«Θα προσπαθήσουμε να μην αφήσουμε τίποτα όρθιο στο χώρο των offshore», είπε προχτές ο υπουργός Οικονομικών και κόμπαζε λες και είπε κάτι σπουδαίο. Η φιλολογία, πάντως, που αναπτύσσεται για τις εξωχώριες επιχειρήσεις μεταξύ των διαφόρων ομάδων συμφερόντων στους κόλπους της άρχουσας τάξης και στις παρυφές της, έχει το ενδιαφέρον της.

Τις επιχειρήσεις αυτές δεν τις εμπνεύστηκαν ούτε τις δημιούργησαν οι εργαζόμενοι. Είναι κατασκεύασμα των καπιταλιστών, που πάντα διακρίνονταν για την εφευρετικότητά τους, όταν προσπαθούσαν να γλιτώσουν φόρους. Στα τέλη της δεκαετίας του '90, τότε που τα παράσιτα είχαν το μεγάλο πάρτι, με το χρηματιστήριο και τις αγοραπωλησίες επιχειρήσεων, η ιδέα της εξωχώριας εταιρείας διαδόθηκε σαν επιδημία και κάθε καθωσπρέπει επιχειρηματίας είχε και μερικές από δαύτες. Τέτοιες επιχειρήσεις έστησαν και πολλοί βουλευτές και υπουργοί των αστικών κομμάτων, αστοί δημοσιογράφοι, διάφοροι επαγγελματίες που κατάφεραν να πλουτίσουν και οι οποίοι, ακολουθώντας οδηγίες που δίνονταν ακόμα και μέσω τηλεοπτικών προγραμμάτων, εμφάνιζαν διάφορα περιουσιακά στοιχεία που τους ανήκαν, ως περιουσία κάποιας εξωχώριας εταιρείας.

Για την ιστορία, να αναφέρουμε ότι, σύμφωνα με το άρθρο 5 του νόμου 3091, που ψήφισαν και το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, το 2002, ως εξωχώρια «νοείται η εταιρεία που έχει την έδρα της σε αλλοδαπή χώρα και με βάση τη νομοθεσία της οποίας δραστηριοποιείται αποκλειστικά σε άλλες χώρες και απολαμβάνει ιδιαίτερα ευνοϊκής φορολογικής μεταχείρισης».

Τώρα, με το ξέσπασμα της κρίσης αποφασίστηκε αναθεώρηση του καθεστώτος λειτουργίας των εξωχώριων. Οχι μόνο, ούτε τόσο στην Ελλάδα. Ας αφήσει, λοιπόν, τους λεονταρισμούς ο Στουρνάρας. Τότε που το κεφάλαιο ήθελε να υπάρχουν οι offshore και αυτός και οι φίλοι του υποκλίνονταν στις τέτοιου τύπου επιχειρήσεις και τα πλεονεκτήματά τους, που αφορούσαν αποκλειστικά τους πλουτοκράτες. Τώρα που εκείνοι αποφάσισαν να αλλάξουν τους κανόνες του παιχνιδιού, πάει πολύ ο υπουργός να το παίζει σταυροφόρος.