Την Παρασκευή ορκίστηκε παρουσία δεκάδων ηγετών και εκπροσώπων κυβερνήσεων από τη Λατινική Αμερική και όλο τον κόσμο ο νέος πρόεδρος της Βενεζουέλας Νικολάς Μαδούρο, που διαδέχεται τον ηγέτη της χώρας Ουγκο Τσάβες μετά το θάνατό του από καρκίνο στις 5 Μάρτη.

Ο Μαδούρο, παλιός συνδικαλιστής στις δημόσιες μεταφορές, που διατέλεσε υπουργός Εξωτερικών και αντιπρόεδρος της χώρας ήταν υποψήφιος του κυβερνώντος Ενιαίου Σοσιαλιστικού Κόμματος της Βενεζουέλας-PSUV και του λεγόμενου Μεγάλου Πατριωτικού Πόλου (εκλογική συμμαχία που συγκροτούν αλλά 14 κόμματα, ανάμεσά τους και το ΚΚ Βενεζουέλας). Η εκλογή του υποψηφίου των δυνάμεων που στηρίζουν τη λεγόμενη «Μπολιβαριανή Διαδικασία» αυτή τη φορά ήταν αρκετά οριακή στις εκλογές της 14 Απρίλη, σε αντίθεση με όλες τις προηγούμενες κερδισμένες εκλογικές αναμετρήσεις υπό την ηγεσία του Τσάβες.

Η διαφορά του Μαδούρο από τον υποψήφιο της αντιδραστικής αντιπολίτευσης Ενρίκε Καπρίλες ήταν λιγότερο από 300 χιλιάδες ψήφους, 7.575.506 έναντι 7.302.641 (50,78% έναντι 48,95% δηλαδή λιγότερο από 2%) και σε σχέση με τις πρόσφατες προεδρικές εκλογές του Οκτώβρη του 2012 οι δυνάμεις του «Μπολιβαριανού» μπλοκ έχασαν κάτι πάνω από 600.000 ψήφους.

Οι μετεκλογικές εξελίξεις ήταν ιδιαίτερα έντονες με την αντιδραστική αντιπολίτευση να μην αναγνωρίζει το αποτέλεσμα, όπως άλλωστε είχε σχεδιαστεί και να καλεί σε βίαιες αντιδράσεις. Στις 15 Απρίλη αυτή η προτροπή οδήγησε στις εν ψυχρώ δολοφονίες 8 μελών και οπαδών «Τσαβίστας», που στην κυριολεξία εκτελέστηκαν από συμμορίες σε διάφορες πόλεις, ενώ από αυτές τις βιαιότητες τραυματίστηκαν δεκάδες άλλοι άνθρωποι, καταστράφηκαν γραφεία του κυβερνώντος κόμματος και των Εκλογικών Επιτροπών. Και προεκλογικά και μετέπειτα αποκαλύφθηκε ότι είχε στηθεί σχέδιο για την αποσταθεροποίηση της χώρας με τη στήριξη ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, πιθανή απόπειρα πραξικοπήματος. Ωστόσο, η κατακραυγή της τακτικής Καπρίλες που θεωρήθηκε υπεύθυνος και για τις δολοφονίες (ήδη έχει αποφασιστεί να διεξαχθεί από το Κοινοβούλιο επιτροπή που θα εξετάσει τις ευθύνες του), και η διεθνής καταδίκη των βιαιοτήτων, τον οδήγησαν σε αναδίπλωση και διατύπωση του αιτήματος για επανακαταμέτρηση όλων των ψήφων, κάτι που έγινε αποδεκτό από την κυβέρνηση. Αρχικά, το ίδιο βράδυ καταμετρήθηκε το 54% των ψήφων και υπολείπεται το άλλο 46%. Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση διακυρήσσει ότι δεν πρόκειται να αφήσει ατιμώρητους τους ενόχους για τις δολοφονίες και τις βιαιότητες.

Σε αυτό το φόντο, το επόμενο διάστημα, και τα σχέδια της αντίδρασης θα συνεχιστούν με τη συνδρομή των ΗΠΑ και άλλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και η κοινωνική πραγματικότητα που θα αντιμετωπίσει η προεδρία Μαδούρο θα είναι δύσκολη.

Ο Νικολάς Μαδούρο υπόσχεται να συνεχίσει το «μπολιβαριανό» σχέδιο του Τσάβες και τα επιτεύγματα που κυρίως προέρχονται από τους πόρους από το πετρέλαιο και αφορούν στην άμβλυνση οξυμένων προβλημάτων που ταλάνιζαν τα λαϊκά στρώματα για δεκαετίες. Ωστόσο, οι καπιταλιστές στη Βενεζουέλα έλεγχουν σημαντικούς τομείς της οικονομίας, υπάρχει όξυνση της ταξικής πάλης που φτάνει ακόμα και στη φυσική εξόντωση πρωτοπόρων αγωνιστών.

Το ΚΚ Βενεζουέλας, σε μετεκλογική του ανακοίνωση καλεί τις λαϊκές δυνάμεις να είναι σε επαγρύπνηση για τα σχέδια της αντίδρασης για αποσταθεροποίηση και προσπάθεια υπονόμευσης και χτυπήματος του κινήματος. Τα αποτελέσματα ωστόσο της εκλογής δείχνουν ότι χρειάζεται μελέτη και ανάδειξη των παραγόντων κοινωνικών, οικονομικών που οδήγησαν στο αδυνάτισμα της στήριξης στην «Μπολιβαριανή διαδικασία». Το ζήτημα της εξαγοράς ψήφων από την αμερικανική βοήθεια στην αντιπολίτευση Καπρίλες είναι υπαρκτό, αλλά τα ζητήματα της οικονομίας είναι αυτά που βάρυναν. Η αγοραστική δύναμη των λαϊκών νοικοκυριών, ο πληθωρισμός, η κρατική μηχανή και η λειτουργία της, η δημιουργία ημέτερων, η κατάσταση στους χώρους δουλειάς είναι ζητήματα υπαρκτά. Γίνεται επομένως επιτακτικό ζήτημα να δυναμώσει η ιδεολογικοπολιτική δουλειά, ο ταξικός προσανατολισμός του εργατικού και του λαϊκού κινήματος ώστε να κερδίζονται δυνάμεις με τη μόνη προοπτική, αυτή της σύγκρουσης με την εξουσία του κεφαλαίου. Και αυτό είναι το κρίσιμο ζήτημα και στη Βενεζουέλα, που δεν έχει λυθεί. Αποδεικνύεται στην πράξη ότι δεν αρκεί η αλλαγή μιας κυβέρνησης, χρειάζεται να αλλάξει τάξη στην εξουσία.