Βέβαια, δεν χρειάζονταν οι συγκεκριμένες αποκαλύψεις για να επιβεβαιώσουν το πόσο σκοτεινά και βρώμικα είναι τα μονοπάτια στα οποία κινούνται οι επιχειρήσεις του αθλητισμού. Οι σικέ αγώνες, τα κυκλώματα (ελληνικά και ξένα) που προκαθορίζουν την τύχη των παιχνιδιών, οι υποθέσεις ντόπινγκ, το ίδιο το νόμιμο και το παράνομο στοίχημα, τα τηλεοπτικά δικαιώματα, οι χορηγοί ομάδων και αθλητών, οι διαγκωνισμοί για διοικητικές θέσεις, απειλές ότι θα βγουν τα άπλυτα του ενός και του άλλου στη φόρα, είναι τα κομμάτια που συνθέτουν αυτό το βρώμικο παζλ. Αυτή είναι σήμερα η πραγματικότητα στο χώρο.
Η κόντρα που έχει ξεσπάσει αφορά πολύ περισσότερα πράγματα από το ποδόσφαιρο και το πρωτάθλημα. Είναι μια κόντρα που παίρνει επικίνδυνα χαρακτηριστικά. Πίσω από αυτά κρύβονται σχέδια για περισσότερα κέρδη και στο χώρο του αθλητισμού και όχι μόνο. Αλλωστε, οι επιχειρηματίες που ασχολούνται με όλα αυτά έχουν άλλες πολύ πιο σοβαρές επιχειρηματικές δραστηριότητες. Και τα συμφέροντά τους συγκρούονται και έξω από το χώρο του ποδοσφαίρου. Οσα έχουν ανταλλάξει το τελευταίο διάστημα παράγοντες κορυφαίων ομάδων είναι η απόδειξη ότι όλα αυτά πάνε πολύ μακριά από το ποδόσφαιρο.
Από αυτή τη σκοπιά και με δεδομένη την καπιταλιστική κρίση, γίνονται μια σειρά ανακατατάξεις σε επίπεδο μεγάλου κεφαλαίου και πέφτουν κορμιά, σε μια προσπάθεια να βγουν όσο το δυνατόν λιγότερο χαμένοι κάποιοι σε βάρος κάποιων άλλων. Και μιλάμε για εφοπλιστικά, εκδοτικά και άλλα συμφέροντα. Βέβαια, αυτή τη διαπάλη την πληρώνει πάντα ο λαός με τραγικές επιπτώσεις στην ίδια του τη ζωή. Μπορεί να πει κανείς με βεβαιότητα ότι αυτή η κατάσταση δεν θα ενεργοποιήσει (αν δεν το έχει κάνει ήδη) μηχανισμούς που θα αναλάβουν δράση μέσα και έξω από τα γήπεδα, από τους οργανωμένους οπαδούς; Μήπως αυτό επιδιώκουν κάποιοι;
Είναι γεγονός ότι ακριβώς επειδή το ποδόσφαιρο είναι εμπορευματοποιημένο παράγει φαινόμενα βίας, ντόπινγκ, κυκλωμάτων στημένων παιχνιδιών. Από μόνη της η βιομηχανία αυτή είναι τεράστια. Ποδόσφαιρο των ΠΑΕ, των μεγαλοεπιχειρηματιών και των συμμοριών τους, του στοιχήματος και των κυκλωμάτων. Αυτό συμβαίνει σήμερα. Οι συνδημιουργοί και συνυπεύθυνοι προσπαθούν να το μακιγιάρουν, να κρύψουν το ολοκληρωτικό σάπισμά του. Αυτή την κατάσταση τη δημιούργησαν και την ανέπτυξαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ μαζί με τα διάφορα θεσμικά όργανα, τους επιχειρηματίες και την UEFA.
Στον έναν ή τον άλλο βαθμό η ίδια κατάσταση επικρατεί στο παγκόσμιο ποδοσφαιρικό οικοδόμημα (αντίστοιχες υποθέσεις σε Τουρκία, Ιταλία, Γερμανία και αλλού). Οι φίλαθλοι, ο λαός και η νεολαία δεν πρέπει να αποπροσανατολιστούν και να παγιδευτούν. Είναι επιχειρηματίες που κοιτάζουν το συμφέρον τους, τα κέρδη τους. Αυτό που χρειάζεται και που η κυβέρνηση και τα κόμματα που υπηρετούν το σύστημα δεν θέλουν να κάνουν, είναι η κατάργηση των Ποδοσφαιρικών Ανωνύμων Εταιρειών, η κατάργηση κάθε είδους επιχειρηματικής δράσης στο ποδόσφαιρο και γενικά στον αθλητισμό.
Απότοκο όλης αυτής της κατάστασης είναι και η βία που εκδηλώνεται στα γήπεδα. Ομάδες «φιλάθλων» ή τμήματά τους χρησιμοποιούνται σαν παραστρατιωτικοί μηχανισμοί που «γυμνάζονται» στο γήπεδο για να οργανώνουν προβοκάτσιες ενάντια στο εργατικό λαϊκό κίνημα. Δεν είναι αμελητέα αυτή η πλευρά. Θυμίζουμε ότι την ημέρα που έγινε η δολοφονία των τραγικών θυμάτων της «ΜΑΡΦΙΝ», υπήρξαν καταγγελίες για ανάθεση σε κάποια μέλη ομάδων να δοκιμάσουν να επεκτείνουν την προβοκάτσια στο χώρο των διαδηλώσεων με στόχο να εξισώσουν τη βία στα γήπεδα, την εγκληματικότητα χαμηλής και υψηλής στάθμης με την αγωνιστική διεκδίκηση των δικαιωμάτων του λαού.
Η βία στα γήπεδα ενισχύθηκε με την καθιέρωση του επαγγελματικού αθλητισμού που δεν έχει να κάνει με τη στήριξη των αθλητών, ώστε απερίσπαστοι να ασχολούνται με τα διάφορα αθλήματα, αλλά με την υπαγωγή των ομάδων στις δραστηριότητες, τις φιλοδοξίες και τους ανταγωνισμούς των επιχειρηματιών. Δεν είναι λίγες οι φορές που τα επεισόδια στα γήπεδα είτε προκαλούνται, είτε αξιοποιούνται για την εφαρμογή ή τη δοκιμή κατασταλτικών σεναρίων και σχεδιασμών που αργά ή γρήγορα γενικεύονται ενάντια στο λαϊκό κίνημα.
Ενα τέτοιο ποδόσφαιρο - εμπόρευμα οι εργαζόμενοι δεν το χρειάζονται. Χρειάζεται ενιαίος αγώνας των εργαζομένων και των ανθρώπων του αθλητισμού, δράση μέσα και έξω από τα γήπεδα. Αν δεν καταργηθεί η επιχειρηματική δράση στον αθλητισμό, αν δεν σταματήσει η σωματική άσκηση να είναι εμπόρευμα που πουλιέται και αγοράζεται, η πλειοψηφία του λαού και της νεολαίας δεν θα μπορέσει να γευτεί τα οφέλη από την συστηματικά οργανωμένη ενασχόληση με τον αθλητισμό και γενικότερα τη Φυσική Αγωγή. Και βέβαια να χαρεί και το ποδόσφαιρο ως θέαμα χτισμένο μέσα από άλλες αξίες και ιδανικά.
Ο σχεδιασμός του κράτους για τη Φυσική Αγωγή και τον Αθλητισμό πρέπει να δημιουργεί τις προϋποθέσεις (χρηματοδότηση, υλικοτεχνική υποδομή, επιστημονική στήριξη) ώστε όλα τα αθλήματα να αναπτύσσονται με βάση τις ανάγκες τους. Είναι προφανές ότι οι ανάγκες δεν είναι ίδιες για όλα τα αθλήματα. Γι' αυτό χρειάζονται κριτήρια όπως η μαζικότητα κ.ά. Κύριος στόχος είναι μέσα από τη μαζική συμμετοχή του λαού και ιδιαίτερα της νεολαίας η διαμόρφωση ολοκληρωμένης κοινωνικής προσωπικότητας και η θωράκιση της υγείας. Το κράτος πρέπει να παρέχει τη δυνατότητα αυτή, τόσο μέσα από το σχολείο, όσο και από το σωματείο που δραστηριοποιείται σε κάθε πόλη, σε κάθε γειτονιά.
Για το σκοπό αυτό χρειάζεται: