Στην ομιλία του στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, ο Αλ. Τσίπρας επιχείρησε να σκιαγραφήσει τη φορολογική πολιτική που προτίθενται να ασκήσουν αν αναλάβουν τη διακυβέρνηση. Η πρόταση αφήνει σκόπιμα θολά πολλά σημεία, γεγονός που πρέπει να υποψιάζει το λαό για τις πραγματικές προθέσεις τους. Ωστόσο, ο Αλ. Τσίπρας δήλωσε ρητά και κατηγορηματικά ότι η φτωχολογιά θα πρέπει να ξοφλήσει μέχρι δεκάρας εκτός απ' το χρέος της πλουτοκρατίας και τα χρωστούμενα που θα έχουν σωρευτεί στην Εφορία απ' τα χαράτσια, ως τη στιγμή που θα αναλάβει το κόμμα του τη διακυβέρνηση!

Για να χρυσώσει το χάπι, δεσμεύτηκε να διευκολύνει (!) τη φορολεηλασία, καθορίζοντας «ανώτατο όριο για μηνιαία καταβολή φορολογικών υποχρεώσεων», ως ποσοστού στο καθαρό οικογενειακό εισόδημα που απομένει αν αφαιρεθούν στεγαστικά δάνεια πρώτης κατοικίας και το ποσό του ενοικίου! Ετσι, την ώρα που το εργατικό - λαϊκό κίνημα δίνει μάχη για να εκφραστεί οργανωμένη ανυπακοή κι απειθαρχία στα κάθε είδους χαράτσια, ο ΣΥΡΙΖΑ σπεύδει να τα νομιμοποιήσει, κοροϊδεύοντας το λαό ότι η ανακούφιση θα έρθει με τις διευκολύνσεις στην αποπληρωμή τους, τις οποίες θα θεσπίσει αν κυβερνήσει. Την ίδια ώρα, βέβαια, για λόγους ψηφοθηρικούς και για δημαγωγία, δε διστάζει να βγαίνει στα κεραμίδια και να καταγγέλλει πόσο άδικα και αντισυνταγματικά είναι τα χαράτσια!

Πέραν αυτού, πρότεινε ατομικό αφορολόγητο εισόδημα στο ύψος του εκάστοτε επίσημου ορίου της φτώχειας, όπως αυτό καθορίζεται από τις στατιστικές υπηρεσίες του αστικού κράτους και απέχει παρασάγγας από την πραγματικότητα. Για παράδειγμα, ειδικά για το 2013, ο Αλ. Τσίπρας πρότεινε το αφορολόγητο να είναι στις 12.000 ευρώ (όσο ίσχυε για τα εισοδήματα μέχρι και το 2010), δηλαδή 24.000 για κάθε οικογένεια, όταν οι στοιχειώδεις ανάγκες για ένα τετραμελές λαϊκό νοικοκυριό δεν μπορούν να ικανοποιηθούν με λιγότερα από 50.000 ευρώ το χρόνο. Εισηγήθηκε, ακόμα, «προοδευτική αύξηση του συντελεστή φορολογίας για τις πολύ μεγάλες επιχειρήσεις». Σκόπιμη η ασάφεια ως προς το ποιες θεωρεί ο ΣΥΡΙΖΑ «πολύ μεγάλες επιχειρήσεις» και με τι συντελεστή έχει σκοπό να τις φορολογήσει.

Με βεβαιότητα μπορεί κανείς να εικάσει ότι ούτε δεκάρα απ' τα κέρδη τους - για τα οποία φέρνουν τα πάνω κάτω - δε θα πειραχτεί. Οχι μόνο γιατί κάτι τέτοιο δε συνάδει με το στόχο ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητάς τους, που ο ΣΥΡΙΖΑ υιοθετεί ως δικό του στόχο, αλλά και γιατί αν επιχειρηθεί κάτι τέτοιο, έχουν εναλλακτικές. Ο δρόμος ανοιχτός, τα σκυλιά δεμένα, και άφθονοι οι φορολογικοί παράδεισοι για το κεφάλαιο με δεδομένη την ελεύθερη κίνηση κεφαλαίων, με την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ συμφωνεί. Αλλά υπάρχει και ένα ακόμη ζήτημα: Ανάκαμψη των μεγαλοεπιχειρηματιών, ενίσχυσή τους για επενδύσεις και κέρδη και μεγάλη φορολόγησή τους έρχονται σε σύγκρουση. Οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούν να ανακουφίσουν το λαό, πολύ περισσότερο να αντιστρέψουν τα πράγματα υπέρ του. Ο λαός μπορεί να αποκρούσει τη φοροεπιδρομή, μπορεί να γίνει κύριος όλου του πλούτου που παράγει βγάζοντας απ' τη μέση τα παράσιτα που τον καρπώνονται. Στο πλευρό του ΚΚΕ, των ταξικών δυνάμεων του κινήματος, παλεύοντας για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, υπέρ των λαϊκών αναγκών, μπορεί να εμποδίσει τα χαράτσια και τους φόρους, να ανοίγει το δρόμο για λαϊκή ευημερία.