πανεπιστημίου έδωσε για διαβούλευση στην πανεπιστημιακή κοινότητα ένα πλαίσιο για συζήτηση πάνω στη στρατηγική για την ανάπτυξη και τη σύνδεση του ιδρύματος με την κοινωνία, όπου αναφέρει ως στόχο - όραμα: «Να αναδειχθεί το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών σε Ιδρυμα υψηλού γοήτρου για το εκπαιδευτικό και ερευνητικό του έργο στους τομείς των γνωστικών του αντικειμένων, τόσο για τους επιστημονικούς και επαγγελματικούς κλάδους και τομείς, όσο και για την κοινωνία, στην Ελλάδα και διεθνώς».

Για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος, το Συμβούλιο προτείνει μια σειρά από δράσεις, άλλες βραχυπρόθεσμες (που μπορούν να υλοποιηθούν εντός τριμήνου), άλλες μεσοπρόθεσμες (σταδιακή δρομολόγηση πέραν του τριμήνου) που τις εντάσσει σε πέντε πυλώνες. Από αυτή την αναλυτική περιγραφή γίνεται φανερό ότι το Συμβούλιο είναι σταθερά προσανατολισμένο στην υποταγή του περιεχομένου σπουδών στις κατευθύνσεις της ΕΕ και τις απαιτήσεις των επιχειρήσεων, ενώ, παράλληλα, προβλέπει μια σειρά δράσεις για την άμεση διασύνδεση του ιδρύματος με επιχειρηματικούς ομίλους και για την ένταση της ιδιωτικοοικονομικής λειτουργίας του ίδιου του ιδρύματος.

Αναλυτικά το Συμβούλιο προτείνει:

«Πλαστικότητα στην εκπαιδευτική διαδικασία με διαρκή εσωτερική & εξωτερική αξιολόγηση και αναπροσαρμογή με βάση τα αποτελέσματα». Δηλαδή, προγράμματα σπουδών «ευέλικτα», που θα αναπροσαρμόζονται διαρκώς με βάση τις εξελίξεις στην αγορά, περιεχόμενο σπουδών που θα δίνει μεγαλύτερη βάση στις λεγόμενες σύγχρονες τάσεις, παρά στη βάση της επιστήμης.

«Ιδρυση Σχολής Μεταπτυχιακών Σπουδών». Πρόκειται για κατεύθυνση του νόμου - πλαισίου, προκειμένου τα μεταπτυχιακά προγράμματα των ιδρυμάτων να είναι συγκεντρωμένα, πιο κεντρικά ελεγχόμενα και να ακολουθούν τον παραπάνω κανόνα της διαρκούς αναπροσαρμογής με βάση τις απαιτήσεις της αγοράς.

«Εμπλουτισμός των προγραμμάτων σπουδών με σύγχρονα θέματα ανάπτυξης και προώθησης της πρωτογενούς παραγωγής, της επιστήμης τροφίμων και της διατροφής του ανθρώπου, της ΚΑΠ, του marketing, του διεθνούς εμπορίου...». Ακόμα πιο ξεκάθαρα φαίνεται εδώ το περιεχόμενο στο οποίο θέλουν να στρέψουν τις σπουδές: Επιχειρηματική λογική και διδασκαλία της πολιτικής της ΕΕ! Ας σκεφτούμε ποιους εξυπηρέτησε μέχρι τώρα η Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ). Μήπως εξυπηρέτησε τους μικρούς αγρότες ή μήπως συνέβαλε στην κάλυψη των διατροφικών και άλλων αναγκών του λαού;

«Σύνδεση των αρχών της Μεσογειακής διατροφής με την πρωτογενή παραγωγή και τον γαστρονομικό τουρισμό». Είναι χαρακτηριστικό ότι οι όποιες αναφορές γίνονται στα θέματα διατροφής έχουν και πάλι στόχο την ανάπτυξη και ενίσχυση επιχειρηματικών δράσεων και όχι την κάλυψη των διατροφικών αναγκών του λαού.

«Διαρκής συνεργασία με θεσμικούς παραγωγικούς φορείς και φορείς διαμόρφωσης πολιτικής (π.χ. Αγροτικές οργανώσεις, ΣΕΒΤ, ΣΕΒ, ΙΟΒΕ)». Δηλαδή, οι επιχειρηματικές οργανώσεις θα γίνουν συνεργάτες και εταίροι του ιδρύματος.

«Ιδρυση Σχολής Δια Βίου Μάθησης και e-learning που να καλύπτει ανάγκες της αγοράς και της κοινωνίας». Πρόκειται για άλλη μια κατεύθυνση του νόμου - πλαισίου που εισάγει την κατάρτιση μέσα στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Αυτό γίνεται μοχλός για την ευελιξία και την υποβάθμιση των ίδιων των προγραμμάτων σπουδών των πανεπιστημίων, ενώ παράλληλα είναι και μια επικερδής δραστηριότητα για τα ιδρύματα, αφού τα προγράμματα κατάρτισης θα προσφέρονται με δίδακτρα.

Αυτό τον στόχο εξοικονόμησης κερδών από την πώληση προγραμμάτων κατάρτισης τον ομολογεί εξάλλου και το ίδιο το Συμβούλιο προτείνοντας δράσεις για «Ενίσχυση / δημιουργία ιδίων πόρων του ΓΠΑ, π.χ. εξωτερικές χορηγίες, Εθνικά, Κοινοτικά & Διεθνή Προγράμματα, "επιχειρηματικές" δραστηριότητες, προγράμματα εκπαίδευσης αγροτών, μεταπτυχιακά προγράμματα με δίδακτρα, Σχολή Δια Βίου Μάθησης».

Η αγωνία του Συμβουλίου για εξοικονόμηση και απόκτηση πρόσθετων πόρων καταγράφεται σε πολλά σημεία του κειμένου. Ακόμα και στον πυλώνα «Επιστημονική Αριστεία» προτείνεται, μεταξύ άλλων, η «αναζήτηση χορηγιών & υποτροφιών από Κοινωφελή Ιδρύματα εντός και εκτός Ελλάδος» και μάλιστα ως βραχυπρόθεσμη δράση που πρέπει να επιτευχθεί εντός τριμήνου. Ενώ υπάρχει ένας ολόκληρος πυλώνας με τίτλο «Αυτοτελής ανάπτυξη του ΓΠΑ», όπου σημειώνεται ότι πρέπει «να εντοπιστούν και αξιοποιηθούν οι δυνατότητες συμπληρωματικής χρηματοδότησης». «Επιδίωξη είναι να γίνει το ΓΠΑ ο προτιμητέος συνεργάτης για μελέτες, έρευνες και καινοτομικές εφαρμογές τόσο ιδιωτικών όσο και δημοσίων φορέων ώστε να υπάρξει διαρκής αυτοτελής ανάπτυξη του ΓΠΑ», σημειώνει το Συμβούλιο, πράγμα που σημαίνει ότι επιδιώκει να πουλά την έρευνά του.

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι το Γεωπονικό καθώς και άλλα πανεπιστήμια έχουν να επιδείξουν ήδη τέτοιες συνεργασίες. Εδώ και τρία χρόνια το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο συνεργάζεται με την «Αθηναϊκή Ζυθοποιία», κάνοντας αξιολόγηση των ποικιλιών κριθαριού που χρησιμοποιεί η εταιρεία ως προς την αποδοτικότητά τους και ως προς τα επιθυμητά τους (σ.σ. τα επιθυμητά για την εταιρεία) χαρακτηριστικά. Παράλληλα έχει και ένα πειραματικό εργαστήριο που δουλεύει πάνω σε ποικιλίες κριθαριού για λογαριασμό της εταιρείας και πανεπιστημιακοί του ιδρύματος διαφημίζουν ουσιαστικά την εταιρεία - εργοδότη λέγοντας ότι το ίδρυμα συμβάλλει στο να πιάσει η εταιρεία το στόχο της να μην έχει ανάγκη να εισάγει βύνη, αλλά να την παράγει μόνη της!

Το Συμβούλιο πρακτικά προτείνει ένταση αυτών των δράσεων, αλλά και ανάπτυξη άλλων κοινών εμπορικών δραστηριοτήτων, όπως: «Αναβάθμιση του υπάρχοντος Συνεδριακού Κέντρου και παραχώρηση προς χρήση σε τρίτους επ' αμοιβή (...) Ανάλογη αναβάθμιση και χρήση για παρόμοιους χώρους και αίθουσες του ΓΠΑ».

Και μέσα στην αγωνία του για εξεύρεση πόρων, το Συμβούλιο κάνει και προτάσεις για «μειώσεις δαπανών», που φτάνουν να ακούγονται αστείες, όπως «εξετάσεις Ιουνίου/Σεπτεμβρίου από τις 7 πρωί μέχρι τις 11 για οικονομία στο φως»(!), «σαφείς οδηγίες προς τα μέλη ΔΕΠ για τον χειρισμό του φωτισμού και του κλιματισμού στις αίθουσες και τα αμφιθέατρα διδασκαλίας»!

Ανάμεσα στις προτάσεις του Συμβουλίου του ΓΠΑ υπάρχουν και κάποιες που αφορούν απευθείας τους φοιτητές.

Για παράδειγμα, το Συμβούλιο προτείνει «part-time jobs (σ.σ. δουλειές μερικής απασχόλησης) στους φοιτητές (π.χ. στη βιβλιοθήκη)», ενισχύοντας τη λογική ότι οι φοιτητές πρέπει να δουλεύουν για να τα βγάλουν πέρα παράλληλα με τις σπουδές τους. Μάλιστα, στη σημερινή συγκυρία που ο κόσμος στενάζει οικονομικά και το κόστος σπουδών παραμένει υψηλό, κάτι τέτοιες προτάσεις αν και βαθιά αντιδραστικές φαντάζουν ως... ευκαιρίες στους νέους. Ομως, η πρόταση του Συμβουλίου (και του νόμου που προβλέπει τέτοιου είδους απασχόληση των φοιτητών) δεν έχει ως αφετηρία το πώς θα διευκολύνει τους ασθενέστερους οικονομικά φοιτητές (γιατί τότε ο νόμος θα προέβλεπε υποτροφίες, ενίσχυση της φοιτητικής μέριμνας και άλλου είδους διευκολύνσεις), αλλά το πώς θα καλύπτονται οι ανάγκες των ιδρυμάτων σε προσωπικό με φθηνούς εργαζόμενους.

Επιπλέον, το Συμβούλιο προχωράει και σε μια παρέμβαση στα θέματα του φοιτητικού κινήματος, προτείνοντας να διαμορφωθούν ειδικοί χώροι για αφισοκόλληση των φοιτητικών παρατάξεων και: «Οι παρατάξεις που δεν αφισοκολλούν σε μη προσδιορισμένους χώρους ή γράφουν οπουδήποτε θα ενισχύονται οικονομικά με 500 ευρώ, αν το κάνουν δεν θα έχουν το bonus»! Δηλαδή, οι παρατάξεις να μη σχεδιάζουν τη δράση τους με γνώμονα την ενημέρωση των συμφοιτητών τους, αλλά με μια επιχειρηματική λογική για να επιδοτούνται με χρήματα από το ίδρυμα! Ο εκφυλισμός σε όλο του το μεγαλείο!

Ακόμα, το Συμβούλιο προτείνει ανάπλαση του εστιατορίου, συμπληρώνοντας ότι «μια μικρή αύξηση μπορεί να έχει μεγάλη απόδοση στην ποιότητα του φαγητού». Δηλαδή, οι φοιτητές θα νιώσουν αμέσως και στη δική τους τσέπη τη... στρατηγική ανάπτυξη του ιδρύματος.