Στο όνομα της «προάσπισης της δημόσιας υγείας» διαδοχικά οι κυβερνήσεις παίρνουν μέτρα υπονόμευσης της ανθρώπινης ζωής και αξίας, υποθήκευσης του μέλλοντος, καταδικάζοντας σε αργό θάνατο - μεταξύ άλλων και - χιλιάδες νέους που έχουν μπλέξει στα γρανάζια της τοξικοεξάρτησης. Πλήρως εναρμονισμένες με τις προσταγές της ΕΕ, τις δύο τελευταίες δεκαετίες, οι κυβερνήσεις επικεντρώνονται στη «μείωση της βλάβης», πριμοδοτούν τα προγράμματα υποκατάστασης, προωθούν τη νομιμοποίηση των ναρκωτικών. Ολα τα παραπάνω αξιοποιώντας μια επιχειρηματολογία που πατάει στην αντιεπιστημονική και αντιδραστική άποψη ότι η τοξικομανία δεν είναι αντιμετωπίσιμη και κατά συνέπεια το μόνο που μπορεί να γίνει είναι η διαχείρισή της.

Τα τελευταία στοιχεία των αρμόδιων φορέων που ασχολούνται με το πρόβλημα των ναρκωτικών καταδεικνύουν με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι η απεξάρτηση από τα ναρκωτικά είναι δύσκολη αλλά εφικτή μέσω των «στεγνών» προγραμμάτων, πως το πρόβλημα της τοξικομανίας έπαψε πια να είναι πρόβλημα της διπλανής πόρτας, αλλά πρόβλημα όλης της κοινωνίας και κυρίως του κράτους που έχει το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για τη ραγδαία επιδείνωσή του. Η χρόνια εφαρμοζόμενη πολιτική είναι αποκλειστικά υπεύθυνη για την όξυνση του προβλήματος, για την οικονομική αιμορραγία των Κέντρων Πρόληψης, για τους «ανθρώπους - σκιές» που κατακλύζουν το κέντρο της Αθήνας, την απουσία «στεγνών» θεραπευτικών προγραμμάτων σε όλη την Ελλάδα και για το «λουκέτο» που επιχειρείται να μπει στα ήδη υπάρχοντα, για την παραπληροφόρηση του ελληνικού λαού σε σχέση με τις ουσίες, την εξάρτηση και την απεξάρτηση.

Προχτές ανακοινώθηκε από την πρόεδρο του ΟΚΑΝΑ η «λύση» που θα προστατεύσει τη βιτρίνα της πόλης, αλλά θα οξύνει ακόμη περισσότερο το πρόβλημα: Θα δημιουργηθούν κλειστοί χώροι όπου θα μπορούν να παρασχεθούν στους χρήστες κάποιες πρώτες βοήθειες και καθαρές σύριγγες, προκειμένου να μην κάνουν χρήση σε κοινή θέα... Με λίγα λόγια «να σε κάψω Γιάννη, να σε αλείψω λάδι». Σου δίνω σ' ένα κλειστό χώρο τη σύριγγα για να κάνεις χρήση, κι αν πάθεις τίποτα εκείνη τη στιγμή θα σε περιθάλψω. Υπενθυμίζεται ότι αντίστοιχο πείραμα είχε γίνει στην Ελβετία, με το λεγόμενο «πάρκο της Ζυρίχης», όπου ήταν ελεύθερη - και με ελεύθερη διάθεση συριγγών - η χρήση ουσιών. Μέσα σε λίγα μόνο χρόνια οι χρήστες τετραπλασιάστηκαν, από 5.000 σε 20.000, οι αρχές αναγκάστηκαν να το κλείσουν, αφού πρώτα μετατράπηκε σε μια κόλαση ζωντανών νεκρών.

Είναι εγκληματική η πολιτική που αποσιωπά, γεννά και αναπαράγει τα αίτια της εξάρτησης: Ανατροπή των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, απώλεια στοιχειωδών ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, θεοποίηση του κέρδους κ.ά. Είναι ταξική υπέρ του κεφαλαίου και απάνθρωπη η πολιτική που θεωρεί τους τοξικοεξαρτημένους «τελειωμένες περιπτώσεις». Περίπου 200 άνθρωποι κάθε χρόνο - ακόμη κι εκείνοι που μετρούν δεκαετίες στη χρήση - ολοκληρώνουν και αποφοιτούν απεξαρτημένοι από τα προγράμματα του ΚΕΘΕΑ. Οι άνθρωποι που νοιάζονται για το μέλλον αυτού του τόπου και καθημερινά αγωνίζονται για ένα καλύτερο αύριο, έχουν χρέος να αντιπαλέψουν αυτή την εγκληματική πολιτική και να συστρατευτούν σ' ένα ευρύ αντιναρκωτικό μέτωπο.