Κεντρικός ομιλητής ο Θ. Χιώνης, υποψήφιος βουλευτής Επικρατείας του ΚΚΕ. Χαιρέτισαν ο Γ. Λαμπρούλης και η Αννέτα Ψωμιάδου, υποψήφιοι βουλευτές στο νομό
Στο πώς η αγροτική ανάπτυξη γίνεται για τα συμφέροντα του κεφαλαίου και όχι για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, αναφέρθηκε ο Γ. Λαμπρούλης, σημειώνοντας: «Δείτε την αντίφαση που υπάρχει. Στο νομό μας υπάρχουν μεγάλες εταιρείες επεξεργασίας τροφίμων με σκοπό να κάνουν εξαγωγές σε όλο τον κόσμο, με μεγάλα κέρδη. Δεν τους ενδιαφέρει να τραφούμε εμείς. Επιπλέον, αυτές οι εταιρείες χρησιμοποιούν εισαγόμενα αγροτικά προϊόντα, γιατί τους είναι φθηνότερα. Αργά ή γρήγορα θα μεταφέρουν τα εργοστάσια στην Τουρκία, στη Βουλγαρία και αλλού. Οχι γιατί εμείς δεν μπορούμε να παράγουμε, αλλά για να βγάζουν περισσότερα κέρδη.
Μ' αυτό τον τρόπο δημιουργείται μέρος των χρεών, μέρος των ελλειμμάτων που μας κατηγορούν ότι εμείς δήθεν δημιουργούμε. Υπήρχε η τευτλοπαραγωγή, βγάζαμε την καλύτερη ποιότητα ζάχαρης. Εκλεισαν το εργοστάσιο και σήμερα τρώμε ζάχαρη απ' τη Σερβία χειρότερης ποιότητας και που μας κοστίζει πολύ περισσότερο. Αρνούνται να προχωρήσουν τα έργα του Αχελώου, που θα έδιναν τεράστια πλεονεκτήματα στην αύξηση της παραγωγικότητας, μεταξύ άλλων στη γεωργία αλλά και στην παραγωγή ενέργειας. Εχουν επιβάλει ποσοστώσεις και απαγορεύσεις σε μια σειρά καλλιέργειες. Πολύ περισσότερο στην παραγωγή γάλακτος, μόνο και μόνο για να εισάγουμε γάλα και κρέας απ' την Ολλανδία και τις άλλες χώρες της ΕΕ.
Στην ομιλία του ο Θ. Χιώνης, ανάμεσα στα άλλα, επεσήμανε: «Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που δε βλέπει το λαό ως ψηφοφόρο και χειροκροτητή, στην άκρη των εξελίξεων, που η μοίρα του είναι να είναι από κάτω και να τον εκμεταλλεύονται. Για μας η κινητήρια δύναμη των εξελίξεων είναι η ταξική πάλη, το εργατικό κίνημα και η συμμαχία της εργατικής τάξης με τους αυτοαπασχολούμενους της πόλης και της υπαίθρου, μαζί με τη νεολαία και τις γυναίκες.
Το βράδυ των εκλογών θα μετρηθεί εάν το εργατικό, το λαϊκό κίνημα θα είναι ετοιμοπόλεμο να αντιδράσει από την επόμενη κιόλας μέρα, μ' ένα πανίσχυρο ΚΚΕ. Γιατί όποια κυβέρνηση κι αν προκύψει στις 6 Μάη, δεν πρόκειται να οδηγήσει τα πράγματα προς το καλύτερο για τη ζωή του λαού. Μ' αυτήν την έννοια η ευθύνη του καθενός και της καθεμιάς ανεβαίνει. Χρειάζεται να σκεφτεί σοβαρά τη στάση και τη ψήφο του. Ούτε να τη χαρίσει, ούτε να τη χαραμίσει δεξιά και αριστερά.
Αυτή η εκλογική αναμέτρηση περιέχει αναμφισβήτητα ένα θετικό δυναμικό στοιχείο και αυτό σχετίζεται με το γεγονός ότι εργατικά λαϊκά στρώματα έχουν αποφασίσει να γυρίσουν τη πλάτη στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Το θέμα είναι ότι προγραμματίζουν νέα επίθεση. Και τα νέα "μοντέλα" για την ανάπτυξη που υποτίθεται προτείνουν, είναι ο γνώριμος καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης. Αυτός που τη προηγούμενη δεκαετία κι όχι μόνο, μεγάλωνε την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων φτωχαίνοντας σταδιακά το λαό.
Είναι ο δρόμος που μας έφερε ως εδώ, των θυσιών των εργαζομένων και των φοροελαφρύνσεων και των κρατικών πακέτων για τους μονοπωλιακούς ομίλους. Τώρα μιλάνε και για αναδιαπραγμάτευση με τους συμμάχους τους στην ΕΕ. Τι λένε δηλαδή; Αντί η παραπέρα σφαγή των εργατικών λαϊκών δικαιωμάτων να γίνει σε 2 χρόνια, να γίνει σε 3, λέει το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ να παρθούν ισοδύναμα μέτρα πάλι σφαγής για το λαό και στήριξης της καπιταλιστικής κερδοφορίας.
Η αναζήτηση λύσεων από το λαό στο μικρότερο ή στο αναγκαίο κακό δεν έφερε τη λαϊκή ευημερία. Ισα ίσα το αντίθετο. Ούτε τώρα θα το κάνει. Και γι' αυτό δεν πρέπει να χαθεί άλλος χρόνος.
Οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, οι εφοπλιστές δεν κατεβαίνουν οι ίδιοι στις εκλογές, δε συμμετέχουν οι ίδιοι στα ψηφοδέλτια. Τα μονοπώλια δε φτιάχνουν δικά τους ψηφοδέλτια. Κατεβαίνουν μέσω της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Δε συγκροτούν οι ίδιοι οι καπιταλιστές την κυβέρνηση αλλά το πολιτικό τους προσωπικό. Εχοντας στα χέρια τα κλειδιά της οικονομίας, το κράτος και η κυβέρνηση είναι όργανα τους. Ετσι έχουν την εξουσία.
Το θετικό βήμα που κάνει σήμερα τμήμα του λαού μπορεί να χαντακωθεί εάν παραπλανηθεί από τις αυταπάτες των λεγόμενων αντιμνημονιακών δυνάμεων. Τα κόμματα που δημιουργήθηκαν και ενισχύθηκαν από μετεγγραφές βουλευτών από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, είναι κόμματα στα οποία στηρίζεται η αστική τάξη για να αναδιατάξει, να αλλάξει τη μόστρα του αστικού πολιτικού συστήματος, ώστε με νέα στελέχη, με νέο πολιτικό προσωπικό να συνεχίσουν πιο σταθερά να υπηρετούνται τα συμφέροντά της, είναι οι παγίδες για να σκορπίσει η λαϊκή αγανάκτηση.
Αποτελούνται από καραμπινάτα πρώην στελέχη, βουλευτές και υπουργούς του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που κάποιοι ψήφισαν το πρώτο μνημόνιο αλλά όχι το δεύτερο, άλλοι ούτε το πρώτο, όμως ψήφισαν το 60% των εφαρμοστικών νόμων του, όπως ο Καμμένος, που ήταν βουλευτής με τη ΝΔ. Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και η ΔΗΜΑΡ αγκάλιασαν όλους τους υποτιθέμενους μετανοούντες του ΠΑΣΟΚ, που χρόνια στήριζαν και εφάρμοζαν την αντιλαϊκή πολιτική.
Δε παίρνουμε μέρος σε κυβέρνηση μαζί με το ΠΑΣΟΚ ή μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ κι άλλες "αντιμνημονιακές" δυνάμεις όπως καλεί, αλλά αποκαλύπτουμε τον αντιλαϊκό της χαρακτήρα. Υπόσχονται πράγματα που τα απαγορεύει η ΕΕ, αλλά δε θέλει να συγκρουστεί μαζί της. Βέβαια, το πιο ουσιαστικό είναι ότι αυτά που υπόσχονται με γενικούς τίτλους, δε μας λένε και πώς θα τα επιβάλουν στους επιχειρηματικούς ομίλους. 'Η μήπως φαντάζονται ότι οι καπιταλιστές σήμερα, επειδή θα το πει μια κυβέρνηση, θα δώσουν αυξήσεις, θα υπογράψουν Συλλογικές Συμβάσεις, θα δώσουν αυξημένες εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία;
Η πραγματική διαχωριστική γραμμή δεν είναι μνημόνιο ή αντιμνημόνιο, μνημόνιο ή αριστερά, το μπλοκ των μνημονιακών κομμάτων και το μπλοκ των αντιμνημονιακών ή αριστερών αντιμνημονιακών. Δεν έφερε το μνημόνιο τη κρίση και την αντιλαϊκή επίθεση. Τα ίδια μέτρα παίρνονται και σε άλλες χώρες της ΕΕ χωρίς μνημόνια. Ομως όλες οι ονομαζόμενες «αντιμνημονιακές» δυνάμεις, από τον Καμμένο και τον Καρατζαφέρη μέχρι το Κουβέλη και τον Τσίπρα, υποκλίνονται στα ιερά και τα όσια της ΕΕ. Γι' αυτό κρύβουν συνειδητά τους υπεύθυνους της οικονομικής κρίσης που είναι η καπιταλιστική ιδιοκτησία και εξουσία, η στρατηγική της ΕΕ. Κρύβουν συνειδητά ότι η αντιλαϊκή επίθεση έχει σχεδιαστεί από την εποχή του Μάαστριχτ, στη Συνθήκη της Λισαβόνας κι άλλες συμφωνίες αυτή την εικοσαετία.
Η πραγματική διαχωριστική γραμμή είναι μονοπώλια - λαός, είναι η αντίθεση κεφάλαιο - εργάτες. Οι επιλογές είναι δύο: Με την εξουσία των μονοπωλίων, την στρατηγική της ΕΕ που είναι στρατηγική υπεράσπισης των συμφερόντων του κεφαλαίου ή με την εργατική τάξη και το λαό, με τη συγκέντρωση δυνάμεων για τη κατάκτηση της εργατικής λαϊκής εξουσίας.
Το ΚΚΕ καλεί την εργατική τάξη, τον εργαζόμενο λαό με τη στάση και την ψήφο του να μη συμμετέχει στην προσπάθεια να χαντακωθεί το βήμα εργατικών και λαϊκών ανθρώπων που ξεκόβουν από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ και να σκορπίσουν δεξιά και αριστερά, δίνοντας ανάσα στο σύστημα. Αλλά με πανίσχυρο ΚΚΕ να είναι από τις 7 του Μάη ετοιμοπόλεμοι για την παρεμπόδιση της νέας θύελλας, διαμορφώνοντας τις συνθήκες για να ξεμπερδεύουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται με τους εκμεταλλευτές μας. Αυτό είναι η άμεση, ρεαλιστική και φιλολαϊκή λύση.
Οι αστοί έχουν έτοιμες τις εφεδρείες τους. Το μόνο για το οποίο πρέπει να νοιάζονται τα λαϊκά στρώματα, είναι πώς θα δώσουν με ενισχυμένες τις δυνάμεις τους τη μάχη την επομένη των εκλογών. Κι αυτό ακριβώς σημαίνει η λαϊκή ψήφος στο ΚΚΕ, ενίσχυση της δύναμης του λαϊκού κινήματος».