Από τις πρόσφατες διαδηλώσεις των Ιρλανδών εργαζομένων ενάντια στα χαράτσια για τα σπίτια

Σήμερα οι Ιρλανδοί ψηφοφόροι οι οποίοι ήδη ζουν την τέταρτη συνεχόμενη χρονιά οικονομικής ύφεσης και δρακόντειων μέτρων λιτότητας προσέρχονται στις κάλπες προκειμένου να εγκρίνουν ή να απορρίψουν το νέο δημοσιονομικό Σύμφωνο της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Ουδείς μπορεί να προβλέψει ή να εκτιμήσει με ασφάλεια την έκβαση του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος για το Σύμφωνο, που μεταξύ άλλων προβλέπει την επιβολή αυστηρότερων δημοσιονομικών κανόνων καθώς και προστίμων σε όσες χώρες δεν περιορίζουν σε συγκεκριμένα όρια το έλλειμμα και το χρέος τους. Μπορεί να προβάλλεται πέραν του δέοντος ότι το «Ναι» προηγείται στις δημοσκοπήσεις, αλλά επί της ουσίας αυτό που έχει καταγραφεί σε όλες τις σφυγμομετρήσεις εδώ και τρεις μήνες, όταν και ανακοινώθηκε η ημερομηνία διεξαγωγής του δημοψηφίσματος, είναι μία «τριχοτόμηση» των Ιρλανδών, καθώς λίγο πάνω από το ένα τρίτο στηρίζει το «Ναι» λίγο λιγότερο από το ένα τρίτο το «Οχι» και το υπόλοιπο ένα τρίτο είναι «αναποφάσιστο».

Η ανησυχία και η ένταση είναι έκδηλη τόσο στις Βρυξέλλες όσο και στην άρχουσα τάξη της Ιρλανδίας. Η Ιρλανδία είναι η μοναδική εκ των 17 χωρών-μελών της ευρωζώνης που θέτει το δημοσιονομικό σύμφωνο σε λαϊκή ψήφο, καθώς βάσει του ιρλανδικού νόμου οποιαδήποτε μεταβίβαση εθνικής κυριαρχίας απαιτεί τη διενέργεια δημοψηφίσματος. Οι ανησυχίες προέρχονται κατά κύριο λόγο από δύο παράγοντες. Το παρελθόν της καταψήφισης ανάλογων Συνθηκών και Συμφώνων της ΕΕ -η Συνθήκη της Νίκαιας καταψηφίστηκε στο πρώτο δημοψήφισμα της 7/6/2001 και η Συνθήκη της Λισαβόνας στο πρώτο δημοψήφισμα στις 12/6/2008 (για να εγκριθούν μετά από δεύτερα εκβιαστικά δημοψηφίσματα)- και τη λαϊκή οργή και δυσαρέσκεια που έχει κορυφωθεί και εκδηλώθηκε περίπου δύο μήνες πριν και με την ανυπακοή στα έκτακτα χαράτσια για τα σπίτια, όπου μόνο το 50% «συμμορφώθηκε».

Σε περίπτωση που στο δημοψήφισμα επικρατήσει το «Οχι», οι εξελίξεις εντός της ΕΕ θα είναι καταιγιστικές σύμφωνα με αναλυτές. Για την αποσόβηση μίας τέτοιας έκβασης και δεδομένου ότι μπορεί να μην είναι εύκολο να αγνοηθεί και να απορριφθεί η λαϊκή ετυμηγορία, όπως πριν, οι εκβιασμοί και η εκστρατεία τρομοκρατίας έχει ξεκινήσει πριν καν την ανακοίνωση της ημερομηνίας διεξαγωγής.

Η κυβέρνηση και κύκλοι των Βρυξελλών τονίζουν σε όλους τους τόνους ότι η έκβαση του δημοψηφίσματος, στην περίπτωση της απόρριψης, θα θέσουν σε άμεσο κίνδυνο τη χώρα αφού η πρώτη συνέπεια θα είναι ο τερματισμός ή ακύρωση του σχεδίου για την αναχρηματοδότηση του τραπεζικού της κλάδου και θα μετατραπεί «σε χώρα που δεν είναι πλήρες μέλος», πρόκειται για το γνωστό αντίστοιχο μνημόνιο όπως κα της Ελλάδας με την τρόικα, που εμφανίζεται ως διάσωση της χώρας, ενώ είναι διάσωση του κεφαλαίου.

Υπέρ της καταψήφισης έχουν ταχθεί το Σιν Φέιν, το Κόμμα Εργατών της Ιρλανδίας, το ΚΚ Ιρλανδίας, η Ενωμένη Αριστερή Συμμαχία, συνδικάτα και λαϊκές οργανώσεις που καλούν τον ιρλανδικό λαό να μην εγκρίνει ένα «σύμφωνο διαρκούς λιτότητας, καταπάτησης εργασιακών δικαιωμάτων και εξαθλίωσης το ιρλανδικού λαού».

Υπέρ του Ναι, έχουν ταχθεί τα τρία μεγαλύτερα πολιτικά κόμματα, το Φάιν Γκαέλ και οι κυβερνητικοί τους εταίροι, το Εργατικό Κόμμα καθώς και το Φιάνα Φέιλ και επιχειρηματικές και αγροτικές ενώσεις, δηλαδή η πολιτική εξουσία, η πραγματική οικονομική εξουσία και τα ΜΜΕ που διαθέτουν οι κεφαλαιοκράτες.