Στην κατεύθυνση της ακόμη μεγαλύτερης ενίσχυσης των μονοπωλίων του αγροτοδιατροφικού τομέα σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, δηλαδή της συγκέντρωσης της γης και της παραγωγής σε ολοένα και λιγότερα χέρια και επιχειρήσεις κινούνται, όπως ήταν φυσικό, τα σχέδια διαμόρφωσης της νέας Κοινής Αγροτικής Πολιτικής της ΕΕ για την περίοδο 2014 - 2020. Ειδικά για τη χώρα μας, παρά τα όσα εκ του αντιθέτου προσπάθησε να εμφανίσει χτες ο αρμόδιος υπουργός Αθ. Τσαυτάρης, η άμεση επίπτωση στο εισόδημα των μικρομεσαίων παραγωγών ακόμη και με απόλυτες τιμές, αναμένεται να είναι ιδιαίτερα αρνητική καθιστώντας έτσι «αβίωτη» τη ζωή του αγρότη.

Μετά τις τελικές προτάσεις που διαμόρφωσε πρόσφατα το ευρωκοινοβούλιο, επί του σχεδίου του Συμβουλίου της Ευρώπης και της Επιτροπής, η χώρα μας θα λάβει περί το 1,4 δισ. ευρώ λιγότερα κονδύλια συγκριτικά με την ισχύουσα «Κοινή Αγροτική Πολιτική». Ακόμη και αν αυτό το ποσό αναθεωρηθεί προς τα πάνω, όπως θέλει να ελπίζει ο Αθ. Τσαυτάρης, στη συνέχεια των διαπραγματεύσεων αγγίζοντας το ποσό της τρέχουσας περιόδου, συνολικού ύψους 19,8 εκατ. ευρώ, οι Ελληνες μικροί και μεσαίοι αγρότες θα βρεθούν ενώπιον της οικονομικής καταστροφής. Τα επόμενα επτά χρόνια και εν μέσω βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης που έχει τσακίσει την ελληνική φτωχομεσαία αγροτιά, θα δοθούν τα ίδια κονδύλια, στην καλύτερη των περιπτώσεων, με αυτά που χορηγήθηκαν τα προηγούμενα επτά. Οταν δηλαδή οι τιμές των προϊόντων, τα συνολικά καλλιεργητικά έξοδα, η πρόσβαση σε δανεισμό και οι όροι δανεισμού ήταν σαφώς πιο ευνοϊκοί για τον μικρό παραγωγό σε σχέση και με την τρέχουσα και την επερχόμενη περίοδο.

Το πρόβλημα ξεπερνά την απλή καταμέτρηση ποσών και κονδυλίων που υποτίθεται ότι κατευθύνονται, γενικά, προς τον αγροτικό τομέα και αυτό γιατί, με μια σειρά μέτρων και προϋποθέσεων που επιβάλλονται χάριν της λεγόμενης «αειφορίας της παραγωγής» και άλλων μέτρων «πράσινης ανάπτυξης» - αμειψισπορά, «πρασίνισμα» εκτάσεων, δημογραφική ενίσχυση του αγροτικού χώρου, περιορισμού της μονοκαλλιέργειας - δημιουργούνται παράλληλα ταμεία με πόρους που θα περικόπτονται από τον λεγόμενο «Πρώτο Πυλώνα», δηλαδή τις άμεσες αγροτικές ενισχύσεις.

Πιο συγκεκριμένα, στη νέα περίοδο επιβάλλεται ένα ποσοστό (7% αναφέρει η σημερινή πρόταση) των καλλιεργούμενων εκτάσεων, οι οποίες οφείλουν να παραμένουν ακαλλιέργητες - αυτό που στην ευρωενωσιακή ορολογία αποκαλείται «πρασίνισμα εκτάσεων», ενώ επιβάλλεται το 30% της συνολικής έκτασης κάθε παραγωγού να μη χρησιμοποιείται σε μονοκαλλιέργειες. Οπως ανέφερε χτες ο υπουργός θα υπάρξουν ορισμένες τροποποιήσεις, αναλόγως της καλλιέργειας - αν δηλαδή κάποια καλλιέργεια απαιτεί ιδιαίτερα κοστοβόρα επένδυση δεν είναι δυνατόν να επιβάλλεται αμειψισπορά χρόνο με το χρόνο - όπως επίσης και ορισμένες εξαιρέσεις για τις πιο μικρές ιδιοκτησίες, που θα καθορίζονται τόσο από τη συνολική έκταση όσο και από το ετήσιο εισόδημα. Ελπίζει ακόμη να προσμετρώνται στις «πράσινες εκτάσεις» συγκεκριμένα είδη καλλιεργειών, όπως τα ψυχανθή, ή να μην επιβληθεί το ποσοστό υποχρεωτικής «πράσινης έκτασης» σε ορισμένα είδη δενδροκαλλιεργειών.

Πάντως, όποια επιμέρους διαφοροποίηση ή εξαίρεση αν επιτευχθεί έως τον καθορισμό τελικής μορφής στην ΚΑΠ, το δεδομένο είναι ότι περί το 30% των εθνικών κονδυλίων για τις άμεσες ενισχύσεις θα πρέπει να γίνεται υπό όρους και σε συμμόρφωση με δεσμευτικά μέτρα για την προστασία του περιβάλλοντος. Το βέβαιο είναι ότι η ΚΑΠ της περιόδου 2014 - 2020 θα επιφέρει δραστική μείωση των κονδυλίων προς τους σημερινούς μικρούς παραγωγούς την ίδια στιγμή που θα ενισχύει ακόμη περισσότερο με τις λεγόμενες «πράσινες επιδοτήσεις» του 1ου πυλώνα και την προσαρμογή του αγροτικού τομέα στην «πράσινη οικονομία». Με απλά λόγια η ΚΑΠ υποτάσσεται πλήρως στις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις και τους στόχους που προωθεί η αντιλαϊκή Στρατηγική «Ευρώπη 2020», ώστε τα κοινοτικά κονδύλια να κατευθύνονται σε τομείς που υπόσχονται ακόμη μεγαλύτερη κερδοφορία των μονοπωλίων.