Οι 33 απολύσεις εργαζομένων της «Coca-Cola 3Ε» στη Θεσσαλονίκη είναι συνέχεια προηγούμενων απολύσεων και προσαρμογών που έχουν γίνει στον όμιλο. Είναι χαρακτηριστικό ότι μόνο τα τελευταία χρόνια και μόνο στις μονάδες που λειτουργούν στην Ελλάδα, απολύθηκαν αρκετές εκατοντάδες εργαζόμενοι. Ετσι, ενώ το 2005 ο αριθμός των εργαζομένων στην επιχείρηση ήταν 2.540 άτομα, πέρσι το προσωπικό ήταν 2.031. Ηδη έχει διαμορφωθεί στα 2.000 άτομα και εκκρεμούν οι 33 απολύσεις της Θεσσαλονίκης.

Σύμφωνα με ανακοίνωση της εταιρείας, οι απολύσεις γίνονται επειδή αλλάζει ο τρόπος διανομής των προϊόντων της, τα οποία πλέον θα μεταφέρονται μέσω εξωτερικών συνεργατών (φορτηγών δημόσιας χρήσης). Ομολογεί κυνικά ότι η απόφαση για αλλαγή του τρόπου διακίνησης «ελήφθη κατόπιν υλοποίησης μελετών και αναλύσεων αγοράς, που πραγματοποιήθηκαν υπό το πρίσμα των δυσμενών συνθηκών στην αγορά και με γνώμονα πάντα τη στρατηγική της επιλογή να διατηρήσει ισχυρή και σταθερή παρουσία στην Ελλάδα».

Με στόχο να κλείσει οριστικά το τμήμα διανομής στη Θεσσαλονίκη, η εταιρεία πρότεινε στους 33 εργαζόμενους να αναλάβουν σαν ιδιώτες πλέον το μεταφορικό της έργο, είτε ιδρύοντας ατομική εταιρεία, είτε μέσω εταιρείας που θα έφτιαχναν από κοινού. Τους πρότεινε ακόμα και να τους παραχωρήσει τα φορτηγά και να υπογράψει μαζί τους τριετές ή πενταετές συμβόλαιο συνεργασίας για τη διανομή των προϊόντων της στη Βόρεια Ελλάδα.

Είναι φανερό ότι η «Coca-Cola» έχει υπολογίσει μέχρι και το τελευταίο σεντ. Πάει να εκμεταλλευθεί την πείρα και την τεχνογνωσία του προσωπικού που έως τώρα απασχολούσε με σχέση μισθωτής εργασίας και ταυτόχρονα να απαλλαγεί από το κόστος που συνεπάγεται αυτή η σχέση εργασίας, αλλά και η συντήρηση των φορτηγών (φθορές, ασφάλειες κ.ά.). Ετσι, πάει να μετατρέψει τους εργαζόμενους σε «εργολάβους», που θα διεκπεραιώνουν σαν «συνεργάτες» πλέον το μεταφορικό της έργο.

Εχοντας εξασφαλίσει την απόλυτη κυριαρχία στις πωλήσεις μη αλκοολούχων ποτών, η εταιρεία επεξεργάζεται ανακατατάξεις και αναδιαρθρώσεις, ώστε να μπορεί ο όμιλος να έχει εξασφαλισμένα κέρδη ακόμα και σε συνθήκες στασιμότητας ή και μείωσης των πωλήσεων, όπως μπορεί να συμβεί σε εποχές οικονομικής κρίσης.

Στην αρχή, από την προηγούμενη δεκαετία, έκλεισαν σημαντικές παραγωγικές μονάδες, ποντάροντας στην αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας. Αυτό που λέμε αύξηση των κερδών ανά απασχολούμενο, ή, με άλλα λόγια, αύξηση της εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης. Διατήρησαν έτσι τα κέρδη τους στα επιδιωκόμενα επίπεδα. Γρήγορα όμως αποδείχθηκε ότι αυτό δεν ήταν αρκετό. Για να ικανοποιήσουν το στόχο για παραπέρα αύξηση της κερδοφορίας τους, μετέφεραν παραγωγικές μονάδες στο εξωτερικό, όπως, για παράδειγμα, στη Βουλγαρία.

Ενας πρόχειρος απολογισμός δείχνει ότι με εφαλτήριο την εκπροσώπηση της «Coca-Cola» στην Ελλάδα στα 1969, ο όμιλος «Coca-Cola Hellenic Bottling Company» ή «Coca-Cola Ελληνική Εταιρεία Εμφιαλώσεως», είναι, όπως λένε τα διαφημιστικά της, «ένας από τους μεγαλύτερους εμφιαλωτές των προϊόντων της "The Coca-Cola Company" παγκοσμίως και ο μεγαλύτερος στην Ευρώπη». Δραστηριοποιείται σε 28 χώρες, διαθέτει πολλές δεκάδες παραγωγικές μονάδες, απευθύνεται σε αγορές όπου συγκεντρώνονται πάνω από 581 εκατομμύρια καταναλωτές.

Εργοστάσια, εγκαταστάσεις αποθήκευσης, μονάδες διανομής, στόλους φορτηγών και επιβατηγών αυτοκινήτων, μονάδες χονδρικής πώλησης και άλλες εγκαταστάσεις που συνδέονται αποκλειστικά με την παραγωγή και εμπορία των νερών και των αναψυκτικών, η «εταιρεία» διαθέτει πέρα από την Ελλάδα και την Κύπρο, σε χώρες όπως Αυστρία, Ελβετία, Ιρλανδία, Λουξεμβούργο, Ολλανδία, Ρωσία, Πολωνία, Βουλγαρία, Ρουμανία, Ουγγαρία, ΠΓΔΜ, Κόσσοβο, Σλοβενία, Σλοβακία, Αρμενία, Λευκορωσία, Ουκρανία, Μολδαβία, Βοσνία Ερζεγοβίνη, Σερβία, Νιγηρία κ.λπ.

Αυτά σε ό,τι αφορά στη δράση αποκλειστικά της «Coca-Cola Hellenic Bottling Company», αφού η οικογένεια Δαυίδ, που είναι ιδιοκτήτης, διαθέτει ακόμα εκατοντάδες συμμετοχές μικρών και μεγάλων ποσοστών σε αναρίθμητες επενδύσεις σε ολόκληρο τον κόσμο. Η «Coca-Cola Hellenic Bottling Company» στην Ελλάδα, πέρα από τα γνωστά αναψυκτικά της αμερικανικής πολυεθνικής («Coca-Cola», ΦΑΝΤΑ, ΣΠΡΑΪΤ, POWERADE, BURN), λανσάρει ακόμα τη σειρά των χυμών της ΑΜΙΤΑ, τα είδη της NESTEA, τα εμφιαλωμένα νερά ΑΥΡΑ, ενώ στο ίδιο επιχειρηματικό σχήμα εντάσσεται και η σειρά καφετεριών ILLY- COFFEE.

Εκτός από τον όμιλο της «Coca-Cola HBC», η οικογένεια Δαυίδ ελέγχει επίσης πολλές άλλες επιχειρήσεις, μεταξύ των οποίων τις: ΠΑΠΟΥΤΣΑΝΗΣ: Παραγωγή καλλυντικών, ΒΑΘΥΠΕΤΡΟΥ: Εργοστάσιο παραγωγής αεριούχων ποτών - χυμών, ΒΕΛΚ ΑΕ: Βιομηχανία - βιοτεχνία ποτών - αναψυκτικών, ΤΕΛΕΡΕΞ: Βιομηχανία - βιοτεχνία ποτών - αναψυκτικών, LEVENTIS FOODS SA: Τρόφιμα, Ομιλος ΙΝΤΕΑΛ: Εμπορία Προϊόντων Υψηλής Τεχνολογίας (προϊόντων πληροφορικής, αυτοματισμού γραφείου και ζυγιστικών μηχανημάτων), Ομιλος PLIAS: Εταιρεία εμπορίας - διανομής καλλυντικών, τροφίμων, ειδών αρτοποιίας, «17 σαλάτες»: Μονάδα παραγωγής έτοιμων φαγητών, GAGEO: Επιχείρηση παραγωγής ειδών ατομικής υγιεινής και περιποίησης στην Ελλάδα, ΤΣΑΚΙΡΗΣ: Παραγωγή και εμπορία ειδών σνακς, ΦΡΙΓΚΟΓΚΛΑΣ: Βιομηχανία επαγγελματικής ψύξης, ΜΟΥΡΙΑΔΗΣ: Υποδηματοποιία (την έκλεισαν), ΠΕΤΡΙΔΗΣ: Υποδηματοποιία (την έκλεισαν), «Greene Elxan» («Athlete's Foot»): Υποδηματοποιία, ΕΛΧΥΜ: Βιοτεχνία παραγωγής αναψυκτικών, ΓΙΟΥΛΑ: Βιομηχανία υαλοποιίας, «Crepe in Love», «Leventis PLC» (Nigeria),«Vectis Capital», CUMMINGS WEST AFRICA LTD κ.λπ.

Τον Οκτώβρη του 2012, το μονοπώλιο της «Coca-Cola 3E» ανακοίνωσε τη μεταφορά της έδρας από την Ελλάδα στη Ζυρίχη της Ελβετίας και τη διαπραγμάτευση των μετοχών της από το χρηματιστήριο της Αθήνας σε αυτό του Λονδίνου. Στέλεχος της εταιρείας απέδωσε τη μεταφορά στο «σταθερό οικονομικό περιβάλλον» στην Ελβετία, όπου, σύμφωνα με τον ίδιο, «εδρεύουν και άλλες μεγάλες πολυεθνικές, ορισμένες από τις οποίες του κλάδου».

Μόνο την τελευταία δεκαετία, από το 2002 μέχρι και το 2011, η «εταιρεία» εμφάνισε μεικτά κέρδη που φτάνουν τα 3,1 δισ. ευρώ! Στην «ολοκληρωμένη έκθεση» για το 2012, η εταιρεία κάνει λόγο για συγκρίσιμα κέρδη που το 2011 ήταν 523 εκατ. ευρώ και το 2012 διαμορφώθηκαν στα 453 εκατομμύρια ευρώ. Δηλαδή, παρά την κρίση που προκαλεί τη χρεοκοπία εκατομμυρίων λαϊκών νοικοκυριών και την πτώχευση χιλιάδων επιχειρήσεων, η «εταιρεία» κατάφερε να διατηρήσει την κερδοφορία της σε ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα. Κατά την περίοδο της κρίσης, τα «μεικτά κέρδη και έσοδα» από 328 εκατ. ευρώ το 2008, «έπεσαν» στα 196 εκατ. ευρώ το 2011.

Η «Coca-Cola» δεν είναι μια ζημιογόνα εταιρεία για να κλείσει τμήματα και να απολύσει τους εργαζόμενους. Είναι μια κερδοφόρα επιχείρηση, με κυρίαρχη θέση στην αγορά. Η εσωτερική της αναδιάρθρωση έχει ακριβώς αυτό το στόχο: Να διατηρήσει και να βελτιώσει τη θέση της στον ανταγωνισμό. Αυτό θέλει κάθε καπιταλιστική επιχείρηση. Είναι φανερό όμως ότι είτε κερδοφόρα, είτε ζημιογόνα είναι μια εταιρεία, οι εργαζόμενοι δεν έχουν καμιά εξασφάλιση. Αντίθετα, είναι τα μόνιμα υποζύγια σε συνθήκες ανάπτυξης και κρίσης.

Το κράτος, ανεξάρτητα από το ποιος κυβερνά, φτιάχνει νόμους για τα μονοπώλια. Πολλοί από αυτούς γίνονται για να διευκολύνουν την αναδιάρθρωση μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Ενας τέτοιος νόμος είναι αυτός που θέλει να φέρει η κυβέρνηση για να απελευθερώσει πλήρως το καθεστώς των απολύσεων σε μεγάλες επιχειρήσεις, όταν αυτές αποφασίζουν να περιορίσουν, να αναμορφώσουν ή και να κλείσουν εντελώς κάποιες από τις δραστηριότητές τους.

Το παράδειγμα της «Coca-Cola» αναδεικνύει ότι τα συμφέροντα του εργαζόμενου είναι ασυμβίβαστα με αυτά του καπιταλιστή. Οτι ακόμα και μέσα στον ίδιο όμιλο, όταν καίγεται το σπίτι του διπλανού, ο εργαζόμενος πρέπει να σκέφτεται πως έρχεται η σειρά του, είτε το εργοστάσιο που δουλεύει βρίσκεται στην Αθήνα, είτε στην Πάτρα, είτε αλλού. Χρειάζεται συντονισμός σε επίπεδο ομίλου και κλάδου για να μπουν εμπόδια στην επίθεση της εργοδοσίας, να ανακοπεί. Χρειάζεται αλληλεγγύη που θα δυσκολεύει, ή και θα ακυρώνει τα σχέδιά της. Χρειάζεται να καλλιεργείται και να βαθαίνει η αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική συνείδηση των εργαζομένων, που πρέπει να χαράξουν τη δική τους αυτοτελή πορεία, απέναντι στους εργοδότες ως τάξη και το κράτος τους.