Στο δυτικοαφρικανικό Μάλι βρέθηκε την περασμένη Πέμπτη ο 59χρονος Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας, Φρανσουά Ολάντ, συμμετέχοντας στην επίσημη τελετή ανάληψης των καθηκόντων του νεοεκλεγέντος Προέδρου της χώρας, Ιμπραχίμ Μπουμπακάρ Κεϊτά. Ωστόσο, ο Γάλλος ηγέτης άδραξε την ευκαιρία για να προπαγανδίσει τα «καλά» της γαλλικής ιμπεριαλιστικής στρατιωτικής επέμβασης που έχει εξαπολυθεί στη χώρα από τις αρχές του περασμένου Γενάρη.

«Νικήσαμε στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας. Διώξαμε την "Αλ Κάιντα" από το βορρά. Εάν δεν ήμασταν εμείς, οι τρομοκράτες θα είχαν φθάσει και θα είχαν καταλάβει την πρωτεύουσα Μπαμάκο», είπε στη χαιρετιστήρια ομιλία του ο Ολάντ, που έμοιαζε περισσότερο με επινίκιο λόγο. Εντούτοις, η «νίκη» του Ολάντ στο Μάλι δεν είναι και νίκη των Μαλινέζων και δη του λαού, που υπό οιαδήποτε κυβέρνηση αστικής διαχείρισης παραμένει εγκλωβισμένος στη μέγκενη της φτώχειας και της ανέχειας. Ετσι κι αλλιώς, η στρατιά των περίπου 4.000 Γάλλων στρατιωτών και μισθοφόρων της περιβόητης Λεγεώνας των Ξένων δεν πήγε στο Μάλι για να ανατρέψει τη χούντα του λοχαγού Σανόγκο, ούτε για να σταματήσει τους «κακούς» ισλαμιστές. Πήγε για να εξασφαλίσει ότι ο σημαντικός ορυκτός πλούτος της πρώην αποικίας, σε ουράνιο, χρυσό, χαλκό και πετρέλαιο, θα παραμείνει έρμαιο των μονοπωλίων και των γαλλικών πολυεθνικών, με πρώτη τον ενεργειακό κολοσσό AREVA που έχει «καπαρώσει» για λογαριασμό της τα ορυχεία ουρανίου όχι μόνο στο Μάλι αλλά και στο γειτονικό Νίγηρα.