Παρακάτω προσθέτει: «Η πρόταση για έξοδο από το ευρώ, αυτή καθ' αυτή, σημαίνει ότι προσδοκάται η αναβάθμιση της ανταγωνιστικής θέσης του κυπριακού κεφαλαίου, μέσω της υποτίμησης του νομίσματος (...) είναι ταυτόχρονα και υποτίμηση της τιμής της εργασιακής δύναμης (...) από τη νομισματική υποτίμηση θα κερδίσουν άμεσα μόνο ορισμένες μερίδες του κεφαλαίου. Από τους εργαζόμενους, ζητούνται και πάλι θυσίες, και άλλες θυσίες, στο όνομα της "εθνικής ενότητας" και με καρότο μια "ανάπτυξη" που μπορεί να έρθει (αλλά μπορεί και όχι) μετά από αρκετά χρόνια».

Αυτό φυσικά δεν μπορεί να ισχύει κατά το δοκούν. Ισχύει και για όσες φορές ο ΣΥΡΙΖΑ κλείνει το μάτι στην αστική τάξη της Ελλάδας ή σε εκείνα τα τμήματά της που έχουν συμφέρον από την έξοδο απ' το ευρώ, διαβεβαιώνοντας ότι είναι σε θέση να διαχειριστεί κάθε ενδεχόμενο. Δηλώσεις όπως «το ευρώ δεν είναι φετίχ» ή «όχι πάση θυσία στο ευρώ» απηχούν ακριβώς αυτό.

Ο Γ. Μηλιός επιβεβαιώνει πλήρως, ομολογεί ανοιχτά, πως είτε μέσα είτε έξω απ' το ευρώ, για όσο καιρό τα ηνία της οικονομίας τα κρατάνε τα μονοπώλια, οι λαοί θα καλούνται σε απανωτές θυσίες στο όνομα μιας ανάπτυξης που είτε έρθει είτε όχι δε θα αποδώσει στην τσέπη τους ούτε δεκάρα τσακιστή. Αθελά του παραδέχεται ότι και η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ αυτό που προβάλλει ως λύση είναι οι θυσίες σαν η μόνη βέβαιη προοπτική για τους ανθρώπους της βιοπάλης, αφού αποτελούν προϋπόθεση για τα κέρδη των μονοπωλίων. Είτε μέσα, είτε έξω, απ' την Ευρωζώνη.