Υπάρχουν στην αστική προπαγάνδα φωνές που με αφορμή την ανάδειξη των σκανδάλων και της διαφθοράς ως στοιχείο της λειτουργίας του αστικού πολιτικού συστήματος, αλλά και στο πλαίσιο των επιδιώξεων της αναμόρφωσής του, λένε ότι το παλιό και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα πρέπει να καταργηθεί και στη θέση του να αναδειχθούν πολιτικά πρόσωπα νέα στην ηλικία που είναι εμβολιασμένα κατά της νόσου του παλαιοκομματισμού. Ετσι εμφανίζουν στο λαό ένα ψευτοδίλημμα: «Παλιά ή νέα κόμματα», ή, διαφορετικά, «παλιά ή νέα πολιτικά πρόσωπα». Αλλωστε, και στο εγχείρημα της «κεντροαριστεράς» αναζητούν, λένε, νέα και άφθαρτα πρόσωπα ως ηγέτες της. Αυτά τα διλήμματα είναι παγίδα εγκλωβισμού στην αστική πολιτική για το λαό. Γιατί συγκαλύπτουν το γεγονός ότι είτε παλιά είτε νέα πολιτικά πρόσωπα, το πραγματικό δίλημμα για το λαό είναι ποιον υπηρετούν, «τους μεγαλοεπιχειρηματίες ή τους εργαζόμενους, τα φτωχά λαϊκά στρώματα». Ο λαός να τους γυρίσει την πλάτη οργανώνοντας τη δική του ισχυρή αντιπολίτευση συμπορευόμενος με το ΚΚΕ, δυναμώνοντάς το παντού, στο λαϊκό κίνημα, στη Βουλή, στην Ευρωβουλή κ.λπ.