Σύντροφοι,

Παρά τις όποιες παρατηρήσεις ή και διαφωνίες που αφορούν κυρίως ζητήματα ταχτικής στις εκλογές, στο μαζικό κίνημα, στις συμμαχίες με άλλα πολιτικά κόμματα αλλά και το στρατηγικό ζήτημα της κύριας αντίθεσης λαός-μονοπώλια τις οποίες και έχω εκθέσει εκτενώς στις κομματικές διαδικασίες στηρίζω τις θέσεις, το πρόγραμμα και το νέο Καταστατικό.

Το κύριο είναι να ξεκαθαριστούν συγχύσεις και στρεβλώσεις ελπίζω όχι συνειδητές που επιχειρούνται από ορισμένους συντρόφους.

Ορθά το κόμμα επιχειρεί ως ταχτική συγκέντρωσης δυνάμεων για την επανάσταση να προωθήσει τη συγκρότηση της συμμαχίας των αντικαπιταλιστικών¹(προλετάριοι, μισοπρολετάριοι) και αντιμονοπωλιακών δυνάμεων (ΕΒΕ, μικρομεσαίοι αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι) στις νέες συνθήκες της βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου με βάση αυτό που έχει ήδη κατακτηθεί στο κοινό πλαίσιο των ΠΑΜΕ-ΠΑΣΥ-ΠΑΣΕΒΕ-ΜΑΣ-ΟΓΕ. Οι στόχοι, τα μέτωπα πάλης και η γενική κατεύθυνση που έχουν καθοριστεί ανταποκρίνονται με τις αναγκαίες προσαρμογές τόσο στις αποφάσεις του 15ου Συνεδρίου όσο και του 16ου. Είναι προφανές ότι στο κοινό πλαίσιο δεν απαιτείται συμφωνία με την αντίληψη του ΚΚΕ για το σοσιαλισμό. Π.χ. δεν τίθεται ως όρος η κατάργηση κάθε ατομικής ή ομαδικής ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής ή η απαγόρευση χρήσης ξένης εργασίας και πολλά ακόμα. Η συμφωνία επιχειρείται να γίνει στο ζήτημα της ιδιοκτησίας των μονοπωλίων, των στρατηγικών τομέων, των συγκεντρωμένων μέσων, στην έξοδο της χώρας από το ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο. Πίσω απ' αυτή τη γραμμή που παίρνει υπόψη και τις ιδιαιτερότητες των μικροαστικών στρωμάτων δεν υπάρχει φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση. Θα μπλέξουμε στο βούρκο της διαχείρισης. Ορθά παίρνοντας υπόψη το επίπεδο συνείδησης ξεκινάμε στο έδαφος των άμεσων διεκδικήσεων δίνοντας το χέρι σε όποιον σηκώνετε, στην ανάγκη να αποκρουστεί η επίθεση αρκεί αυτό να γίνετε πράξη, να μην κοιτάμε τον κόσμο στα δόντια, να μη φοβόμαστε ότι θα μολυνθούμε. Στην θέση 64 περιγράφετε η επιδιωκόμενη πορεία εξέλιξης και ωρίμανσης ή μη άρνηση συμμαχίας με λαϊκές δυνάμεις που έχουν χαμηλή πολιτική πείρα και μη πλήρης συμφωνία σ' αυτό που έχει ήδη διαμορφωθεί. Είναι προφανές ότι η γενική γραμμή που προτείνετε δε συνιστά ανατροπή του ΑΑΔΜ αλλά προσαρμογή και καλύτερη προσέγγιση της αναγκαίας πολιτικής συμμαχιών για την εργατική τάξη. Η διατύπωση που χρησιμοποιείται προσδιορίζει καλύτερα εκτός από το ενωτικό και το αντιθετικό στοιχείο της συμμαχίας. Ξεκαθαρίζει τους λογαριασμούς μας με τις αντιλενινιστικές θεωρίες για τον ιμπεριαλισμό που τον ταυτίζουν με την εξωτερική πολιτική, τις προσαρτήσεις, τις ισχυρές καπιταλιστικές χώρες που παίζουν κυρίαρχο ρόλο στο μοίρασμα των εδαφών και αγορών. Ο ιμπεριαλισμός είναι ο σύγχρονος καπιταλισμός που έχει ως οικονομική βάση το μονοπώλιο. Με βάση τη θέση 62 σωστά προσδιορίζουμε ότι η ΛΣ έχει γενική κατεύθυνση ενάντια στα μονοπώλια και τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις.

Ας μιλήσουμε ανοιχτά σύντροφοι. Η ουσία της διαφωνίας βρίσκετε στο γεγονός ότι ζητάτε από το κόμμα να υιοθετήσει γραμμή για κυβέρνηση ΑΑΔΜ ως ταχτικό στόχο, ως στόχο της καθημερινής πάλης πράγμα που απέρριψε το 15ο Συνέδριο. Στο βάθος εδράζονται διαφωνίες για το χαρακτήρα και την αιτία της κρίσης, τη φιλολαϊκή διέξοδο από αυτήν, η υιοθέτηση από ορισμένους του μεταβατικού προγράμματος επιστροφής στο παρελθόν, τον καπιταλισμό του εθνικού νομίσματος, του προστατευτισμού, του κρατικού μονοπωλίου. Υπάρχει τελικά διαφωνία στην απόφαση του 16ου Συνεδρίου ότι το μέτωπο, η συμμαχία με τις κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις προϋποθέτει μια ορισμένη συμφωνία στην κατεύθυνσή της εξουσίας και της οικονομίας χωρίς ταύτιση με το πρόγραμμά μας. Και τότε κατηγορήθηκε το κόμμα ότι βάζει ως όρο τη σοσιαλιστική επανάσταση. Στη πραγματικότητα και τότε και σήμερα υπάρχει δυσκολία προσαρμογής στις νέες συνθήκες με σημαία όπως και τότε το αρνητικό εκλογικό αποτέλεσμα.

Το σχέδιο προγράμματος είναι σε σωστή κατεύθυνση. Ο σοσιαλισμός δεν είναι η απάντηση απλά στην καπιταλιστική βαρβαρότητα αλλά η απάντηση στο πρόβλημα που έχει τεθεί στην ημερήσια διάταξη για λύση. Στο ποια είναι η φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση. Οι υλικές συνθήκες είναι έτοιμες. Δεν απαιτείται κάποιο στάδιο προετοιμασίας όπως μας λένε ορισμένοι «φίλοι» μας. Από όλη την προσωπική μου πείρα προκύπτει αβίαστα. Χωρίς την αναζωογόνηση του σοσιαλιστικού οράματος είναι αδύνατον να προχωρήσει αντίστοιχα με τις απαιτήσεις η επίλυση του προβλήματος κρίκου (ανασύνταξη εργατικού - λαϊκού κινήματος, κομματική οικοδόμηση). Η διατύπωση για τη θέση της Ελλάδας στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα κινείται σε θετική κατεύθυνση. Βελτιώνει σημαντικά την προσέγγισή μας αν και χρειάζεται περαιτέρω μελέτη. Διορθώνει σε σημαντικό βαθμό τη λαθεμένη θέση του 18ου συνεδρίου με την οποία και είχα διαφωνήσει. Ζήτημα εξάρτησης ή εξαρτήσεων υπάρχει, αλλά όπως έχουμε συμφωνήσει από το 15ο Συνέδριο αυτό δεν μπορεί να λυθεί σε κάποιο φαντασιακό ενδιάμεσο στάδιο αλλά στα πλαίσια της πολιτικής εξουσίας της εργατικής τάξης και των συμμάχων της. Μετά από σκέψη κατέληξα ότι σωστά δε διατυπώνουμε πλαίσιο άμεσων οικονομικών και πολιτικών διεκδικήσεων. Εχουν ήδη διατυπωθεί στο κοινό πλαίσιο. Κάτι τέτοιο δεν είχε ακόμα συμβεί στο 15ο Συνέδριο. Η θέση 77 νομίζω αρκεί.

Δε θα πω Ζήτω το 19ο Συνέδριο. Θα πω καλή δουλειά με σκέψη, ευθύνη, νηφαλιότητα και ανοιχτό πνεύμα στη διόρθωση λαθών, για τις δύσκολες μα συνάμα γεμάτες πρόκληση στιγμές που έρχονται.

1. H εργατική τάξη είναι η μόνη, ως το τέλος και χωρίς ταλαντεύσεις αντικαπιταλιστική δύναμη.