Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα: Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει ότι οι περικοπές στο Ασφαλιστικό θα μπορούσαν να αποφευχθούν στο πλαίσιο της διαχείρισης της κρίσης και προτείνει να δημιουργηθεί ένα ταμείο ανάλογο με αυτό που έφτιαξε η Νορβηγία, όπου θα κατατίθενται τα μελλοντικά έσοδα από την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων, προκειμένου το σύστημα Ασφάλισης να έχει επαρκή ρευστότητα και να εγγυάται τις συντάξεις.

Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ αποδέχεται πρώτα απ' όλα ότι η εκμετάλλευση των πιθανών κοιτασμάτων και στην Ελλάδα, είναι υπόθεση πολυεθνικών ομίλων, που θα κάνουν πλιάτσικο στο δημόσιο πλούτο και σαν ελάχιστη ανταπόδοση θα προσφέρουν ένα μηδαμινό ποσοστό από τα υπερκέρδη τους με τη μορφή φόρων για το Ασφαλιστικό. Ο ΣΥΡΙΖΑ δε λέει όμως ότι στη Νορβηγία τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης είναι εδώ και χρόνια στα 67 έτη, με αυξητικές μάλιστα τάσεις, όπως γίνεται και στην Ελλάδα.

Αποσιωπά άλλα στοιχεία που δείχνουν το βαθμό της εργασιακής εκμετάλλευσης στη Νορβηγία, για να καλλιεργήσει αυταπάτες ότι επιμέρους προβλήματα μπορούν τάχα να λυθούν με άλλη διαχείριση, στο πλαίσιο της ειρηνικής συνύπαρξης καπιταλιστών και εργαζομένων.

Η ρευστότητα στα ασφαλιστικά ταμεία θα μπορούσε να εξασφαλιστεί, αν η κυβέρνηση και η εργοδοσία επέστρεφαν όλα τα κλεμμένα αποθεματικά από τη δεκαετία του '50 και ύστερα. Αν τα ομόλογα των ασφαλιστικών οργανισμών δεν «κουρεύονταν» με το PSI για να σωθούν οι τράπεζες. Αν η εργοδοσία πλήρωνε περισσότερα για την ασφάλιση των εργαζομένων, με ταυτόχρονη κατάργηση κάθε ευνοϊκής ρύθμισης που νομιμοποιεί και ενθαρρύνει την εισφοροαποφυγή και εισφοροδιαφυγή.

Αν καταργούνταν κάθε μορφή ελαστικής απασχόλησης, που στερεί πόρους από το Ασφαλιστικό και αν έφευγαν από τη μέση οι ιδιώτες στην Υγεία και την Πρόνοια, που αφαιμάζουν στην κυριολεξία τα Ταμεία.

Αυτά και άλλα πολλά, που θα μπορούσαν να διασφαλίσουν στους εργαζόμενους και στα άλλα λαϊκά στρώματα αξιοπρεπείς συντάξεις και επαρκείς παροχές Υγείας και Πρόνοιας, προϋποθέτουν σύγκρουση με το κεφάλαιο και την ΕΕ, στρατηγική επιλογή της οποίας είναι η αύξηση των ορίων ηλικίας, η απαλλαγή κράτους και εργοδοσίας από το «κόστος» που συνεπάγεται η ασφάλιση του εργαζόμενου, η ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση του χρυσοφόρου τομέα των Υγείας - Πρόνοιας - σύνταξης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει στρατηγική ρήξης με τα μονοπώλια και την ΕΕ. Γι' αυτό οι προτάσεις του συνιστούν διαχείριση που δε βελτιώνει, αλλά αντίθετα θα επιδεινώσει από άλλο δρόμο τη ζωή του λαού, στο βαθμό που η κρίση βαθαίνει, η ανάπτυξη θα είναι αναιμική και το κεφάλαιο επείγεται να εξασφαλίσει όρους για πιο αποδοτική εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης.