Εντονες διπλωματικές πιέσεις στις άμεσα εμπλεκόμενες πλευρές της συριακής σύγκρουσης - που είναι αποτέλεσμα της εδώ και τρία χρόνια ιμπεριαλιστικής επέμβασης μέσω των αντικαθεστωτικών και μισθοφόρων που δρουν στη Συρία - καταβάλλονταν από την περασμένη Τετάρτη, οπότε ξεκίνησαν οι εργασίες της «Γενεύης 2» στο Μοντρέ της Ελβετίας, με στόχο την εξεύρεση «πολιτικής λύσης». Στη συνδιάσκεψη που πραγματοποιήθηκε με τη συμμετοχή του ΟΗΕ και του Αραβικού Συνδέσμου και 40 χωρών, εν απουσία εντούτοις του Ιράν έπειτα από απόσυρση της πρόσκλησης που του είχε στείλει την περασμένη Κυριακή ο ΓΓ του ΟΗΕ, λόγω ασφυκτικών αμερικανικών πιέσεων, βγήκαν στην επιφάνεια για άλλη μια φορά οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί, αφού η υπόθεση της Συρίας, που συνδέεται άμεσα με το Ιράν, είναι «μήλον της Εριδος» για τη μεγάλη γεωστρατηγική σημασία που έχει για την ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Ανατολικής Μεσογείου.

Ως το απόγευμα της Παρασκευής στάθηκε αδύνατη μία άμεση συνάντηση ανάμεσα στις αντιπροσωπείες της συριακής κυβέρνησης, με επικεφαλής τον υπουργό Εξωτερικών Ουαλίντ αλ Μουάλεμ και του αντιπολιτευόμενου συριακού «Εθνικού Συνασπισμού» με επικεφαλής τον Αχμαντ Τζάρμπα. Ομως αργότερα, ιδιαίτερα μετά την προειδοποίηση-τελεσίγραφο του Σύρου υπουργού Εξωτερικών για αποχώρηση της κυβερνητικής αντιπροσωπείας ως χτες, Σάββατο, εάν δεν γίνονταν «σοβαρές συνομιλίες», ο μεσολαβητής του ΟΗΕ και του Αραβικού Συνδέσμου, Λακχντάρ Μπραχίμι, ολοκληρώνοντας τις συναντήσεις του το βράδυ της Παρασκευής με αμφότερες τις πλευρές, ανήγγειλε την πραγματοποίηση συνομιλιών μεταξύ Σύρων κυβερνητικών και «αντικαθεστωτικών» δυνάμεων, όπως χαρακτηριστικά είπε «στο ίδιο δωμάτιο» το πρωί του Σαββάτου, μεταφέροντας ως κοινή αντίληψη των δύο πλευρών πως «στόχος της συνδιάσκεψης είναι να σωθεί η Συρία».

Ως την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές δεν είχε γίνει γνωστό το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης, ωστόσο διπλωματικές πηγές δεν απέκλειαν το ενδεχόμενο οι δύο πλευρές να συμφωνήσουν, έστω και με μεγάλη δυσκολία, κυριολεκτικά ως την τελευταία στιγμή, σε ένα σχέδιο ανταλλαγής αιχμαλώτων και κατά τόπους εκεχειρίες, όπως προέβλεπε πρόσφατο ρωσο-αμερικανικό σχέδιο που είχαν ανακοινώσει ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Τζον Κέρι και ο Ρώσος ομόλογός του Σεργκέι Λαβρόφ.

Είναι ωστόσο βέβαιο πως το σαββατιάτικο ραντεβού του Μπραχίμι στο «ίδιο δωμάτιο» με τις δύο αντιπροσωπείες είναι μόνο η φανερή πλευρά της συνδιάσκεψης. Στο παρασκήνιο των διαβουλεύσεων έπαιζαν ιδιαίτερα δραστήριο ρόλο δεκάδες αξιωματούχοι και από τα δύο «στρατόπεδα» των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων που συμμετέχουν με τον έναν ή άλλον τρόπο στη σύγκρουση και που σε γενικές γραμμές διαμορφώνουν από τη μία πλευρά ιμπεριαλιστικές δυνάμεις (όπως οι ΗΠΑ, η ΕΕ, το Κατάρ, η Σαουδική Αραβία, η Τουρκία που στηρίζουν το συνονθύλευμα συριακών και ξένων «αντικαθεστωτικών» δυνάμεων) και από την άλλη η Ρωσία, το Ιράν, η Κίνα (που στηρίζουν την πλευρά της συριακής κυβέρνησης του προέδρου Μπασάρ Αλ Ασαντ).

Σε κάθε περίπτωση, ακόμη και εάν οι δύο πλευρές συγκλίνουν σε ορισμένα σημεία, ώστε να κάνουν έστω και μεσοπρόθεσμα εφικτό το στόχο συγκρότησης «ενός μεταβατικού κυβερνητικού φορέα με πλήρεις εξουσίες», όπως είχε συμφωνηθεί στις 30/6/2012 στο πλαίσιο της διάσκεψης «Γενεύη 1», με πρωτοβουλία των ΗΠΑ - Ρωσίας, δεν αποκλείεται να σαμποταριστεί ένα τέτοιο αποτέλεσμα, κατά τον τρόπο που είχε σαμποταριστεί και το ανακοινωθέν της προηγούμενης συνδιάσκεψης, όταν ο Τζον Κέρι αυθαίρετα συμπεριέλαβε σε αυτό την απαίτηση να μη συμπεριλαμβάνεται στο μεταβατικό κυβερνητικό φορέα ο Σύρος πρόεδρος Μπασάρ αλ Ασαντ. Ετσι ο συμβιβασμός που επιτεύχθηκε ουσιαστικά ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Ρωσία για τη Συρία επιδεχόταν διαφορετικών ερμηνειών, ώστε να συνεχιστεί το παζάρι. Και είναι βέβαιο ότι ακόμα και αν υπάρξει μεταβατική κυβέρνηση χωρίς τον Ασαντ, ο ανταγωνισμός θα οξυνθεί. Και μόνο το γεγονός ότι η Ρωσία διαθέτει στη Συρία το μοναδικό λιμάνι - βάση της στην Ανατολική Μεσόγειο, στην Ταρτούς, δείχνει ότι δεν πρόκειται να το διαπραγματευτεί, ιδιαίτερα μάλιστα σε μια περίοδο που ανάβει ο ανταγωνισμός για τα ενεργειακά αποθέματα της περιοχής.

Βέβαια, οι ατέρμονες, σύνθετες διπλωματικές ζυμώσεις είναι μόνο το ένα σκέλος της συριακής σύγκρουσης. Το άλλο σκέλος αφορά τις σφοδρότατες μάχες που εξακολουθούν να μαίνονται εδώ και τρεις βδομάδες μεταξύ των ισλαμιστών εξτρεμιστών (και έως πρότινος συμμάχων) από το «Μέτωπο αλ Νούσρα» και το «Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και το Λεβάντε» (ΙSIL), με αποτέλεσμα πάνω από 1.400 νεκρούς μέσα στο τελευταίο 20ήμερο (όπως αναφέρουν στοιχεία του αντιπολιτευόμενου «Συριακού Παρατηρητηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων», με έδρα τη Βρετανία).

Η κλιμάκωση των συγκρούσεων μεταξύ των ισλαμιστών μισθοφόρων είναι τέτοια που ανάγκασε, μετά από μακρά σιωπή, τον αρχηγό της «Αλ Κάιντα», Αϊμάν αλ-Ζαουάχρι, να απευθύνει έκκληση ενότητας, με ηχητικό μήνυμά του στο διαδίκτυο, σε Σύρους και ξένους ισλαμιστές που δρουν στη Συρία, προκειμένου να σταματήσουν «τις αδελφοκτόνες μάχες» και να σχηματίσουν κοινό μέτωπο εναντίον του Ασαντ.

Ο συριακός στρατός, στο μεσοδιάστημα, ανακτά ολοένα και περισσότερο έδαφος, καταλαμβάνοντας στα μέσα της βδομάδας αρκετά χωριά στα περίχωρα του Χαλεπιού, θέτοντας παράλληλα υπό τον έλεγχό του και λειτουργώντας για πρώτη φορά, μετά από καιρό, το διεθνές αεροδρόμιο της πόλης. Παράλληλα λίγες μέρες πριν την έναρξη της «Γενεύης 2» στο Μοντρέ, η συριακή κυβέρνηση κατάφερε να επαναλάβει (μετά από καιρό) την αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας σε εκατοντάδες ταλαιπωρημένους αμάχους προαστίων της Δαμασκού και βορειοδυτικών περιοχών της χώρας που είναι επί μήνες εγκλωβισμένοι στον όλεθρο των συγκρούσεων και στα ερείπια, δίχως τρόφιμα, φάρμακα ή ακόμη και νερό.

Είναι φανερό ότι οι διπλωματικές και στρατιωτικές πλευρές της συριακής σύγκρουσης έχουν αρκετά «γυρίσματα» ακόμη και ο συριακός λαός όπως και οι άλλοι λαοί δεν πρόκειται να μπορέσουν να ζήσουν ειρηνικά όσο κυριαρχούν τα μονοπωλιακά συμφέροντα, όσο δεν ανατρέπονται τα ιμπεριαλιστικά σχέδια.