Το ιδρυτικό (1ο) συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς (ΚΔ) πραγματοποιήθηκε από τις 2 έως τις 6 του Μάρτη 1919 στη Μόσχα. Η συνάντηση στη Μόσχα ξεκίνησε με το χαρακτήρα Διεθνούς Κομμουνιστικής Συνδιάσκεψης. Αρκετοί αντιπρόσωποι για να φτάσουν έπρεπε να περάσουν από τον κλοιό της ιμπεριαλιστικής επέμβασης και τα μέτωπα του εμφύλιου πολέμου. Η έναρξη των εργασιών του συνεδρίου έγινε από τον Λένιν, σε ένα από τα κτίρια του Κρεμλίνου:

«Με εντολή της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ρωσίας κηρύσσω την έναρξη του πρώτου, διεθνούς κομμουνιστικού συνεδρίου. Πριν απ' όλα παρακαλώ τους παραβρισκόμενους να κρατήσουμε ενός λεπτού σιγή στη μνήμη του Καρλ Λίμπκνεχτ και της Ρόζας Λούξεμπουργκ, των καλύτερων εκπροσώπων της ΙΙΙ Διεθνούς. (όλοι σηκώνονται όρθιοι). Σύντροφοι! Το συνέδριό μας έχει μεγάλη κοσμοϊστορική σημασία»¹.

Υπήρχαν αντιπρόσωποι, όπως ο Εμπερλαϊν από το ΚΚ Γερμανίας, που τα κόμματά τους δεν είχαν ακόμα ξεκαθαρίσει πλήρως την ανάγκη οργανωτικής ρήξης με το ρεφορμισμό. Ετσι, τις δύο πρώτες μέρες κατά τη διάρκεια των εργασιών του συνεδρίου, προβλήθηκαν και αντιρρήσεις για την ίδρυση της νέας Διεθνούς. Τελικά, στις 4 του Μάρτη, μετά από την επίμονη προσπάθεια του Λένιν, η Κομμουνιστική Συνδιάσκεψη μετατράπηκε σε Ιδρυτικό (Πρώτο) Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς που οι εργασίες του ολοκληρώθηκαν στις 6 του Μάρτη 1919. Στο ιδρυτικό ντοκουμέντο αναφέρεται: «Η Διεθνής Κομμουνιστική Διάσκεψη αποφασίζει να συγκροτηθεί σαν η Τρίτη Διεθνής, και να ονομαστεί Κομμουνιστική Διεθνής»².

Από τα λατινικά αρχικά των λέξεων Κομμουνιστική Διεθνής έμεινε γνωστή ως ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ. Στο συνέδριο πήραν μέρος 52 αντιπρόσωποι από 35 οργανώσεις 21 χωρών της Ευρώπης, της Αμερικής και της Ασίας. Θετική ψήφο είχαν οι εξής 19 οργανώσεις: Κομμουνιστικό Κόμμα Αρμενίας, Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας /Αυστρίας, Κομμουνιστικό Κόμμα Εσθονίας, Κομμουνιστικό Κόμμα Φινλανδίας, Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας, Κομμουνιστικό Κόμμα Ουγγαρίας, Κομμουνιστικό Κόμμα Λετονίας, Κομμουνιστικό Κόμμα Λιθουανίας /Λευκορωσίας, Κομμουνιστικό Κόμμα Πολωνίας, Ρωσικό Κομμουνιστικό Κόμμα (μπ.), Κομμουνιστικό Κόμμα Ουκρανίας, Νορβηγικό Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, Σουηδικό Αριστερό Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, Βαλκανική Επαναστατική Σοσιαλιστική Ομοσπονδία, Κομμουνιστικό Κόμμα των Γερμανών αποίκων της Ρωσίας, Ενωμένη Ομάδα των Ανατολικών Λαών της Ρωσίας, Αριστερά του Τσίμερβαλντ της Γαλλίας, Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Αμερικής, Ελβετικό Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (αντιπολίτευση).

Με δικαίωμα συμβουλευτικής ψήφου παραβρέθηκαν αντιπρόσωποι από 16 οργανώσεις από την Ολλανδία, τη Γιουγκοσλαβία, την Ελβετία, το Τουρκεστάν, τις ΗΠΑ, το Αζερμπαϊτζάν, τη Βουλγαρία, την Τσεχοσλοβακία, τη Γαλλία, τη Γεωργία και τη Μεγάλη Βρετανία. Για πρώτη φορά συμμετείχαν σε τέτοια συνάντηση του πολιτικού κινήματος της εργατικής τάξης εκπρόσωποι των αντιαποικιακών κινημάτων, όπως της Κίνας, της Τουρκίας, της Περσίας και της Κορέας.

Πραγματικά μαζικό κόμμα ήταν μόνο το ΚΚ(μπ.), ενώ η πλειοψηφία των αντιπροσώπων εκπροσωπούσε μικρές κομμουνιστικές οργανώσεις και κομμουνιστικές ομάδες που δεν είχαν διαχωριστεί από τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, ήταν ακόμα μόνο τα έμβρυα των μελλοντικών Κομμουνιστικών Κομμάτων.

Η Ημερήσια Διάταξη του Συνεδρίου ήταν η εξής:

1. Εισηγήσεις. 2. Το Πρόγραμμα της Κομμουνιστικής Διεθνούς. 3. Αστική δημοκρατία και δικτατορία του προλεταριάτου. 4. Στάση απέναντι στα Σοσιαλιστικά Κόμματα και απέναντι στη Συνδιάσκεψη της Βέρνης. 5. Διεθνής κατάσταση και πολιτική της Αντάντ. 6. Εκλογή Επιτροπών και οργανωτικά προβλήματα.

Το συνέδριο κατέληξε σε ένα όχι λεπτομερές πρόγραμμα, βασισμένο όμως στη διδασκαλία του Λένιν για τον ιμπεριαλισμό και την προλεταριακή επανάσταση.

Επίσης, διατύπωσε το «Μανιφέστο προς το Διεθνές Προλεταριάτο», στο οποίο έχει μεγάλη σημασία ο χαρακτηρισμός της σύγχρονης εποχής του καπιταλισμού ως «εποχής της κομμουνιστικής επανάστασης του προλεταριάτου»³.

Διακήρυξε με σαφήνεια την προσήλωση της ΚΔ στους επαναστατικούς σκοπούς που επιστημονικά θεμελίωσαν οι Μαρξ και Ενγκελς. Βασικό κριτήριο ώστε κάποιο κόμμα να είναι μέλος της ΚΔ ήταν η στάση του απέναντι στη Σοβιετική Ρωσία, όπως και σε κάθε σοβιετική χώρα που θα δημιουργούνταν.

Το οριστικό καταστατικό της ΚΔ αποφασίστηκε να το καθορίσει το επόμενο συνέδριο. Η ΚΔ από την αρχή όμως ιδρύθηκε ως διεθνές κόμμα του παγκόσμιου προλεταριάτου, με ενιαία επαναστατική στρατηγική, αρχή συγκρότησής της ήταν η αρχή του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού, όλα τα τμήματά της ήταν ισότιμα μέλη της, ανώτατο όργανο ήταν το συνέδριό της. Για την καθοδήγηση των τμημάτων της ανάμεσα στα συνέδριά της το συνέδριο αποφάσισε να δημιουργήσει Εκτελεστική Επιτροπή της Κομμουνιστικής Διεθνούς (ΕΕΚΔ).

1. Β. Ι. Λένιν, Απαντα, τόμ. 37, σελ. 489, εκδ. «Σύγχρονη Εποχή».

2. Σιουμάχερ Χορστ, «Η Κομμουνιστική Διεθνής» (1919-1943), σελ. 12, εκδ. «Νέα Βιβλία».

3. Σιουμάχερ Χορστ, «Η Κομμουνιστική Διεθνής» (1919-1943), σελ. 28, εκδ. «Νέα Βιβλία».