Μεταξύ άλλων, το ΠΑΜΕ σημειώνει ότι «οι απολύσεις στο Δημόσιο στοχεύουν στο χτύπημα της σταθερής εργασίας σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, στη συγχώνευση φορέων σε κρίσιμους τομείς κοινωνικής πολιτικής, όπως Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια κ.ά. Υποβαθμίζει τις αντίστοιχες υπηρεσίες προς τις λαϊκές οικογένειες και ενισχύει τους επιχειρηματίες στους βασικούς τομείς. Η σύσταση ενός "μικρού" και "ευέλικτου" κρατικού μηχανισμού οπωσδήποτε διευκολύνει αυτούς τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης».

Προσθέτει ότι σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και το οργανόγραμμα της ΓΓ Πολιτισμού (σ.σ. πρώην ΥΠΠΟ), που «υποβαθμίζει, συρρικνώνει και διαλύει υπηρεσίες απαραίτητες για τη συνέχεια και ανάπτυξη του πολιτισμού και του λαϊκού πολιτιστικού επιπέδου και μειώνει το ήδη ανεπαρκές προσωπικό», με στόχο «να εξοικονομηθούν δημόσιοι πόροι για την αύξηση της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου και μέσω της κατάργησης της δημόσιας διαχείρισης του πολιτισμού, να χειραγωγήσουν συνειδήσεις και να καταπατήσουν τα δικαιώματα των εργαζομένων».

Η Επιτροπή του ΠΑΜΕ καταγγέλλει την ηγεσία της ΠΟΕ - ΥΠΠΟ που δεν κήρυξε πανελλαδική απεργία στις 14/3/2013 «αδιαφορώντας στα μηνύματα των εργαζομένων που ζητούσαν καθολική πανελλαδική απεργία» και ότι «η συμβιβασμένη συνδικαλιστική ηγεσία της ΠΟΕ - ΥΠΠΟ με επιστολή - έκκληση προς τον πρωθυπουργό για άμεση παρέμβασή της, αναφέρει πως "..εμείς ως εργαζόμενοι στον πολιτισμό δεν είμαστε αντίθετοι στη μείωση του δημοσιονομικού κόστους και στις ανάγκες για σύγχρονη δημόσια διοίκηση", δηλώνοντας συμμόρφωση και υπακοή στις επιταγές του αστικού κράτους».

Καταγγέλλει την ηγεσία της ΠΟΕ - ΥΠΠΟ και τις κυρίαρχες συνδικαλιστικές ηγεσίες των πρωτοβάθμιων σωματείων του ΥΠΠΟ (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ) και τις άλλες παρατάξεις (ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ - ΕΑΚ) «που όλα αυτά τα χρόνια με την τακτική τους χειραγώγησαν την ταξική συνείδηση των εργαζομένων, καλλιεργώντας αυταπάτες με τον "κοινωνικό διάλογο" για δήθεν επίλυση των προβλημάτων τους. Την ίδια τακτική ακολουθούν και στις τελευταίες κινητοποιήσεις, προβάλλοντας ως κύριο ζήτημα την αλλαγή του οργανογράμματος και όχι την ανατροπή της πολιτικής που αφανίζει τους εργαζόμενους και καθιστά τον πολιτισμό σε πεδίο ανάπτυξης για τους λίγους. Αποπροσανατολίζουν τους εργαζόμενους και τους «σύρουν» σε ψεύτικες διαπραγματεύσεις με την ηγεσία του ΥΠΠΟ για τη βελτίωση του οργανογράμματος λίγες μέρες πριν την οριστική ψήφισή του, ενώ ταυτόχρονα αποφασίζουν μορφές πάλης (επαναλαμβανόμενες απεργίες, στάσεις εργασίας κ.τ.λ.) που οι ίδιοι δεν στηρίζουν και τις υπονομεύουν με διάφορους τρόπους, κάμπτοντας την αγωνιστική διάθεση των εργαζομένων».

Υπογραμμίζει ότι διαχωρίζει τη θέση του «από τις συνδικαλιστικές ηγεσίες, τις πλειοψηφίες των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, και την πλειοψηφία στην Ομοσπονδία μας, γιατί ούτε μία φορά δεν στάθηκαν δυναμικά και αποφασιστικά δίπλα στις ανάγκες και τα προβλήματα των εργαζομένων στον πολιτισμό». «Αγωνιζόμαστε για συνδικάτα και πρωτοβάθμια σωματεία, γερά και μαζικά, που θα συμπεριλαμβάνουν όλους τους εργαζόμενους με κάθε σχέση εργασίας (μονίμους, έκτακτους ΜΚΟ, κ.τ.λ.). Συνδικάτα ικανά να οργανώσουν την πάλη των εργαζομένων, να βάζουν εμπόδια στα σχέδια κυβέρνησης και τρόικας (ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ).